Τετάρτη, Φεβρουαρίου 15, 2012

Roi Mat


Παίζω σκάκι με τον υπολογιστή μου. Τον έχω και κάθεται ψηλά στα μπούτια μου. Η μάνα μου φωνάζει να μην τον βάζω εκεί. "Αχ, με αυτά που κάνεις δε θα δω, Βαγγελίτσα." Δε θα δει - κι αν δει, μια Άρτεμις θα είναι όπως και η μητέρα της. Πριν από λίγο χτύπησε το κινητό μου.Ήταν δυο φίλοι, με ρώτησαν, αν είμαι σπίτι και μου ζήτησαν αν μπορώ να παραγγείλω εγώ για εκείνους  κάτι κρέπες, γιατί δεν είχαν μονάδες στο κινητό. 

Τις προάλλες στο πάρτι της Μυρσίνης και της Κατερίνας στο Mosh pit(με αφιέρωμα σε 80'ς 90'ς)στη Κουμουνδούρου,  απέναντι από το μικρό γραφείο αγγελιών που υπήρχε κάποτε όταν δούλευα στον "Κόσμο" και έβγαζα τα πρωινά με φραπέ, ο ένας ρωτούσε τον άλλο, όχι που δουλεύει αλλά από που πήρε πούλο-κοινώς από που απολύθηκε. 

Σηκώνω τα μάτια πάνω από την οθόνη, χαζεύω τα δάχτυλα των ποδιών μου, και καθώς τα χάζευα θυμήθηκα πως άλλος φίλος, που είχε κλείσει κάποτε εισιτήρια για ένα ταξίδι που ήταν να πάμε μαζί το οποίο ακυρώθηκε επειδή εκείνος στο τέλος βαρέθηκε και το ακύρωσε, μου ζητάει πίσω τα λεφτά γιατί λέει ότι του τα χρωστάω...

Έξω τα καίνε, αλλού τα σπάνε αλλού δε γίνεται τίποτα. Πήγα κι εγώ σε μια πορεία, αυτό που κατάλαβα  είναι ότι με τα μυαλά που κουβαλάμε στο τέλος πάλι θα φαγωθούμε μεταξύ μας. Ευτυχώς σε λίγες μέρες φεύγω. Πάω σε άλλη χώρα, να ηρεμήσω λίγο, να αναπνεύσω και γιατί όχι ίσως και να δω μήπως και μπορώ να μείνω εκεί ή οπουδήποτε αλλού, κι αυτό μια κουβέντα είναι, μια κουβέντα σαν όλες τις άλλες που έχω πει. Αν όσο έλεγα έκανα κιόλας, θα είχα χτίσει αυτοκρατορία! Ελπίζω να έφτασαν οι κρέπες. Ας βουλιάξω στο κρεβάτι μου, ας μην δω άλλες ασχήμιες, ας είναι να ξυπνήσω και όλος αυτός ο κακός εφιάλτης να έχει τελειώσει, ας είναι να  ξυπνήσω σε ελευθερία...

Υ.Σ Μας έμεινε άλλη κίνηση άραγε;
Υ.Σ Ας σημειωθεί  ότι ποτέ δεν αιχμαλωτίζεται ο Βασιλιάς στο σκάκι αφού το ματ είναι και το τέλος του παιχνιδιού...

Τρίτη, Φεβρουαρίου 14, 2012

Έρως

Ο Έρωτας προήλθε από το «κοσμικό αυγό» που άφησε η Νύχτα στους κόλπους του Ερέβους, είναι κι αυτή μια εκδοχή. Ο Έρωτας όμως σίγουρα, γονιμοποιεί τη ζωή, είναι και κολπικός. Κάπως θα τον έχεις συναντήσει και στη δική σου.Μεταμφιέζεται. Αγκαλιάζει επιθετικούς προσδιορισμούς, είναι γεμάτος λόγια και υποσχέσεις.Έρωτας πλατωνικός, εφηβικός, νεανικός. Έρωτας μεσήλικας, γεροντικός. Έρωτας αγιάτρευτος, αταίριαστος, ανίατος, ομοφυλοφιλικός. Έρωτας ζηλιάρης, παράνομος, εθιστικός, έρωτας ξεθωριασμένος και έρωτας βολικός. Έρωτας ομαδικός, τριαδικός,μονόπλευρος, σε όλους τους συνδυασμούς, μοναδικός. Έρωτας της μιας νύχτας ή και περαστικός, έρωτας μιας ζωής, πληρωμένος, δανεικός.
Ο Έρωτας έχει το σχήμα της αγκαλιάς, έχει τον ήχο από ρούφηγμα φιλιού, έχει την ένταση από δυο ταραγμένα κορμιά, από δυο ηδονικά κορμιά, έχει αναστεναγμούς. Όποιον έρωτα κι αν ζεις, όποιον κι αν έζησες κατά καιρούς, ξέρεις πως εκείνος θέλει λεύτερες καρδιές , ανοιχτές, έτοιμες να δώσουν, να μοιραστούν , να προδώσουν και να προδωθούν. Όλοι σου δίνουν και όλοι σου παίρνουν άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο, άλλοι μια ζωή άλλοι μια στιγμή ή ένα καλοκαίρι. Ο Έρωτας πλακώνει την ανάσα, γεμίζει στομάχια με πετούμενα , γεμίζει τραγούδια με στίχους και κάθε λογής ιδρύματα, ορφανοτροφεία, τρελάδικα, μαιευτήρια, φυλακές. Ο καθένας κυνηγάει τον δικό του , άλλοι τον πιάνουν, άλλοι τον βρίσκουν , άλλοι τον χάνουν και άλλους τους βρίσκει. Ο έρωτας είναι ποίηση, η ποίηση είναι έρωτας, είναι οργασμός, είναι γονιμοποίηση, είναι ζωή. Έρχονται ώρες που για αρκετούς από εμάς έρωτας είναι η επιθυμία να κρατηθείς από κάπου, να αποθέσεις τη ζωή σου πάνω σε κάποια μεγάλη και στέρεη καρδιά. Τώρα θα'ναι μια; Ο έρωτας δεν ελέγχεται είναι σαν Δαμόκλειος σπάθη που αιωρείται πάνω απ'τα κεφάλια μας και ανά πάσα στιγμή μπορεί να μας βρει και να μας χτυπήσει κατακέφαλα.

Αισθηματική απεραντοσύνη. Αυτό είναι έρωτας...

Υ.Σ Ααα μερικές φορές είναι και τζάμπα... Ζήστε τον... 

Κυριακή, Φεβρουαρίου 12, 2012

Συνουσία εκ των όπισθεν

ο πίνακας είναι του ινδού ζωγράφου και συγγραφέα Albert Ashok
Ποιος έχει την ευθύνη τούτης της ασκήμιας;Μερικά δευτερόλεπτα σιωπή• σκέψου. Οι γιοι σκέφτηκα, άσωτοι ή μη. Κάποιων κόρες και γιοι και πάνω από όλα αυτός του Άρη και της Αφροδίτης. Γιοι ηλιθίων και παθολογικά ματαιόδοξων.Νομίζουν πως κυβερνούν, κάνουμε πως επαναστατούμε. Μα σαν πληκτρολογούμε από τα ακριβά pc μας, εκείνοι κλέβουν τη ζωή μας.
Εδώ και καιρό η συνουσία γίνεται εκ των όπισθεν κι εμείς ανεβάζουμε βιντεάκια στο Youtube, γράφουμε post στα blog μας και αντιστεκόμαστε με status, κάτι είναι κι αυτό. Τώρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε νομίζω, όλο αυτό το περάσαμε για να καταλάβουμε. Ό,τι καταλάβαμε, όσοι καταλάβαμε κι αυτό δεν φτάνει, είναι όμως μια καλή αρχή. 

Νωχελική ακινησία, αποχαύνωση μπροστά από την οθόνη, περισυλλογή. Βλέπω γέρους να μην καταλαβαίνουν, έτσι μάθανε δεν τους δικαιολογώ αλλά έτσι  κι αλλιώς εκείνοι τα φάγανε τα ψωμιά τους κι αν δεν τα φάγανε θα έχουν κακά γεράματα, εμείς πρέπει να κάνουμε κάτι για να μην έχουμε κακιά ζωή εμείς και όσοι θα'ρθουν. Μανταλωθήκαμε στα σπίτια μας, αρπάξαμε όλοι από μια κατάθλιψη , κατσιάσαμε.  Όλοι σιωπηλοί και στεναχωρημένοι.Έγιναν όλα όπως τα είχα φοβηθεί .Τέτοιες στιγμές, έχεις δικαίωμα στην ατομική ευτυχία ; Έχεις και παρά έχεις ειδικά αν είσαι από αυτούς που έχουν βιώσει πρώτα  τη συντέλεια του εαυτού τους ή έστω έτσι νόμιζαν. Όμως είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι για να μπορείς να ευτυχείς στο μικρόκοσμο σου πρέπει να είναι και οι γύρω σου καλά αλλιώς είναι μισή χαρά. 

Δεν ξέρω αν αλλάξει κάτι σήμερα, αργά ή γρήγορα όμως θα αλλάξει, έχει ήδη αλλάξει. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να κλείσεις την τηλεόραση σου. Η αρχή είναι το ήμισυ  του παντός. Δες μέσα σου ποιος νόμος βασιλεύει, δες μέχρι που αντέχουν τα μηνίγγια σου και αναλόγως πράξε, τώρα που ο κόσμος των παραισθήσεων διαλύθηκε , τώρα που είδαμε τα πράγματα όπως είναι , είναι ώρες που όσο κι αν συχαίνεσαι την επανάσταση, πρέπει να την κάνεις. Μακάρι να'ρθει ο καιρός, που θα λέμε "κρίση ήταν και πέρασε"... Μακάρι να'ρθει ο καιρός που θα μπορούμε να χαρούμε ξανά όσο κι αν οπισθοδρομήσουν το βιοτικό μας επίπεδο, όσο κι αν μας ρουφήξει η υλική μας δυστυχία. Σκέψου. Γιατί θα παλέψεις σήμερα; Σκέψου. Γιατί πάλεψαν στο παρελθόν. Σκέψου.Θα παλέψεις;

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...