Ο Τζίμη, ο σκύλος μου !

Δεν ξέρω τι να γράψω . Είναι πραγματικά τρομακτικό με τι ταχύτητα γεμίζει το τασάκι από τα goody’s δίπλα μου, απομεινάρι κι αυτό, δώρο από κάποιους συμφοιτητές μου στο πρώτο έτος που το είχαν καβατσώσει, τώρα πια δεν ξέρω καν αν ζούνε ή αν πέθαναν!
Από το πρωί το καθαρίζω, κι αυτό επιμένει να γεμίζει ξανά και ξανά . Στο κρεβάτι αφημένη μια καρτέλα depon από το πρωί να υποδηλώνει τους πόνους περιόδου που σαν να υποχώρησαν τώρα που βράδιασε… Σήμερα δεν το κούνησα ρούπι από το σπίτι ή μάλλον βγήκα λίγο το μεσημέρι προς αναζήτηση κυριακάτικων εφημερίδων , όμορφη ανοιξιάτικη μέρα , που επιβάλει καφέ και τάβλι , μα όλοι ήταν φευγάτοι , αλλά ας είναι μπορεί κάποιοι να είχανε μείνει , αλλά δεν πήρα κανέναν τηλέφωνο γιατί σήμερα από το πρωί ήμουν φευγάτη εγώ, στον κόσμο μου, στην μουντάδα μου . Μου έκανε καλό ο εγκλεισμός , από αύριο σκέφτηκα πως θα γκρινιάζω πάλι που δεν θα έχω χρόνο να δω το σπίτι μου , και τι να δω; Ένα μονίμως ακατάστατο δυάρι , με αφημένα αποτσίγαρα στα τασάκια , άπλυτα στην κουζίνα , ρούχα πεταμένα από εδώ και από εκεί, με περιμένει κάθε φορά που γυρίζω , είναι ώρες που μου λείπει και ώρες που με πνίγει! Ο καφές ξεχασμένος κι αυτός από το πρωί εδώ πάνω στο γραφείο , δίπλα του στοιβαγμένα βιβλία , σημειώσεις χαρτάκια , αναπτήρες , cd , σερβιέτες , πινέλα , μανταλάκια , λεξικά , είναι ο καινούργιος μου έρωτας τα λεξικά ! Είπα να ασχοληθώ σήμερα λίγο σοβαρά με την αυριανή μας εκπομπή που είναι αφιερωμένη στις φοιτητικές εκλογές…Μου πήρε αρκετές ώρες μπορώ να πω , αλλά θέλω να ελπίζω πως αύριο το αποτέλεσμα θα είναι αρκετά καλό, ένιωσα λίγο χαμάλης της υπόθεσης , μιας και η συμπαραγωγός μου το αέριζε μαζί με τον γκόμενο της στην Πάτρα ενώ εγώ δημιουργούσα , αλλά χαλάλι , εξάλλου το γούσταρα και το έκανα , σκέφτομαι και το άλλο υπήρξαν εκπομπές που βγάλαμε αξιοπρεπώς, χωρίς να έχουμε ετοιμάσει τίποτα! Την Παρασκευη θα μαζέψω πάλι τα μπογαλάκια μου για να ανηφορίσω στην πρωτεύουσα , δικαιούμαι να το αερίσω κι εγώ λιγάκι νομίζω, οπότε αναλαμβάνει εκείνη για την επόμενη Δευτέρα ! Αν και μοναχικά η μέρα σήμερα κύλισε όμορφα , οι γέροντες από τον τέταρτο που τυγχάνει να είναι και αυτοί που μου νοικιάζουν το σπίτι , μου έφεραν και σήμερα φαγητό, τα συνηθισμένα υγιεινά φαγητά που τους επιβάλει η ηλικία τους μου προσφέρουν με ένα χαμόγελο συνήθως .Όπως σήμερα που άνοιξα την πόρτα και είδα μπροστά μου την κυρία Χρυσή με το δίσκο στο χέρι , η μισή σούπα είχε χυθεί πάνω στο δίσκο , έχει λίγο παρκινσον βλέπεται! Δεν μου γεμίζουν μονάχα το στομάχι , μου γεμίζουν και την καρδιά καμιά φορά , γιατί νιώθω πως υπάρχει κάποιος που με νοιάζεται εδώ κάτω από το αυλάκι που με έφερε η μοίρα μου ! Αν και η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ένιωσα μόνη σε αυτό το σπίτι , από τότε που ήρθα εδώ είχα πάντα μαζί μου τον λούτρινο μεγάλο σκύλο μου τον Τζίμη , ξενιτευτήκαμε μαζί , αυτός άφησε την Ιταλία κι εγώ την βασίλισσα της Θεσσαλίας , μπορεί για κάποιους να ακούγεται κουτό , μα αυτός ο λούτρινος σκύλος για μένα σημαίνει πολλά ! Ξέρω πολλοί τώρα μπορεί να με φαντάζεστε σαν την Κούρκουλα να παίζω τη Σελήνη στη Λάμψη του Φώσκολου και κρατώντας τον μεγάλο λούτρινο αρκούδο να λέω «Σελήνη , αγαπάει Αλέξη !!!» Ναι ο Τζίμη για μένα σημαίνει πολλά ! Δεν μου τον χάρισε κανένας ,δεν μου θυμίζει κάτι , μόνη μου τον είχα πάρει από ένα μεγάλο πολυκατάστημα στην Αγκόνα που ήταν στοιβαγμένος μαζί με άλλα ζώα , χελώνες , δελφίνια , αρκούδες και τα σχετικά ! Ο Τζίμη έχει ψυχή κι αν δεν είχε , τώρα πια έχει, έχει ένα κομμάτι από τη δική μου ! Η αλήθεια είναι ότι πάντα είχα μια αδυναμία στις γάτες , σε αυτά τα ζώα του σατανά που λέει και ο φίλος μου ο Λιάκος , τώρα πως κατάντησα να δίνω όλη μου την φροντίδα σε έναν σκύλο και μάλιστα λούτρινο ποιος ξέρει ; Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι ακόμα είμαι ανίκανη να προσφέρω φροντίδα στον ίδιο μου τον εαυτό, πόσο μάλλον να τα βγάλω πέρα με ένα ζωντανό πλάσμα , τώρα γιατί σκύλος και όχι γάτα ποιος ξέρει , ίσως επειδή ο σκύλος είναι ο καλύτερος σύντροφος του ανθρώπου !!! Με λίγα λόγια , εκείνον έπαιρνα αγκαλιά όταν δεν υπήρχε τίποτα άλλο για να αγκαλιάσω , πάνω του έκλαιγα όταν δεν είχα πουθενά αλλού να κλάψω , σε εκείνον μιλούσα όταν δεν είχα πουθενά αλλού να μιλήσω , εκείνος πάντα με περίμενε όταν γυρνούσα κουρασμένη στο σπίτι, αποφάσισα σήμερα να του αφιερώσω αυτό εδώ το post και να του πω ότι είμαι περήφανη που είναι σκύλος μου, και φυσικά ότι είναι ο καλυτερότερος φίλος μου !