Θαύμα

Γεννήθηκε με πεθαμένη περηφάνια
Την σκότωσε η λύπηση του κόσμου
Πριν γεννηθεί για την αρρώστια
Τη βαριά κατάρα

Εκείνος δεν έχει παρά αχνές μνήμες,
Ο νους του απώθησε όλες εκείνες τις θύμησες,
Εκείνη όμως είχε βιώματα,γιατί το σήκωσε
Στα χέρια της,στην πλάτη της,στα νιάτα της

Μετά από τόσα χρόνια την έβλεπε σταυρωμένη
Στο Γολγοθά της,την σταύρωσαν οι κρίσεις
και οι επικρίσεις του κόσμου,την έπνιξαν οι ενοχές
για κάτι που είναι πέρα από τη δύναμη
των ανθρώπων κι όμως αυτή το έζησε…

Τώρα που την κοιτώ να βασανίζεται
Πάνω στο σταυρό τη θαυμάζω,
Τεντόνομαι και τις ψιθυρίζω,
Κατέβα τώρα,φτάνει,είσαι άξια θαυμασμού
άσε τον κόσμο,είναι ¨μικρός¨ δεν ξέρει.

Μα που να πάω;
Έτσι έμαθα μια ζωή σταυρωμένη
Δεν ξέρω κι άλλη ζωή
και ούτε πιστεύω στα θαύματα

σ.χ

Οφειλές

Father and son

Οφείλεις σε όσους σε υποτίμησαν
Πυρπόλησε τους αυλικούς σου
Οφείλεις στους έρωτες των εφηβικών
Και μετεφηβικών σου χρόνων

Οφείλεις στους εχθρούς σου
Και στις παλιές πληγές που σε ωρίμασαν
Οφείλεις στους προδότες σου
Στον κακό εαυτό σου

Οφείλεις στις μέρες του παρελθόντος σου
και στις μέρες του μέλλοντος σου
που έφυγαν και έρχονται για να
σε δεχτούν όπως είσαι σήμερα


σ.χ

Μη

Μην προσπαθείς να κρύψεις
Τη σοβαρότητα των σκέψεων σου
Την τρυφερότητα της ψυχής σου
Τις διαστάσεις του νου σου

Μη γίνεις μαλθακός σαν εκείνους
Ούτε σκληρός σαν κι αυτούς
Μείνε ο εαυτός σου και αυτοαναγνωρίσου
Μην προσπαθείς να μην
σ.χ

Αγάπη

Παραδίδω το κουρασμένο μου πρόσωπο στο χέρι σου,πόσο μ’ αρέσει,όταν απλώνεις το χέρι σου στο πρόσωπο μου,δεν θέλω καν να με χαϊδέψεις,μου φτάνει που είναι εκεί για να χαϊδευτώ μόνη μου, σαν ναζιάρα γάτα που σου τρίβεται...

Τι κι αν μερικές φορές το άπλωμα ενός χεριού σου θύμιζε γερασμένες φάτσες,που όταν ήσουνα μικρός σου τράβαγαν με μανία τα μάγουλα ή τα αυτομουτζώματα σου ή τα χαστούκια που δεν έδωσες,να που μια φορά,η παλάμη σου είναι χαραγμένη από λεωφόρους - οάσεις,με φοινικόδεντρα,μάνγκο και μπανανιές και παραγεμισμένη από χρυσή άμμο τρυφερότητας…

Φεύγω,φεύγω ένα ταξίδι,μόνο που πρέπει να πάω μόνη,ταξίδι για το μέλλον(μπούρδες),όχι ταξίδι στο μέλλον.Mε φαντάζομαι στη θέση ενός τρένου,καθισμένη αντίστροφα από την πορεία του,να κλείνω τα μάτια,να σφίγγω την παλάμη σε γροθιά,σαν να είσαι δίπλα μου και να σου κρατώ το χέρι…

Άνοιξε την παλάμη σου για να τρέξει η χρυσή άμμος πάνω στο πρόσωπο μου,να μαλακώσει τα κυνικά χαρακτηριστικά μου,την ωμή καθημερινότητα μου,τον ορθολογισμό του μυαλού μου,τον σαρκασμό του γέλιου μου,να ανακαλύψω την δύναμη που κινεί αρμονικά το σύμπαν που δεν είναι άλλη από την αγάπη.

Η αγάπη μου γεννήθηκε με μια τάση επέκτασης,και υπερνίκησα όλες τις μαύρες τρύπες,όπως το σύμπαν επέλεξε να επεκταθεί και όχι να συρρικνωθεί,όπως η ροή της ζωής...
σ.χ

Who are you?

Look Up

Ιστορική φωτογραφία από το φοιτητικό μου pc, με το blog,όπως ήταν τότε και slide από το φοιτητικό σπίτι, αχχχχχ

It makes me happy

Ode to Jose the curse of Cuervo,
So hard to say no though it gives one the fever,
Pretends to be friendly,
Then it's all over, over,
It's all over, over,
Pretends to be fine,
Then the curse of Tequila,

It makes me happy,
Con Tequila it feels fine,
Con Tequila when the doors are opened,
And con Tequila when they're calling time,
That's the curse of


Sierra sunrise and Margarita,
They'll break your heart in the desert heat,
Tell you you're thirsty,
They'll tell you you're sober, sober,
It's all over, over,
They'll tell you you're fine,
Then the curse of Tequila....




If there's a lot on your mind it's there to help you forget,
To relax and rewind and leave behind the regret,
First sip makes you well before you know it it's time,
And you're saying to hell with the salt, lemon and lime,
Salt, lemon and lime, time Tequila,

That's the curse of Tequila.