Παρασκευή, Δεκεμβρίου 24, 2021

Γράφτηκε 6 Ιουλίου 2021 το βρήκα στα πρόχειρα... Ίσως κάποια μέρα τα δημοσιοποιήσω όλα, έχουν και τα πρόχειρα τη χάρη τους!

Με το χαρακτηριστικό στρόγγυλο χανζαπλάστ στο μπράτσο, τη μάσκα στα μούτρα και τον ιδρώτα να τρέχει,  ήξερα πως η πρώτη προσέγγιση θα αργούσε να έρθει κι ίσως να μην ερχόταν και ποτέ. Είναι γιατί δεν έμαθες πως να προσεγγίζεις τους ανθρώπους, ένα ζώο ή τα ποιήματα . Δεν φταις εσύ, μερικοί το έχουν έμφυτο και άλλοι δυστυχώς δεν είχανε κανέναν να τους το μάθει. Έτσι μένεις ενεός μπροστά σε εκείνο το ζουμερό κορίτσι, στην τέχνη στον τοίχο ή σε εκείνο το κορμί στη θάλασσα, μένεις μαλάκας με εκείνες τις λέξεις στο χαρτί, με εκείνο το πρώτο μήνυμα και δεν ξέρεις τι να κάνεις ... 

Ας πρόσεχες και ας έστελνες πρώτος..

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 23, 2021

Καλά Χριστούγεννα!


Επειδή προσφάτως είχα χάσει τη ρουτίνα μου λόγω ασθενειών και των δυο παιδιών μου και επειδή γενικά  ξέρω τόσο κόσμο γύρω μου πια που φέτος θα κάνει γιορτές με άδειες καρέκλες και με φρεσκοσκαμμένα μνήματα λόγω πανδημίας, αναθεώρησα  κάποια πράγματα. Σίγουρα επιθυμώ χριστουγεννιάτικές οικογενειακές διακοπές σε σαλέ, με φλόγα από τζάκι, τζαζ μουσική με Gluhwein, σίγουρα δεν τις έχω, όχι μόνο πανδημίας αλλά ας μην κρύβομαι και πίσω από το δάχτυλο μου, με δυο τόσο μικρά παιδιά και υπό αυτές τις συνθήκες εγώ αδυνατώ. Προτιμώ να μείνω στο σπίτι μου, με τζαζ μουσική, φλόγα από το τζάκι μου, Gluhwein από τα χεράκια μου και με τα παιδάκια μου,  παρά να βολοδέρνω δεξιά και αριστερά! Δεν κρίνω όσους το κάνουν,  ίσα -ίσα τους θαυμάζω για τις αντοχές τους αλλά για εμένα μια τέτοια εκδρομή θα σήμαινε περισσότερη κούραση παρά ξεκούραση.

Όταν λοιπόν χάνεις καμιά φορά τα αυτονόητα εκτιμάς βαθιά την καθημερινότητα σου, όπως εκτίμησα εγώ πια τους περιπάτους μου προς και από τη δουλειά, έχω κάτι μήνες που δεν παίρνω αυτοκίνητο μιας και η απόσταση θα μπορούσε να θεωρηθεί έως και γελοία και ας έχει τσουχτερό κρύο το πρωί αλλά από την άλλη ίσως να είναι και η μοναδική μου ευκαιρία μέσα στην μέρα να περπατήσω έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, όπως και η μοναδική μου ευκαιρία να βγάλω τις πιτζάμες από πάνω μου ή η μοναδική μου ευκαιρία να ανταλλάξω δυο κουβέντες με ανθρώπους εκτός σπιτιού. Θα έρθουν καλύτερες μέρες, πρέπει να έρθουν, όσοι είστε υγιής και έχετε γύρω σας τους ανθρώπους που αγαπάτε εκτιμήστε αυτό όσο τίποτα άλλο αυτά τα Χριστούγεννα και όσο για εκδρομές, πήγαμε και θα πάμε, όσοι μπορείτε πάτε και τώρα γιατί η ζωή δεν μπορεί να μπει σε παύση όση καταστροφή κι αν υπάρχει τριγύρω. Σας εύχομαι από καρδιάς να χορτάσετε από υγεία και αγάπη και να ονειρεύεστε πάντα τα καλύτερα γιατί είναι σίγουρο ότι θα έρθουν!  






Τρίτη, Νοεμβρίου 16, 2021

Μαμά και κόρη

Χιόνια στο καμπαναριό!

Μας αρέσει να ζωγραφίζουμε πολύ, να γελάμε πολύ, να παίζουμε, να μαθαίνουμε πράγματα, να νευριάζουμε,  να κάνουμε αγκαλιές και ενίοτε να τραγουδάμε παρέα! Εδώ είναι μια καθημερινή μας στιγμή από πέρυσι τον Δεκέμβριο που ενώ τραγουδούσαμε είπα να πατήσω την ηχογράφηση στον κινητό μου. Το ανακάλυψα φέτος τυχαία και η αίσθηση ήταν υπέροχη! Μαμά απροσδιορίστου εσωτερικής ηλικίας και Βασιλική ετών τριών τραγουδάμε για να μην πω ψιθυρίζουμε το χιόνια στο καμπαναριό!

 

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...