Λευκή Πόλη...Τρελή Πόλη..

Άγγελος

Ανακούφιση

Σάββατο βράδυ δίπλα στο τζάκι, χωρίς παιδιά με το γάτο να κάνει κοιλίτσες στο χαλί με σβησμένα φώτα και κεφάλι αλλού. 

Είδες μωρό μου πόσο ωραίοι είμαστε, πόσο εμείς είμαστε, πόσο ωραία περνάμε.

Αυτοί εκεί που βλέπεις κάθε μέρα είναι κάποιοι άλλοι κάποιοι που γέρνουν το κεφάλι από τις ευθύνες, είναι το προσωρινό μας προσωπείο, κοίτα, κοίτα στον καθρέφτη είμαστε εμείς ξανά πόσο γαμάτα περνάμε και περνάμε γαματα ξέρεις γιατί, γιατί αυτές τις στιγμές επιτρέψαμε στους εαυτούς μας να είμαστε εμείς και πέφτει γέλιο μέχρι δακρύων,είμαστε πάλι εμείς,ουφ μια ανακούφιση πίσω από όλη αυτήν την καθημερινότητα αν την τραβήξεις στην άκρη κοίτα να δεις είμαστε ακόμα εμείς, οι πραγματικοί εαυτοί μας ....Ανακούφιση 

Μύλος των ξωτικών!

Δεν αντέχω!

Από μέσα πεθαμένος

Τον καιρό που μ’ αγαπούσες με ρωτάς ένα πρωί

στην κουβέντα μας επάνω τ’ είναι άραγε η ζωή

τότε γύρισα και σου ’πα γι’ άλλους είναι το κρασί

γι’ άλλους δόξα γι’ άλλους πλούτη μα για μένα είσαι εσύ

Τώρα που άλλαξε η καρδιά σου κι έναν άλλο αγαπάς

απορείς μου λεν ακόμη η δική μου πως χτυπά

μήπως τάχα σαν κι εμένα δεν είν’ άνθρωποι πολλοί

από μέσα πεθαμένοι και απόξω ζωντανοί

Αττίκ