Θαύμα

Γεννήθηκε με πεθαμένη περηφάνια
Την σκότωσε η λύπηση του κόσμου
Πριν γεννηθεί για την αρρώστια
Τη βαριά κατάρα

Εκείνος δεν έχει παρά αχνές μνήμες,
Ο νους του απώθησε όλες εκείνες τις θύμησες,
Εκείνη όμως είχε βιώματα,γιατί το σήκωσε
Στα χέρια της,στην πλάτη της,στα νιάτα της

Μετά από τόσα χρόνια την έβλεπε σταυρωμένη
Στο Γολγοθά της,την σταύρωσαν οι κρίσεις
και οι επικρίσεις του κόσμου,την έπνιξαν οι ενοχές
για κάτι που είναι πέρα από τη δύναμη
των ανθρώπων κι όμως αυτή το έζησε…

Τώρα που την κοιτώ να βασανίζεται
Πάνω στο σταυρό τη θαυμάζω,
Τεντόνομαι και τις ψιθυρίζω,
Κατέβα τώρα,φτάνει,είσαι άξια θαυμασμού
άσε τον κόσμο,είναι ¨μικρός¨ δεν ξέρει.

Μα που να πάω;
Έτσι έμαθα μια ζωή σταυρωμένη
Δεν ξέρω κι άλλη ζωή
και ούτε πιστεύω στα θαύματα

σ.χ