Της γκαντεμιάς το ανάγνωσμα

Νύχτες γυρισμών , κάτω από φώτα αισιοδοξίας , νύχτες που περπατώ στους δρόμους ενός τόπου που ένιωθα ξένου και τώρα του ανήκω . Μέρες γεμάτες πορείες που τελικά μόνο χάσιμο χρόνου δεν ήτανε . Πρέπει να μην ξεχάσω να μου θυμίσω πως κατάφερα να επιζήσω κάτω από αρκετά δύσκολες στιγμές , μέσα σε ένα μισαλλόδοξο περιβάλλον που τώρα κατάφερα να κατακτήσω το σεβασμό του , πρέπει να κρατήσω τα φώτα της αισιοδοξίας ανοιχτά , περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Τώρα που μου έχω αποδείξει πως για όλα αυτά που κάποτε ορκιζόμουνα πως δεν μπορώ να καταφέρω, τα κατάφερα, για όλα αυτά που στο παρελθόν φάνταζαν αδύνατα και πλέον έχουν περάσει στη σφαίρα του αυτονόητου . Πρέπει, γιατί είναι αλήθεια πως τα τελευταία βράδια με επισκέπτονται οι φόβοι μου και καταφέρνουν να με αποδυναμώνουν , να με κάνουν να ξεχνώ ότι είμαι αρκετά πιο δυνατή από αυτούς. Φοβάμαι και οι μέρες μου δεν με βοηθάνε , είναι από αυτές που απλά μου συσσωρεύουν προβλήματα , είναι από αυτές που τρέχω και δεν φτάνω να μπαλώσω τρύπες , μπαλώνω μια και ανοίγει άλλη . Και το σπίτι μου δεν με βοηθά, καταρρέει κι αν δεν κάνω κάτι θα πέσει να με πλακώσει , τώρα που όλα πάνε στραβά βρήκε κι αυτό να αποδιοργανωθεί . Και όταν λέω σπίτι εννοώ τα ντουβάρια , αυτούς τους γνώριμους τέσσερεις τοίχους που αφουγκράζονται τους φόβους μου , γιατί από έμψυχό υλικό δεν υπάρχει τίποτα άλλο μέσα εδώ , είμαι μονάχη μου και μόνη μου πρέπει να τα βρω , μόνη μου πρέπει να τα βρω και με τους τοίχους μου . Υπό κατάρρευση το σπίτι μου κι εγώ !Όποιο ξύλο κι αν χτυπήσω , όση θυμίαμα κι αν ανάψω δεν θα αλλάξει τίποτα , το μόνο που πρέπει να κρατήσω είναι η ψυχραιμία μου , το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να γελάσω δυνατά με την γκαντεμιά που με δέρνει ή να παραδεχτώ πως το σπίτι μου έχει κυριευθεί από κακά δαιμόνια !!! Όλες οι λάμπες του σπιτιού μου αποφάσισαν να καούν ή μάλλον να κάνουν μια φαντασμαγορική έκρηξη η μια μετά την άλλη , οι κλειδαριές να χορεύουν σάμπα , σαν να επαναστατούν και να μην θέλουν να κάνουν τη συνηθισμένη τους κίνηση , λες και είμαι ανεπιθύμητη στο ίδιο μου το σπίτι , βάζω το κλειδί στην κλειδαριά κι αντί να ανοίξω την πόρτα αυτή κάνει ότι γουστάρει και παίρνει σβούρες , κι εγώ παίρνω σβούρες και κάνω τον ακροβάτη στον πέμπτο και πηδάω από μπαλκόνια . Οι βρύσες τρέχουν και το pc μου αποφάσισε να με εγκαταλείψει την ώρα που το έχω ανάγκη!
Κι όλα αυτά σημαίνουν χρήμα , ένα χρήμα που δεν μου τρέχει από τα μπατζάκια , ένα χρήμα που κυνηγάω να το βρω για να γεμίσω άλλες τρύπες πιο παλιές …
Κι όμως θα καταφέρω να φανώ πιο δυνατή από τους φόβους μου , δεν θα τους κάνω τη χάρη , θα πεισμώσω ενάντια σε όλα αυτά που μου πάνε στραβά τον τελευταίο καιρό , για να έρθουν και άλλες νύχτες γυρισμών , κάτω από ήχους προσδοκιών , κάτω από φώτα αισιοδοξίας και ο Θεός βοηθός !