Δεκαπέντε χρόνια χωρίς τον Παύλο Σιδηρόπουλο .

Δεκαπέντε χρόνια χωρίς τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Σαν σήμερα του Αγίου Νικολάου το 1990 μας αποχαιρέτησε ένας πρίγκιπας. Μέχρι πέρυσι ελάχισους Νίκους και Νικολέτες ήξερα , και να που φέτος έχει γεμίσει ο κατάλογος μου από Νικολάδες και Νικολέτες . Και να που σήμερα έχω γυρίσει στο σπίτι με το ηθικό πεσμένο μέχρι το πάτωμα ,βρεγμένη από πάνω μέχρι κάτω κι ας είχα ομπρέλα .Άμα πάρει απόφαση να βρέξει εδώ στα νοτιοδυτικά ,όχι απλά δεν σταματάει αλλά ρίχνει καρεκλοπόδαρα κανονικά και με το νόμο ! Δέχομαι καθημερινά χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση και δεν ξέρω που να φορτώσω τις ευθύνες, για το γεγονός ότι καθημερινά βρίσκομαι να περπατάω πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί . Όχι δεν θα τις φορτώσω σε μένα και όχι γιατί είμαι ευθυνόφοβη αλλά τον τελευταίο καιρό είμαι τυπική και συνεπής σε όλες τις υποχρεώσεις μου ,με αποτέλεσμα να μην έχω χρόνο να πάρω μια ανάσα . Λογικά όχι απλά δικαιούμαι ένα διάλλειμα, αλλά με κάποιο τρόπο πρέπει να επιβραβευθώ και για όλη αυτή τη συνέπεια . Δεν ξέρω αν φταίει ο Κρόνος , αλλά όπως με είχαν προειδοποιήσει τα άστρα μέχρι τον Ιούνιο θα μου γαμιέται ο φίλτατος Δίας . Πες πως τα άστρα πότε δεν τα παίρνεις και στα σοβαρά αν και πολύ θα με βόλευε να ρίξω όλο το φταίξιμο στον Κρόνο ! Το πρώτο χτύπημα ήταν αυτό στο άκουσμα πώς η εξεταστική και τα εργαστήρια ξεκινάνε 9 του μηνός με το καλημέρα σας δηλαδή , όποτε πρέπει να έχω επιστρέψει εδώ 2-3/1 το αργότερο. Το δεύτερο χτύπαμα το δέχτηκα σήμερα , γιατί μέχρι χθες ήξερα ότι κλείνουμε στις 16 κι όμως το κλείνουμε το μαγαζί στις 23, επισημαίνοντας και οι περισσότεροι καθηγητές ότι την τελευταία βδομάδα θα μας πούνε όλα τα καλά ! Κάνω οτιδήποτε περνάει από το χέρι μου για να τα αντιμετωπίσω όλα με στωικότητα . Ακόμα και χθες που έχασα ολόκληρη εργασία !Ναι το έκανα κι αυτό .. Είχα γράψει περίπου 15 σελίδες στο word πήγα να κάνω ένα copy-paste από ένα άλλο κείμενο και μέσα στη νύστα μου έκλεισα το έγγραφο που έγραφα χωρίς να έχω υποθηκεύσει απολύτως τίποτα. Τόσες ώρες δουλείας χαμένες , κι όμως πήγα και κοιμήθηκα . Το συμπέρασμα είναι ότι ακυρώνονται οποιαδήποτε σχέδια είχα, δέκα μέρες μου μένουν και όχι τρεις εβδομάδες , μέσα στις όποιες δέκα μέρες ούτε το σπίτι μου δεν θα προλάβω να δω και προς Θεού ποιος είπε ότι θα καταλάβω Χριστούγεννα . Επειδή με το να γκρινιάζω δεν βγαίνει απολύτως τίποτα, ούτε με το να νοσταλγώ τις παλιές καλές μου μέρες και τον παλιό καλό τεμπέλικο εαυτό μου , το μόνο που μου απομένει είναι να ζήσω το τώρα μου έτσι όπως έχει και να κάνω υπομονή και κουράγιο όπως είπε και ο κ. Παντελής . Δυστυχώς ο χρόνος με πιέζει αφόρητα , και ήδη νιώθω τρομερές τύψεις που αντί να ασχοληθώ με τις τρέχουσες υποχρεώσεις μου εγώ κάθομαι και γράφω αυτό το μπλοκ. Αλλά είπαμε, τελικά μερικά χούγια δεν κόβονται !!! Όλα και όλοι περιμένουν από εμένα. Από το σπίτι , τα ρούχα, το φαί ,τις εργασίες , τα αγγλικά ,το διάβασμα , τα κοινόχρηστα , το ενοίκιο, τη Δ.Ε.Η , τον ΟΤΕ, την εκπομπή , μέχρι τους φίλους και αυτούς που βρίσκονται κοντά, μα πόσο μάλλον αυτούς που βρίσκονται μακριά και γκρινιάζουν πως έχουμε μήνες να βρεθούμε και γιατί δεν πάω να περάσουμε Χριστούγεννα στην Αράχοβα, γιατί δεν πάω στο Ρέθυμνο, στην Αθήνα ,στη Χαλκίδα, γιατί δεν πάω στη Θεσσαλονίκη κ.λ.π Μακάρι να μπορούσα να πάω παντού κι όμως τελικά δεν μπορώ να πάω ούτε μέχρι την τουαλέτα. Κάπου εδώ κλείνω κι αυτό το μπλοκ ,με την ευχή να έρθουν καλύτερες και λιγότερο πιεσμένες μέρες στη ζωή μου . Εύχομαι σε όσες και όσους γιορτάζουν σήμερα να είναι πάντα καλά και να περάσουν τη μέρα της γιορτή τους όσο ξέγνοιαστα και καλύτερα μπορούνε .
Δεν θα μπορούσα να κλείσω το σημερινό μπλοκ χωρίς τους παρακάτω στίχους :

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου και το βρεις τσακισμένο απ’ τις πληγές και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες να ακούσουν τη φωνή σου κι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές !
Παύλος Σιδηρόπουλος

Ταν τάααν… Παρακαλώ ένα χειροκρότημα

Πάρτε τα όπλα και καθαρίστε τους ! Εγώ προς το παρόν θα πάρω την σφουγγαρίστρα μου και θα τους καθαρίσω όλους….τους χώρους του σπιτιού μου. Ξύπνησα με όρεξη για καθαριότητα σήμερα, πρέπει είπα να κόψω το κάπνισμα και πρέπει με κάτι να ασχοληθώ ,έχω βέβαια πολύ πιο σημαντικά πράγματα από το καθάρισμα , αλλά είπαμε αυτά τα ανέλαβε ο κόκορας προσωρινός ! Πολλές φορές είπα πως θα το έκοβα αλλά σκατά , μετά από δυο ώρες θα καπνίζω και πάλι είναι πρωί ακόμα και έχω αντέξει χωρίς τσιγάρο ! Όπως μου είπε και ο συνεπιβάτης –συνταξιδιώτης μου από τον τέταρτο της πολυκατοικίας που κατεβαίναμε μαζί με το ασανσέρ ο κ. Παντελής, «κουράγιο» αλλά στα ζακυνθινά από ότι μου είπε γιατί δεν κατάλαβα και τίποτα ,φαντάσου με το που με είδε, μου είπε κουράγιο στα ζακυνθινά. Τόσο πολύ κουρασμένη φαίνομαι πια; Κατά τα άλλα είναι ένα ηλιόλουστο πρωινό Δευτέρας που προσπαθώ να φερθώ στον εαυτό μου όσο πιο ήπια μπορώ, γιατί πλέον χρήζω ειδικής μεταχείρισης.. Μια σπίθα να μου βάλεις θα ανατιναχτώ ολόκληρη και θα ανοίξω στον ουρανό σαν πολύχρωμο πυροτέχνημα. Η άνοδος μου στον ουρανό εντυπωσιακή, μα όταν θα πέσω θα ψάχνω να βρω και πάλι τα κομμάτια μου για να αναδιοργανωθώ, αλλά εκεί βρίσκεις τα όρια σου την ώρα που θα ανατιναχτείς .Τι νόημα θα είχε να ήμασταν πάντα ευτυχισμένοι ,να κάναμε πάντα ότι κάναμε κάθε χρόνο, να αγαπούσαμε συνέχεια τους ίδιους ανθρώπους ! Δεν ανησυχώ ,γιατί τελικά για μένα δεν μετριέσαι από τις επιτυχίες αλλά από τα λάθη και κάποια στιγμή συνειδητοποιείς πως μερικά ελαττώματα δεν θα καταφέρεις ποτέ να τα διορθώσεις –συγνώμη, μαμά! Το υπέροχο Σαββατοκυριακάκι μου , μου έδωσε να καταλάβω καλά κάτι , ότι έμεινα μακριά από τον κόσμο τη στιγμή που τον χρειαζόμουν περισσότερο, ότι μου δημιούργησα τύψεις ,ενοχές, υπαρξιακές κρίσεις και κάλεσα τον εαυτό μου να αντιμετωπίσει οτιδήποτε φοβάται ή νόμιζε ότι δεν είναι ικανός να κάνει. Πώς λέγεται αυτό; Τέλος εποχής . Τελευταίος μήνας του χρόνου και ούτε που με νοιάζει να κάνω κανένα απολογισμό για την περασμένη χρονιά, αλήθεια έχω περάσει και καλύτερα χρόνια! Εδώ και αρκετό καιρό έχουν πέσει οι τίτλοι τέλους . Τέλος εποχής. Είναι το καθαρτήριο προτού ξαναβγείς στον κόσμο περισσότερο ισορροπημένος ψυχολογικά και έτοιμος να ξαναγεννηθείς για ακόμα μια φορά ! Φεύγει και το 2005, ακόμα δεν μπήκαμε στο Δεκέμβρη κι εγώ βιάζομαι να την διώξω την κωλοχρονιά , γιατί βρίσκομαι στα πρόθυρα υπερκόπωσης και ότι λάμπει γύρω μου είναι τεχνητό . Δεν θα κατασκηνώσω στις γιορτές μπροστά από την τηλεόραση τρώγοντας πίτσες και βλέποντας το δελτίο καιρού, αν και για λίγο θα το κάνω κι αυτό, μου έλειψε! Τι να πρωτοκάνω σε 3 βδομάδες !!! Αλλά θα περπατάω σε ένα κατασκότεινο δάσος σφυρίζοντας ένα χαρούμενο σκοπό χωρίς να φοβάμαι . Θα κάνω μια βουτιά στον ωκεανό χωρίς να πέσω στα σαγόνια του Καρχαρία . Θα φιλήσω στο στόμα ένα βάτραχο που πιθανόν να μεταμορφωθεί σε πρίγκιπα! (Αν και τον έχω βρει τον πρίγκιπα μου , πριν πέντε μήνες καθισμένο σε μια πολυθρόνα του Castello στο Ηράκλειο, κι όμως είχα ερωτευτεί μια πλάτη ενός ξένου , μονό αυτό μπορούσα να δω την πλάτη του , που από τότε και στο εξής δεν μου την γύρισε ποτέ κι όμως εγώ το πρώτο που είχα ερωτευτεί ήταν η πλάτη του ….) Ξέρω πια ότι φοράω αλεξίσφαιρό στις κακίες και τη ζήλια του κόσμου, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είμαι και ο Ράμπο! Το τρίπτυχο που αναβοσβήνει με νέον γράμματα αυτή την εποχή στη ζωή μου λέει «Ανάγκη για Ουσιαστικές –Έντονες –Μεταμορφωτικές Σχέσεις που φτάνουν μέχρι το μεδούλι» Πάθος για σεξουαλική αποφόρτιση. Η δημιουργικότητα μου κοχλάζει και νιώθω και πάλι ζωντανή, αν και είναι μέρες που ξέρω ότι νιώθεις όπως κι εγώ ! Πως δηλαδή; Ότι περιστοιχίζεσαι από μεγάλους μαλάκες και δεν θέλεις να ξέρεις κανέναν μας . Είναι απολύτως φυσιολογικό το ίδιο σκεφτόμαστε κι εμείς για σένα ! « Ταν τάααν… Παρακαλώ ένα χειροκρότημα»

Strangers in the night

Αποφάσισα να τα φορτώσω σιγά-σιγά, λίγα-λίγα στον κόκορα !Φοβάμαι μήπως το παρακάνω, αλλά εντάξει δεν τα έχω φορτώσει όλα ακόμα, πάνω στο καημένο κοκοράκι. Όχι τίποτα άλλο, να μην με γιουχάρουνε οι ζωόφιλοι …
Απίστευτο κι όμως αληθινό είχα 2 μήνες να φύγω βράδυ από το σπίτι μου και να γυρίσω ξημερώματα ,με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη ,μια σακούλα με μια κρέπα από το Αλαντίν στο χέρι, με το στόμα μου ξερό από τα δυο πακέτα τσιγάρα και τα ατελείωτα Johnnie cola, τις μπύρες, τα ούζα και τα διάφορα κερασμένα σφυνάκια, σχηματίζοντας οχταράκια μέχρι να πάω στο μπάνιο και πέφτοντας ξερή για ύπνο με τα ρούχα ! Τελικά το να ξεφύγεις είναι εύκολο ακόμα και χωρίς να κάνεις ούτε ένα βήμα πιο μακριά από εκεί που είσαι ! Τι χορός ήταν αυτός χθες, απίστευτός και ατελείωτος , τι ξύδια μαγικά που με απελευθέρωσαν και μου θύμισαν τον παλιό καλό μου εαυτό! Φταίει βέβαια και η παρέα , οι καβαλιέροι μου και τα 4 μαγαζιά που αλλάξαμε, ξεκινώντας από χώρους με heavy metal ρυθμούς για να καταλήξουμε σε 2 μπουζούκια πρώτο τραπέζι πίστα το πρώτο κυριλάτο ,το άλλο τελείως παρακμιακό με την καλύτερη φάση ,ακούγοντας για το ριγέ σακάκι το σταυροκουμπωτό! Κακά τα ψέματα είχα πολύ καιρό να το παρακάνω, να ζήσω όπως παλιά στον υπερθετικό κι αυτό βέβαια δεν ήτανε τίποτα! Τα άλλα όμως παραλείπονται τα ξέρει μονάχα η νύχτα του Σαββάτου ! Κι όμως πήγα και έγραψα σήμερα με την τσίμπλα στο μάτι, ήπια πεντακόσιους καφέδες από το πρωί μέχρι και τον τελευταίο απογευματινό με τον Κώστα και τη Μαρία . Όχι δεν θα το κρύψω ότι χάρηκα που πολλοί άντρες με τον τρόπο τους έδειξαν πως με επιθυμούν, όπως και να το κάνεις, σπάσανε τη μονοτονία μου, μου φτιάξανε το ηθικό και τους ευχαριστώ γι’αυτό !!! Βέβαια όπως είπα και στον αγαπημένο μου Κωστή, αυτά που λες πάνω στο μεθύσι σου, έλα να μου τα πεις και μέρα! Βέβαια ήρθε, και από χθες το πρωί δε με άφηνε να κοιμηθώ από τα μηνύματα . Όπως και να έχει νιώθω γοητευμένη, αλλά τι να κάνουμε, είμαι αλλού, ακόμα κι αν αυτό το αλλού δεν υπάρχει στην καθημερινότητα μου, αλλά είναι μέσα στη ψυχή μου και δε βγαίνει με τίποτα !Αγαπητέ Θοδωρή σε ευχαριστώ για τα χθεσινά σου στολίδια, Δημήτρη, Αντώνη, Σοφία, Μαίρη, Γιάννα , Βαγγέλη , Μαρία ,σας ευχαριστώ που σπαταλήσατε το βράδυ σας μαζί μου, μέσα στην τρέλα και στις μαλακίες ! Α! και Κώστα επειδή ξέρω ότι θα το διαβάσεις, δεν πουλάω τρέλα, αυτή είμαι εγώ , ίσως αν με γνωρίσεις καλύτερα καταλάβεις ! Από αύριο τα κεφάλια και πάλι μέσα, ζω όντως την χειρότερη φάση της ζωής μου, τέτοια πίεση δεν είχα νιώσει ποτέ ! Λένε κάποιοι για την τελευταία χρονιά στο λύκειο με τις πανελλήνιες ότι πιέστηκαν ,εγώ πάλι όχι!!!! Από ότι θυμάμαι εκείνη η χρονιά και μέχρι και το καλοκαίρι που πέρασε , έζησα τις καλύτερες στιγμές μου ! Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως , αλλά δεν φοβάμαι, τι να φοβηθώ εξάλλου είμαι με το στομάχι γεμάτο ,με τα τσιγάρα μου, τα πατατάκια μου και βλέπουμε με τη Ζωή DVD ,με ωραία υπόθεση! Λέει για κάποιον που είχε 30 εκατοστά πέος και έκανε καριέρα στις τσόντες, ποιότητα ;) Το αυτί μου πήρε κάποιους να λένε ότι η εξεταστική μας θα αρχίσει 9/1, όποιος διαδίδει αυτές τις ράδιοαρβύλες να πάει να μαμηθεί γιατί μου έκοψε το αίμα μόλις το άκουσα. Ευχαριστώ :Ρ Τίποτα νεότερο από το μέτωπό ,να σου πω την αλήθεια δεν έχει και σημασία να τα γράφεις αυτά που σου συμβαίνουν , το ότι τα έζησες ήταν το καλυτερότερο απ’ όλα ! Δανεικές εμπειρίες δεν υπάρχουν. Σας αφιερώνω το τραγούδι που παίζει τώρα στο pc μου από τον Frank Sinatra! Καληνύχτα σας καλή σας εβδομάδα όπου κι αν βρίσκεστε …..
Strangers in the night exchanging glancesWond'ring in the night what were the chances We'd be sharing love before the night was through Something in your eyes was so inviting Something in you smile was so exciting Something in my heart told me I must have you Strangers in the night Two lonely people, we were strangers in the night Up to the moment when we said our first hello little did we know Love was just a glance away, a warm embracing dance awayand Ever since that night we've been together
Lovers at first sight, in love forever It turned out so right for strangers in the night Love was just a glance away, a warm embracing dance away Ever since that night we've been together Lovers at first sight, in love foreverI t turned out so right for strangers in the nightDooby-doooby-doo

Υ.Σ Τελικά στη ζωή μετανιώνεις περισσότερο γι'αυτά που δεν είπες παρά γι' αυτ'α που δεν έκανες ...

Just get me to the airport put me on a plane,Hurry hurry hurry before I go insane!

Twenty-twenty-twenty four hours to go I wanna be sedated Nothin' to do and no where to go-o-oh I wanna be sedated Just get me to the airport put me on a plane Hurry hurry hurry before I go insaneI can't control my fingers I can't control my brain Oh no no no no no Twenty-twenty-twenty four hours to go....Just put me in a wheelchair and put me on a plane Hurry hurry hurry before I go insane I can't control my fingers I can't control my brain Oh no no no no no Twenty-twenty-twenty four hours to go I wanna be sedated Nothin' to do and no where to go-o-o I wanna be sedated Just put me in a wheelchair get me to the show Hurry hurry hurry before I go loco I can't control my fingers I can't control my toes Oh no no no no no Twenty-twenty-twenty four hours to go...Just put me in a wheelchair...Ba-ba-bamp-ba ba-ba-ba-bamp-ba I wanna be sedated Ba-ba-bamp-ba ba-ba-ba-bamp-ba I wanna be sedated Ba-ba-bamp-ba ba-ba-ba-bamp-ba I wanna be sedated Ba-ba-bamp-ba ba-ba-ba-bamp-ba I wanna be sedated

Εγώ ότι είχα να το πω το είπα, και γαμώ του όζοντος την τρύπα.

Ήρθε η ώρα για μια βουτιά στον ωκεανό του πενταγράμμου …. Κι όμως εκεί δεν υπάρχει τίποτα , μονάχα μια μελωδική σιωπή !!! Δεν υπάρχει ούτε οξυγόνο , μα δεν το έχω ανάγκη. Εκπαιδευτικά στο να μην πνίγομαι , κι από τη μύτη να με πιάσεις ,δεν θα σκάσω ... Ξαποσταίνω για λίγο πάνω στον υποβρύχιο καναπέ μου, όλο το δωμάτιο είναι γεμάτο από υπέροχες νότες (τι κομματάρα είναι αυτή που παίζει τώρα ;Αχ τι μου θύμισε….)κι όταν ανεβαίνω στο ταβάνι πιάνομαι από αυτές , σαν σε απομεινάρια κάποιου πλοίου που μόλις βυθίστηκε, για να ξεκουραστώ. Φως δεν υπάρχει πουθενά, μονάχα κάτι κεριά επιμένουν να καίνε ακόμα …
Τα μαλλιά και το δέρμα μου υγρά και απαλά , οι πόροι του κορμιού μου ανοιχτοί και εκτεθειμένοι . Σίγουρα θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει, πως κολυμπούσα για ώρες , κι όμως είναι έντονη και χαλαρωτική η ευωδιά από το αφρόλουτρο Παπουτσάνη , και από το σαμπουάν Elvive της L’oreal !!!

Απόλυτη ηρεμία, χαλααααααάρωση ….

Βρέχω τα χείλη μου , με λίγο Johnnie on the rocks, θα μπορούσε να μοιάζει και με αλατόνερο.

Τι σημασία έχει;

Μουσική, να κάτι από τα πολλά που αγαπούσα και παραμέλησα .Από τους ήχους των κυμάτων που προσπέρασα , μέχρι τις συγχορδίες που έπαιζα στην ακούρδιστή κιθάρα μου,(πάει κι αυτή)! Α, δεν σας το είπα; Κατάφερα να τη σπάσω ή μάλλον να την θρυμματίσω !!! Πάει κάμποσος καιρός από τότε , κι ακόμα δεν αξιώθηκα να κάνω δώρο στον εαυτό μου μια καινούργια κιθάρα! Όπως και να το κάνεις , πιστεύω πώς είναι ακόμα μεγαλύτερη ηδονή κι από το να γράφεις. Καμιά φορά οι λέξεις κουράζουν, λέμε πολλά με αυτές και εννοούμε λίγα και απλά, ενώ η μουσική τα λέει όλα και δεν παρερμηνεύει…
Προς το παρόν , μου φτάνουν οι νότες που χορεύουν πάνω σε μακρινά τάστα και τρυπώνουν για να σπάσουν ευχάριστα την απόλυτη ησυχία που κυριαρχεί εδώ κάτω .
Ήχοι jazz και blues , κατάφεραν να νικήσουν το χρόνο και να με κάνουν να επιπλέω στο απόλυτο κενό .Μπόρεσα να δαμάσω τις σκέψεις μου . Δεν υπάρχει τίποτα για να νοιαστώ ,μόλις βρήκα το θησαυρό που έψαχνα εδώ κάτω . Βρήκα την ηρεμία μου, τον ύπνο μου και δεν τον αφήνω για τίποτα πια . Κάπου εδώ σας αποχαιρετώ . Ο Μορφέας ήρθε και με πήρε στην αγκαλιά του, παραδίνομαι …
Πόσο μου είχε λείψει αυτή η αγκαλιά ; Καιρός να ονειρευτώ ξανά …


Καληνύχτα σας….


Υ.Σ Δεν υπάρχει δρόμος για την ελευθερία, η ελευθερία είναι ο δρόμος μου!
Αέρα Πατέρα

As Tears Go By

Τελικά δεν άντεξα. Τόση πίεση, τόσο άγχος… Ο εαυτός μου με εκδικείται … Εκεί που ήμουν μια χαρά, τελείως ξαφνικά άρχισαν κάτι αφόρητοι πόνοι στην καρδιά και εδώ και 2 ώρες σχεδόν κλαίω ασταμάτητα, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος . Ελπίζω κάποια στιγμή να ηρεμήσω. Αύριο είναι μια δύσκολή μέρα και πρέπει οπωσδήποτε να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου. Από τις 8:30 το πρωί μέχρι τις 5:30 το απόγευμα δε θα μπω σπίτι μου, ούτε μετά τις 5:30 θα μπω γιατί έχω δώσει τα κλειδιά σε μια φίλη για να βγάλει τα ματιά της, μετά πρέπει να κάνουμε κι άλλο πιλότο και ούτε ξέρω πότε θα μπω σπίτι μου… Την Κυριακή θα γράφω όλη τη μέρα … Ειλικρινά δεν αντέχω άλλο.. Φταίω κι εγώ, τον τελευταίο καιρό έχω αφήσει τους πάντες και τα πάντα να με καβαλήσουν .Στο προηγούμενο μπλοκ ήμουν στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού ! Ε , τώρα τον έπαθα….. Ο λόγος που γράφω τώρα εδώ είναι γιατί είναι 4 το πρωί όσους έπαιρνα τηλέφωνο όλοι κοιμόντουσαν στο msn δεν είναι κανείς για να μιλήσω. Πότε θα έρθει εκείνη η Παρασκευή;Δεν αντέχω άλλο….It is the evening of the day, I sit and watch the children play. Smiling faces I can see. But not for me.I sit and watch As tears go by My riches can't buy everything I want to hear the children sing All I hear is the sound Of rain falling on the ground I sit and watch As tears go by It is the evening of the day I sit and watch the children play Doin' things I used to do They think are new I sit and watch As tears go by

Βγάλτε το δα από τα Μουδανιά!

Άνοιξα μηχανικά την πόρτα . Κατευθύνθηκα προς το ασανσέρ . Τον τελευταίο καιρό συνήθως πάω από τις σκάλες κι ας μένω στον πέμπτο, λέω πως γυμνάζομαι. Έβαλα τα ακουστικά θα άκουγα και πάλι το ίδιο τραγούδι, το ίδιο τραγούδι από τους Radiohead που ακούω σχεδόν κάθε πρωί πριν πάω στη σχολή(Creep). Ποιος είπε πως οι φοιτητές κάνουνε διακοπές; Πρέπει να του κάνουμε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση. Το ταξίδι μέχρι το ισόγειο ατελείωτο, κάτι ψάχνω μέσα στις τσέπες μου, όχι δε είναι εισιτήριο, δεν περνάει ελεγκτής από εδώ, αναπτήρα έψαχνα, πάλι δεν κοιμήθηκα καλά το βράδυ. Ξύπνησα στο παραπέντε από τον μελωδικό ήχο που έβγαινε από το ξυπνητήρι του κινητού μου. Της αϋπνίας το ανάγνωσμα πρόσχωμεν . Τέλος διαδρομής . Έφτασα στο ισόγειο. Πόσο με χαλάνε τα κρύα πρωινά, ούτε καφέ πρόλαβα να πιω, ανάβω το πρώτο τσιγάρο και έπονται κι αλλά πολλά, πότε η νικοτίνη δεν μου είναι αρκετή . Κατευθείαν για καφέ στο κυλικείο και στο καπάκι μάθημα.. Όλα μηχανικά. Είμαι κυκλωμένη από υπολογιστές, τα καλώδια από τα ποντίκια τυλίγονται πάνω μου κι εκεί που πνίγομαι , αρχίζει το μάθημα κι εγώ βυθίζομαι, δεν μιλάω ποτέ για το κρύο, αλλά τον τελευταίο καιρό ντύνομαι μόνο με χιόνι…. Αλλά ακόμα και μπροστά από την οθόνη, εγώ βλέπω ορίζοντα , όπως και ο διπλανός μου, είναι ο μόνος τρόπος για να συνυπάρξουμε… Συνεχίζω να πνίγομαι χωρίς να νοιάζεται κανείς, εξάλλου όποιος σώσει τον εαυτό του σώθηκε ….. Με διακόπτει η σπαστική φωνή μιας συμφοιτήτριας, όσο εγώ προσπαθούσα να πνιγώ , που όλο νάζι και χάρη ζητάει σημειώσεις κι εγώ λέω ναι. Έτσι είναι, δεν σε εκπαιδεύουν να λες όχι , αυτό είναι δική σου ευθύνη . Σιγά-σιγά ο εγκέφαλος μου μπαίνει σε λειτουργία , δεν σκέφτομαι πια ποντίκια να με πνίγουν, ούτε βλέπω κανέναν ορίζοντα στην οθόνη, μόνο το Cool Edit υπάρχει μπροστά, σε λιγάκι θα έχω φτιάξει κι όλας την δικιά μου δημιουργία, διάρκειας 1,5 λεπτού και πολύ είναι. Προσγειώνομαι στο πληκτρολόγιο, το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι μετά πρέπει να πάω από τη βιβλιοθήκη. Οι καιροί ου μενετοί, ο Νοέμβρης φεύγει. Η βδομάδα των παθών αρχίζει, από τις 12/12 και μετά κάθε μέρα παραδίδω και μια εργασία.. Και αλίμονο να έχω κάνει μία ολοκληρωμένη. Τέλος μαθήματος. Χτυπάει το κινητό, η Έλλη, το θέμα για την άλλη εκπομπή, νιώθω λες και θα μας λογοκρίνουνε. Η γενιά μας η γιάπικη, της λέω. Κανένας λογικός συνειρμός στη συζήτηση μας. Απορώ κι αν κατάλαβε τι της έλεγα, το μόνο που άκουγα ήταν ένα, ωραία-ωραία, πάρα πολύ ωραία. Που σκατά το είδε το ωραίο; Τέλος συζήτησης. Σκέφτομαι. Πώς θα αναλύσω εγώ αυτό το θέμα, ότι κι αν πω αποποιούμαι της ευθύνης, ιδέα της Ζωής ήτανε. Εγώ την μόνη επαναστατικού περιεχομένου τοποθέτηση της εποχής μου που ξέρω, είναι αυτή του Πανούση «ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΔΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΥΔΑΝΙΑ» Κάποια περισσότερα κατηγορώ θα έχει εκείνη για τη γενιά μας, λόγω ΚΝΕ !!! Το κινητό θα χτυπήσει ξανά και ξανά , θα μου προτείνουν καφέ πάλι στα ίδια και τα ίδια, θα πάω σε έναν έτσι και στα γρήγορα, θα κερδίσω στο τάβλι, για να χάσω αλλού. Θα φάω το γνωστό σάντουιτς από το Αλαντίν στο χέρι για να γεμίσω την άδεια κοιλιακή μου χώρα, το μόνο που θα λείπει από μέσα είναι τα πόδια του delivery boy! Και μετά η ιστορία είναι ίδια και απαράλλακτη…. Θα τρέχω, θα τρέχω, θα τρέχω …. Μου λείπει ένα ταξίδι. Δεν θα προλάβω να πω την επιθυμία μου και το Τζίνι θα βγει από το στομάχι μου(φταίει η coca-cola light),κι αμέσως θα πραγματοποιήσει την επιθυμία μου.
Μόλις έχω φτάσει λίγο έξω από την εξώπορτα της ετοιμόρροπης πολυκατοικίας όπου διαμένω. Θα μπω μέσα και ανοίγοντας την πόρτα του ασανσέρ θα απολαύσω το μακρύ ταξίδι μου μέχρι τον πέμπτο . Θα μπω στο σπίτι θα κλείσω την πόρτα και με όση δύναμη μου απέμεινε θα φωνάξω «ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΔΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΥΔΑΝΙΑ»
Τέλος Νοέμβρη.

Υ.Σ «Το παρελθόν δεν είναι πάρα η αρχή μιας αρχής , και όλα όσα υπάρχουν και έχουν υπάρξει ,δεν είναι παρά το αχνό φως της αυγής» Χέρμπερτ Τζόρτζ Γουέλς

Πύργος- Καλαμάτα

ΠΥΡΓΟΣ- ΚΑΛΑΜΑΤΑ



Τραγούδι : Πύργος- Καλαμάτα
Από το δίσκο : TIGRE SPORAKIA
Συμμετέχουν : ΤΑΚΙ ΤΣΑΝ-ΕΙΣΒΟΛΕΑΣ
FM RECORDS

Το επόμενο απόσπασμα από το άσμα Πύργος- Καλαμάτα, αφιερώνεται με πολλή αγάπη στοργή και Protherm στους απανταχού Πυργιώτες και Καλαματιανούς! Σημειώνω ότι το τραγούδι με εκφράζει απόλυτα. Καθώς τώρα πια μπορώ να καταλάβω πως νιώθουν οι Πυργιώτες , μιας κι επειδή σπουδάζω εδώ στην πηγή της χασισοποτείας έχω νιώσει στο πετσί μου το κράξιμο που τρώνε ! Τους συμπαραστέκομαι, αυτό το τραγούδι είναι μια απάντηση σε όσους τραβάνε ζόρι με τους κάτω από το αυλάκι!




Είμαι απ’ τον Πύργο , κι εγώ απ’ τη Καλαμάτα

Κάτω απ’ τo αυλάκι , με λένε Λιάκο , με λένε Τάκη ….

Ο μπαμπάς μου είναι απ’ τον Πύργο, νομό Ηλείας
Από την πηγή της χασισοποτείας , αν είσαι ντόπιος
Θα με νιώσεις απευθείας, όπως και ο γιος της θειάς
μου της Μαρίας.

Όπου πω , ότι είμαι από τον Πύργο ,
με κοιτάνε καλά-καλά και από εκεί
και πέρα με βλέπουν στραβά, στραβά-Αλέξης
πάρε μια ανάσα πριν τα παίξεις , πυργιώτικα
τσιγάρα θα σε πάνε μακριά …..


Στο χωρίο, μου κάνανε τρελό προξενιό
Μια κοπελιά, με δύο σπίτια καλά,
αρκετά στρέμματα, τίγκα λάδι και ελιά
αλλά, άλλαξε γνώμη μόλις είδε τατουάζ ..

Λοιπόν σεβασμός στην Καλαμάτα,
Έχουν κάτω απ’ το αυλάκι και στην Κρήτη μάγκα,
Κόρινθο-Ναύπλιο-Τρίπολη και Πάτρα ,κάνετε τα
Κουμάντα σας και βγάζετε κιλά …
Ντουμάνια σαν αυτά ταξιδεύουν Ολλανδία.
Πύργος –Καλαμάτα είναι άλλη κατηγορία
Την πίνουν οι τουρίστες και μας κάνουν την κυρία

Ένα –δυο τρεις , τρία –δυο μια
Τζούρα φτάνει πούστη για να πάθεις
Αμνησία , πάντοτε μπλεξίματα με την αστυνομία
Είμαι από τον Πύργο και σε παρακαλώ,
Ποτέ σου μην το δεις αυτό σαν κάτι κακό…..


Είμαι απ’ τον Πύργο , κι εγώ απ’ τη Καλαμάτα
Κάτω απ’ τα αυλάκι , με λένε Λιάκο , με λένε Τάκη ….

H Rock Αποπλάνηση στα Fm

Νοέμβριος 2005
Πύργος Ηλείας

ΑΝΑΦΟΡΑ
· Τίτλος εκπομπής: Rock Αποπλάνηση
· Επιμέλεια - Παραγωγή και Παρουσίαση :

Χάιτα Ζωή Χολέβα Σοφία

Φιλοσοφία εκπομπής: Η Rock Αποπλάνηση εντάσσεται στο τετράμηνο πρόγραμμα «Ηλεία Κοινωνία Συμμετοχής, Διαλόγου και δημιουργίας» Είναι μια ραδιοφωνική παραγωγή που γεννιέται από μη επαγγελματίες . (Προαιρετικά αναφέρουμε τα παρακάτω) Βγαίνει για ένα δίωρο μια φορά την εβδομάδα ζωντανή ή μαγνητοφωνημένη(η τελική μορφή μπορεί να δεχθεί αναδιαμορφώσεις.)
Η εκπομπή έχει νεανικό χαρακτήρα καθώς απευθύνετε σε νέους και νέες του νομού, αλλά και σε όλους τους πολίτες της Ηλείας. Στο πρόγραμμα της περιλαμβάνει ενναλακτικά ποιοτικά ροκ-έντεχνα και όχι μόνο τραγούδια, που δεν προσβάλλουν την αισθητική των ακροατών, θέματα προς συζήτηση και ανάλυση με την συμμετοχή των ακροατών (στην περίπτωση που η εκπομπή θα βγαίνει ζωντανά) .
Η εν λόγω εκπομπή σκοπό έχει να ψυχαγωγήσει αλλά και να αφυπνίσει- προβληματίσει τους ακροατές της με θέματα που απασχολούν την κοινωνία μας και κυρίως τους νέους ανθρώπους . Την επιμέλεια των θεμάτων καθώς και του μουσικού προγράμματος της εκπομπής, από κοινού αναλαμβάνουν η Χολέβα Σοφία και η Χάιτα Ζωή.
Αναφέρουμε προαιρετικά πως όταν η εκπομπή θα παράγεται ζωντανά, η πρώτη μια ώρα θα περιλαμβάνει προεπιλεγμένο μουσικό πρόγραμμα από τους παραγωγούς και έκθεση του θέματος που θα υπάρχει κάθε φορά προς συζήτηση. Στη δεύτερη ώρα της εκπομπής το μουσικό πρόγραμμα θα μπορεί να διαμορφώνεται από τους ακροατές καθώς επίσης προβλέπεται να υπάρχει και η τηλεφωνική συμμετοχή τους που σκοπό θα έχει την έκθεση της άποψης τους στο θέμα της εκπομπής.
Στην περίπτωση που η εκπομπή θα είναι μαγνητοφωνημένη οι παραγωγοί αναλαμβάνουν εξολοκλήρου το μουσικό πρόγραμμα, εκθέτουν και αναλύουν τα θέμα της κάθε εκπομπής και στην κάθε περίπτωσή που αυτό είναι εφικτό έχουν καλεσμένους ακροατές ή ειδικούς για συζήτηση του εκάστοτε θέματος.

Επιμέλεια αναφοράς Χολέβα Σοφία .
Πύργος Ηλείας 26/11/2005

Παραζάλη

Καλά το είχα καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά με το άτομο μου,αλλά είναι αυτό που λένε,άμα σε πιάσει κρίση όλα τα άλλα τα ξεχνάς!

Ήθελα ταξίδια,περιπέτειες και Dolce Vita ! Καλά είπα εγώ ότι έχω ξεμωραθεί τελείως…Το Σάββατο του Αγίου Στυλιανού μεγάλη η χάρη του , δίνω τα προκαταρτικά για το Proficiency του Michigan,(ξέρω-ξέρω κάλιο αργά παρά ποτέ), αλά μεταξύ μας δεν έχω και πολλές ελπίδες οπότε καλό είναι και το ποτέ!

Μετά έχουμε του Cambridge , 4/12 και 12/12, θα έλεγα τι θα πάρω και τότε αλλά ας μην γίνομαι άλλο κυνική,κι ας είναι το κύριο χαρακτηριστικό μου ! Δεν ξέρω αν υπάρξει ελπίδα για το Μάρτιο, αλλά σίγουρα υπάρχει μία για το Μάιο με το κρατικό! Μάλλον επειδή δεν το έχω πάρει στα σοβαρά , είχα μεταθέσει τις ημερομηνίες στο μυαλό μου.
Απλά το όλο σκηνικό με σοκάρει , έχω χάσει τελείως τον εαυτό μου, πάλι είμαι μόνο με 5 ώρες ύπνο κι αυτό όχι γιατί το κωλοβάραγα , αλλά γιατί πλέον οι 24 ώρες δεν μου φτάνουν. Νιώθω να πνίγομαι, το ένιωσα αρκετά αυτό τον καιρό, προσπάθησα να απωθήσω τις σκοτούρες και τις υποχρεώσεις από το μυαλό μου αλλά να που βγαίνουν όλα μπροστά μου και ο χθεσινός ενθουσιασμός στη σκέψη της φυγής μετουσιώθηκε με μιας σήμερα σε απογοήτευση, δεν χρησιμοποιώ τη λέξη απόγνωση, θα το κάνω πολύ μελό .

Τελικά ότι ψάχνουμε βρίσκουμε , και από αυτό που έχουμε πάντα μας λείπει το αντίθετο. Έτσι κι εγώ είχα κουραστεί από τη νωθρότητα μου, είχα κουραστεί να μένω στάσιμη και να νιώθω ότι αφήνω το χρόνο μου να σπαταλιέμαι άδικα…. Τότε ήμουν ανέμελη και πάντα κουρασμένη, αλλά η κούραση μου είχε μια γλύκα τέτοια που καμία σχέση δεν έχει με το βάρος που νιώθω τώρα στη ράχη μου. Τότε έκλεινα τα μάτια μου μονάχα σε λεωφορεία και τρένα για να συναντηθώ με αγαπημένα πρόσωπα , για να θαυμάσω όλα όσα μου κρατούσαν ακόμα μυστικά, για να μάθω πράγματα που δεν υπάρχουν σε εγχειρίδια ,και που οι εξετάσεις για αυτά δεν έχουν ημερομηνίες .

Αυτές τις εξετάσεις , τις δίνουμε κάθε μέρα. Τότε νόμιζα πως σπαταλώ το χρόνο μου, τώρα πια νοσταλγώ εκείνες τις μέρες και πιστεύω πως ξοδεύομαι σε έναν τρόπο ζωής ο οποίος δεν μου κάνει . Αλλά δεν θα κάνω και πάλι το ίδιο λάθος, δεν θα μιζεριάσω άλλο πια , γιατί όλα όσα έκανα μέχρι τώρα στη ζωή μου ήταν προσωπικές επιλογές , γιατί όταν ψάχνεις την ευτυχία στο παρελθόν ή σε αυτά που θα έρθουν, κάνεις το μεγαλύτερο λάθος. Η ευτυχία είναι εδώ, η ζωή είναι παράσταση, δεν είναι πρόβα.

Μια ζωή βιαζόμουν, μια ζωή έτρεχα για να προλάβω τους άλλους που είχαν πετύχει περισσότερα από εμένα , μιας και ήμουν και η μικρότερη στο σόι , μια ζωή έκανα πράγματα πρίν την ώρα τους και να που κατέληξα, να είμαι στα 20 μου και να ακούω στο τηλέφωνο κάποιον να μου λέει τι μιζεριάζεις έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να είσαι ασυνεπής!

Ήμαρτον!Κανονικά στην ηλικία μου έπρεπε να με παρηγορούνε για το αντίθετο,ότι έχω ολόκληρη ζωή μπροστά μου για να είμαι συνεπής! Μιας και δεν το αποφεύγω, βλέπω που με πάει στο να πέσω στα σκληρά , δεν πειράζει θα αφεθώ ελεύθερη, και θα βγάλω στη φόρα όλα τα σπασμένα ,λύτρωση... Σήμερα θα οργιάσω μελαγχολικά, αυτό μου το επιτρέπω, στην καινούργια μου πραγματικότητα μέχρι και να νιώθω ξέχασα, μέχρι και να αποφεύγω να μην είμαι καλά , μου απαγόρευσα υποσυνείδητα .
Τουλάχιστον κατάφερα ότι κι αν κάνω να το κάνω για μένα… Είναι ανοησία να κάνουμε κάτι για να αποδείξουμε στους άλλους ότι αξίζουμε και να μας πούνε και μπράβο, πάρτε το χαμπάρι ότι οι περισσότεροι εκεί έξω είναι λιγόψυχοι. Όλοι θέλουν να υποτιμούν μονίμως τους γύρω τους , για να πάρουν αυτοί κάποια αξία , αλλά έτσι είναι στους τυφλούς καλός είναι και ο μονόφθαλμος. Αυτό είναι αγαπητοί μου στη ζωή μου έχω γνωρίσει όλων των ειδών τα φρούτα.

Ανθρώπους ντόμπρους και ειλικρινείς (μετρημένοι στα δάχτυλα) , που όταν κάνεις το σωστό θα σε παραδεχτούν και στο λάθος δεν θα πέσουν να σε φάνε, αλλά ούτε και θα σου χαϊδέψουνε τα αφτιά . Και αυλή έχω, λογιών –λογιών φαμφάρες έχω ακούσει , λίγοι ήταν εκείνοι που με θαύμαζαν ανιδιοτελώς(αν και δεν υπάρχει λόγος ) και τους ευχαριστώ, όλοι οι άλλοι πούλαγαν παραμύθι, αλλά κουτόχορτό δεν τρώμε πια.. Αυτοκριτική δικέ μου, μεγάλο πράγμα . Για αυτό και δεν πήραν τα μυαλά μου αέρα, μονάχα εγώ ξέρω τι αξίζω και δεν θέλω άλλη καμία αναγνώριση εκτός από αυτή του εαυτού μου για να προχωράω μπροστά. Το ξέρω πολύ σκληρό να είσαι μόνος σου ακόμα και στην αναγνώριση, υποτίθεται ζούμε σε μία κοινωνία και έχουμε ανάγκη το καλό λόγο του άλλου, αλλά ας όψεται ….Και φυσικά να σημειώσω ότι όταν μιλάω για αυτοκριτική εξαιρούνται οι λέξεις-εκφράσεις 1)Έπαρση- 2)Ξέρεις ποιος είμαι εγώ-3)Ποιος τους γαμάει τους άλλους εγώ είμαι ο καλύτερος και δεν έχω ανάγκη κανέναν, κτλ.

Από την άλλη άμα άκουγα κι αυτούς που ενώ βρισκόμουν στο γκρεμό εκείνο που κάνανε ήταν να με σπρώχνουν με μανία κι άλλο για να πέσω, τώρα έπρεπε να μην πιστεύω πια καθόλου στον εαυτό μου και να θεωρώ πως είμαι μια μηδαμινότητα . Πρόσφατα κι όλας το ένιωσα από κάποιον αυτό, αυτός ο κύριος Ψ ας πούμε, καθώς του ανακοίνωνα ένα επίτευγμα μου, το πρώτο πράγμα που έκανα είναι όχι απλά να μετριάσει το μέγεθος του βήματος μου, αλλά με κάθε τρόπο να υποβιβάσει το οτιδήποτε μπορεί να κάνω εγώ, γιατί στο μυαλό του με έχει περάσει ως και εγώ δεν ξέρω τι , οπότε και το Νόμπελ να έπαιρνα, το πρώτο πράγμα που θα μου έλεγε θα ήταν, πως κάποιο λάθος έχει γίνει . Αυτοί οι άνθρωποι αν τους πάρεις στα σοβαρά (που δεν πρέπει γιατί είναι οι πιο γελοίοι απ’ όλους ) σε βάζουνε σε ένα επικύνδυνω τριπάκι , αν είναι και άτομα που έκανες το λάθος να αγαπάς την έβαψες φιλαράκο.

Θα προσπαθείς συνεχώς να κάνεις τα πάντα για να σε αναγνωρίσουνε, κάτι που έπρεπε να ξέρεις πως δεν θα το κάνουνε ποτέ, γιατί αυτοί ζούνε στη δικιά τους σχιζοφρένεια και δυστυχία ότι μπορούν να τα κάνουν όλα καλύτερα από τον καθένα και στο τέλος θα φτάσεις να αυτοξεφτυλιστείς και να έχεις χάσει κάθε ίχνος του εαυτού σου και όχι μόνο αυτό αλλά ήδη θα έχεις πειστεί ότι είσαι πράγματι χαζός και δικέ μου, για μένα θα είσαι. Αφού δεν το πήρες χαμπάρι νωρίτερα. Εγώ ξέφυγα κι αυτό το μπλοκ το γράφω πια σε μια ελεύθερη ζωή που απέχτησα, μακριά από αυλικούς και σχιζοφρενείς, ελπίζω να ξεφύγετε κι εσείς αδέρφια .

Το ταξίδι όμως δεν τελειώνει εδώ το δυσκολότερο από όλα είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου, κι αυτός είναι ο καινούργιος προορισμός μου ,γνώριμος βέβαια , αρκετά γνώριμος !

Υ.Σ Τα ταξίδια δεν ακυρώνονται απλά αναβάλλονται !

Vulgus vult decipi

Έχουν ξεφύγει τελείως !!! Ο καθένας λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι . Έτσι-Έτσι. Δεν γαμιέται; ….Δεν βαριέσαι; Λέγε μαλακίες στον όχλο – γουστάρει ! (ελεύθερη μετάφραση του λατινικού “ Vulgus vult decipi” Τι έλεγα στα προηγούμενα μπλοκ , για τη ρουτίνα της ζωής μου, ε; Έτσι-έτσι, βαρέθηκα τόσες μηχανικές κινήσεις , τόση συνέπεια, όταν όλοι γύρω μου είναι ασυνεπείς και ο καθένας κάνει ότι γουστάρει . Λόγια –λόγια –λόγια , για να πορωθείς να κάνεις κάτι καλό, να σου γαμηθεί ο Δίας , να είσαι αυθεντικός και μετά, να σου τη λένε κι από πάνω. Ποιοι; Τα άτομα που βοήθησες, αυτό είναι αχαριστία .. Δεν θα συγχυστώ. Εδώ και καιρό το έχω πάρει χαμπάρι, ότι όλα σου έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένεις και αλήθεια είναι, ότι δεν πολύ ξαφνιάστηκα. Αλληλεγγύη σου λέει μετά… Πού ρε ; Ο καθένας κοιτάει μονάχα το τομάρι του . Αλλά δεν πειράζει , παραμύθι στο παραμύθι θα πουλήσω κι εγώ.. Απλά η αχαριστία ήταν μια αφορμή, για να βγει η κούραση μου. Κουράστηκα. Κουράστηκα να είμαι συνεπής και εντάξει σε όλα , ευχαριστώ, δεν θα ακούσω και από κανέναν. Τι κάνουμε Σοφάκι; Καιρός να κάνω κανένα ταξιδάκι αναψυχής, τόσες φορές μου είπε ο Στέργιος να πάω στη Χαλκίδα, που πήρε μετάθεση, να τον προλάβω πριν φύγει για την Κω, (Χάνομαι χωρίς ελπίδα, μέρα νύχτα στη Χαλκίδα στο δικό σου το περίπου και στα ρεύματα του Ευρίπου. Η ψυχή μου θα σαλπάρει στα νερά τα σκοτεινά η παλίρροια θα με πάρει και δεν θα με δεις ξανά! Περπατώ στην παραλία γίνομαι του κόσμου λεία ναυαγός χωρίς σανίδα που κι απόψε δε σε είδα! Ξέρω πως δεν έχω ελπίδα εδώ πέρα στη Χαλκίδα οι τρελοί μείναμε λίγοι κι ο Σκαρίμπας έχει φύγει, που λέει και ο Λιδάκης ) να κατέβουμε και σε καμία πρωτεύουσα να γουστάρουμε. Να αρχίζω να γράφω και τίποτα εκεί που δεν πιάνει το μελάνι και θα δεις που όλα καλά θα πάνε πάλι .Εδώ κάνω μια παρένθεση . Όσο για το πρόγραμμα «ΗΛΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ, ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ» το Σάββατο βγήκαμε στον αέρα πριν την έναρξη του προγράμματος, λόγω μεγάλης εκτίμησης που τρέφει ο κ. Δράκος σε μας, γιατί αν το καθυστερούσαμε κι άλλο θα μας έφευγε ο γάμο- ενθουσιασμός , και γιατί ήμασταν οι μόνοι που είχαμε κάνει πιλότο(demo δηλαδή) είχαμε κατέβει με ολοκληρωμένο πρόγραμμα, στη τελευταία συνεδρίαση κτλ. Μένει η ανάθεση από πλευράς Νομαρχιακής αυτοδιοίκησης , να πέσει το χρήμα στους σταθμούς και στα κανάλια που θα στηρίξουν το πρόγραμμα δηλαδή. Σε κάποιο άλλο μπλοκ θα τα πω κι αυτά. Πότε βγαίνει το πρόγραμμα επίσημα, ποιοι άλλοι συμμετέχουν, μέρες –ώρες –σταθμοί που θα βγαίνουμε, η φιλοσοφία της εκπομπής, τα θέματα που βγάζουμε στον αέρα για συζήτηση με τη συμμετοχή των ακροατών και τόσα άλλα. Ως εδώ , δεν θέλω άλλες σκοτούρες στο κεφάλι μου, αυτό το μπλοκ θέλω να το αφιερώσω, μόνο στη τεμπελιά, στο αραλίκι και σε μένα, πουθενά αλλού . Υποχρεώσεις, άγχος , πίεση, μαλακίες. Που είναι ο παλιός καλός εαυτός μου, που δεν νοιαζότανε για όλα αυτά; Δε θα μπει ο Δεκέμβρης, θα μας μπει, υπόσχομαι να το ξεφτιλίσω για τα καλά και να θυμηθώ τον παλιό καλό καιρό. Θα αλλάζω το ένα λεωφορείο μετά το άλλο, θα κάνω Dolce vita, θα πίνω στη υγεία του Vivere Pericolosamente, θα κάνω ότι έλεγα πως δεν θα κάνω, αν και ξέρω πως μετά θα γυρίσω στα ίδια σκατά, χρειάζομαι επειγόντως ένα διάλλειμα … Όχι τίποτα άλλο έχει και (σκρουτζό)-καιρό, ανάβουν τα καλοριφέρ μόνο το βράδυ, ευτυχώς πήρα κι εγώ ένα ηλεκτρικό σώμα και βολεύτηκα . Κι όταν θα πέσει η νύχτα , δεν θα τριφτώ επάνω σου αγάπη μου, ούτε θα σου πω «…κρυώνω…» , αλλά θα πάρω το μπουκάλι που αγόρασα το πρωί και θα μου ξαναγεμίσω το ποτήρι… Απόψε θα γίνω σκνίπα και θα ταξιδέψω με εισιτήριο το χρόνο και συνεπιβάτη μου το φθόνο! Λοιπόν αρκετά μου χάιδεψα τα αφτιά , κάπου εδώ να κλείσω γιατί σε 2 ωρίτσες έχω εργαστήριο είχα και άλλες 4 το πρωί , και αφού γυρίσω πρέπει να ξεσκιστώ στο διάβασμα για αύριο το απόγευμα , έχω και πρωινό ξύπνημα αύριο και πάλι τρέξιμο. Που να πήγαινα και στις θεωρίες ; ΕΛΕΟΣ. Πως τα κατάφερα και τα έκανα έτσι ! Χτύπησε και το θυροτηλέφωνο ο Βαγγέλης είναι, τι θέλει κι αυτός τώρα; Άντε πίνω τον καφέ μου, ανάβω και την Marlboria μου και σας αποχαιρετώ ,μόλις εντόπισα στο χάρτη τον Άγιο Ελευθέριο που έψαχνα, πάνω από τα κάτω Πατήσια, κάτω από τα Άνω Πατήσια !!!


Υ. Σ Νομίζαμε ότι κάναμε έρωτα ενώ στην πραγματικότητα μας πήδαγαν!!!