Τις τελευταίες μέρες τριγυρνάω στους δρόμους του Π. Φαλήρου, καινούργια γειτονία καινούργια λημέρια , αν κατέβω ακόμα ένα βράδυ με τις πιτζάμες και πάω στο περίπτερο για παγωτό σίγουρα θα γίνω cult φυσιογνωμία της περιοχής .
Χτυπάει το σπασμένο Motorola που πρέπει επιτέλους να το δώσω φόλα , ενώ προσπαθώ να διαλέξω πύραυλο και από την άλλη άκρη ο αδερφός μου από το ολοκαίνουργιο iPhone 16 G που πήρε περιχαρής μου λέει πως κάποια παλιά του συμμαθήτρια ονόματι τάδε(το όνομα δεν το συγκράτησα) που είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα «ο Κόσμος» της Λάρισας τον έκανε add στο facebook και του άφησε ένα comment που εν ολίγοις έλεγε ότι διαβάζει το blog της αδερφής του και πως είναι τρομερή πέννα . Όταν το άκουσα ήδη είχα αρχίσει να γλύφω τον τεράστιο σοκολατένιο μου πύραυλό , χάρηκα , αλλά μέχρι εκεί , άργησε …
Όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα και απέρριψα τις σπουδές στα νομικά στην Ιταλία , για να πάω στο ολοκαίνουργιο τότε ΤΕΙ του κερατά στον Πύργο Ηλείας και να με λυπούνται οι φίλοι μου και οι πέτρες το έκανα γιατί ήθελα να γίνω δημοσιογράφος .
Όταν ξενυχτούσα στο studio της ΟΡΤ να παίζω rock και να παπαρολογώ, χωρίς να παίρνω δεκάρα τσακιστεί το έκανα γιατί ήθελα να γίνω δημοσιογράφος . Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό εδώ το blog , έλεγα σε όλους σας το πόσο πολύ ήθελα να γίνω δημοσιογράφος γιατί δεν μπορώ τίποτα άλλο να κάνω στη ζωή μου.
Όταν παραλίγο δύο φορές να παίζω λαϊκά και να γίνω η νέα Χριστίνα Λαμπίρη του ραδιοφώνου , παραλίγο θα το έκανα γιατί ήθελα να γίνω δημοσιογράφος . Όταν καθόμουνα και άκουγα τον κάθε παπάρα δημοσιογράφο (ειδικά αυτοί της επαρχίας είναι ακόμα χειρότεροι ) να μου λέει το μακρύ του και το κοντό του το έκανα γιατί ήθελα να γίνω δημοσιογράφος , όταν πίστεψα με όλο μου το είναι τα καλά λόγια που ερχόταν από διάφορους άλλοτε ανιδιοτελώς και άλλοτε όχι , για το γράψιμο μου , το έκανα γιατί ήθελα να γίνω δημοσιογράφος.
Όταν πήγα στον οικονομικό διευθυντή της Ελευθερίας(μεγάλη εφημερίδα της Λάρισας)και τον άκουσα να μου μιλάει ενώ κοιτούσε το ρολόι του , πως και τζάμπα να γράφω για την εφημερίδα του δεν πρόκειται ποτέ να βάλει κείμενο μου, άσχετα αν δεν είχε δει καν ποτέ γραπτά μου , το υπέμενα γιατί ήθελα να γίνω δημοσιογράφος.
Τώρα θα σας πω γιατί με τίποτα δεν θέλω να γίνω δημοσιογράφος .
Το πρόβλημα εξαρχής ήταν ότι μπέρδευα την πούτσα με την βούρτσα . Δεν είχα σκεφτεί ότι για να γίνεις δημοσιογράφος πρέπει να προέρχεσαι από κάποια πολύ εύπορη οικογένεια , και εντάξει τι να σου κάνουν οι ασπιρίνες που πουλάει ο πατέρας μου πάνω από 30 χρόνια στη Λάρισα από το ταπεινό του Φαρμακείο , αν είχε φαρμακοβιομηχανία τότε σίγουρα κάτι θα γινότανε .
Πώς να γίνω δημοσιογράφος , όταν δεν έχω από πίσω κανένα κόμμα για να με προωθήσει , θα πάω να χτυπήσω πόρτα στους αναρχοαυτόνομους εκεί σίγουρα θα κάνω καριέρα ούτε στο 902 δεν με παίρνουν, ούτε στο Τηλεάστυ . Μπαμπά ή μαμά μεγαλοδημοσιογράφο , εκδότη , καναλάρχη , εφοπλιστή , μπετατζή , παρουσιαστή δεν έχω , που πάω ξεβράκοτη στα αγγούρια ; Αν έχεις μεγάλα βυζιά πάς μέχρι ένα σημείο , αλλά ούτε τέτοια έχω και τότε άρχισα να το σκέφτομαι καλύτερα .
Μετά παίζουν ρόλο και οι γνωριμίεεεεεςςςςς ξέρω εγώ οι καλές οι γνωριμίες . Υπάρχει και άλλος δρόμος που τον πήρε ο φίλος μου ο Αντώνης ο Μπιδέρης και χαίρομαι γι αυτόν . Να κάνεις δέκα άλλες δουλειές στην αρχή, να τρέχεις σαν το σκυλί , να βάζεις λεφτά από την τσέπη σου και να μένεις σε μια άθλια γκαρσονιέρα στο κέντρο της Αθήνας μέχρι κάποτε να γίνεις μεγάλος και τρανός , αν ποτέ γίνεις κι εγώ είμαι πολύ τεμπέλα , και πολύ ασυμβίβαστη κι αυτό πληρώνω .
Θέλω ποιότητα ζωής , θέλω χρόνο για να παρατηρώ τη ζωή και να γράφω γι αυτή , θέλω εξοχικά και βόλτες στη θάλασσα , θέλω να έχω την συνείδηση μου καθαρή και να γράφω σενάρια με την φαντασία μου και χαμένα στιχάκια που αιώνια θα ψάχνουν να βρουν τον στόχο τους , και να είμαι άνετη να δίνω 4, 50 ευρώ για να πίνω καφέ στην ΟΣΤΡΙΑ .
Ελπίζω μόνο κάποτε να δεχθούν να δημοσιεύσουν κάτι δικό μου στον «Κόσμο», αν και πια δεν με νοιάζει . Τον τελευταίο χρόνο φοβήθηκα πολύ , πάρα πολύ κάθε βράδυ έτρεμα από τον φόβο μου , ήμουν τόσο απελπιστικά ανόητη και αθώα και μεταλλάχτηκα δεν ξέρω ούτε κι εγώ σε τι , χάρη σε αυτή μου τη μετάλλαξη μου προσφέρθηκε μια καλή δουλειά , με λεφτά που για αρχή δεν θα περίμενα ούτε στα πιο τρελά όνειρα μου , και έχει σχέση και με την μετακόμιση που σας έλεγα πως θα κάνω μέχρι το τέλος του χρόνου . Μπορεί να μην είναι αυτό που κάποτε ήθελα να γίνω , αλλά και πάλι δεν μπόρεσα να ξεφύγω και πολύ αφού έχει άμεση σχέση με το αντικείμενο.
Όσο για το γράψιμο και για την τρομερή πέννα που είπε η φίλη δημοσιογράφος και την ευχαριστώ δημόσια γι αυτό, δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει , γιατί αν καταφέρουν να μου γαμήσουν και την φαντασία και το γράψιμο μου που είναι η λύτρωση μου , τότε θα έχω πεθάνει ακόμα κι αν φαινομενικά ζω , εξάλλου από την αρχή το ήξερα ότι είμαι πολύ καλλιτεχνική φύση η πουτάνα για να αντέξω, γι αυτό και τα παρατάω και πάω σπίτι μου , αφήνω το χώρο για άλλους και για να πούμε και την αλήθεια στον κόσμο που μας διαβάζει την αποτυχία μπορείς να την ντύσεις με όσους περισσότερους επιθετικούς προσδιορισμούς και να την κάνεις να φαίνεται επιτυχία , όμως ξέρετε κάτι τον κόσμο τον έχω γραμμένο , γιατί η δυστυχία δεν γίνεται ευτυχία με τίποτα ….
