Roi Mat

Παίζω σκάκι με τον υπολογιστή μου. Τον έχω και κάθεται ψηλά στα μπούτια μου. Η μάνα μου φωνάζει να μην τον βάζω εκεί. "Αχ, με αυτά που κάνεις δε θα δω, Βαγγελίτσα." Δε θα δει - κι αν δει, μια Άρτεμις θα είναι όπως και η μητέρα της. Πριν από λίγο χτύπησε το κινητό μου.Ήταν δυο φίλοι, με ρώτησαν, αν είμαι σπίτι και μου ζήτησαν αν μπορώ να παραγγείλω εγώ για εκείνους  κάτι κρέπες, γιατί δεν είχαν μονάδες στο κινητό. 

Τις προάλλες στο πάρτι της Μυρσίνης και της Κατερίνας στο Mosh pit(με αφιέρωμα σε 80'ς 90'ς)στη Κουμουνδούρου,  απέναντι από το μικρό γραφείο αγγελιών που υπήρχε κάποτε όταν δούλευα στον "Κόσμο" και έβγαζα τα πρωινά με φραπέ, ο ένας ρωτούσε τον άλλο, όχι που δουλεύει αλλά από που πήρε πούλο-κοινώς από που απολύθηκε. 

Σηκώνω τα μάτια πάνω από την οθόνη, χαζεύω τα δάχτυλα των ποδιών μου, και καθώς τα χάζευα θυμήθηκα πως άλλος φίλος, που είχε κλείσει κάποτε εισιτήρια για ένα ταξίδι που ήταν να πάμε μαζί το οποίο ακυρώθηκε επειδή εκείνος στο τέλος βαρέθηκε και το ακύρωσε, μου ζητάει πίσω τα λεφτά γιατί λέει ότι του τα χρωστάω...

Έξω τα καίνε, αλλού τα σπάνε αλλού δε γίνεται τίποτα. Πήγα κι εγώ σε μια πορεία, αυτό που κατάλαβα  είναι ότι με τα μυαλά που κουβαλάμε στο τέλος πάλι θα φαγωθούμε μεταξύ μας. Ευτυχώς σε λίγες μέρες φεύγω. Πάω σε άλλη χώρα, να ηρεμήσω λίγο, να αναπνεύσω και γιατί όχι ίσως και να δω μήπως και μπορώ να μείνω εκεί ή οπουδήποτε αλλού, κι αυτό μια κουβέντα είναι, μια κουβέντα σαν όλες τις άλλες που έχω πει. Αν όσο έλεγα έκανα κιόλας, θα είχα χτίσει αυτοκρατορία! Ελπίζω να έφτασαν οι κρέπες. Ας βουλιάξω στο κρεβάτι μου, ας μην δω άλλες ασχήμιες, ας είναι να ξυπνήσω και όλος αυτός ο κακός εφιάλτης να έχει τελειώσει, ας είναι να  ξυπνήσω σε ελευθερία...

Υ.Σ Μας έμεινε άλλη κίνηση άραγε;
Υ.Σ Ας σημειωθεί  ότι ποτέ δεν αιχμαλωτίζεται ο Βασιλιάς στο σκάκι αφού το ματ είναι και το τέλος του παιχνιδιού...