Ο Κυματοθραύστης

Το 90% των ανδρών που διεκδίκησαν μια θέση στη ζωή μου,είτε μπήκαν είτε έμειναν στο χαλάκι της εξώπορτας μου,έψαχναν όλοι τους για ένα κυματοθραύστη.Όσους άφησα και μπήκαν,τους άφησα γιατί τους ερωτεύτηκα και γιατί είχα πλήρη άγνοια κινδύνου,με την έννοια ότι είχαν κρύψει για τα καλά τα κρυφά τους ζόρια,με τον καιρό όμως είτε ήμασταν μαζί,είτε χωρίζαμε και κρατούσαμε επαφές,σχεδόν όλοι τους,μου αποκάλυπταν ότι θα είναι πάντα ευγνώμονες απέναντι μου,γιατί ήμουν πλάι τους,και τους βοήθησα να πάνε μπροστά σε μια δύσκολη φάση της ζωής τους και θα με θυμούνται για πάντα, χαχαχα!

Στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν ή φρεσκοχωρισμένοι ή θέλανε να ξεπεράσουν μια άλλη ή είχαν βγει μόλις από την κατάθλιψη ή είχε πεθάνει κάποιος δικός τους ή μόλις είχανε κόψει τα ναρκωτικά ή ήθελαν να χωρίσουν κάποια και ψάχνανε για άλλοθι,από όλα είχε ο μπαξές.Βέβαια σας είπα όσοι κάνανε το λάθος να μου το πούνε από την αρχή και στα ίσα,ότι με θέλανε για δεκανίκι,μείναμε στα προκαταρτικά,είναι μεγάλη ξενέρα όπως και να το κάνεις!

Έχω ακούσει τα πάντα σας λέω,με αποκορύφωμα θυμάμαι κάποιον,ο οποίος μου είχε πει, σε θέλω,θέλω να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί,αλλά να μωρέ,σκέφτομαι και να γυρίσω στην πρώην μου,θα σε πείραζε,να σε έβλεπα που και που,χαχαχαχα,και όταν του απάντησα όχι,μου έκοψε την καλημέρα,χαχαχα!

Έχω ακούσει και χειρότερα,σήμερα έζησα πάλι κάτι πολύ ζόρικο,ήρθε και με πήρε με το αυτοκίνητο από το σπίτι,τον κοιτούσα,έτρεμε ολόκληρος,τα χέρια του ήταν γεμάτα πληγές από έκζεμα,τα μάτια κομμένα,άναβε και έσβηνε το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο. Selassie μου,οοοο Selassie μου,είναι τόσο όμορφο παλικάρι,τόσο όμορφος,σαν τοιχογραφία του Απόλλωνα,δεν ήξερα τι έκανα εγώ εκεί,η ψυχοπονιάρα που έλεγε ο φίλος μου ο Μάνος,οι σπουδές στην ψυχολογία στο “deree” με περιμένουν να μου λέει η ξαδέρφη μου και η Σοφία από την Πάτρα στο τηλέφωνο:

-Θες έναν νορμάλ άντρα ε;
-Ε ναι,ζητάω πολλά;
-Οι νορμάλ είναι για τις νορμάλ.Εσύ για πόσο νορμάλ σε κόβεις;
- Ναι ρε συ έχεις απόλυτο δίκαιο
- Το πρόβλημα το έχεις εσύ δικιά μου,όταν εσύ γίνεις κάποτε νορμάλ,τότε θα έρθει και ο νορμάλ γκόμενος,αλλιώς τι παραπονιέσαι που κάθε κουτσός,στραβός και ανάποδος πάει στον άγιο Παντελεήμονα,εσύ είσαι πιο θαυματουργή και από τον Παντελεήμονα και νεκρούς ανασταίνεις!

Ζόρικη κατάσταση η σημερινή,ήθελα να τον πάρω αγκαλιά,ήθελα να του πω ότι όλα θα πάνε καλά από εδώ και πέρα ενώ ήξερα ότι θα του έλεγα ψέματα.Στην περίπτωση του,όσο θετική ενέργεια και να έχεις καταρρίπτεται,ήθελα να του πω να μην φοβάται.

Μετά πήγαμε στο νεκροταφείο, ναι στο νεκροταφείο,δεν ήξερα τι να κάνω,με ρώτησε αν ήθελα να κατέβω από το αυτοκίνητο,του είπα ναι,καθόμασταν μπροστά από τον τάφο του πατέρα του,μου ζήτησε αναπτήρα και άναψε δυο κεράκια,ένιωθα τόσο αμήχανα,τόσο μα τόσο αμήχανα,έμεινα να κοιτώ το φρέσκο μνήμα σαν τις φρέσκες πληγές στα χέρια του,όχι δεν διεκδικούσε μια θέση στη ζωή μου,εδώ και καιρό μου είχε εκφράσει το θαυμασμό του,κι ότι αν ήταν αλλιώς τα πράγματα θα ήθελε να ήμασταν μαζί.Ήθελα να τον αγγίξω μα φοβόμουνα μην σπάσει.

Παραιτούμαι από το δικαίωμα μου να σε διεκδικήσω Σοφία μου είπε,δεν ήξερα τι να πω, ποιος και τι να διεκδικήσει;Ήθελα να του πω,ότι πρέπει να μην παραιτηθεί από το δικαίωμα του να ξανακερδίσει τη ζωή του,ήθελα να του πω ότι χρειάζεται βοήθεια, ήθελα του πω ότι καταρρέει,ήθελα να του πω,ότι πρέπει να μιλήσει,ήθελα να του πω ότι πρέπει να απεγκλωβιστεί,ήθελα να του πω ότι δεν μπορούμε να είμαστε μαζί έτσι κι αλλιώς, ήθελα τόσα πολλά να του πω και το μόνο που έκανα ήταν να ανοίξω την πόρτα και να φύγω.

Εν γνώση μου και εν αγνοία μου λοιπόν,ήμουν πάντα έσω έτοιμη,όποτε κι αν με χρειάστηκαν,φίλοι,γνωστοί,γκόμενοι,για να ξεπεράσουν την δύσκολή φάση και να με θυμούνται πάντα ως την μεγάλη ψυχή.Αυτή η μεγάλη ψυχή,έγινε ένα μεγάλο δοχείο,που ο καθένας που πέρασε από πάνω της,άφησε κι από κάτι,λίγη θλίψη,λίγο πόνο,λίγα δάκρια, λίγη οργή,λίγα σ’αγαπώ,λίγο θυμό,λίγα όνειρα, λίγο πάθος,λίγη ελπίδα,λίγη ευγνωμοσύνη.

Θέλω γέλια,γέλια μ’ακούς,θέλω να έρθεις να με πιάσεις από τη μέση,και να γελάμε,να γελάμε με τα χάλια μας και να τα χλευάζουμε όπως κάναμε πάντα..

Σ’ αγαπάω μ’ακούς,γι αυτό σ’αγαπάω γιατί σου έμαθα να γελάς!

Υ.Σ Αφιερώνω αυτό εδώ το post στον φίλο μου το Θωμά που αύριο έχει τη γιορτή του, και τον ενημερώνω δημόσια ότι 30 του μηνός το βράδυ θα πάω στο σπίτι του στο Κούθεν,εγώ θα είμαι με τον πράσινο μπερέ,να μου ανοίξει!