Το swan από τ'αριστερά

Κάθεται και με κοιτά από τη γωνία , δυο φορές προσπάθησε να με προσεγγίσει. Με ρώτησε τι ώρα είναι κι άλλη φορά πως θα βρει το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς και ήταν η ροή της ζωής, του άγχους και των σκέψεων μου που δεν με άφησαν να τον προσέξω.

Σήμερα έμαθα ότι όλο αυτόν τον καιρό με παρακολουθούσε κι όταν ήμουνα απούσα έκλεβε από τα λόγια τα δικά μου, έπινε τον καφέ του όπως κι εγώ κι ας μην μπορούσε να ζήσει χωρίς ζάχαρη, έστριβε το τσιγάρο και έβαζε το φιλτράκι από τα αριστερά όπως ακριβώς κι εγώ…

Έγινε σπουδαίος και τρανός μόνο και μόνο επειδή έστριβε το τσιγάρο βάζοντας το swan από τα αριστερά και έτσι μου τράβηξε το ενδιαφέρον και έψαχνα να βρω τον κλέφτη των κινήσεων μου. Κρυβότανε συνέχεια αλλά κάποτε τον πέτυχα και τον ρώτησα τι ώρα είναι κι εκείνος έσκυψε το κεφάλι..

Φύγε μου είπε,τον ρώτησα γιατί και εκείνος διστακτικά μου απάντησε, φοβάμαι να κάτσω δίπλα σου, μήπως χάσω την λάμψη μου, τη σπουδαιότητα μου, τις γκόμενες που πηδάω , ξελογιάζοντας τες με τα λόγια τα δικά σου, φύγε σου λέω , ότι ώρα κι αν είναι, είναι αργά για εμάς τους δυο να κάνουμε παρέα.
Ξαφνιάστηκα και έστριψα στην επόμενη γωνία, ένα απίστευτο συναίσθημα χαράς με είχε κυριεύσει , είμαι τόσο περήφανη που είχα κάνει εκείνον τον άντρα να με φοβάται και να με ζηλεύει γιατί έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν είχα φίλους!

Johnny Cash - Hurt

I hurt myself today
to see if I still feel
I focus on the pain
the only thing that's real
the needle tears a hole
the old familiar sting
try to kill it all away
but I remember everything
what have I become?
my sweetest friend
everyone I know
goes away in the end
and you could have it all
my empire of dirt

I will let you down
I will make you hurt

I wear this crown of thorns
upon my liar's chair
full of broken thoughts
I cannot repair
beneath the stains of time
the feelings disappear
you are someone else
I am still right here

what have I become?
my sweetest friend
everyone I know
goes away in the end
and you could have it all
my empire of dirt

I will let you down
I will make you hurt

if I could start again
a million miles away
I would keep myself
I would find a way

Καλό μήνααααα

«Το κομμένο σχοινί μπορείς να το ξαναδέσεις/θα κρατήσει πάλι, ωστόσο θα ‘ναι κομμένο. Ίσως πάλι ν’ ανταμώσουμε/μα εκεί που μ’ άφησες/δεν πρόκειται ποτέ να με ξαναβρείς».Μ.Μπρεχτ

..σε μικρές δόσεις

από το blog http://apotypoma.blogspot.com/
"Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν άλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλάει σε όποιον γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο -ϊ- αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν τα μάτια να λάμπουν, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να χτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του, να αποφύγει τις εχέθρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την τύχη του ή την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μιαν ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας."

Pablo Neruda

από το blog http://apotypoma.blogspot.com/

Συγκαταβατικότητα

Με γνωρίζει τόσο καλά,αρχίζω και υποψιάζομαι ότι χρονομετρεί πάντα πόσο κρατάει ο θυμός μου,το κλάμα μου,ο πόνος μου και ξέρει πάντα την ακριβή ώρα που θα τελειώσει. Χρόνια διατριβής πάνω μου,βλέπετε ήμουνα πάντα κάτι σαν πειραματόζωο σε γυάλα, απαγορεύεται η πιο στενή επαφή.

Χθες ήταν μια δύσκολη μέρα,φρίκαρα άσχημα,είναι τότε που πέφτει ένα μαύρο πανί μπρος τα μάτια μου,συνήθως είμαι αφόρητα μόνη και ψελλίζω «Τι να την κάνεις τόση μοναξιά;».Είναι κάτι ώρες σαν κι αυτές που θες να πας απεγνωσμένα έστω για έναν καφέ,να ξεφύγει το μυαλό σου από τη σκέψη, μα έλα που δεν γίνεται,γιατί κανένας δεν μπορεί.

Είχα συνηθίσει να είμαι μόνη μου,φρίκαρα στην ακριβώς αντίθετη περίπτωση,όταν δεν μπορούσα να έχω ώρες μόνο για μένα.Εδώ και δυο χρόνια δεν μένω μόνη πια και ενώ στην αρχή είχα φρικάρει,τώρα κατάλαβα ότι δεν αντέχω την μοναξιά μου ή μάλλον τον εαυτό μου,είναι αφόρητα πληκτικός πια,δεν θέλω να μένω μόνη μου μαζί του ούτε λεπτό.Με στήνει στη γωνία και με πυροβολεί και εγώ περιφέρομαι στο διάδρομο και στα άδεια δωμάτια μυξοκλαίγοντας.

Αυτό ήταν πάει πέρασε,έριξα τις κατάρες μου στον ανικανοποίητο εαυτό μου,φώναξα, έβρισα στους άδειους τοίχους και κάποια στιγμή κουράστηκα και έκλεισα τα υγρά μου μάτια..

Σήμερα ξημέρωσε μια καινούργια ημέρα,δεν άλλαξαν και πολλά από χθες,εγώ ήρθα στη δουλειά, ηρέμισα. Σήμερα θα δω αρκετό κόσμο και υποψιάζομαι ότι θα τρέχω και δεν θα φτάνω.Σήμερα δεν θα προλάβω να τα πω με τον εαυτό μου και θα είναι καλύτερα,δεν θα προλάβω να ζηλέψω ζωές άλλων που τα κατάφεραν,που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να πραγματοποιήσουν αυτό που ονειρεύτηκαν και όχι αυτό που τους έφερε η ζωή (το δικό μου πρόβλημα είναι ότι όταν ξύπνησα δεν θυμόμουν τι είχα ονειρευτεί το βράδυ,μπορεί να ήτανε και εφιάλτης).

Δεν θα προλάβω να με κρίνω αυστηρά για ακόμα μια φορά. Ποτέ δεν πίστεψα σε μένα, αισθάνομαι πως αν έστω και λίγο πίστευα περισσότερο στον εαυτό μου,θα είχα καταφέρει πολύ περισσότερα πράγματα στη ζωή μου,η χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση είναι ίσως τα μεγαλύτερα ελαττώματα μου.Όταν δεν πιστεύεις εσύ στον εαυτό σου για ποιο λόγο να πιστέψουν οι άλλοι σε σένα;

Σήμερα ξημέρωσε μια μέρα που θα πατήσω πόδι στις ανασφάλειες μου και θα κάνω ντου στα θέλω μου,θα οργανώσω ταξίδια και αποδράσεις,χωρίς να σκέφτομαι τα όχι και τα μη, τουλάχιστον για σήμερα δεν θα κάνω ούτε ένα βήμα πίσω στα θέλω μου,το δεύτερο μεγαλύτερο ελάττωμα μου είναι η συγκαταβατικότητα μου.

Σας χαιρετώ και σας καλημερίζω .

Με λένε Σοφία και είμαι καλά! Και η Σοφία είναι καλά! :P

Ημιτελής, φυγόπονη και βαθιά ανικανοποίητη

Να ένα κείμενο που γράφτηκε πριν πέντε χρόνια, όχι από εμένα αλλά με εκφράζει απόλυτα τούτη την ώρα...Κοίμισα τα θέλω μου και τον ίδιο μου τον εαυτό, εκτός από εσένα και την αγάπη σου, τελικά δεν έχω σχεδόν τίποτα από όσα θέλω, γιατί δεν ξέρω τι θέλω, αλλά ακόμα και όταν μαθαίνω δεν κάνω τίποτα γι αυτό.... Η συνέχεια στο παρακάτω κείμενο από το blog http://unknownevent.blogspot.com

Δευτέρα, Ιούλιος 04, 2005

Ημιτελής, φυγόπονος και βαθιά ανικανοποίητος

Κάθε φορά που ανοίγω ένα καινούργιο έγγραφο doc και δεν ξέρω τι ακριβώς θέλω να πω είμαι σίγουρος εκ των προτέρων πως θα γκρινιάξω. Ομολογώ πως τελικά μάλλον δεν ξέρω τι θέλω. Το μόνο που είμαι σε θέση να γνωρίζω με σιγουριά είναι πως είμαι μόνιμα βαθιά ανικανοποίητος.


Το γεγονός αυτό, εκτός από τη θλίψη που μου προξενεί -επειδή ακριβώς μπορώ να μυρίσω τη ματαιότητα των πραγμάτων- με θυμώνει επιπλέον, γιατί συνειδητοποιώντας το, παίρνω γι άλλη μια φορά απόφαση πόσο κοινότυπος είμαι. Ολοι είμαστε ανικανοποίητοι.


Απλώς κάποιοι έχουν την ικανότητα να μετατρέπουν την αίσθηση τους του ανικανοποίητου σε κάτι θετικό, να την τοποθετούν σε μια δημιουργική περιοχή και να εισπράττουν δίκαια εν τέλει όσα ζηλεύουν κάποιοι άλλοι. Αυτοί που δεν έχουν αυτή την ικανότητα και ξοδεύονται σε σκέψεις αντί να επιδοθούν σε πράξεις. Εγώ ανήκω σ αυτούς.


Και ενώ ξέρω πως μια ζωή που περνά βυθισμένη σε μια μόνιμη αίσθηση του φόβου, σίγουρα δεν έχει πλάκα, ενώ έχω επανειλημμένα βιώσει πόσο ανόητο είναι να υπερεκτιμά κανείς τη δύναμη της αβεβαιότητας και να μην παίρνει τα πράγματα στα χέρια του, παρόλα αυτά εγώ αφήνομαι. Αφήνομαι στην ευκολία της κατήφειας μου.


Είναι εύκολο να είναι κανεις κατηφής. Ανώδυνο τελικά, καθώς κατ' ουσίαν έτσι αποφεύγει τις δοκιμασίες. Αρα φυγόπονος.


Σε αντίθεση με όσα έχω διδαχτεί η φαντασία μου δεν καταφέρνει να είναι ανεμπόδιστη. Ισως γιατί τα όσα με τόλμη υποστηρίζω σε θεωρητικό επίπεδο λίγες φορές καταφέρνω να τα κάνω και πράξη. Κι έτσι λέω ψέματα.


Νιώθω πως είμαι ημιτελής. Αυτό το παγιωμένο αίσθημα ημιτέλειας έχει ριζώσει τόσο βαθιά μέσα μου που μου είναι αδύνατο να αντισταθώ στη δύναμη του. Ετσι, ακόμη κι όταν απροσδόκητες στιγμές έμπνευσης ταράζουν την πλαστή ηρεμία μου, γρήγορα, αυτόματα σχεδόν τις αποκωδικοποιώ με τόσο ανούσιο τρόπο που άμεσα χάνουν την ένταση τους. Μαζί μ αυτές χάνομαι κι εγώ.


Γι αυτό δεν τελειώνω ποτέ αυτά που ξεκινώ. Οταν επιστρέφω πρόσκαιρα σ αυτά, όταν τα ξανασυναντώ, καταλαβαίνω πάντα πόσο ή τί μου κοστίζει αυτή η έλλειψη αφοσίωσης. Ομως τίποτα δεν αλλάζει.


Παραμένω ημιτελής, φυγόπονος και βαθιά ανικανοποίητος.

Androulakis Vaggelis Online Portfolio

http://blacksheepdesign.110mb.com/