Τι γίνεται ρε παιδιά; Γιατί χαθήκαμε; Εμένα με έφαγε η δουλειά, το διάβασμα, οι εργασίες, τα μαθήματα τα ΣΚ, οι λογαριασμοί, ο ΕΝΦΙΑ, οι δουλειές στο σπίτι, τα παιδιά, το φαγητό τους, το μπάνιο τους, τα selftest τους, το παιχνίδι τους, τα χάδια τους, οι αγκαλιές τους, οι γκρίνιες τους, τα ρούχα τους, το ξεσκάτισμα τους, το πλύσιμο, το σιδέρωμα, το ξεσκόνισμα , η σκούπα, το σφουγγάρισμα, το άπλωμα, το ότι δεν στεγνώνουν με τίποτα με αυτή την απίστευτη βροχή και υγρασία και όλα βρώμικα είναι και όλο πεινάνε και όλο στο μάρκετ πηγαίνω και όλο λογαριασμούς πληρώνω και όλο άλλοι έρχονται και όλο καινούργια χαρτιά εκτυπώνω και όλο μύξες έχουνε και όλο μαγειρεύω και όλο δεν φτάνουν και όλο σιδερώνω και όλο ένα βουνό είναι πάνω στη σιδερώστρα και όλο ασκήσεις λύνω και όλο πιθανότητες βρίσκω και τάχα μου καλή στα μαθηματικά δεν ήμουνα και τόσα χρόνια και στο πρώτο και στο δεύτερο πτυχίο όλο μαθήματα με μαθηματικά έχω και όλο με αηδιάζουν και όλα τα περνάω να όπως κάνω και με τη ζωή.
Έχω και τα γυναικολογικά μου, έχω και έναν εαυτό αλλά σάμπως βρίσκω χρόνο να τον προσέξω . Ούτε καν στον καθρέφτη δε με κοιτάζω πια, όχι ότι φοβάμαι τι θα αντικρίσω είναι που δεν έχω χρόνο αλήθεια σας το λέω και αναρωτιέμαι αν για όλα φταίει το άγχος και σκέφτομαι κι αυτούς τους ανθρώπους που με βλέπουν κάθε μέρα στη δουλειά άραγε πως να τους φαίνομαι έτσι όπως καταφέρνω και πηγαίνω, κάνω ένα γρήγορο τσεκ στο ασανσέρ , τσεκάρω φευγαλέα την εικόνα μου και η άλλη με κούφανε τις προάλλες , μου λέει από που ψωνίζεις ρούχα ντύνεσαι υπέροχα , σήκωσα το φρύδι την κοίταξε έκπληκτη μάλλον με δουλεύει είπα από μέσα μου.
Χρόνια πολλά Ελλάδα, σίγουρα έχω κάτι σε κατάθλιψη και βουλιμία που εύκολα βέβαια λύνεται είτε με νταντά και καθαρίστρια ή με ψυχολόγο και ψυχοφάρμακα διαλέγεις και παίρνεις όλα ακριβά είναι έτσι κι αλλιώς!
