Εκλεισε ο Εκδοτικός Οίκος «Ελληνικά Γράμματα»

Έκλεισε ο εκδοτικός οίκος «Ελληνικά Γράμματα», θυγατρική του ΔΟΛ. Στον εκδοτικό οίκο εργάζονταν 90 άτομα. Η εξέλιξη αυτή ακολουθεί τη δημοσιοποίηση των προβλημάτων στο Alter, τις απολύσεις σε εφημερίδες και τις περικοπές μισθών σε πολλούς εκδοτικούς οεργανισμούς.

Υστερα από 53 χρόνια λειτουργίας, τα «Ελληνικά Γράμματα» διακόπτουν οριστικά στις 15 Σεπτεμβρίου την επιχειρηματική τους δραστηριότητα και μπαίνουν σε διαδικασία εκκαθάρισης.

Τα «Ελληνικά Γράμματα» πρόσφεραν εκδοτική στέγη σε πολλούς γνωστούς Ελληνες συγγραφείς. Ενδεικτικά, αναφέρουμε τους Μήτσο Αλεξανδρόπουλο, Σόνια Ιλίνσκαγια, Γιάννη Ξανθούλη, Κώστα Μουρσελά, Νένη Ευθυμιάδη, Γιώργο Μανιώτη, Ευγένιο Τριβιζά, Χρήστο Μπουλώτη, Γιώργο Σκαμπαρδώνη, Σωτήρη Δημητρίου, Φωτεινή Φραγκούλη κ.ά. Στα ονόματα της ξένης λογοτεχνίας συγκαταλεγόταν ηχηρά ονόματα όπως αυτά του Ουμπέρτο Εκο, του Μπόρχες (Απαντα), του Πίτερ Κάρεϊ, του Ντέιβιντ Μίτσελ, του Ουίλιαμ Τρέβορ κ.ά.

Συγγραφείς με μάστερ

Της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ (spapa@enet.gr)
Σεμινάρια δημιουργικής γραφής γίνονται άφθονα στην Ελλάδα, μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών όμως στο ίδιο αντικείμενο υπάρχει ένας και μοναδικός! Τον δίνει το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας σε φοιτητές που, μέσα σε τέσσερα διδακτικά εξάμηνα, θα παρακολουθήσουν μ' επιτυχία οχτώ μαθήματα και θα εκπονήσουν διπλωματική εργασία, έχοντας στο μεταξύ καταβάλει δίδακτρα ύψους 3.200 ευρώ.
Υπεύθυνος του προγράμματος, που πραγματοποιείται στη Φλώρινα κυρίως αλλά και στην Αθήνα, είναι ο πανεπιστημιακός και ποιητής Μίμης Σουλιώτης. Ειδικός σύμβουλος, ο συγγραφέας και ακαδημαϊκός Θανάσης Βαλτινός. Και στο διδακτικό του δυναμικό συναντάμε από τον Τίτο Πατρίκιο, τον Πάνο Θεοδωρίδη, τον Στρατή Χαβιαρά, τον Χάρη Βλαβιανό, τη Σοφία Νικολαΐδου και τον Μάνο Ελευθερίου ώς τη Μανίνα Ζουμπουλάκη και τον «Λάκη με τα Ψηλά Ρεβέρ»...

Υψηλή ζήτηση

Η πρώτη φουρνιά των σπουδαστών του θ' αποφοιτήσει την ακαδημαϊκή χρονιά 2009-2010. Κι όσοι ενδιαφέρονται να ενταχθούν στο πρόγραμμα φέτος, πρέπει να υποβάλλουν τις αιτήσεις τους από την ερχόμενη Τετάρτη ώς τις 30 Σεπτεμβρίου, μαζί με τ' απαιτούμενα δικαιολογητικά - από τους τίτλους των πανεπιστημιακών τους σπουδών, όποιες κι αν είναι αυτές, μέχρι επιστημονικό ή λογοτεχνικό δείγμα γραφής. Μόνο 25 άτομα δέχεται το μεταπτυχιακό ετησίως. Κι αν κρίνουμε από τις περσινές αιτήσεις (πάνω από 120), η ζήτηση αναμένεται να είναι και πάλι υψηλή.

«Η έναρξη του μεταπτυχιακού συνέπεσε με τις πρώτες προσπάθειές μου να "εκθέσω" ποιήματά μου, οπότε σκέφτηκα θα 'ταν μια καλή ευκαιρία να δω εκ των έσω το πώς και το γιατί της δημιουργικότητας», λέει ο ψυχολόγος και ψυχοθεραπευτής Βαγγέλης Γαλάνης από τα Τρίκαλα, ένας από τους τυχερούς της περσινής χρονιάς.

Πώς ένα παιδί, σαν αυτά που συναντάει με την επαγγελματική ιδιότητά του, μπορεί με λίγα κομμάτια ξύλο να στήσει ένα ολόκληρο σενάριο οικογενειακής πραγματικότητας; Ετσι κι ο ίδιος, θέλησε να παρακολουθήσει «πώς μια εικόνα, ένας ήχος, μια λέξη ή ένα αστραπιαίο συναίσθημα εξελίσσεται σε λογοτεχνικό κείμενο που στη συνέχεια διαβάζεται, αναλύεται και γίνεται αντικείμενο κριτικής». Να βιώσει, μ' άλλα λόγια, τον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ αναγνώστη και δημιουργού, μετρώντας παράλληλα την ...έμπνευση και τις δυνάμεις του.

«Εμείς δεν παράγουμε συγγραφείς, αλλά σίγουρα παράγουμε καλύτερους αναγνώστες», διαβεβαιώνει ο Μίμης Σουλιώτης, ο οποίος επί μία δεκαετία, μαζί με τον Θανάση Βαλτινό, εμψύχωνε σεμινάρια δημιουργικής γραφής σε κάμποσες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας, έχοντας πλήρη συνείδηση πως το ταλέντο δεν διδάσκεται, αλλά η μετάδοση συγγραφικών εμπειριών και τεχνικών γραφής και χρήσιμη είναι και εφικτή.

«Ενδεχομένως να υπάρχουν φοιτητές που ενδιαφέρονται κυρίως για το "χαρτί"», παραδέχεται, «καθώς ένα διετές μεταπτυχιακό μετράει σε διαγωνισμούς όπως ο ΑΣΕΠ και συνοδεύεται από ένα μικρό επίδομα στο χώρο του Δημοσίου. Στην πλειονότητά τους, όμως, ήρθαν σ' εμάς για να... παίξουν με το γράψιμο».

Ανάμεσα στους παραπάνω κι ο Γιώργος Παναγιωτίδης, δάσκαλος σε δημοτικό των Σεπολίων, με τρεις ποιητικές συλλογές στο ενεργητικό του και βραβευμένος το 2008 από το περιοδικό «Διαβάζω» για το μυθιστόρημά του «Ερώτων και αοράτων» (εκδ. Γαβριηλίδη). Ανοιχτός σε νέους ορίζοντες, ήταν έτοιμος να γραφτεί στα σεμινάρια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, όταν, σερφάροντας στο Ιντερνετ, είδε ότι ξεκινά στη Φλώρινα το μεταπτυχιακό.

«Το γεγονός ότι δεν επρόκειτο για κάποια μεγάλη φιλοσοφική σχολή, αλλά για μια παιδαγωγική της περιφέρειας, μ' έκανε να διστάζω» ομολογεί. «Η έκπληξή μου όμως ήταν ευχάριστη. Κι όσο κουμπωμένοι ήμασταν όλοι στην αρχή τόσο χαιρόμαστε σήμερα να διαβάζουμε και να γράφουμε, περιμένοντας ο ένας το σχόλιο του άλλου».

Μέσα σ' αυτήν την ατμόσφαιρα... «λύθηκε» και η φιλόλογος Ελεονώρα Αναγνώστου, η οποία ενώ αρχικά επεδίωκε να μελετήσει «τη λογοτεχνία από την πλευρά της συγγραφής» χωρίς να γράφει η ίδια, σήμερα επιδίδεται με τη σειρά της στην τέχνη της μυθοπλασίας. Κι όπως όλοι οι συμμαθητές της, συμμετέχει στη σύνταξη του περιοδικού που στήνεται αυτήν την εποχή στη σχολή και θα παρουσιαστεί σε ειδική εκδήλωση το χειμώνα στην Αθήνα.

Η πεζογράφος Σοφία Νικολαΐδου που, εν μέσω ασκήσεων, παιγνίων και προτεινόμενης βιβλιογραφίας, διδάσκει στο πρόγραμμα τόσο Ιστορία της Νεοελληνικής και Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας όσο και το σχετικό με το διδακτορικό της θέμα περί Λογοτεχνίας και Νέων Τεχνολογιών, βρίσκει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την «πληθυσμιακή σύνθεση» της τάξης:

Περισσότερες γυναίκες

«Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει συνήθως», λέει η ίδια, «η γυναικεία παρουσία δεν είναι συντριπτική. Υπάρχει ισορροπία στα φύλα, οι ηλικίες των φοιτητών κυμαίνονται μεταξύ 22 και 50 ετών, και -το πιο συγκινητικό- υπάρχουν άτομα που ταξιδεύουν κάθε Σαββατοκύριακο στη Φλώρινα από διάφορα σημεία της χώρας, ώς κι από την Πάρο! Κάποιοι δημοσιογραφούν σε free-press, κάποιοι δημοσιεύουν τακτικά σε λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ κάνα δυο έχουν ήδη εκδώσει γραπτά τους.

»Φανατικοί όλοι τους με τα γράμματα, έχουν συνήθως πίσω τους θεωρητικές σπουδές, αλλά πλάι στους εκπαιδευτικούς, τους δικηγόρους ή τους κοινωνιολόγους, υπάρχουν και απόφοιτοι του Πολυτεχνείου, σχολών πληροφορικής, ακόμα και γυμναστές. Είμαι μια ανομοιογένεια που δίνει στο μάθημα τροφή και... σπίθα, κάνοντας τη διδασκαλία ακόμα πιο ζωντανή».

* Περισσότερες πληροφορίες για το μεταπτυχιακό δημιουργικής γραφής στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας www.nured.uowm.gr

Μίμης Σουλιώτης, Περί ποιητικής (ξδ')

Γράφει σαν βουβός εκ γενετής,
κάτι φαντάζεται, αλλάζει χέρι ή μολύβι,
πετάει τον κόπο του απογεύματος,
βγάζει νέο χαρτί για αλλιώτικους τόνους,
θα γράψει ή καλύτερα ή χειρότερα,
στην απλή τούτη τέχνη δεν ισχύει
το «κάθε πέρσι και καλύτερα».

Από τη συλλογή Περί ποιητικής (1974-1999) (1999)

Κάτι άλλο;

Αυτές οι μέρες ήταν γεμάτες από εμπνεύσεις για ατελείωτο γράψιμο, όμως δεν πρόλαβα να κλειστώ στο δωμάτιο με τα κατεβασμένα πατζούρια και τις έχασα, τουλάχιστον έζησα έντονα και γέλασα πάρα πολύ …

Υ.Σ Κι όμως κι άλλος γάμος στις 25 Σεπτεμβρίου, τραβάω τα μαλλιά μου, κλαίω από τα νεύρα μου…ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΤΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΚΟΥΦΕΤΑ ΕΛΕΟΣ!

ΟΙ ΧΑΡΕΣ ΤΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΑΣ

Λοιπόν που να σας τα λέω, μ __ναροςςς! Σε προηγούμενο post μου Όλα του γάμου δύσκολα σας γκρίνιαζα για το γάμο του αδερφού του καλύτερου μου φίλου,που στην αρχή σκεφτόμουνα, να μην πάω καν,αφού δεν ήξερα τι να φορέσω,ενώ ο Γιώργος μου επισήμανε ότι με ήθελε στην πένα!Τώρα να δείτε τι έχει να γίνει!

Σάββατο αξημέρωτα,αφού έχω ρίξει έναν ατελείωτο ύπνο από την προηγούμενη,σηκώνομαι χαρωπή-χαρωπή και τσούπ-τσούπ πάω στην αγορά.
Πρώτη στάση ATM Εθνικής! Παθαίνω σοκ με το υπόλοιπο,ευτυχώς εγώ δεν είμαι σε στενωπό,ούτε σε αδιέξοδο οικονομικό όπως λένε τα Ημισκούμπρια!Τελικά αυτές οι μαλακό ώρες στη δουλειά δεν πάνε χαμένες, αλλά είμαι κι εγώ σωστή διαχειρίστρια!!!(μαμά ακούς; )

Επίθεση, εμπρός μαρς !Ναι το αποφάσισα θα πάρω φόρεμα για το γάμο,αν και στην ντουλάπα μου έχω χιλιάδες σεμνά και κουλτουριάκα φορέματα δεν πάει κανένα για το γάμο και το πιο τραγικό έχω δυο που είναι για γάμους και για πανηγύρια τα οποία τα έχω φορέσει από μια φορά το καθένα!Μου είπε ο Γιάννης να βάλε ή αυτό ή εκείνο που έχεις είναι πολύ ωραία. Μα τι λες χρυσό μου; Με γαμπρό Λαρισαίο και πεθερά Θεσσαλονικιά είμαι να εμφανιστώ με το λινό στο γάμο; Τρελάθηκες; Θα φάω πόρτα, δεν θα μου δώσουνε ούτε μπομπονιέρα !

Τι φόρεμα να πάρω; Στην αρχή πέφτω στην ίδια λούμπα.Μπαίνω στο δοκιμαστήριο και κάθε φόρε βγαίνω σαν κουφετάκι.Ωραία δεν μπορώ να πω αλλά έχω αλλεργία δεν μπορούσα να τα αντέξω πάνω μου πάνω από πέντε λεπτά! Έχω αλλεργία στα τουαλετέ, μέχρι που εμφανίστηκε μπροστά μου εκείνο το θεσπέσιο άσπρο φόρεμα με κάτι στρασοσχεδιάκια.

Είπα να μην το πάρω γιατί είναι άσπρο και γιατί στους γάμους δε λέει να σε μπερδεύουνε με τη νύφη, το είχε και σε άλλα χρώματα αλλά εμένα μόνο αυτό μου άρεσε, ουγκ!

Για να είμαι ειλικρινής,μου το πρότεινε η πωλήτρια και στην αρχή το κοιτούσα με μισό μάτι,αλλά από μέσα μου είπα δεν το δοκιμάζω όλα τα άλλα ήταν πατάτες!

Το φοράω,έρχεται και μου το κουμπώνει από πίσω και μόλις με κοιτάω με αυτό στον καθρέφτη, με ερωτεύτηκα!Τι μ—ναρος είναι αυτός έλεγα, φτούσου κοπελάρα μου!Μιλάμε σούπερ ντούπερ,κοντούτσικο για να φαίνονται οι ποδάρες μου(ΨΩΝΑΡΑΑΑΑ),εφαρμοστό,με μισή πλάτη και έναν ώμο έξω,και να μου κάνει ένα θεσπέσιο κωλαράκι!Βασικά πολύ σέξι,εμ τελικά μέχρι και τα τρία κιλάκια που έχασα τώρα τελευταία,έκαναν τη διαφορά!Αυτό μια χαρά φοριέται και στα μπουζούκια,βέβαια έχω να πατήσω το πόδι μου προ αμνημονεύτων χρόνων,αλλά ευκαιρία να πετάξω τα λινά, και τα βιβλία και να το ρίξω στα μίνι και στα μπουζούκια! Σήμερα με αυτό το φόρεμα βγήκε προς τα έξω το σκυλί που έκρυβα μέσα μου!

Τεσπά για να μην τα πολυλογώ οι αγορές είχαν και συνέχεια αφού φυσικά πλήρωσα τα μαλλιοκέφαλα μου για λίγο μόνο ύφασμα,μου έφτιαξε τρομερά η διάθεση και ειδικά όταν το φόρεσα με τα δωδεκάποντα μου!Το καλύτερο από όλα;Ο Γιάννης δεν ήθελε να έρθει μαζί μου στο γάμο, γιατί βαριέται κι εκείνος όπως κι εγώ αφόρητα όλες αυτές τις κοινωνικές εκδηλώσεις, μου έλεγε τράβα μόνη σου και βρες και πες μια δικαιολογία για μένα μου είπε, αλλά, αλλά λέω, μόλις γύρισα σπίτι ,φόρεσα το φόρεμα,τον ξύπνησα και έκανα τρις στροφές μπροστά του,αυτό ήταν!Χωρίς να πω τίποτα τον έπεισα να με συνοδέψει και στην εκκλησία αλλά φυσικά και στο τραπέζι.

Μου είπε χαρακτηριστικά,τελικά λέω να έρθω κι εγώ στο γάμο ,που να σε αφήσω μόνη σου;(χαχαχαχα!) Άντε παιδιά θα παντρευτεί κανένας άλλος τώρα που πήρα φόρα;Όσο για φωτό από το φόρεμα,να περιμένετε μετά τις 11 Σεπτεμβρίου όπου είναι ο γάμος και προβλέπεται να το φορέσω…

Σμάκια πολλά και καλό σας Σαββατοκύριακο!

ΕΧΕΜΥΘΕΙΑ

Με την ριπή του άνεμου στα μαλλιά
της γυναικός που στροβιλίζεται μεσ' το σαλόνι
και παίρνει τη ζωή όπως της έρχεται
Και με στολίδια και παιδιά
που την λατρεύουν κι όλο λέγουν τ' όνομά της
Και με τους άντρες που σηκώνουν
το χέρι όρθιο στον ουρανό
μεσ' την εξαίσια λειτουργία των παλμών τους
στον στρόβιλο του βαλς που πλησιάζει
τα στήθη τους στα στήθη της γυναίκας

Ανδρέας Εμπειρίκος

Στα αμπέλια της Ραψάνης

Αμφιθεατρικό χωριό στους πρόποδες του Ολύμπου που φημίζεται για το κρασί του

Hμερομηνία : 19-04-10

Του Ντινου Κιουση

kathimierini.gr


Στον δρόμο για τη Ραψάνη, εκεί στην κοιλάδα των Τεμπών, προσέξτε μην σας μπερδέψει ο σταθμός του ΟΣΕ που βρίσκεται πάνω στην Εθνική Οδό και γράφει «ΡΑΨΑΝΗ», καθώς και τα λίγα σπίτια που υπάρχουν γύρω γύρω.

Αυτός είναι ένας νέος οικισμός λίγων δεκαετιών. Το χωριό βρίσκεται 8 χλμ. μακρύτερα σκαρφαλωμένο σε πλαγιά. Κτισμένο αμφιθεατρικά σε ύψος 550 μ., στη βόρεια πλευρά των στενών, στους πρόποδες του Ολύμπου, ανήκει διοικητικά στον Δήμο Κάτω Ολύμπου. Εχει 1.000 περίπου κατοίκους που ασχολούνται με την κτηνοτροφία και την αμπελουργία. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς κατοικήθηκε η Ραψάνη. Πιθανώς ιδρύθηκε τον 10ο μ.Χ. αιώνα από την ένωση μικρών κοντινών οικισμών με το όνομα Ολυμπιάδες, ενώ κατά τον μύθο η Ραψάνη ήταν μια πανέμορφη, δυναμική γυναίκα που πρωτοστάτησε για την συνένωση των οικισμών.

Είναι σίγουρο πως το χωριό υπήρχε κατά τη βυζαντινή περίοδο και αυτό το γνωρίζουμε από την Αννα Κομνηνή (1140), όταν ο Αλέξιος Κομνηνός εκστρατεύει κατά του Βασμούντα, που πολιορκεί τη Λάρισα, περνώντας μέσα από τη Ραψάνη. Πάντως, για την ονομασία της η επικρατέστερη εκδοχή είναι πως προήλθε από τους σχιστόλιθους (ραψάνες) της περιοχής. Την εποχή της Τουρκοκρατίας ήταν ένα από τα πλουσιότερα χωριά με ζωηρή πνευματική κίνηση. Υπήρξε κέντρο παραγωγής μεταξιού και κόκκινων νημάτων που εξάγονταν στο εξωτερικό. Σύμφωνα με τον ιστορικό Γιάννη Κορδάτο τα προϊόντα της συναγωνίζονταν αυτά των γειτονικών Αμπελακίων. Η Ραψάνη, όπως και η γειτονική Κρανιά είχαν κάποια ειδικά προνόμια επί Τουρκοκρατίας ως «βακούφιον της Σουλτάνας», έτσι για παράδειγμα, εκεί δεν κατοικούσαν Τούρκοι.

Κρασιά ΟΠΑΠ

Σήμερα η Ραψάνη είναι πανελληνίως, αν όχι παγκοσμίως γνωστή για τα κρασιά της. Οι Ραψανιώτες έκαναν κρασί από τότε που έκτισαν το χωριό τους. Οταν στις αρχές του 19ου αιώνα η σηροτροφία και η υφαντουργία συρρικνώθηκαν, στράφηκαν σχεδόν αποκλειστικά στην αμπελουργία. Η φήμη του οίνου της Ραψάνης οδήγησε το ελληνικό κράτος ήδη από το 1932, στην επίσημη αναγνώρισή του ως ονομασίας προέλευσης, εποχή κατά την οποία το 53% του εισοδήματος των Ραψανιωτών προερχόταν από την αμπελουργία. Το ΡΑΨΑΝΗ ΟΠΑΠ παράγεται από την συνοινοποίηση τριών γηγενών κόκκινων ποικιλιών: το Ξινόμαυρο, το Σταυρωτό και το Κρασάτο. Το κλίμα της Ραψάνης είναι από τα ωραιότερα της Θεσσαλίας. Οι κάτοικοι λένε πως το καλό κλίμα, τα νερά και το κρασί τους είναι αυτό που τους «τρέφει» και τους δίνει χρόνια.

Τα αξιοθέατα

Στο χωριό σώζονται μόνον δύο παλιά αρχοντικά από την περίοδο της ακμής του, που αντικατοπτρίζουν τη μεγάλη ευημερία που γνώρισε η περιοχή εκείνη την περίοδο. Ομως υπάρχουν 22 εκκλησίες και ξωκλήσια, κάποια εξαίρετης αρχιτεκτονικής. Στα 100 μ. από τα τελευταία σπίτια του χωριού, μέσα σε ένα κατάφυτο τοπίο υπάρχει το ξωκλήσι του Ιωάννη του Προδρόμου.

Η επιγραφή στο υπέρθυρο αναγράφει πως ανεγέρθηκε και αγιογραφήθηκε το έτος 1546 «ΕΞΟΔΟΥ ΚΟΠΟΥ Κ(ΑΙ) ΜΟΧΘΟΥ ΤΩΝ ΑΝΤΙΜΟΤΑΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΡΑΨΑΝΗΣ...»

Σε ένα περίπου χλμ., στην αρχή της απέναντι πλαγιάς, σε μια περιοχή γεμάτη τεράστιες βελανιδιές βρίσκεται το μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων. Σώζεται μόνον η βυζαντινή εκκλησία με όμορφες αγιογραφίες που θα σας θυμίσουν Μετέωρα. Η Αγία Τράπεζα χρονολογείται από τον 10ο αιώνα, ενώ το ξυλόγλυπτο τέμπλο από τον 13ο αιώνα.

Στο μέσο περίπου της διαδρομής από την Εθνική Οδό στη Ραψάνη υπάρχει δρόμος που οδηγεί στο παλιό μοναστήρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα (18ος αιώνας) κτισμένο μέσα σε πυκνή βλάστηση.

Αν συνεχίσετε τον δρόμο από τη Μονή των Αγίων Θεοδώρων θα φτάσετε στην κορφή του Προφήτη Ηλία όπου θα έχετε κυριολεκτικά στα πόδια σας την κοιλάδα των Τεμπών.

Αν έχετε σπηλαιολογικά ενδιαφέροντα τότε στη θέση «Ρούτσι», 7 χλμ. από τη Ραψάνη θα βρείτε το πρώτο σπήλαιο μήκους 140 μ. και το δεύτερο στα δυτικά, μήκους 400 μ. στα 3 χλμ. από το χωριό.

Τέλος, αξίζει να επισκεφθείτε τον Πυργετό που είναι και η έδρα του Δήμου Κάτω Ολύμπου. Το χωριό είναι κτισμένο στους πρόποδες του Ολύμπου και η ευρύτερη περιοχή έχει χαρακτηριστεί ως βιότοπος, καθώς από εδώ ξεκινάει το Δέλτα του Πηνειού. Στη θέση Λιβάδι υπάρχουν υπολείμματα γέφυρας ενετικής κατασκευής. Στον Πυργετό δολοφονήθηκε ο πρωτοπόρος του αγροτικού κινήματος Μαρίνος Αντύπας (1873-1907).

Η μνήμη του τιμάται με πολιτιστικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις στα τέλη Μαρτίου ή στις αρχές Απριλίου.

Χρήσιμες πληροφορίες

Πώς θα πάτε:

Απέχει από την Αθήνα 390 χλμ. Με το Ι. Χ. μετά τα Τέμπη θα στρίψετε αριστερά στην πινακίδα. Το χωριό απέχει 8 χλμ. περίπου από την Εθνική. Αν έρχεστε από Θεσσαλονίκη θα διανύσετε 125 χλμ. και πριν από τα Τέμπη στρίβετε δεξιά.

Πού θα μείνετε:

Ξενώνας «Ισβορος». Βρίσκεται στη μέση της απόστασης από την εθνική για το χωριό. Τηλ. 24950-61.535.