Τα κουβαδάκια σου και σε άλλη παραλία

Έχω ξαναγράψει πολλές φορές για την «αλήθεια» όπως και αρκετές αρλούμπες για πολλά πράγματα γενικότερα.

Έχω πέσει αρκετές φορές στη λούμπα να κρίνω ανθρώπους,στάσεις ζωής,απόψεις. Νομίζω ότι για να το κάνεις αυτό,πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου να ζει σε γυάλινο βάζο από τελειωμένο γλυκό του κουταλιού(καρυδάκι κατά προτίμηση) κι εγώ δεν έχω καμία τέτοια διάθεση.

Οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη ή αν θες την στενομυαλιά να φέρνουμε πάντα την αλήθεια στα μέτρα μας.Να κρίνουμε κάποιον όταν κάνει κάτι κι αν η ζωή μας το φέρει και πρέπει να το φάμε κι εμείς στη μάπα τότε ξεχνάμε ότι λέγαμε και ξάφνου αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσουμε γίνεται η ιδανική κατάσταση για μας,ίσως και να είναι άμυνα για να επιβιώνουμε.

Έγραψα ένα post «Η μετανάστευση δεν είναι πανάκεια» ,στο επόμενο post μου, κάποιος ανώνυμος άφησε το ακόλουθο σχόλιο «Τελικά θα μείνεις εκεί για να μην κανεις και εσυ, αυτα που δεν κάνανε και οι άλλοι.(Σκέψου πριν απαντήσεις)»

Μετά από πέντε χρόνια σε αυτό το blog έμαθα να αναγνωρίζω από μακριά μέχρι και τους ανώνυμους σχολιαστές των κειμένων μου. Αγαπητέ ανώνυμε, που για μένα έχεις μια χαρά και όνομα και επώνυμο καταρχάς σου λέω φτύσε τα μπούτια σου, κατά δεύτερον ποτέ δεν ήθελα να πάω να μεταναστεύσω.Δεν είπα και ξείπα,όπως μπορεί να κάνεις εσύ,ούτε έχω και κανένα απωθημένο να βγω έξω και δεν το έκανα,τώρα αν το έχεις εσύ, πρόβλημα σου.

Λένε πως οι άνθρωποι δεν δέχονται εύκολα την κριτική και είναι αλήθεια,γιατί τις περισσότερες φορές δεν έχει κανένα νόημα και γίνεται από ανθρώπους που κρίνουνε πάντα τους άλλους αλλά ποτέ τον εαυτό τους.

Γίνομαι έξαλλη πραγματικά με τους τύπους που το παίζουν μέντορες και συνήθως μόνο εκεί που τους παίρνει, σε μικρές ηλικίες κατά προτίμηση και μας δίνουν συμβουλές για το πώς πρέπει να ζήσουμε.Δεν είμαι κατά των κριτικών κινηματογράφου,τέχνης,βιβλίων, τηλεκριτικών κλπ,είμαι κατά όσων κρίνουν ζωές άλλων.

Δεν έχω να δώσω καμία συμβουλή σε κανέναν για το πώς θα θελήσει να ζήσει τη ζωή του, όπως δεν έχω και να δώσω λογαριασμό σε κανέναν τι θα κάνω με την πάρτη μου.Το μόνο που έχω να σας πω είναι κάντε πάντα ότι σας κάνει ευτυχισμένους, κάντε πάντα ότι σας γουστάρει και περνάτε καλά, ακόμα κι αν αυτό το κάτι είναι να μένετε με τη μαμά σας και να σας πλένει τα σώβρακα και να σας ταΐζει καθαρισμένο γαύρο στο στόμα.

Θυμάμαι εκείνο το βράδυ που ο καλύτερος φίλος των παιδικών μου χρόνων,μου αποκάλυψε ότι ήταν γκέι πέρυσι τον Αύγουστο,δεν ήταν εύκολη στιγμή.Με φιλοξενούσε στο σπίτι του,είχαμε κλείσει τα φώτα και ήμασταν έτοιμοι να κοιμηθούμε,ενώ εγώ είχα γυρίσει από ένα πολύ άσχημο ταξίδι στη Θεσσαλονίκη.

Αρκετή ώρα πριν μου το πει εγώ το είχα καταλάβει(για την ακρίβεια είχα την υποψία από το 2000) και για να τον βοηθήσω να βγει από μέσα του, του είχα πει το εξής(ότι κι αν είναι αυτό που κάνεις, εγώ ένα θέλω να μου πεις. Το γουστάρεις που το κάνεις;Αν ναι,εμένα δεν μου πέφτει λόγος)

Είχα περάσει δυο χρόνια από τη ζωή μου με το να κάνω κάτι που δεν γούσταρα μια. Μα θα που πείτε πως γίνεται αυτό, κι όμως γίνεται και αρκετοί από εσάς μάλλον ξέρετε πως γίνεται,αυτό είναι θάνατος.

Μην συμβιβαστείτε ποτέ με κάτι που δεν αντέχει το πετσί σας ,όπως κι εγώ το απέβαλα από πάνω μου,έτσι πρέπει να κάνετε κι εσείς.Για τα δεδομένα τα δικά μου,δυο χρόνια είναι πολλά και όντως τα θεωρώ δυο χαμένα χρόνια από τη ζωή μου, άλλοι χρειάζονται ίσως και δέκα χρόνια άλλοι λιγότερο.

Να κάνετε πάντα ότι σας κάνει ευτυχισμένους και όχι ότι θέλουν οι άλλοι για εσάς και όχι ότι νομίζουν οι άλλοι ότι θα σας κάνει ευτυχισμένους κι αν κάτι πάψει να σας κάνει να νιώθετε έτσι, αλλάξτε το όσο νωρίτερα μπορείτε.

Μην φοβηθείτε να κάνετε λάθος επιλογές γιατί έτσι θα εκτιμήσετε καλύτερα τις σωστές …

Υ.Σ Καλές βουτιές!Μια βδομάδα ακόμα και η sophie_jamaica θα πάρει τα κουβαδάκια της και θα πάει σε άλλη παραλία …


Υ.Σ 2 Ααααα ξέχασα να σας πω ότι άρχισα να διαβάζω για να δώσω εξετάσεις τον Οκτώβριο για αυτό το μεταπτυχιακό!

http://dim-grafi.uowm.gr/download_files/prokirixis_2010-2011.pdf

Τέλειωσα το "Περί συγγραφής-Το χρονικό μιας
τέχνης" του Stephen King και άρχισα να διαβάζω -Μανίνα Ζουμπουλάκη και "Πως να γράψεις",και αυτό το τελειώνω σε λίγο..
Μακάρι να με πάρουνε,κι εκτός από το μεταπτυχιακό μετά θα κάνω και διατριβή για τη ζωή στην ελληνική επαρχία!

Ο Νεκρόφιλος Τζό

Φύγε όσο σου μένει καιρός να τρελαθείς,φύγε όσο είσαι ζωντανός

Μέντορες 2

Γενικά δεν δέχομαι υποδείξεις από τρίτους, πείτε το και ξεροκεφαλιά αλλά εδώ δεν δέχομαι καν υποδείξεις από τον ίδιο μου τον εαυτό γιατί αργά ή γρήγορα πάντα ανακάλυπτα αυτό που πραγματικά ήθελα μέσα από τις προηγούμενες λανθασμένες μου επιλογές,μόνο έτσι έμαθα να ξέρω τι θέλω.

Έτσι λοιπόν ποτέ δεν δέχομαι συμβουλές από ανθρώπους,που μου συμβουλεύουν να κάνω κάτι που εκείνοι δεν έκαναν ποτέ!

Το να σκοτώνεις για την ειρήνη είναι σαν να γαμάς για την παρθενιά!

Η μετανάστευση δεν είναι πανάκεια

Κατάντησε καραμέλα,φύγε από εδώ,μην κάθεσαι λεπτό.Τι κάνεις εδώ;Bγες στο εξωτερικό, κάνε μεταπτυχιακό,μείνε έξω και θα παίρνεις τουλάχιστον 3000 ευρώ το μήνα.Συνήθως στο λένε αυτοί που δεν έχουνε φύγει ποτέ από το σπίτι της μαμάς τους.

Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα ίσως και να το είχα κάνει ή μάλλον σίγουρα θα το είχα κάνει,αργά ή γρήγορα.Θυμάμαι πέρυσι,αρχές του χρόνου,δεν με χωρούσε ο τόπος,δεν είχα τίποτα μα τίποτα να με κρατάει εδώ,μην σου πω ότι είχα και χιλιάδες πράγματα για να με διώχνουν,ούτε τότε ήταν εύκολο,το βίωνα με απίστευτό εσωτερικό πόνο.Λίγο ακόμα να κρατούσε η όλη κατάσταση ή εγώ θα είχα μπαρκάρει ή θα είχα πάθει κατάθλιψη.

Ευτυχώς για μένα ή δυστυχώς ο χρόνος θα δείξει,τα πράγματα έστρωσαν και όλα όσα νόμιζα ότι μπορούσα να τα βρω μόνο σε μέρη μακρινά,σκόνταψαν μπροστά στα πόδια μου. Βρήκα την ισορροπία μου,την ξεχασμένη μου αθωότητα,την ψυχική μου ηρεμία,την αγάπη και την αποδοχή και εν τέλει την ευτυχία,έπαψα να ψάχνω την τύχη μου γιατί απλά την είχα βρει.

Δεν είμαι κατά της μετανάστευσης αλλά εξακολουθώ να τη θεωρώ λύση ανάγκης.Πας σε κάποιο άλλο μέρος του πλανήτη γιατί σε αυτό που βρίσκεσαι δεν μπορείς να κάνεις αυτά που θέλεις ή απλά κάπου αλλού μπορείς να τα κάνεις καλύτερα από ότι στο μέρος που βρίσκεσαι,δεν υπάρχουν ευκαιρίες,δεν υπάρχει ψωμί να φας,δεν υπάρχει ελευθερία κλπ.

Η μετανάστευση και τα μεταπτυχιακά δεν είναι πανάκεια και όπως είπε και ο φίλος μου ο Νίκος,που του το είπε άλλος φίλος του,στην Ελλάδα στο τέλος θα μείνουνε οι άχρηστοι και οι ρομαντικοί,εεεε αφήστε να μείνουμε και κάποιοι!

Γι αυτό αγαπητέ Θ. δεν θέλω να βγω στο εξωτερικό,ούτε καν ψάχνω μια ευκαιρία γι αυτό,δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα η ζωή μου σε κάποια άλλη χώρα και πιθανόν να μην μάθω και ποτέ,μα αν ποτέ χρειαζότανε να το κάνω θα το έκανα να είσαι σίγουρος.

Προς το παρόν μένω εδώ,με λίγο κρασί,λίγα χρήματα,λίγες ευκαιρίες,λίγο θάλασσα και το αγόρι μου,με τις δυνατότητες μου,την τωρινή δουλειά μου,τους ορίζοντές μου,τους ανθρώπους που αγαπώ και τη ζωή μου και είμαι καλά και ευχαριστημένη με όλα όσα έχω κι αν πάψω κάποτε να είμαι,μην φοβάστε και πάλι θα ξυπνήσει μέσα μου ο τυχοδιωκτικός εαυτός μου !

kiss me if you can

Tοις μετρητοίς ή και με δόσεις

Απολαμβάνω μια παγωμένη μπύρα,μεσημέρι Δευτέρας στο γραφείο μου,με κλειστά τα πατζούρια για την απαραίτητη δροσιά και σκέφτομαι τι μπορεί κανείς να αγοράσει σε αυτή τη ζωή,τοις μετρητοίς ή και με δόσεις…

Ζωή,αγάπη,φροντίδα,στοργή,υγεία,νοιάξιμο είναι μερικά πράγματα σαν κι αυτά,που δεν μπορείς να τα κάνεις δικά σου ούτε με δόσεις,ούτε τοις μετρητοίς.

Στη ζωή σκέφτηκα πως αν συνεχίσω να είμαι γερή,μπορώ να κάνω ότι κάνεις κι εσύ,κι εσύ,κι εσύ,ίσως και καλύτερα...

Μπορώ να αποκτήσω περισσότερα χρήματα,μπορώ να μάθω κι άλλες ξένες γλώσσες, να ασχοληθώ με την πολιτική (μακριά από μας)μπορώ να μάθω επιτέλους να οδηγάω και να αγοράσω Mercedes,μπορώ να διαβάζω και να μορφώνομαι με τις ώρες,μπορώ να κάνω διατριβή σε όλα τα ήδη της μουσικής,μπορώ να χτίσω μονοκατοικία στη Γαλήνη με τζακούζι και εσωτερική πισίνα,μπορώ να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο,να κάνω φίλους σε κάθε άκρη της γης,μπορώ να πάρω τη φωτογραφική που θέλω έστω και με δόσεις,μπορώ να παίζω manager ή pro,μπορώ μέχρι και να μάθω να λύνω μαθηματικά προβλήματα,μπορώ να πάρω το κινητό τελευταίας τεχνολογίας,μπορώ να μάθω να παίζω beach volley .

Πάντα να θυμάσαι πως ότι μπορείς να κάνεις εσύ μπορώ κι εγώ, κι αν δεν έτυχε να το κάνω,έπρεπε να σκεφτείς ότι ίσως,δεν γεμίζουν όλους τους ανθρώπους τα ίδια πράγματα δεν βρίσκουν όλοι οι άνθρωποι την ευτυχία στα κινητά τελευταίας τεχνολογίας ή στο άψογο μανικιούρ όπως και δεν έχουμε όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες ευκαιρίες,κάποιοι μπορεί να χρειαστεί να προσπαθήσουν περισσότερο.

Εκείνο που θα μας κάνει πάντα διαφορετικούς είναι ο τρόπος που αγαπάμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας κι εγώ ξέρω καλά τι σημαίνει μη αναστρέψιμη κατάσταση κιεγώ ξέρω καλά που κρύβεται η ευτυχία για μένα και όσα ταξίδια κι αν κάνω,κι όσα souvenir να αγοράσω,σίγουρα θα αποκτήσω καινούργιες εμπειρίες κι ίσως να εντυπωσιάζω πιο εύκολα τους ανθρώπους με τα ταξίδια και τις γνώσεις μου αλλά τίποτα από τα παραπάνω δεν θα με κάνει καλύτερο άνθρωπο,τίποτα από τα παραπάνω δεν θα κάνει το Θανάση να μου πει πως αισθάνεται.

Είναι μερικές φορές,που όσες καταθέσεις ή πιστωτικές κι αν έχεις,όσες γνώσεις και εμπειρίες,ηζωή στα καταργεί όλα και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα…

Γι αυτό σε παρακαλώ βιάσου και άκου αυτή την συμβουλή για να μην είναι αργά και την επόμενη φορά.Στη ζωή σου να διεκδικείς με περισσότερο πάθος τα πράγματα που δεν μπορείς να αποκτήσεις ούτε με δόσεις ούτε τοις μετρητοίς κι αν φοβάσαι πως η ζωή σου θα διαρκέσει λίγο,μην την γεμίζεις με gadgets, άλλά με ανθρώπους που μπορούν να σου αγγίξουν την ψυχή.