Κάθομαι αμήχανα μέσα στη σιωπή, είχα ξεχάσει αυτή την αίσθηση. Ακούω μόνο τη βροχή, την κίνηση από τον δρόμο. Καμιά φορά χάνομαι στη θέα απ'το παράθυρο.
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 24, 2021
10/09/2021
Δεν ξέρω αν γερνάνε οι γυναίκες νωρίτερα, μην βλέπεις εμένα φταίνε τα γονίδια όχι η καλοπέραση αλλά ακόμα κι αν είναι έτσι δηλαδή ότι γερνάμε νωρίτερα το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό, γιατί όσο φορτώνεις το σαμάρι τόσο ο γάιδαρος κλατάρει!
16/12/2021
Γράφτηκε 28/10/2021!Το δημοσιεύω σήμερα, θα ακολουθήσουν κι άλλα προφανώς...
Τι γίνεται ρε παιδιά; Γιατί χαθήκαμε; Εμένα με έφαγε η δουλειά, το διάβασμα, οι εργασίες, τα μαθήματα τα ΣΚ, οι λογαριασμοί, ο ΕΝΦΙΑ, οι δουλειές στο σπίτι, τα παιδιά, το φαγητό τους, το μπάνιο τους, τα selftest τους, το παιχνίδι τους, τα χάδια τους, οι αγκαλιές τους, οι γκρίνιες τους, τα ρούχα τους, το ξεσκάτισμα τους, το πλύσιμο, το σιδέρωμα, το ξεσκόνισμα , η σκούπα, το σφουγγάρισμα, το άπλωμα, το ότι δεν στεγνώνουν με τίποτα με αυτή την απίστευτη βροχή και υγρασία και όλα βρώμικα είναι και όλο πεινάνε και όλο στο μάρκετ πηγαίνω και όλο λογαριασμούς πληρώνω και όλο άλλοι έρχονται και όλο καινούργια χαρτιά εκτυπώνω και όλο μύξες έχουνε και όλο μαγειρεύω και όλο δεν φτάνουν και όλο σιδερώνω και όλο ένα βουνό είναι πάνω στη σιδερώστρα και όλο ασκήσεις λύνω και όλο πιθανότητες βρίσκω και τάχα μου καλή στα μαθηματικά δεν ήμουνα και τόσα χρόνια και στο πρώτο και στο δεύτερο πτυχίο όλο μαθήματα με μαθηματικά έχω και όλο με αηδιάζουν και όλα τα περνάω να όπως κάνω και με τη ζωή.
Έχω και τα γυναικολογικά μου, έχω και έναν εαυτό αλλά σάμπως βρίσκω χρόνο να τον προσέξω . Ούτε καν στον καθρέφτη δε με κοιτάζω πια, όχι ότι φοβάμαι τι θα αντικρίσω είναι που δεν έχω χρόνο αλήθεια σας το λέω και αναρωτιέμαι αν για όλα φταίει το άγχος και σκέφτομαι κι αυτούς τους ανθρώπους που με βλέπουν κάθε μέρα στη δουλειά άραγε πως να τους φαίνομαι έτσι όπως καταφέρνω και πηγαίνω, κάνω ένα γρήγορο τσεκ στο ασανσέρ , τσεκάρω φευγαλέα την εικόνα μου και η άλλη με κούφανε τις προάλλες , μου λέει από που ψωνίζεις ρούχα ντύνεσαι υπέροχα , σήκωσα το φρύδι την κοίταξε έκπληκτη μάλλον με δουλεύει είπα από μέσα μου.
Χρόνια πολλά Ελλάδα, σίγουρα έχω κάτι σε κατάθλιψη και βουλιμία που εύκολα βέβαια λύνεται είτε με νταντά και καθαρίστρια ή με ψυχολόγο και ψυχοφάρμακα διαλέγεις και παίρνεις όλα ακριβά είναι έτσι κι αλλιώς!
Γράφτηκε 6 Ιουλίου 2021 το βρήκα στα πρόχειρα... Ίσως κάποια μέρα τα δημοσιοποιήσω όλα, έχουν και τα πρόχειρα τη χάρη τους!
Με το χαρακτηριστικό στρόγγυλο χανζαπλάστ στο μπράτσο, τη μάσκα στα μούτρα και τον ιδρώτα να τρέχει, ήξερα πως η πρώτη προσέγγιση θα αργούσε να έρθει κι ίσως να μην ερχόταν και ποτέ. Είναι γιατί δεν έμαθες πως να προσεγγίζεις τους ανθρώπους, ένα ζώο ή τα ποιήματα . Δεν φταις εσύ, μερικοί το έχουν έμφυτο και άλλοι δυστυχώς δεν είχανε κανέναν να τους το μάθει. Έτσι μένεις ενεός μπροστά σε εκείνο το ζουμερό κορίτσι, στην τέχνη στον τοίχο ή σε εκείνο το κορμί στη θάλασσα, μένεις μαλάκας με εκείνες τις λέξεις στο χαρτί, με εκείνο το πρώτο μήνυμα και δεν ξέρεις τι να κάνεις ...
Ας πρόσεχες και ας έστελνες πρώτος..
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 23, 2021
Καλά Χριστούγεννα!
Όταν λοιπόν χάνεις καμιά φορά τα αυτονόητα εκτιμάς βαθιά την καθημερινότητα σου, όπως εκτίμησα εγώ πια τους περιπάτους μου προς και από τη δουλειά, έχω κάτι μήνες που δεν παίρνω αυτοκίνητο μιας και η απόσταση θα μπορούσε να θεωρηθεί έως και γελοία και ας έχει τσουχτερό κρύο το πρωί αλλά από την άλλη ίσως να είναι και η μοναδική μου ευκαιρία μέσα στην μέρα να περπατήσω έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, όπως και η μοναδική μου ευκαιρία να βγάλω τις πιτζάμες από πάνω μου ή η μοναδική μου ευκαιρία να ανταλλάξω δυο κουβέντες με ανθρώπους εκτός σπιτιού. Θα έρθουν καλύτερες μέρες, πρέπει να έρθουν, όσοι είστε υγιής και έχετε γύρω σας τους ανθρώπους που αγαπάτε εκτιμήστε αυτό όσο τίποτα άλλο αυτά τα Χριστούγεννα και όσο για εκδρομές, πήγαμε και θα πάμε, όσοι μπορείτε πάτε και τώρα γιατί η ζωή δεν μπορεί να μπει σε παύση όση καταστροφή κι αν υπάρχει τριγύρω. Σας εύχομαι από καρδιάς να χορτάσετε από υγεία και αγάπη και να ονειρεύεστε πάντα τα καλύτερα γιατί είναι σίγουρο ότι θα έρθουν!
The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked. The second time I told my story, I felt on...