Cutty sark «Follow your heart»

Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη, έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά. Τελικά τι Άγιος Δημήτριός- Άγιος Αντώνιος βοήθεια μας , πως φαίνεται ο άνθρωπος που του έχουν πάρει το μυαλό, δεν πειράζει ήμουν ένα βρεγμένο παπί που έκανε tour με το μετρό , Άγιο Δημήτριο μου είπε ο φίλος Γιώργος , (γεια σου Γιωργάρα τσίφτη , αλάνι και καραμπουζουκλή, την άλλη φορά που θα μου πεις πως θα βγω για Jamaica, ελπίζω να μην μου έχουν κλέψει το μυαλό !) Άγιο Αντώνιο άκουσα εγώ επηρεασμένη από το τραγούδι που μου είχε βάλει πριν λίγο ο φίλτατος Νικολάκης και βρέθηκα τελικά με λάθος Άγιο αλλά δεν πειράζει τον βρήκα τον δρόμο μου ! Όλα τελικά γίνονται για κάτι που αγνοούμε . Ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ μήπως θα έπρεπε να είχα κάνει αυτό αντί για το άλλο , γιατί αν είχα κάνει το άλλο ίσως τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά προς το καλύτερο τώρα ή μήπως καλά που έκανα αυτό γιατί αν είχα κάνει εκείνο που μου είχε πει αυτός, δεν θα ήταν όλα όπως είναι τώρα, γιατί εγώ άκουσα την άλλη ! Όχι δεν θα παίξουμε την κολοκυθιά .
Άφησα το Johnnie και έπιασα το Cutty sark «Follow your heart»
Μια ζωή ακούω αυτό που μου προστάζει η καρδιά μου και ενίοτε η λογική μου !Ναι , ίσως , ποιος ξέρει αν δεν έκανα πάντα του κεφαλιού μου, και ίσως αν είχα κάνει άλλες επιλογές στο παρελθόν για τη ζωή μου πολλά πράγματα να ήταν διαφορετικά σήμερα . Καμιά φορά μερικές αποφάσεις είναι καθοριστικές για τη μετέπειτα πορεία μας , δεν πιστεύω ότι υπάρχουν σωστές και λάθος αποφάσεις , καλύτερα να κάνεις και τη λάθος κίνηση από το να μην κάνεις τίποτα , σημασία έχει όπως έχω πει πολλές φορές , να προχωράς παρακάτω, με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες, αλλά κι αυτές μέσα στη ζωή είναι κάτι θα χάσεις , κάτι θα κερδίσεις ! Δεν είναι ότι πιστεύω ότι δεν πρέπει να ακούμε και τους άλλους και να μην δεχόμαστε συμβουλές , αλλά η ζωή και οι αποφάσεις είναι δικές μας, στο τέλος είτε αποτύχουμε είτε επιτύχουμε είναι καθαρά προσωπική μας υπόθεση. Τουλάχιστον εγώ πάντα άκουγα με προσοχή τι μου λέγανε οι άλλοι , αλλά πάντα επικρατούσε η δική μου βούληση στο τέλος .
Κάθε εμπόδιο για καλό . Όχι δεν ζω αυτή τη στιγμή μια ιδανική κατάσταση , θα μπορούσα να πω, πως ποτέ δεν την έζησα, εξάλλου για να φτάσεις το ιδανικό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση , προϋποθέτει πολλές θυσίες , δάκρυα , φθορά και πάνω από όλα και λίγη τύχη. Στο κάτω-κάτω έχω μια βαθιά πίστη μέσα μου, πως όταν το αξίζεις το ιδανικό, κάποτε παύεις να το κυνηγάς και έρχεται και σε βρίσκει μόνο του, μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι όπως πίστευες πάντα πως θα είναι το ιδανικό για σένα , αλλά σίγουρα έρχεται ! Είναι το γνωστό , ότι θέλει να έρθει ας έρθει αλλιώς ας προσπεράσει ! Ιδανικό ή όχι αυτό που ζω σήμερα με κάνει να νιώθω όμορφα και να μην μετανιώνω για τις επιλογές μου . Με κάνει να βλέπω πιο καθαρά κάποια πράγματα και να τολμώ να πω, πως ναι, ένα παρελθόν που εμπεριέχει δάκρυα , κόπους , θυσίες , φθορά είναι η εγγύηση πως ότι έκανες στο παρελθόν όχι απλά άξιζε τον κόπο , αλλά ότι έχτισες τις καλύτερες βάσεις για το αύριο! Ίσως το 2006 να μου έκανε την έκπληξη γιατί ξεκίνησε, πολύ καλύτερα από ότι φανταζόμουν , γιατί μου θύμισε όλα τα όμορφα που είχα ζήσει και με μια αδικαιολόγητη μανία τα είχα θάψει. Τελικά αυτό το ταξίδι ήταν η καλύτερη αρχή που θα μπορούσα να δώσω σε αυτή τη χρονιά , με έκανε να καταλάβω ότι κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας για να μείνουν για πάντα , μερικοί παραπονιούνται πως όσο κι αν έψαξαν δεν τους βρήκαν ποτέ, δεν υποστηρίζω ότι είναι το πιο εύκολο πράγμα , αλλά στα δύσκολα κρύβονται και τα καλά . Δεν έχει σημασία το πώς βρίσκονται στη ζωή σου , ακόμα κι αν κάποτε τους χάσεις για καιρό θα είναι πάντα εκεί για να σου κρατήσουν το χέρι. Μπορεί να κανείς μήνες και χρόνια να τους δεις , μα κάθε αντάμωμα θα είναι μια άνοιξη, θα τους αγκαλιάζεις και θα νιώθεις λες και δεν πέρασε ούτε μια στιγμή από τότε που τους αποχωρίστηκες και ας πέρασαν χρόνια . Μπορεί να τους αποχωριστείς ξανά και ξανά και θα έχεις πάντα αυτό το σπάνιο συναίσθημα της χαρμολύπης , γιατί μπορεί να τους αφήνεις αλλά μέσα σου θα υπάρχει η ελπίδα της αντάμωσης, η ελπίδα πως κάποτε τα πράγματα θα φτιάξουν και θα ζήσεις το ιδανικό κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους που αγάπησες όσο τίποτα και που σου χάρισαν το δικαίωμα στην ευτυχία . Όσο κι αν αργήσει η στιγμή της αντάμωσης ή
η εκπλήρωση των κόπων για το ιδανικό, ακόμα κι αν καμιά φορά δεν έρθει και ποτέ , πιστέψτε με, το ότι συναντήσατε τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σας είναι θείο δώρο !

Υ.Σ Η αγάπη μακροθυμεί , χρηστεύεται , η αγάπη ου ζηλοί , η αγάπη ου περπερεύεται , ου φυσιούται , ουκ ασχημονεί , ου ζητεί τα ευατής , ου παροξύνεται , ου λογίζεται το κακό , ού χαίρει επί τη αδικία , συγχαίρει δε τη αληθεία , πάντα στέγει , πάντα πιστεύει , πάντα ελπίζει , πάντα υπομένει . Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει !
Απόστολός Παύλος προς Κορινθίους .

Θέλω κοντά σου να μείνω

Θέλω κοντά σου να μείνω
Στίχοι: Γιώργος Γιαννακόπουλος
Μουσική: Γιώργος Μουζάκης
Ερμηνευτές: Τζένη Βάνου, Γιάννης Βογιατζής, Ελευθερία Αρβανιτάκη

Δε ζω χωρίς εσένα ούτε λεπτό
Αγάπη μου της μοίρας ήταν γραφτό.
Θέλω κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή ν' απαλύνω
Που σε πονά...
Τα βλέφαρά μου να κλείνω
Να με φιλάς και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
Παντοτινά...!
Σε νιώθω, σε λατρεύω και σε ποθώ
Κι αν κάποτε σε χάσω θα τρελαθώ.
Θέλω κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή ν' απαλύνω
Που σε πονά...
Τα βλέφαρά μου να κλείνω
Να με φιλάς και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
Παντοτινά...!

Θα σου βγάλω τα νύχια τρίχα-τρίχα!

Πάνε και οι γιορτές …Για μένα τουλάχιστον πια είναι ήδη παρελθόν.. Ότι φάγαμε-φάγαμε, ότι ήπιαμε-ήπιαμε, από εδώ και πέρα μπορούμε και πάλι να ξεχάσουμε τη γιορτινή ατμόσφαιρά που προστάζει αγάπη, ειρήνη και ευτυχία, και να μαλλιοτραβηχτούμε ξανά χωρίς φόβο και πάθος , να ρίξουμέ τα μπινελίκια μας , γιατί φτάνει βρε παιδί μου τόση αγάπη. Θα εμπνευστούμε ξανά από τη μιζέρια μας (εσένα μωρή θα σου βγάλω τα νύχια τρίχα-τρίχα!)
Ας συνετιστούμε όμως , η αλήθεια είναι πως η έμπνευση πολλών είναι ένας φαύλος κύκλος, τους βρίζουμε για να μας βρίσουν και να υπάρχει κάτι να ασχολούμαστε! Γέμισε ο κόσμος από μέντορες που λέγανε και οι «Μαύρη Μαγιονέζα». Τώρα πια που μπήκε ο καινούργιος χρόνος , όλα είναι στραβά , τίποτα δεν μας αρέσει, όπως και πέρυσι , τίποτα δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό που ολοφάνερα φαίνεται πως είναι , όλα πλέον μοιάζουν με τις γκόμενες που λένε όχι και εννοούνε ναι!
Δύσκολα βρίσκουμε τα καλά σε κάτι κι αν τα βρούμε , σιγά μην κάτσουμε να τους δώσουμε και σημασία και πάλι καχύποπτοί θα είμαστε μέχρι αηδίας . Το 99% των ανθρώπων κρίνουμε άλλους ανθρώπους(ελάχιστά έως καθόλου τους εαυτούς μας )πράγματα και καταστάσεις , για τα λάθη τους χωρίς όμως να έχουμε και καμία ουσιαστική λύση στο πρόβλημα . Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα και οι ειδήσεις στην τηλεόραση για ψυχαγωγικές εκπομπές, γιατί χθες πέθανα στο γέλιο με τα καραγκιοζιλίκια τους . Αυτοκτόνησε ή όχι ο Ρώσος φονιάς ; Θα μας το πει ο Άγιος Πέτρος .Τα γέλια έβαλα με την παράνοια τους αλλιώς θα έβαζα τα κλάματα , με το να ασχολούμαστε παραπάνω μαζί τους δεν τους απαξιώνουμε , αντιθέτως τους δίνουμε και αξία ! Βλέπεις μερικούς δήθεν κουλτουριάρηδες να τα παίρνουν στο κρανίο , να οδύρονται , για την κατάντια των δημοσιογράφων και της δημοσιογραφίας γενικότερα , και το βράδυ παίρνουν τα Lexotanel τους και καμιά γκόμενα άμα ήταν τυχεροί και τους έκατσε. Κι αν έχει χυθεί μελάνι από διάφορους , για το πώς έχουν αυτοί οι κύριοι το δικαίωμα να κόβουν και να ράβουν, πως την έχουν δει εξουσία και ελέγχουν τους πάντες και τα πάντα, πρέπει να παρέμβει το κράτος, θα τους κάνουμε μηνύσεις και πάει λέγοντας. Σε αυτό το σημείο να τονίσω κάτι , όχι ότι με βρίσκει σύμφωνη , αλλά όποιος νομίζει ότι τα Μ.Μ.Ε δεν είναι εξουσία και μια από τις μεγαλύτερες μάλιστα , καλύτερα να πάει πάλι πίσω στο νηπιαγωγείο ! Είτε το θέλουμε είτε όχι έχουν τεράστια επιρροή , αλλά αυτό που δεν καταλάβαμε ακόμα είναι ότι εμείς τους τη δώσαμε αυτή τη δύναμη. Πριν κάτι αιώνες στην Αγγλία είχε διατυπωθεί για πρώτη φορά ο όρος τέταρτη εξουσία για τα έντυπα μέσα τότε! Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια ! Άρα ας μην το παίζουμε τρελές ! Ανέκαθεν μέσα σε όλα τα αλλά ένας από τους ρόλους του δημοσιογράφου ήταν να ελέγχει τα κακώς κείμενα , αυτό ήταν είδηση , απλά πλέον οι τύποι δεν βρίσκουν είδηση , φτιάχνουν είδηση με πολύ φαρινάπ , κι εδώ είναι το πρόβλημα ! Ο αγώνας μαζί τους είναι άνισος , γιατί εκείνοι κατέχουν τα μέσα ας μην γελιόμαστε . Όμως και μυαλό έχουμε και συνείδηση , που θέλω να πιστεύω πως δεν μπορούν να μας την πειράξουν , λέμε τώρα !Τι θα πει κοινή συνείδηση ; Και ποιος μας είπε ότι θα μας την διαμορφώσουν οι δημοσιογράφοι; Ας έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά και δόξα το Θεό , δεν λείπουν και οι οάσεις από το χώρο αυτό !

Υ.Σ Όσο για μένα , τις τελευταίες μέρες δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια , ή θα ξημεροβραδιάζομαι σε μπαρ και θα πίνω για να βάλω μια τάξη στο μυαλό μου, που όσο και να πίνω δεν μπαίνει ή θα είμαι ξαπλωμένη θα κοιτάω το ταβάνι, θα καπνίζω και θα σκέφτομαι συνέχεια εσένα. Πριν ήμουν μια χαρά είχα το άγχός μου, τα προβλήματα μου, και με έκανες να ξεθάψω από μέσα μου όλα αυτά που με πολύ κόπο ,με νύχια και με δόντια προσπάθησα να φυλακίσω μέσα μου και να προχωρήσω, χωρίς εσένα. Υπόσχομαι ότι αυτό θα εξακολουθήσω να κάνω θα θάψω με τέχνη ξανά ότι άφησα να βγει στην επιφάνεια, αλλά η ανάγκη μου να σε δω υπερβαίνει τα πάντα, οπότε μάλλον θα είμαι εκεί .Ξέχασα εξεταστικές και τα πάντα , δυστυχώς την πάτησα αλλά θέλω να σε δω, μήπως και μπορέσω να κοιμηθώ τα επόμενα βράδια!

Happy End!

Τελευταία μέρα και για φέτος , επιβάλλεται το happy end! Μια τέτοια χρονιά σαν το 2005 θα έπρεπε να έχει ένα συγκλονιστικό ανεπανάληπτο τέλος , κι όμως όσο συγκλονιστικό κι αν ήταν το 2005 βλέπω να ρίχνει αυλαία ήσυχα και απλά !
Αυτή η χρονιά ξεκίνησε με εμένα πάνω σε ένα τρένο με προορισμό του την Αθήνα , και μετά από λίγες ώρες ολομόναχη έπαιρνα από τους Αμπελόκηπους το μετρό για Δουκίσσης Πλακεντίας –Αεροδρόμιο κι έτσι βρέθηκα στο Ελ. Βενιζέλος . Όχι Άννα. Δεν ήμουνα εγώ για αεροπλάνα. Δεν θα έφευγα εγώ , όπως και δεν έφυγα και ποτέ , ήμουν εκεί και περίμενα τον Υιό του Θεού το μονογενή!!
Τολμώ να πω ότι μέσα στο 2005 έφαγα τρομερή αναβάθμιση , μέχρι και τη στάχτη από τα τσιγάρα μου στα τασάκια του Φουαγιέ της Λυρικής έριξα ! Αυτή η χρονιά με ερωτεύτηκε και την ερωτεύτηκα κι εγώ! Με απογείωσε , με κολάκεψε, με ταπείνωσε , με πρόδωσε, με απογοήτευσέ , με προσγείωσε και με έκανε να απογειωθώ ξανά ! Ήταν μια χρονιά του υπερθετικού . Μεγάλη αγάπη, μεγάλες στιγμές , μαζί με μεγάλους ανθρώπους . Μεγάλα λόγια , αλλά και μεγάλες πράξεις , μεγάλες ιδέες και μεγάλα ταξίδια , μεγάλες απώλειες , μεγάλη πίκρα και ένα φραπέ μέτριο με-γάλα , μερικές αξίες δεν αλλάζουν με τίποτα ότι χρονιά κι αν μπαίνει! Στην τελική μένει μόνο η μεγάλη καρδιά , δεν πάει στο καλό και η Ιπποκράτους ; Κοπελιά, δικός σου είναι ο τσαχπίνης ;Μπράβο-μπράβο και δώσε ναυτάκι Συριανό με την τραγουδιάνα!
Κλείνω τα μάτια όμως , και το μόνο που μένει είναι οι καλές στιγμές με όλους τους ανθρώπους, που βρέθηκαν κοντά μου και αυτή τη χρονιά και μου χάρισαν ανεπανάληπτες στιγμές , που σπατάλησαν μαζί μου το χρόνο τους και βρέθηκαν κοντά μου και στις κακές και στις καλές μέρες μου. Το δεύτερο μισό του 2005 από τον Ιούλιο και μετά συνεχίστηκε σε λιμάνια, καμπίνες, με ατελείωτα ξημερώματα στον Πειραιά , ατελείωτες τσικουδιές στα Χανιά, με εμένα να έχω κάνει το Πειραιάς –Ηράκλειο Πειραιάς –Χανιά, Πειραιάς –Ρέθυμνο, Παγκράτι –Κολιάτσου! Αυτό το καλοκαίρι ήταν από τα καλυτερότερα μου κι ας τελείωνε ο Ιούλιος , κι ας βρισκόμουν στη Σίνα με ένα τρελό που ήθελε ντε και καλά να μου βαρέσει τατουάζ ! Έτσι κι αλλιώς από όλη τη χρονιά μόνο εκείνο το καυτό Κυριακάτικο μεσημέρι να θυμάμαι 24/07, στα Everest στο Κολωνάκι μονό εγώ, εσύ και τα περιστέρια , να έχουμε λιώσει από το γέλιο , μου φτάνει για να έχω ακόμα ένα υπέροχο χαμόγελο στα χείλη ακόμα και τις δύσκολές στιγμές, και να μπορώ να πω, πως ναι, γνώρισα μέσα σε αυτή τη χρονιά ανθρώπους που άξιζαν τον κόπο !Ήρθε και ο Σεπτέμβριος χωρίς ιδιαίτερο άγχος, αφού με βρήκε να χρωστάω μονάχα ένα μάθημα και μέχρι αρχές Οκτωβρίου να ταξιδεύω από πρωτεύουσα στην συμπρωτεύουσα και πάει λέγοντας ! Αλλά το σκηνικό από τον Οκτώβρη και μετά άρχιζε να αλλάζει ήρθε η ώρα, έπρεπε να κρατήσω μια υπόσχεση που είχα δώσει 26 Μαΐου κάπου στην Αθήνα ,πως από εδώ και εμπρός θα κοιτάξω εμένα και μόνο εμένα , τα σχέδια μου , και θα κάνω ότι μπορώ για να πραγματοποιήσω επιτέλους τα όνειρα μου . Νόμιζα πως δεν είχα στόχους και όνειρα , αλλά δεν ήταν έτσι, μάλλον είχα πάρα πολλά που περίμεναν στη σειρά και επειδή δεν γινότανε κανένα ,είχε αρχίσει και με είχε πάρει από κάτω, κι όμως να που σιγά-σιγά όλα αλλάζουν! Το 2005 ήρθε να κλείσει με αρκετή δουλειά , αρκετές ευθύνες , χωρίς ταξίδια ούτε καν μέχρι την Πάτρα, αλλά καθηλώθηκα μόνο στη διαδρομή Τ.Πετροπούλου- Ρ. Φεραίου! Αλλά παρ’ όλα αυτά μου χάρισε τη Rock Αποπλάνησή στον αέρα και αξιόλογες γνωριμίες που με το ζόρι θέλανε να με κάνουν χειμερινή κολυμβήτρια και να με παίρνουν σε εκδρομές στα βουνά! Κι όμως δεν μπορώ να πω πέρασα υπέροχα , αλλά εγώ καγιάκ δεν έκανα, στη μνήμη των Ινδιάνων και του τελευταίου αρχηγού τους Jeronimo!
Υστέρα από όλα αυτά εκείνο που μπορώ να ευχηθώ για το 2006, δεν είναι τίποτα άλλο από το να είναι σαν το 2005 και καλύτερο!

Υ.Σ Και όπως έλεγε και ο Μακρυγιάννης "Μεγάλοι άνθρωποί ,μεγάλα λάθη , οι μικροί θα κάνουν μικρά"

Noises off

Άκουγα για κρίσεις πανικού ,για ανθρώπους που σιγά-σιγά τα χάνουν , για άλλους που δεν τα είχανε καλά με τον εαυτό τους και άλλα πολλά κι αλήθεια δεν μπορούσα να τα καταλάβω, γιατί δεν τα είχα νιώσει ποτέ μου, με το χέρι στην καρδιά ..
Αλλά σιγά-σίγα άρχισαν να εμφανίζονται όλο και περισσότερες μέρες σαν τη σημερινή στη ζωή μου, που όλα μου πάνε στραβά κι από ότι θέλω γίνεται συνεχώς το αντίθετο λες και κάποιος βάλθηκε να με εξοντώσει!
Σήμερα ξύπνησα με την χειρότερη διάθεση όχι ότι κοιμήθηκα και καλά , από το άγχος ξεφυσούσα όλο το βράδυ και γυρνούσα σαν το αρνί στο κρεβάτι. Από τη μία η μηχανή που χάλασε, να τρέχω στο Γερμανό με τους ηλίθιους υπαλλήλους του, που σου χαμογελάνε πάντα, και σου μιλάνε λες και σε ξέρανε και από χθες , δεν έχω κέφια για γέλια κύριε μου, μπα σε καλό. Να ψάχνω σαν την τρελή card reader, για να μου στρίψει τελείως να κάνω κι ένα format στη μηχανή να σβηστούν όλες οι φωτογραφίες και από sophie_jamaica να γίνω sophie_serajevo, και να νιώθω πως όλοι σήμερα θέλουνε να παίξουν με τα νεύρα μου .Από την άλλη όλο το βράδυ σκεφτόμουνα την εξεταστική που πλησιάζει, απειλητικά, μην ξεχνάς σε δέκα μέρες αρχίζω να γράφω κάθε μέρα από τις 9/01 μέχρι τις 13/01 και 10-13/01 2 μαθηματάκια, έτσι για να γουστάρουμε !Είναι κι ότι 3 μέρες μου απέμειναν μονάχα εδώ , τα λεφτά που ξόδεψα , το ταξίδι τον 7 ωρών που με περιμένει , οι αξόφλητοι λογαριασμοί, ο εξαερισμός στα καλοριφέρ, τα αγγλικά , οι εργασίες για τον καλλιτέχνη τα άπλυτα και τα μανταλάκια συν τη δίαιτα συν το σταμάτημα του τσιγάρου. Την εκπομπή που την πάς. Μα τι λέω έχω ξεφύγει εντελώς, το ξέρω ευχαριστώ , περάστε αύριο.
Όλα αυτά μαζί συν ένα μικρό προβληματάκι υγείας, σήμερα ήμουν έτοιμη να εκραγώ ,ούτε περίοδο να είχα και όχι δεν περιμένω! Μακάρι να ήμουνα πιο αισιόδοξη για το 2006 αλλά δεν το βλέπω να μου μπαίνει με το καλό! Τουλάχιστόν ήρθε το βράδυ και εκτονώθηκα μιλάμε έριξα το τρελό γέλιο , 3 ώρες γέλιου , η καλύτερη θεραπεία που χρειαζόμουνα για να καταπολεμήσω το άγχος. Πήγα θέατρο λοιπόν , στο θέατρό του Μύλου συγκεκριμένα και είδα την κωμωδία του Μάικλ Φρέιν (Michael Frayn ) «Noises off» , ελληνιστή «Το σώσε»!
Εγώ πάντως προτείνω
Σαρδέλα γεμιστή 1kg σαρδέλα , αλάτι, πιπέρι, 2 τομάτες μέτριες , μαϊντανός , 50 ml ελαιόλαδο
Για τη γέμιση
50 ml ελαιόλαδο, αλάτι και πιπέρι , 100 γρ κάπαρη, 100 γρ τομάτα, ώριμη, 100γρ κρεμμύδι, 2 σκελίδες σκόρδο.
Σκευή Ξύλο κοπής λαχανικών, μαχαίρι εργασίας , ταψί, κατσαρόλα, ξύλινη σπάτουλα.
Όποιος είδε το έργο ξέρει και το μυστικό της επιτυχίας !

Jagermeister

Είχα πιει μονάχα μια γουλιά και ξάφνου βρέθηκα στην αγκαλιά του! Το χαμόγελο του ζεστό έφτανε μέχρι τα αυτιά ,είχα τόσα χρόνια να τον δω αλήθεια.. Ο άντρας που με φιλούσε σταυρωτά ήταν ο Γιώργος απ’τα καλύτερα παιδιά , γι’αυτό και παρεξηγημένος ! Μετά από τόσο καιρό απουσίας δεν υπήρχε τίποτα κοινό στον ορίζοντα προς συζήτηση κι όμως υπήρχε μια γλυκιά αγάπη και έκπληξη στα μάτια μας . Έσπασε την αμηχανία και άρχισε να σχολιάζει το Room’s , το καινούργιο μπαράκι στη Βενιζέλου στο οποίο και βρισκόμασταν, το έθαβε κανονικά όπως κάνει συνήθως με όλους και με όλα, το ότι μου είπε ότι έλαμπα εκείνο το βράδυ με έκανε όντως να λάμπω γιατί καλή κουβέντα από το στόμα του ακούς μια φορά στα 30 χρόνια !Δεν περίμενα να τον δω είναι αλήθεια από τότε που πέθανε και η μητέρα του έγινε πλέον μόνιμος κάτοικός Αθηνών και δεν πατούσε το πόδι του στη Λάρισα! Όταν τον ρώτησα τι κάνει, χωρίς σκέψη μου απάντησε! Ζω τη ζωή μου στην Αθήνα Σοφάκι ! Πάει κι αυτός είπα από μέσα μου, άλλος ένας ημιτανσίον βέρος Αθηναίος !Πάντα τον αγαπούσα τον Γιώργο , κι ας ήταν ιδιότροπός και δύσκολος άνθρωπός. Δεν πρόκειται ποτέ να τον ξεχάσω γιατί ήταν εκείνος που μου έμαθε να ακούω ρέγκε ήταν αυτός που πρώτη φορά άκουσα στο σπίτι του Bob Marley όταν ήμουν 11 ετών . Ψαχνόμουνα ρωτούσα από εδώ κι από εκεί ,πιτσιρίκι πράγμα, καλέ μήπως ξέρει κανείς ποιος είναι αυτός ο Bob Marley που λάτρευέ ο Αντώνης Παραράς . Ο Γιώργος ήξερε γιατί άκουγε ο πατέρας του, και ο πιο σημαντικός λόγος που δεν θα πάψω ποτέ να τον αγαπάω, είναι η πιο πιστή απομίμηση Αντώνη Παραρά εν ζωή ! Α! και George που είσαι εύχομαι και γρήγορα με το χαρτί στο χέρι έχει ανάγκη η Ελλάδα φυσικούς σαν κι εσένα !
Γενικά το προχθεσινό βράδυ ήταν αλλόκοτο , γεμάτο απρόοπτες συναντήσεις , με ανθρώπους που ίσως η μνήμη λησμόνησε , η καρδία όμως ποτέ δεν έπαψε να τους φιλάει μέσα της ! Επίσης μια συνάντηση κορυφής χθες ήταν με τον Απόστολέ το αυγό σου η αλλιώς Αυγουλιέρα, ο οποίος τελείωσε και φεύγει το Φεβρουάριο για φαντάρος !Αμάν γλέντια! Δεν θα ξεχάσω τον Αποστόλη γιατί ήταν αυτός που μου γνώρισε τον Τόλη ,μεγάλο frontman ,που με τυράννησε για χρόνια! Να’ ναι καλά όμως γιατί τώρα πια έχω έναν αληθινό φίλο! Η συνέχεια στο πρώην Καφωδείο νυν Αγορά(αυτά παθαίνεις όταν λείπεις καιρό από ένα μέρος, όλα αλλάζουν κι εσύ τα θυμάσαι αλλιώς)ήταν εξαιρετική και εξαιρετικά συνηθισμένη ! Εμείς και εμείς η Ήρα η Ισιδώρα, ο Χρύσανθός , ο Αλέξης , η Χλόη, η Κατερίνα και εγώ να τραγουδάω μαζί με την κομπανία , πίνοντας ούζο "όλο ούζο-ούζο-ούζο το βαρέθηκα φέρτε μου ένα τσιγαράκι που το ορέχτηκα" Ήπια αρκετά και τα αποτελέσματα γνωστά . Ξημέρωσε δεύτερη μέρα Χριστουγέννων και το μεσημέρι με βρήκε ξαπλωμένη δίπλα στο τζάκι στο σπίτι στη Ραψάνη(ναι ναι όπως το κρασί του Τσάνταλη από εδώ βγαίνει )να χαζεύω τη φλόγα και να βλέπω στο mega Άγρυπνος στο Σιάτλ ! Το απόγευμά με βρήκε να ρουφάω τον καφέ μου στην παραλία του Πλαταμώνα με θέα το γνωστό τραγουδισμένο από τον Μητροπάνο κάστρο και το βράδυ όταν γύρισα στη πόλη προσπαθούσα να διαβάσω όχι με μεγάλη επιτυχία το παραδέχομαι! Χάλασε και το usb το καλώδιο από την ψηφιακή μου και μου σπάσανε λίγο σήμερα τα νεύρα , αλλά δεν πειράζει αύριο θα πάρω καινούργιο γιατί έχω βγάλει τόσες φωτογραφίες και θέλω να ανεβάσω καμία !Μου έφτιαξέ η διάθεση από την άλλη γιατί σήμερα πήρα κι άλλο δώρο με κούριερ από το Ρέθυμνό αυτή τη φορά ! Σ’ευχαριστώωωωωωωωωωωωωω Μιχάλη υπόσχομαι να ανταποδώσω σύντομα με ένα κοτεράκι !
Λοιπόν κάπου εδώ σας φιλώ σταυρωτά γιατί πρέπει να πάω να παίξω λίγο ταβλάκι να ξελαμπικάρω, έχω ραντεβού με την άλλη για καφέ και θα την στήσω !

Υ.Σ Xapla μην πιεις σαν και εμένα και πάθεις τίποτα, να προσέχεις !

Εις υγείαν

Κι όμως χρονιάρες μέρες , νομίζω πως είμαστε ο λαός με την ασθενέστερη μνήμη! Πριν λίγο καιρό πανικός με τα πτηνά και σήμερα οι περισσότεροι τσακίσαμε από μια κότα ή γαλοπούλα γεμιστή ή όχι ! Κοίτα να δεις βρε παιδί μου.. Βέβαια αν θέλω να μιλήσω για την αφεντιά μου, ποτέ δεν ήμουν φαν του κοτόπουλου , αλλά και τότε που γινότανε ο χαμός εγώ εξακολουθούσα να τρώω και μου τι λέγανε. Να δω σήμερα τι φάγανε όλοι αυτοί !
Χρόνια πολλά και επίσημα και ανήμερα Χριστουγέννων, το κλίμα εδώ όπως το περίμενα ! Ξύπνησα φάγαμε οικογενειακά ξανακοιμήθηκα, βέβαια μέσα στον ύπνο μου με πήραν και καμία δεκαριά άτομα για χρόνια πολλά, ούτε γιορτή να είχα και σε λίγο θα ετοιμαστώ γιατί έχουν κλείσει τραπέζι στο «Καφωδείο» .. Για να εξηγηθώ το καφωδείο είναι και γαμώ τα ρεμπετάδικα, έχω υπέροχές αναμνήσεις και χαλάλι ότι χρήμα κι αν μου φύγει απόψε! Τύψεις νιώθω μόνο για χθες … Χθες γύρισα το πρωί γιατί ήμουν σε γνωστό μπουζουκερί της Λάρισας πρώτο τραπέζι πίστα ,έτοιμη να πεθάνω από τις αναθυμιάσεις λες και ήμουνα σε διαδήλωση με δακρυγόνα τέτοιο καπνό στη μάπα πρώτη φορά έφαγα , τα μάτια μου δάκρυζαν και δεν μπορούσα να διακρίνω την κατά τα άλλα συμπαθέστατη τραγουδιάνα και τα μπαλέτα, και δώστου το λέλουδο και δώστου δύο μπουκάλια σπέσιαλ μας βγήκε ο κούκός αηδόνι και να πεις ότι χόρεψα κι όλας ή ότι έγινα λιάρδα όπως τότε στα γενέθλια μου να πεις χαλάλι! Τελικά είμαι ή του ύψους ή του βάθους σε όλα ! Νιώθω επίσης τύψεις που δεν τα κατάφερα να μην μπω στον πειρασμό. Μου έφερε η αγαπημένη ξαδέρφη και με το ένα πόδι πια μέσα για να γίνει δικαστίνα , με τις ευχές μου ,έχω ήδη δυο δικαστές θείους αλλά και με μια πρώτη ξαδέρφη στο δικαστικό σώμα θα νιώθω περισσότερη ασφάλεια !Μου έφερε λοιπόν το cd από το άστρα και όραμα Ερωτική Αστρολογία, ε, δεν άντεξα. Ναι το παραδέχομαι ασχολήθηκα διεξοδικά μαζί του, πειράζει; Αφού μέχρι αύριο ούτε κι εγώ δεν θα θυμάμαι τι μου έλεγαν για το μέλλον μου, αμάν πια . Κάποια στιγμή θα επανέλθω και με το Δημοσιογράφοι Νίτζα νούμερο 2, απλά το αναβάλω λόγω ημερών ας είναι ελαφρό το κλίμα προς το παρόν κι ας αρκεστώ , σε ένα είδος ημερολογιακής γραφής , γιατί μέρες που είναι δεν αξίζει τον κόπο να μπω σε ένα φαύλο κύκλο που έχουν δημιουργήσει κάποιοι του κρίνε για να κρίνεις . Εις υγείαν λοιπόν, σήμερα θα πιώ στην υγεία του xapla ;)

Τεχνολογία ή Λογοτεχνία ;

Ζώ μια διαφορετική παραμονή Χριστουγέννων . Έχοντας γυρίσει λοιπόν, ύστερα από την λιγοήμερη απόδραση μου στη Θεσσαλονίκη έχω όρεξη να μπω πάλι στα βαθιά .
Επέστρεψα στη πόλη μου, που τείνει να μετουσιωθεί σε μια τεράστια καφετέρια ,χαλαρωμένη ,ξεαγχωμένη και πάνω από όλα με την ελπίδα πως όλα όπως και αν έρθουν, τα έχω μάθει πια καλά και ξέρω να τα χειριστώ .
Μεγάλες δηλώσεις κι όμως έτσι νιώθω. Σίγουρη. Μέχρι τώρα μάθαινα μέσα από τα λάθη,ίσως τώρα πια έγινα περισσότερο οπαδός της άποψης του προλαμβάνειν !
Δεν παρέλειψα ούτε σήμερα τους καθιερωμένους καφέδες , τις συζητήσεις άνευ σημασίας απλά έτσι να γίνονται για να σκοτώνουμε την ώρα μας , ούτε την επιστροφή μου με τοπικό δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Λάρισα με βαγόνι που έχουν για τον προαστιακό στην πρωτεύουσα και εδώ το έβαλαν για 150 χιλιόμετρα απόσταση. Δεν πρέπει να παραπονιέμαι , έπρεπε να νιώθουμε και περηφάνια που μας έβαλαν τέτοιο τρένο, άσχετα βέβαια που γινόταν της κακομοίρας, καθότανε ο ένας πάνω στον άλλο. Εγώ ήμουν και από τους προνομιούχους που είχαν θέση δεν πρέπει να φωνάζω. Δε λες πάλι καλά που έφτασε στην ώρα του, κάτι είναι κι αυτό!
Μήπως τελικά δεν έγινα μόνο οπαδός του προλαμβάνειν; Το τελευταίο διάστημα , παρατηρώ τον εαυτό μου να αλλάζει συνεχώς και έχει πλάκα! Ετοίμαζα τόσο καιρό φαίνεται το καινούργιο πιο εξελιγμένο μοντέλο Σοφία 2006!
Οι συνήθειες μου το τελευταίο διάστημα αλλάζουν και παίρνουν στροφή 180 μοιρών . Δε λέω , κάποιες συνήθειες είναι διαχρονικές και δύσκολα αλλάζουνε, είτε είναι καλές είτε όχι.
Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι τι συνήθιζα να κάνω τέτοιες μέρες άλλες χρονιές(συνήθως έκανα ότι και τον υπόλοιπο χρόνο-διακοπές …..) αλλά σίγουρα, δεν θα με έβρισκε η παραμονή των Χριστουγέννων, με τα βιβλία στο χέρι να διαβάζω από τώρα για την εξεταστική κι όταν λέω να διαβάζω να το εννοώ. Ούτε θα μπορούσα να φανταστώ ούτε καν πριν λίγους μήνες ότι θα γινόμουνα φαν αναγνώστρια του Ram, αλλά τελικά θέλετε είτε πείστηκα , ότι λογοτεχνία και τεχνολογία είναι οι ίδιες λέξεις , είτε πάλι λόγω σπουδών, αναγκάστηκα κατά κάποιων τρόπο να το διαβάζω , γιατί μερικές φορές νόμιζα ότι ήθελα λεξικό για να παρακολουθήσω ένα μάθημα , είτε γιατί οι άνθρωποί πια που συναναστρέφομαι είναι μπροστά από την εποχή τους σε αυτούς τους τομείς , οπότε καλά θα ήτανε να ξέρω κι εγώ πέντε πράγματα να πω σε μια συζήτηση, και στην τελική αν θέλετε , ναι όντως γουστάρω να διαβάζω αυτό το περιοδικό, γιατί με κέρδισε γιατί θέλω να το ξεκοκαλίσω και όχι να το ξεφυλλίσω και δεν νιώθω ότι σκοτώνω την ώρα μου αλλά ότι μαθαίνω και ενημερώνομαι για πράγματα που όντως με ενδιαφέρουν και με αφορούν .
Επίσης τα περασμένα χρόνια νόμιζα, ότι αγαπούσα και με αγαπούσαν περισσότεροι άνθρωποι από ότι φέτος , αλήθεια είναι όμως, ότι τόσα χρόνια τα Χριστούγεννα ούτε έπαιρνα , ούτε έδινα και σε κανέναν δώρα. Τα δώρα φέτος δεν θα τα βρω κάτω από το δέντρο αλλά τα περισσότερα κατέφθασαν ήδη στο σπίτι μου με κούριερ. Αυτό δείχνει πως κατάφερα να κάνω αληθινές σχέσεις με ανθρώπους που βρίσκονται ακόμα και αρκετά χιλιόμετρα μακριά από μένα, και να φανταστείτε ότι πριν λίγους μήνες ήμουν θερμός υποστηριχτής της άποψης ότι η απόσταση σκοτώνει την αγάπη !
Εντάξει ακόμα πιστεύω πως η απόσταση σκοτώνει πολλά γιατί εξαποστάσεως δεν λειτουργεί αν το σκεφτείτε ούτε καν το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης, πόσο μάλλον οι άνθρωποι, κι όμως η απόσταση δεν μπορεί να νικήσει την αγάπη, όχι αυτή. Κάποια πράγματα όμως παρέμειναν ίδια.. Ας πούμε τα κιλά μου στη ζυγαριά ,σε σχέση με πέρυσι, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτό είναι καλό. Αλλά αν αναλογιστεί κανείς ότι μέσα στο καλοκαίρι , λόγω ενός χωρισμού είχα χάσει 8 κιλάκια, (εντάξει δεν είπα να γίνω όπως το καλοκαίρι δεν χρειαζόταν να χάσω και τόσα, 3 κιλά ήταν αρκετά για να έρθω στα ίσια μου,) άρχισα αργά και σταθερά να τα παίρνω. Οπότε, καταλαβαίνετε… Δυστυχώς δεν έχω με κανέναν να χωρίσω τίποτα πια οπότε κάθε βράδυ γιαουρτάκι! Το ξέρω αμαρτία Χριστουγεννιάτικα, αλλά αν θέλω τουλάχιστον να μην πάρω κι άλλα, θέλει προσοχή! Κάθε χρόνο συνήθιζα να βάζω κιλά τα Χριστούγεννα και τώρα από την προηγούμενη βδομάδα αρχίζω να χάνω καλό κι αυτό!
Μια αξία που δεν άλλαξε είναι το σινεμά στη ζωή μου, συνήθως στις γιορτές το τιμάω και με το παραπάνω μέχρι στιγμής βέβαια μόνο το «Λούφα και Παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο» είδα, το προηγούμενο Σάββατο , αλλά που θα πάει προβλέπεται φάω αρκετό ποπ-κόρν ακόμα ! Αυτό που δεν συνήθιζα είναι να πάω σε παραστάσεις του Θεσσαλικού, όχι ότι δεν έχω πάει , αλλά εντάξει δεν ήταν και από τις προτεραιότητες μου. Προέκυψε όμως μια καλή ευκαιρία και θα πάω τελικά να δω «Το Σώσε» του Μάικλ Φρέιν . Επίσης συνήθως εγώ έπαιρνα κόσμο για να βγούμε έξω ή να κάνουμε το οτιδήποτε και τώρα με ψάχνουν αυτοί! Το καλύτερο βέβαια είναι ότι έμαθα με ωραιότατο τρόπο να λέω όχι σε ότι δεν γουστάρω και να κάνω πλέον τις επιλογές μου χωρίς να γίνομαι έρμαιο των διαθέσεων των φίλων ,στενών, συγγενών ή αγαπητικών. Από την άλλη κατάφερα να βγάλω τελείως τα ψέματα από τη ζωή μου! Ναι , μπορεί η αλήθεια να πονάει , αλλά νιώθω ήδη πιο ελεύθερη κοντά της .
Συνήθως δεν εκτιμούσα τις γιορτές γιατί δεν σήμαιναν και τίποτα ιδιαίτερο για μένα ! Κάθε μέρα για μένα παλιότερα ήταν μια γιορτή :)Αυτές οι λίγες στιγμές πια που μπορώ να κάνω ότι θέλω , να μην νοιαστώ για τίποτα εκτός από το τι συνολάκι θα φορέσω,για μένα πια είναι σκέτη πολυτέλεια. Τον τελευταίο καιρό δεν υπήρχε επιλογή , να πω πως τη μια στιγμή θα τρέξω και την άλλη θα προχωρήσω σημειωτόν, έπρεπε συνέχεια να τρέχω. Νομίζω ότι πια έμαθα για το 2006 να κάνω τζόκιν !

Υ.Σ Χρόνια πολλά σε όλους εορτάζοντες και μη !

«Οι βλάβες της ζωής μου»

Σας στέλνω την καλησπέρα μου και τις ευχές μου για να περάσετε υπέροχα αυτά τα Χριστούγεννα , μαζί με τους ανθρώπους που αγαπάτε, από τη νύφη του βορά ! Το σκηνικό γνώριμο πια, όπου κι αν πάω όπου κι αν ταξιδέψω(με κίνδυνο της ζωής μου και τον συνεπιβατών μου….) δεν μπορώ να αντισταθώ στην πρόκληση ενός πληκτρολογίου, το ακούω πάντα να με καλεί, να με προστάζει να γράψω!
Λοιπόν ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό… Τελικά πρέπει να μου απαγορεύσουνε την πρόσβαση στα μεταφορικά μέσα κάθε είδους, γιατί καλά εγώ πλέον το έχω πάρει πρέφα ότι η γκαντεμιά είναι συνώνυμο του ονόματος μου, και έχω μάθει και στην ταλαιπωρία και σε όλο τα κουλά απρόοπτα που μου συμβαίνουν στα ταξίδια μου , αλλά οι έρμοι οι συνεπιβάτες μου δεν φταίνε σε τίποτα. Ειλικρινά άμα κάτσω και γράψω όλες τις βλάβες τις οποίες έχω ζήσει σε μέσα μεταφοράς γράφω βιβλίο!(δεν είναι κακή ιδέα, θα γράψω ένα βιβλίο με τίτλο «Οι βλάβες της ζωής μου»!!! ). Ευτυχώς που δεν έχω ανέβει ακόμα σε αεροπλάνο, και έτσι που το βλέπω ούτε θα το επιχειρήσω ! Τελικά κατέφθασα μια μέρα αργότερα στη Θεσσαλονίκη, γιατί είχα άλλες εκκρεμότητες στη Λάρισα όπως κομμωτήρια και ψώνια. Αρκετά σοβαροί λόγοι για να αναβάλω κατά μια μέρα αυτό το ταξίδι! Αν είναι ποτέ δυνατόν χάλασε το τρένο με το οποίο ταξίδευα χθες πριν καν φτάσουμε στους Νέους Πόρους !Εγώ ήξερα το λόγο, ήμουν εγώ επιβάτης! Με μια ώρα και καθυστέρηση περιμέναμε στη μέση του πουθενά να έρθει μηχανή από τη Λάρισα να μας μαζέψει και νόμιζα πως αυτά συμβαίνουν μόνο στα τρένα της Πελοποννήσου είχα να πάθω του ίδιου τύπου βλάβης σε τρένο από τις 11/9/2004 συμβολική μέρα, έχω μάθει όλες τις βλάβες απέξω! Ελπίζω το τρένο της επιστροφής μου να μην εκτροχιαστεί !Τουλάχιστον είχα γνωστούς στο τρένο και λέγαμε και καμιά μαλακία !Με βόλεψαν και τα εισιτήρια από το Σεπτέμβριο και πήρα το 10 και κατέβηκα στη γνωστή στάση στη Καμάρα ! Έφτασα έφαγα κλασσικά και από τα Goody’s της Εθνικής Αμύνης! Πήραμε από το καινούργιο Movieland στη Σβώλου το «a lot like love» σε κάποιο σημείο της ταινίας ο πρωταγωνιστής Ashton Kutcher λέει το ότι να φιλάς καπνιστή είναι σαν να γλείφεις τασάκι!(κάπου το έχω ξανά ακούσει εγώ αυτό!)Πληροφοριακά αναφέρω πως ο Ashton Kuther είναι ο νυν άντρας της Demi Moore και κατά δεκαπέντε χρόνια μικρότερος της . Γαμώτο τελικά αυτά τα χαζό αισθηματικά μου αρέσουν πολύ ,μακάρι να γινόντουσαν όμως και στην πραγματικότητα μακάρι να είχα κι εγώ στη ζωή μου το happy end αυτής της ταινίας , θα δούμε μετά από εφτά χρόνια αχαχαχαχαχα! Συνεχίσαμε το βράδυ μας στον «Αέρα» Αριστοτέλους και Νίκης γωνία, όχι ακριβώς γωνία αλλά λέμε τώρα ! Και για το τέλος της χθεσινής μέρας είχαμε μια κοινωνικοπολιτική συζήτηση μέχρι το πρωί και μετά νάνι ! Σήμερα ξύπνησα απόγευμα και το πρόγραμμα δεν προβλέπει κάτι το ιδιαίτερο! Δεν ήταν όνειρο της ζωής μου να πάω στη συναυλία του Ρέμου στο ΠΑΛΑΙ ΝΤΕ ΣΠΟΡ, που τα έσοδα της θα διατεθούν για την αποκατάσταση της ΧΑΝΘ μετά από την πυρκαγιά αλλά θα πάω γιατί θα μπω δωρεάν με κάρτα VIP PASS GUEST, ας είναι καλά η Βασιλική που δουλεύει στο Κοσμοράδιο !Δεν ξέρω αν φταίνε οι μέρες, αλλά τον τελευταίο καιρό έχω γίνει υπερβολικά χαζό συναισθηματική, τώρα που σας γράφω έχω αγκαλιά τον αrgoodaki πατούσα και δεν θέλω να τον αποχαιρετιστώ με τίποτα, αρκετούς αποχαιρετισμούς έχω ζήσει και τον argoudaki πατούσα δεν θα τον αφήσω με τίποτα! Είμαι καταδικασμένη στη σιωπή αυτή τη στιγμή μιας και υπάρχει απόλυτη προσήλωση στην ΤV κάθομαι και σας γράφω γιατί έχουμε σύναξη στο σπίτι του όγδοού και βλέπουν όλες Βέρα στο δεξί, αχ τι τραβάω! Μέχρι και ο Στράτος από τη Βέρα στο δεξί πάει Θεσσαλονίκη !Όλοι οι δρόμοι οδηγούν Θεσσαλινίκη….

Γράφω ταξιδεύοντας αν και συνήθως γράφοντας ταξιδεύω..

Ταξιδεύω με εισιτήριο το χρόνο και συνεπιβάτη μου το φθόνο που έλεγε και ο Μιχάλης Λεάνης δια στόματος Μιχάλη Μούτα . Γράφω ταξιδεύοντας αν και συνήθως γράφοντας ταξιδεύω. Σας γράφω με τα παραδοσιακά μέσα στυλό και χαρτί διασχίζοντας την όμορφη Πάτρα , καθισμένη σε μια λάθος θέση και αγναντεύω τη γέφυρα , που σε λίγο θα περάσω και θα αφήσω πίσω μου την Πελοπόννησο .
Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω πάνω σε ένα λεωφορείο, γιατί συνήθως τα ταξίδια μου ήταν μακρινά και ας ήταν τα περισσότερα εντός Ελλάδας . Τελευταία φορά που έγραφα πάνω σε ένα λεωφορείο , θυμάμαι πως αγνάντευά το κάστρο του Πλαταμώνα . Τότε άφηνα πίσω μου τη Θεσσαλονίκη με προορισμό μου την Αχαϊκή πρωτεύουσα . Τώρα όμως περνάω τα τούνελ που μου θυμίζουν Ιταλία και Angona ,λες και κάνεις την ίδια διαδρομή από το λιμάνι της Angona για Camerino και Urbino και από το λιμάνι της Πάτρας για Πύργο και Ολυμπία .
Αυτή τη φορά όμως επιστρέφω και η διαδρομή γνωστή. Πάτρα- Ρίο- Αντίρριο – Ναύπακτος-Γαλαξίδι- Ιτέα- Άμφισσα- Γραβιά –Μπράλλος –Λαμία- Βόλος – Λάρισα!
Γιούπι ! Περνάω τη γεφυρούλα , γεια σου Ρίο ,bye-bye Πελοπόννησος ! Πάνω από το αυλάκι έχει άλλο αέρα όπως και να το κάνουμε . Τι όμορφα ,κάθε φορά τη χαζεύω σαν να είναι η πρώτη φορά κι όμως την έχω περάσει αμέτρητές φορές . Από την άλλη και η εποχή του ferri –boate είχε το δικό της γούστο . Με το γνωστό τύπο με το ακορντεόν να με συνοδεύει σε όλες τις διαδρομές μου με το άσμα «Άστα τα μαλλάκια σου ανακατεμένα!»
Ούπς ! Μόλις κάναμε στάση στη Ναύπακτο, πανέμορφο μέρος . Μακάρι να μπορούσα να κάτσω παραπάνω από τη στιγμή. Έξω ήδη αρχίζει και βραδιάζει λέω να κάνω ένα διάλειμμα και να συνεχίσω να διαβάζω το βιβλίο μου «Αμφίδρομη Επικοινωνία Έντυπων ΜΜΕ και Internet.» Σας αφήνω για λίγο και επανέρχομαι .
Τσούπ , να’ μαι ήρθα, δεν σας έλειψα το ξέρω. Στις δέκα προβλέπεται να έχω φτάσει Λάρισα . Κατευθείαν μπανάκι - φαγάκι-μπλοκάκι και κατά τη μία όχι νανάκι, γιατί έχω έξοδο. Ποίος είπε ότι είμαι κουρασμένη; Προς το παρόν κοιτάω το ολόγιομο φεγγάρι,(βρε λες να έχει πανσέληνο ; Μπα…Είχε χθες .) τρώω τα εφόδια μου , όπως μηλόπιτες ,σάντουιτς ,μπισκότα, σοκολάτες , πίνω νερά, χυμούς . Φαίνεται αυτή τη φορά το έκανα από αντίδραση. Τις περισσότερες φορές που επέστρεφα, δεν είχα φράγκο ούτε για ένα μπουκαλάκι νερό , και τώρα το παραξεφτύλισα. Τα νεύρα μου αρχίζουν και σπάνε έχω μασήσει δέκα χιλιάδες τσίχλες , έχω φάει τα μισά εφόδια , ΘΕΛΩ ΤΣΙΓΑΡΟΟΟΟΟ! Ευτυχώς δεν θέλω να κατουρήσω, μαζί αυτές οι δύο ανάγκες είναι θάνατος .Γι’ αυτό σου λέω τρένο, μπορεί να το απαγόρευσαν κι από εκεί το κάπνισμα αλλά τουλάχιστον επιτρέπεται το κατούρημα , και όλο και κάποια πατέντα θα βρεθεί και θα φουμάρεις στο τέλος .Χμ, στο δεξί μου χέρι είναι πλέον η Λιβαδειά , εμείς πορευόμαστε στην ευθεία όμως και όπου να΄ ναι θα φανεί και η Λαμία… Ου-ο-Ου! Πώρωση να βλέπεις την εθνική φωτισμένη δεν ξέρω πια χιλιόμετρα Αθηνών –Λαμίας βλέπω από ψηλά και τη Λαμία τίγκα στο φωτάκι βρε παιδί μου. Άντε σας αφήνω κατεβαίνω στον «Πιασιάκο» να καπνίσω όσο προλαβαίνω ! 21:30 θα έχω φτάσει ο τύπος είναι γκαζοφονιάς ……..
Περνάω τα σύνορα …Μόλις αφήσαμε πίσω μας τα διόδια της Πελασγίας , μπήκαμε δηλαδή στην Αυστρία ,εμμμμ… συγνώμη στο νομό Μαγνησίας ήθελα να πω. Λοιπόν κάπου εδώ σας κλείνω και συνεχίζω από σπίτι με μπανάκι φαγάκι και μετά μπλοκάκι και γρήγορα γιατί θέλουμε να βγούμε και έξω.(Συνέχεια)….. Λοιπόν έχω αράξει μετά από άγριο ντερλίκωμα, μου είχαν έκπληξη, βλέπεις ο father είχε γενέθλια και εγώ η αχαΐρευτη κόρη ούτε που το θυμόμουν και είχαμε εδώ τούρτες κεράκια και ιστορίες ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΠΑΜΠΟΥΛΗ!!!!! Λοιπόν κάπου εδώ σας αποχαιρετώ, πάω για τσουτσούλωμα και έξω. Αυτό θα πει κρύο 6 βαθμούς έχει έξω, την Κυριακή φεύγω για Θεσσαλονίκη !Μάκιααααααααααααααα. ;)

Y.Σ Εξαιτίας του χρόνου που με πιέζει έγιναν πολλές περικοπές από το πρωτότυπό !