Σάββατο, Σεπτεμβρίου 06, 2008

Coffee time


Κοιμάμαι στη Λάρισα, ξημερώνω στο Βόλο! Για επαγγελματικούς λόγους , ζω βίους παράλληλους και μοιράζομαι στις δυο εν λόγω θεσσαλικές πόλεις .Μέχρι το τέλος του χρόνoυ θα ξυπνάω με θέα τον Παγασητικό. Επιστρέφοντας στη βασίλισσα του κάμπου καιενώ ο ήλιος έδυε ,σκεφτόμουνα ότι ο θεός παίζει ένα πολύ περίεργο εργάκι με την πάρτη μου, αλλά μ'αρέσει θα είμαι εδώ μέχρι το τέλος για δω που το πάει … Έλεος παιδιά , όχι άλλη φαμφάρα!Μήπως σε φαγουρίζει ο πρωκτός σου ;Ο δικός σου όχι, αλλά γνωστός μου με μεθοδευμένες κινήσεις , κωλοτρίβεται να ασχοληθεί με τα «κοινά» , εδώ θα είμαστε και θα το δείτε, θα ρίξω πολύ κλάμμα από τα γέλια !

Χρόνια Πολλά σε Κανταρά που εδώ και πέντε μέρες μπήκε στο ναυτικό μαζί με Μαρτάκη και στον τρελό ξάδερφο Χρυσόστομο που βρίσκεται στην Ιταλία και τηγανίζει καλαμαράκια

9 σχόλια:

diastimata είπε...

Γεια και χαρά σου Σοφία! Καλώς σε ξαναβρήκα με τις ωραίες σου μουσικές!

Sophia Choleva είπε...

Καλώς σε βρήκα μην χάνεσαι έτσι!!! Οι φωτό σου αρέσουν ;

diastimata είπε...

Πολύ καλές! Μου άρεσε και η ιδέα του ασπρόμαυρου στο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων, πιο παλιά! Περιμένω τις επόμενες.

(ειδικά οι νυχτερινές, μου άρεσαν ιδιαίτερα)

Sophia Choleva είπε...

Που χρόνος για καλές φωτό !!! Είμαι στη δουλειά διάβασα το ανεκδοτάκι σου και γέλασε και λίγο το χειλάκι μου !!!!Που θα πάει θα έρθει πάλι η Παρασκευή!

Sophia Choleva είπε...

Μουσείοοοο;;; Τώρα το είδα ποιο μουσείο καλέ ???? Στο σπίτι μου είναι τραβηγμένες οι φωτό!!!!Χα-χα-χα!!!Τα φιλαράκια μου κέρινα ομοιώματα σε παρακαλώ!!!!

dimitris είπε...

Σκηνή 1--->
Είμαι μόνος μου στο δωμάτιο και διαβάζω το blog σου.

Σκηνή 2--->
Μπαίνει ο μπαμπάς στο δωμάτιο.

Σκηνή 3--->
Κοιτάει την οθόνη,βλέπει τις φώτο με τα κέρινα και λέει:
"Αυτά είναι φτιαχτά μ'αυτό το φότοσοπ πως το λένε...???"

Sophia Choleva είπε...

Χα-χα-χα! ΕΕΕΕΕ αφού είμαι μεγάλη καλλιτέχνιδα…

Χρήστος Αθανάσουλας είπε...

Τον έφαγες το Βουλγαράκη, τελικά! :)

Sophia Choleva είπε...

χα-χα εγώ τον έφαγα από μόνοι τους κάνουν μαλακίες

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...