Το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί!

Τη Δευτέρα επιστρέφω και επίσημα στη δουλειά. Για να το πω πιο σωστά δεν επιστρέφω βέβαια αλλά πάω για πρώτη φορά αφού μετά τη μετάταξή μου βρισκόμουν σε άδεια ανατροφής.

Σήμερα επικοινώνησα που λέτε με την καινούρια υπηρεσία για να δηλώσω ωράριο κλπ. Ο προϊστάμενος μου με ενημέρωσε ότι μου έχει σετάρει ήδη το laptop και να περάσω να το πάρω τη Δευτέρα!!!Θα δει το πρόγραμμα την Παρασκευή και θα με ενημερώσει ποιες μέρες δουλεύω remote και ποιες όχι!

Εντάξει το ξέρω ότι συμβαίνει αυτό στις δημόσιες υπηρεσίες κανά χρόνο τώρα επίσης ξέρω ότι πάνε να το καθιερώσουν και μόνιμα και χωρίς πανδημία μέχρι και να δουλεύεις μόνο remote αν το θέλεις κι όμως παρόλα αυτά ξαφνιάστηκα, μου φάνηκε κάπως εξωπραγματικό, εγώ αλλιώς είχα συνηθίσει, στο γιαπί, στο πηλοφορί στο μυστρί, χαχαχα! 

Από τη μια χαίρομαι για αυτή την πρόοδο, δεν έφερε τελικά μόνο την απόλυτη καταστροφή αυτή η πανδημία αν και στην παρούσα φάση δεν ξέρω και κατά πόσο όντως με εξυπηρετεί να δουλεύω από το σπίτι αλλά χαλάλι... 

Προοδευτικός...

Τον ξέρω αυτόν τον τύπο, τον έχω συναντήσει πολλές φορές, που δήθεν κόπτεται για το ξύλο του κράτους και των μπάτσων και τα απανταχού δικαιώματα των κατατρεγμένων αλλά όταν μιλάει για γυναίκες είναι της άποψης, ξύλο-γκολ και τι να την κάνεις αν δεν μαγειρεύει; Από τέτοια προοδευτικότητα μπουχτίσαμε φίλοι μου, πάτε αλλού να το παίξετε προοδευτικοί, εδώ σας πήραμε χαμπάρι. 

Ζω

Σεισμόπληκτοι...

Παρόλη την πολυετή εμπειρία μου από σεισμογενείς περιοχές, δεν ήταν και λίγη η τετραετής θητεία στην Ηλεία, αυτό που ζήσαμε χθες και συνεχίζουμε να ζούμε μέχρι και σήμερα δεν το'χω μάτα ξαναζήσει και είναι βγαλμένο από ταινία τρόμου. 

Προφανώς το βίωσα ακόμα πιο τρομαχτικά γιατί τότε ήμουν μια μποέμισα τύπισσα γύρω στα είκοσι που το μόνο που είχα να προσέχω ήταν το τομάρι μου και θυμάμαι ατάραχη να αλλάζω πλευρό κάθε φορά που έκανε σεισμό και το εργένικο ρετιρέ μου χόρευε σάμπα.

Αυτή τη φορά πέρα ότι μιλάμε για αλλά μεγέθη και με μια βεβαιότητα ότι το σπίτι θα καταρρεύσει , για τέτοια ένταση μιλάμε, το να έχεις το ένα παιδί σου στο σχολείο και το μωρό να κοιμάται μες την κούνια δεν ήταν το ίδιο. Δεν φοβόμουν για εμένα, για τα παιδιά φοβόμουν. 

Σεισμόπληκτοι και εξόριστοι με τις φακές παρατημένες δίπλα στο μάτι, ευτυχώς πρόλαβα και το έκλεισα και τα ρούχα μέσα στο πλυντήριο, φύγαμε άρον άρον και πλέον κάνουμε Τσικνοπέμπτη με μια μόνιμη ναυτία στα παράλια με την ελπίδα να μην μας παρασύρει κανένα τσουνάμι!

Χρόνια πολλά Κυριάκο! Άλλο κακό να μην μας βρει... 

Ατομική ευθύνη - Συλλογική δράση...

Εξαιρετικό βιβλίο για τα θέματα που πραγματεύεται 📗📘📙💵💶💷

Καλημέρα παιδιά

Η μαμά μου είναι ακόμα σπίτι και είμαι τόσο χαρούμενος 😊

Καλό μήνα

Καλό μήνα με μαρτάκι και αυτοκόλλητο από τις δασκάλες για άλλη μια φορά :)