Ανάλατες μέρες
Χμ… Τι να γράψω, τι να γράψω ; Να γράψω για τα ταξίδια που δεν έκανα ; Να γράψω για τους καινούργιους ανθρώπους που δεν γνώρισα , να γράψω για τις τρελές απολαύσεις που δεν γεύτηκα ;
Να γράψω για τους τρελούς οργασμούς που δεν είχα ,να γράψω για τους έρωτες που δεν έχασα , να γράψω για τις φιλίες που δεν έχασα , να γράψω για τα όνειρα που δεν έκανα;
Άνετα θα μπορούσα να γράψω , εξάλλου το μόνο που μου απέμεινε είναι η φαντασία μου . Ειδικά όταν ΔΕΝ γίνεται τίποτα , εκείνη βρίσκει χώρο για να οργιάσει . Αλλά όχι δεν θα γράψω για όλα αυτά …
Άσχετα με το ότι συνέβη στη ζωή μου αυτόν τον τελευταίο χρόνο που γράφω στο μπλόγκ, πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές τα περισσότερα post κυμαινόντουσαν σε έναν αισιόδοξο τόνο πάντα …
Τέρμα οι πίπες και οι εύθυμες μέρες, καλώς ή κακώς τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα τον τελευταίο καιρό , ίσως από τα δυσκολότερα που έχω αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια…
Κρατάω ακόμη την ψυχραιμία μου , όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί είναι ψυχοφθόρα και τα αποτελέσματα της τα βλέπω καθημερινά πάνω μου , το μόνο καλό είναι ότι μπορεί να μην πλέω σε πελάγη ευτυχίας αλλά σίγουρα πλέω στα παντελόνια μου !
Το φαγητό είναι μια απόλαυση , για μένα τουλάχιστον πάντα ήταν , τώρα με αφήνει απλά αδιάφορη , τρώω όταν θυμάμαι μόνο από ανάγκη , αλλά δεν απολαμβάνω τίποτα. Το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν νιώθω τίποτα , ναι τα πράγματα είναι τραγικά , έπρεπε να νιώθω πίεση , άγχος , ανασφάλεια , φόβο , μα εγώ δεν έχω καν κουράγιο να συζητήσω για όλα αυτά , να αναστενάξω , κάθομαι απλώς απαθής και βλέπω ότι όλα αυτά μου συμβαίνουν, φοβάμαι ότι μια μέρα θα ξυπνήσω, θα αντιδράσω , θα ξεσπάσω και θα έχουν συσσωρευτή τόσα και θα τρέχω και δεν θα φτάνω . Χθες κατάφερα μετά από τόσο καιρό να κλάψω, δεν κράτησε πολύ , αλλά ήταν πραγματικά υπέροχα . Ανακούφιση , λύτρωση έστω και για λίγο …
Διάβασα ένα περσινό μου post , «Βγάλτε το δα από τα Μουδανιά»http://scholeva.blogspot.com/2005/11/blog-post_113332687446862426.html, που το είχα γράψει 30/11/05 , ναι όπως και τότε, έτσι και τώρα όλα γίνονται μηχανικά , μόνο που τότε, απλά η ρουτίνα ήταν στα φόρτε της , ενώ τώρα τα πράγματα είναι και μη χειρότερα !
Σχόλια
" ...death is one of the few things that can be done just as easily lying down"
Καλημέρα Σοφάκι. Με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Ωραία που θα΄ταν να μην ένιωθες μαλακίες τούμπανα...::))
Σέρνω τα πόδια μου είναι Πέμπτη και μου έχει βγει η γλώσσα , τρέχα-τρέχα μικρούλα ! Μαύρες σκέψεις , μαλακίες τούμπανα που λέει και ο φίλος μου ο Μάνος , περικυκλώνουν το όσο μυαλό μου απέμεινε ! Η Σοφία πέφτει στα πατώματα και χτυπιέται , όλοι της λένε τα ίδια , με αποκορύφωμα τα λόγια της Χαράς , που όταν με είδε χωρίς να της έχω πει τίποτα μου είπε : Τι έπαθες εσύ; Πώς είσαι έτσι δεν σε έχω ξαναδεί σε αυτό το χάλι, για σύνελθε σε παρακαλώ ! Σαν να έχεις να κοιμηθείς δέκα μέρες φαίνεσαι , έλα σε παρακαλώ πάρε μπρος γιατί θα το φας το ξύλο από μένα, αν δεν πάρεις !!!!Χα-χα… Τι να κάνουμε ρε παιδιά υπάρχουν και μαλακισμένες μέρες τώρα , τουλάχιστον ελπίζω ακόμα και τις μαλακίες να τις γράφω όμορφα … Γκρρρρρ