΄΄Να σβήνεις τα πάντα από τον πίνακα από τη μια μέρα στην άλλη,

να είσαι νέος με κάθε νέο ξημέρωμα, σε μια διαρκώς ανανεούμενη

παρθενικότητα της συγκίνησης – αυτό, και μόνο αυτό,

αξίζει τον κόπο να είμαστε ή να έχουμε, για να είμαστε

ή να έχουμε αυτό που ατελώς είμαστε.΄΄

Πεσοα, Φ. "Το βιβλίο της ανησυχίας"

"Όταν σου μιλάει ο άλλος για όσα τον τσακίζουν -

μην του απαντάς λες κι είναι πλατάνι.

Ως στάχυ, σου εξομολογείται."

Τσιμάρας Τζανάτος. (αγνώστου)  Η βία του βίου, Κάπα Εκδοτική

Dance me to the end of love ...

Μέρα τη Μέρα

 

 «Ένα από τα μυστήρια της λογοτεχνίας είναι ότι η προσωπική ουσία, όπως την αντιλαμβάνεται τόσο ο συγγραφέας όσο και ο αναγνώστης, τοποθετείται έξω από το σώμα του ενός και του άλλου, σε κάποιο είδος σελίδας. Πώς γίνεται να νιώθω πιο αληθινός προς τον εαυτό μου σε ένα πράγμα το οποίο γράφω παρά μέσα στο ίδιο μου το σώμα; Πώς γίνεται να νιώθω πιο κοντά σε έναν άλλον άνθρωπο όταν διαβάζω τις λέξεις του, παρά όταν κάθομαι δίπλα του; Η απάντηση, εν μέρει, είναι ότι τόσο το γράψιμο όσο και το διάβασμα απαιτούν απόλυτη προσοχή. Αλλά έχει να κάνει και με το είδος της διάταξης που είναι εφικτό μόνο στη σελίδα».

JONATHAN FRANZEN

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

Το βιβλίο στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ: bit.ly/4gHMNqT

Μετάφραση: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης

Εκδόσεις Ψυχογιός

Μέσα στο αμάξι έχει φθινόπωρο🍁🍂