Ζαμπονοκασερόπιτα

Προσκυνάω το άγιο πληκτρολόγιο, κάνω μετάνοιες πάνω του από τη νύστα, τι απίστευτη νύχτα κι αυτή; Μας έπιασε και η πάρλα στο τέλος.. Αυτές τις μέρες ζω το απόλυτο, καθώς ξυπνάω και βλέπω δυο πράσινα ματάκια να με κοιτάνε αγουροξυπνημένα και να μου λένε καλημέρα, η δυστυχία θα έρθει όταν θα ξυπνάω και θα ατενίζω την πλάτη του.

Ο καλός μου ξυπνάει κάθε πρωί τις τελευταίες μέρες και με πάει στη δουλειά, μέχρι σήμερα δηλαδή, από Δευτέρα κομμένα αυτά, με τόσο διαφορετικά ωράρια που έχουμε να δω πότε θα βλεπόμαστε!

Στο διπλανό μου γραφείο η Μ. ακούει Bob και μου φτιάχνει τη μέρα, ρουφάω λίγο φραπέ ακόμα ενώ σκέφτομαι ότι το μεσημέρι πρέπει να γυρίσω να πετάξω σκουπίδια, να συμμαζέψω το σπίτι , να μαζέψω πράγματα, να κοιμηθώ με το μωρό και να την κάνουμε με τον αδερφό μου για Ραψάνη.

Χμ,,, να πάω κυλικείο να πάρω αυτή την ζαμπονοκασερόπιτα, δεν την έχω χτυπήσει αυτή ποτέ, είναι νηστεία ε ; Δεν νηστεύω …


Απίστευτη βαρεμάρα, όλοι λείπουν με άδεια και δουλειά μηδέν, μια μεγάλη δαγκωματιά για όλους σας οι άλλες είναι δικές μου, μμμμμμμμμμμμ ζαμπονοκασερόπιτα και μετά θέλω να κάνω και κορμί, χαχαχα από Σεπτέμβριο ….