Δημιουργική Αϋπνία

Τις τελευταίες μέρες , με ταλαιπωρούν οι αϋπνίες μου , η βροχή που από χθες το βράδυ δεν λέει να σταματήσει να σαπίζει τα πάντα, αλλά είναι τόσο όμορφες αυτές οι ώρες της αγρύπνιας μου , γιατί τόσο καιρό κοιμόμουνα τον ύπνο του δικαίου και ήρθε η ώρα να ξυπνήσω … Άνοιξα τα μάτια μου για τα καλά και τώρα πια δε λέω να τα κλείσω με τίποτα …Επιτέλους είδα φως σε μερικά μυαλά και μπήκα !
Ατελείωτες ώρες δημιουργικής αϋπνίας , μαζί με ανθρώπους που με έφεραν σε πολλαπλούς και απανωτούς πνευματικούς οργασμούς , πόσο στεναχωριέμαι που τους είχα δίπλα μου και άργησα τόσο πολύ να τους ανακαλύψω..
Δεν το κρύβω ότι έχω φτάσει στα πρόθυρα υπερκόπωσης , αφού κοντά μια βδομάδα τώρα κοιμάμαι το πολύ 3 με 4 ώρες το εικοσιτετράωρο , κι όμως δεν θα άλλαζα με τίποτα την τρεχάλα με το παγωτό στο χέρι μέσα στην βροχή , τις μπύρες και το παρεάκι στου Αντρέα , το αγκάλιασμα της Τάνιας , το αληθινό ευχαριστώ της Χριστίνας , ούτε τον δωδεκάωρο διάλογο με τον Γείτων (είναι αυτό που λένε με μερικούς έχεις πρόβλημα επικοινωνίας και δεν ξέρεις τι να πεις και με άλλους , όσα και να πεις δεν θα είναι ποτέ αρκετά !)…
Τις τελευταίες μέρες , άρχισα να νιώθω ότι ξαναζώ , άρχισε να επιστρέφει το χρώμα στα πράγματα γύρω μου, άρχισα να γίνομαι πάλι , η καλή , παλιά Σοφία , να ανοίγομαι ! Σε λίγες μέρες θα ανηφορίσω με ένα Σομπρέρο για Θεσσαλονίκη , θα κάτσω κοντά στις δύο βδομάδες , και έχουμε κάνει τα κουμάντα μας με τον Γείτων , να κάνουνε μια μικρή συνάντηση , όση πιστή προσέλθετε , (θα γράψω σχετικά με το θέμα πιο αναλυτικά εκείνες τις μέρες).
Γιώργο , τσίφτη μου , μην παραπονιέσαι , τέλη Οκτώβρη , θα φροντίσω να έρθω στην Αθήνα κανένα τετραήμερο , δεν θέλω να έρθω τώρα αν κι έχω χρόνο , θέλω να χαθώ στην πόλη που ξέρω πως σίγουρα θα με κάνει όχι απλά να χαμογελάω δυνατά , αλλά θα μου φέρει πίσω τα πιο ζωηρά χρώματα που μου κλέψανε !
Αυτοπροσκαλούμαι λοιπόν , και σε μια ενδεχόμενη συνάντηση με μπλόγκερς στην Αθήνα , δεν έχω ξαναζήσει παρόμοια εμπειρία και θα ήθελα να δω , πως μπορεί να συνυπάρξει στο ίδιο τραπέζι , ένα κράμα ανθρώπων , από 18 μέχρι φεύγα , που να είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, κι όμως να έχουνε τόσα πολλά να πούνε!
Εγώ σας αποχαιρετώ κάπου εδώ , ακούγοντας Tom Waits και «I Hope That I Don't Fall In Love With You»
Well I hope that I don't fall in love with you'Cause falling in love just makes me blue,Well the music plays and you display your heart for me to see,I had a beer and now I hear you calling out for meAnd I hope that I don't fall in love with you.Well the room is crowded, people everywhereAnd I wonder, should I offer you a chair?Well if you sit down with this old clown, take that frown and break it,Before the evening's gone away, I think that we could make it,And I hope that I don't fall in love with you.Well the night does funny things inside a manThese old tom-cat feelings you don't understand,Well I turn around to look at you, you light a cigarette,I wish I had the guts to bum one, but we've never met,And I hope that I don't fall in love with you.I can see that you are lonesome just like me, and it being late,You'd like some some company,Well I turn around to look at you, and you look back at me,The guy you're with has up and split, the chair next to you's free,And I hope that you don't fall in love with me.Now it's closing time, the music's fading outLast call for drinks, I'll have another stout.Well I turn around to look at you, you're nowhere to be found,I search the place for your lost face, guess I'll have another roundAnd I think that I just fell in love with you.