Δευτέρα, Απριλίου 09, 2012

Imagine 2





Πρόθυρα και όχι πρόθυμα αλλά νταξ!






Η sophie_jamaica έγραψε στο τεύχος Απριλίου

At 4.48

Συνειρμικός λόγος και λυρικότητα του λόγου


Sarah Kane

Psychosis 4.48

At 4.48
  when sanity visits
  for one hour and twelve minutes I am in my right mind.
  When it has passed I shall be gone again,
  a fragmented puppet, a grotesque fool.
  Now I am here I can see myself
  but when I am charmed by vile delusions of happiness,
  the foul magic of this engine of sorcery,
  I cannot touch my essential self.

  Why do you believe then and not now?

  Remember the light and believe the light.
  Nothin matters more.
  Stop judging by appearances and make a right judgment.

- It's all right. You will get better.
- Your disbelief cures nothing.

  Look away from me.

Κυριακή, Απριλίου 08, 2012

Λαχταρώ

Φλώρινα 8 Απριλίου 2012

Ξενοδοχείο Hellinis - Δωμάτιο 210




Crave

by Sarah Kane
"And I want to play hide-and-seek and give you my clothes and tell you I like your shoes and sit on the steps while you take a bath and massage your neck and kiss your feet and hold your hand and go for a meal and not mind when you eat my food and meet you at Rudy's and talk about the day and type your letters and carry your boxes and laugh at your paranoia and give you tapes you don't listen to and watch great films and watch terrible films and complain about the radio and take pictures of you when you're sleeping and get up to fetch you coffee and bagels and Danish and go to Florent and drink coffee at midnight and have you steal my cigarettes and never be able to find a match and tell you about the the programme I saw the night before and take you to the eye hospital and not laugh at your jokes and want you in the morning but let you sleep for a while and kiss your back and stroke your skin and tell you how much I love your hair your eyes your lips your neck your breasts your arse your
and sit on the steps smoking till your neighbour comes home and sit on the steps smoking till you come home and worry when you're late and be amazed when you're early and give you sunflowers and go to your party and dance till I'm black and be sorry when I'm wrong and happy when you forgive me and look at your photos and wish I'd known you forever and hear your voice in my ear and feel your skin on my skin and get scared when you're angry and your eye has gone red and the other eye blue and your hair to the left and your face oriental and tell you you're gorgeous and hug you when you're anxious and hold you when you hurt and want you when I smell you and offend you when I touch you and whimper when I'm next to you and whimper when I'm not and dribble on your breast and smother you in the night and get cold when you take the blanket and hot when you don't and melt when you smile and dissolve when you laugh and not understand why you think I'm rejecting you when I'm not rejecting you and wonder how you could think I'd ever reject you and wonder who you are but accept you anyway and tell you about the tree angel enchanted forest boy who flew across the ocean because he loved you and write poems for you and wonder why you don't believe me and have a feeling so deep I can't find words for it and want to buy you a kitten I'd get jealous of because it would get more attention than me and keep you in bed when you have to go and cry like a baby when you finally do and get rid of the roaches and buy you presents you don't want and take them away again and ask you to marry me and you say no again but keep on asking because though you think I don't mean it I do always have from the first time I asked you and wander the city thinking it's empty without you and want want you want and think I'm losing myself but know I'm safe with you and tell you the worst of me and try to give you the best of me because you don't deserve any less and answer your questions when I'd rather not and tell you the truth when I really dont' want to and try to be honest because I know you prefer it and think it's all over but hang on in for just ten more minutes before you throw me out of your life and forget who I am and try to get closer to you because it's a beautiful learning to know you and well worth the effort and speak German to you badly and Hebrew to you worse and make love with you at three in the morning and somehow somehow somehow communicate some of the overwhelming undying overpowering unconditional all-encompassing heart-enriching mind-expanding on-going never-ending love I have for you."

Αυτό θα πει .... παρ..... προτ....

Πέμπτη, Απριλίου 05, 2012

Στο ίδιο πτυελοδοχείο


Πως θα γίνει; Τι να γίνει δηλαδή; Σαν τι θες να γίνει; Είναι ταλέντο να μπορείς να γράφεις αυτά που βαριέσαι να διαβάσεις;  Χμμμ καμιά φορά όταν βρίσκω το κουράγιο και την υπομονή να τα διαβάσω έχω την αίσθηση ότι τα έγραψε ο ίδιος άνθρωπος. Κοίτα να δεις που εκατοντάδες γράφουν σαν ένας! 

Αν αυτό όμως αρέσει; Μήπως έχεις εσύ το πρόβλημα αλλά γιατί να είναι πρόβλημα; Ο καθένας γράφει όπως του αρέσει  και οι κάποιοι διαβάζουν ότι τους αρέσει! Αυτή η εξονιχιστική περιγραφή με τρελαίνει και αυτά τα επίθετα, που κάνουν τον ουρανό εκθαμβωτικό, σκοτεινό, με πορτοκαλί και άλλες αποχρώσεις. Που πας κι αυτή τη ματαιοδοξία που φουντώνει; Με πιάνει πανικός και αυτά τα βιογραφικά στα "αυτιά"; Σαν να έφτυσαν όλοι μαζί στο ίδιο πτυελοδοχείο! 

Υπάρχει κάτι καινούργιο να προτείνεις πια; Έναν σκέτο ουρανό; Ένα συννεφιασμένο ίσως και να είναι αρκετό; Μήπως κι αυτός δεν έχει ήδη περιγραφεί; Μήπως και η ίδια αυτή η ανάλυση δεν είναι μάταιη; Τι να κάνεις, πάρε περίεργο ύφος, ξέρεις σκεπτικού, απόμακρου και λίγο περίεργου και ίσως πετύχεις. Θα υπάρχουν βέβαια πάντα και μέρη χωρίς ουρανό και άνθρωποι που διαβάζουν κάτω απ'τη γη... 

Δευτέρα, Απριλίου 02, 2012

Ενώτιο

Είμαι ένα σκουλαρίκι
στην παλάμη μου
Μα δεν έχω τρύπες
στους λοβούς
Όλο το άλλο μου
σώμα διάτρητο
                         σ.χ

Παρασκευή, Μαρτίου 30, 2012

Συνταγές αμυντικές

Ξέστρωτες  σκέψεις
Σεντόνια
Σφυρίγματα από τέντες
Αϋπνίες 
Δάκρυα πονοκεφάλου 
Πρωί- Βράδυ
Μετά το φαγητό
                              σ.χ 

Τετάρτη, Μαρτίου 28, 2012

Ονειρεύομαι μια κοινωνία στο mute



Να γράψεις μια ιστορία. Κοίτα να γράψεις μια καλή ιστορία. Με αρχή, μέση και τέλος. Να γράψεις γι αυτούς που πήρανε πίσω αυτό που τους άξιζε αλλά και γι αυτούς που αν και δεν τους άξιζε το πήραν. Καλό- κακό, τι σημασία έχει; Πήραν αυτό που δεν τους άξιζε.


Τι ωραία που το έγραφε, "η μεταμέλεια φοράει ξυλοπάπουτσα" ακόμα το θυμάμαι. 

Η ΜΕΤΕΜΕΛΕΙΑ ΦΟΡΑΕΙ ΞΥΛΟΠΑΠΟΥΤΣΑ 

Με φόρτωσε τόσες ανασφάλειες κάποτε, που να φανταζότανε ότι θα το πλήρωνε εκείνος πιο ακριβά κι από εμένα. Πήρε αυτό που του άξιζε. Να γράψεις, μα που όρεξη για γράψιμο τέτοιες μέρες. Ξυπνώ και περπατάω, πρέπει να γράφεις για τους πολλούς, οι παπαριές σου πρέπει να αφορούν κι άλλους. Όσο περισσότερος χρόνος περνάει , τόσο πιο πολύ αγαπώ και εκτιμώ τους ανθρώπους που σιωπούν και πιάνουν τη γωνιά τους. Ναι έναν μουγκό θα ψήφιζα, ενάν μουγκό με χαμηλωμένο βλέμμα, κάποιον που θα καθότανε σε μια γωνιά και απλά θα έκανε τη δουλειά του. Θα άκουγε τους άλλους να μιλούν και να ξερνούν την ανυπέρβλητη βλακεία τους κάθε λίγο και λιγάκι, μα δεν θα μιλούσε, δεν θα μπορούσε να μιλήσει πια, δεν θα είχε νόημα πια, θα ήταν εκεί στη γωνιά του και θα' κανε τη δουλειά του. 

Ονειρεύομαι μια κοινωνιά στο mute. Να μιλούν όλοι αυτοί οι άθλιοι αλλά κανείς να μην μπορεί να τους ακούσει, να μείνουν εκεί και να μιλούν στους εαυτού τους κι αυτό να φτάνει. Να φτιάχναμε ένα ίδρυμα και να τους βάζαμε μέσα, να τους δίναμε να διαχειρίζονται και λεφτά από τη Monopoly, μπάχαλο θα τα κάνανε  και πάλι. Ποια ανηφόρα να ανέβεις και σε ποια κατρακύλα να ελπίζεις, ποια άνοιξη;  Το σήμερα, ραντισμένο χωράφι... 

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...