Δεύτερη μέρα στη δουλειά

Δεύτερη μέρα στη δουλειά . Ο μαύρος κύκλος έχει φτάσει στο πηγούνι , η ζώνη μπαίνει στην τελευταία τρύπα , η μυωπία μου από 0,25 έφτασε τους 8 βαθμούς , τα μάτια μου βγάζουν φλόγες .Ήπια δέκα φραπέδες σε μια μέρα , μίλησα με οποιαδήποτε ξεχασμένη άκρη για πληροφορίες , κοιμήθηκα λιγότερο από πέντε ώρες όπως ο Μάκης (δες Γαριφαλλόπουλος ). Πληκτρολόγησα απίστευτααααααα Πανηγύρια Πίττας –Πι__ς δελτία τύπου τοπικών οργανώσεων , πολιτιστικά δρώμενα .


Σήμερα το πρωί κατέρριψα το μύθο πως οι δημοσιογράφοι δεν δουλεύουν πρωί , αφού βγήκα από τις οκτώ για συνέντευξη και ρεπορτάζ , τυπικά δουλεύω από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ. Αναγκάστηκα να πάρω 200 τηλέφωνα, να σερφάρω σε απίστευτες σελίδες στο internet και να γίνω κοινωνική κι ας είμαι το πιο αντικοινωνικό πλάσμα στον κόσμο .

Μετά από όλα αυτά το μόνο που έχω να σας πω είναι ότι γουστάρω , είμαι με το φασολάκι κολλημένο ακόμα πάνω στο δόντι, άυπνη με τα νεύρα τεντωμένα κι όμως δεν βλέπω την ώρα να πάω στην εφημερίδα . Η κομμώτρια δεν μπορούσε να φτιάξει το μαλλί μου στο ενδιάμεσο πρωινό μου τρέξιμο κι έτσι και σήμερα θα σκάσω μύτη με τον κότσο της θεούσας !

Απίστευτη εμπειρία το πεζοδρόμιο αν και τελικά είναι εντελώς μαζοχιστικό επάγγελμα, έτσι κι αλλιώς λίγο πολύ όταν περνάνε τα χρόνια τους περισσότερους που είπαν να το δοκιμάσουν τους περιμένει ή το δημόσιο ή ο θάνατος .

Και τέλος ,κλείνω καθώς ο χρόνος με πιέζει με το λαϊκό άσμα «Πέρνα κι εσύ , όπως πέρασαν κι άλλες , πέρνα κι εσύ κάνε το κορμί μου σκάλες !