Σάββατο, Απριλίου 05, 2008
Α.Ε.Λ-ΠΑΟΚ 74-63.
Σήμερα το απόγευμα , αποφάσισα να θυμηθώ τις παλιές καλές εποχές , προ δωδεκαετίας δηλαδή που πήγαινα πιτσιρίκι στα γήπεδα με τον πατέρα μου .
Να’ σου τσουπ σκάει μύτη η sophie_jamaica έξω από το κλειστό της Νεάπολης, αυτή τη φορά όχι με τον father , μιας και μας εγκατέλειψε και πήγε στην Αθήνα ,χαχαχα .
Α.Ε.Λ-ΠΑΟΚ 74-63.
Για να είμαι ειλικρινής με πόνεσε η γλώσσα από τον ηλιόσπορο που κατανάλωσα , μου πήραν τα αυτιά κάτι κωλόγεροι που φώναζαν επειδή τους καταπιέζει η γυναίκα τους σπίτι και πέφτει παντόφλα , έρχονται στο γήπεδο για να βρίσουνε, καλά κάνουν δηλαδή !!!!
Τώρα τι μπορεί να περιμένει κανείς , όταν οι διαιτητές είναι Βολιώτες και τον αγώνα τον παρακολουθεί και ο Δήμαρχος Τζανακούλης , όπως επίσης και ο δήθεν εργοδότης μου από την πρακτική που δήθεν κάνω σε ένα τοπικό κανάλι !
Κατά τα άλλα είχε πλάκα , αν και βλέπω τον ΠΑΟΚ στην Α2 κι αυτό με στεναχωρεί γιατί αν και δεν υπήρξα ποτέ Παοκτζού, πάντα έτρεφα μια συμπάθεια για τον δικέφαλο του βορρά,μάλλον για τους οπαδούς του , χαχαχα!
Το βράδυ έχει bowling και νωρίς στο σπίτι , γιατί αύριο έχει δουλειά από τις 10 το πρωί , πρώτα στο Studio Silver και μετά στο Stage …
Υ.Σ Άκη σε περιμένω αύριο το πρωί με το φραπέ στο χέρι να έρθεις να με πάρεις απ’ το σπίτι !
Δευτέρα, Μαρτίου 31, 2008
Κυριακή, Μαρτίου 30, 2008
Σάββατο, Μαρτίου 29, 2008
Πέμπτη, Μαρτίου 27, 2008
Μυρωδιά
Αν και άδεια, η αγκαλιά μου ευωδιάζει από ένα μείγμα καπνού, τσιγαρίλας , αντρικής κολόνιας , δακρύων, ιδρώτα και αναμνήσεων .
Σας έλεγα τις προάλλες , πως πρόθεση μου ήταν να αρπάξω τη ζωή απ’τα μαλλιά , τις τελευταίες μέρες το μόνο που κάνω είναι αυτό που λέμε πιάσε το αυγό και άστο ακούρευτο …
Απουσιάζω παντελώς απ’ το παρόν . Βρίσκομαι σε πλήρη αφασία , κάνω ταξίδια , κοιμάμαι , διαβάζω , ξυπνάω , λησμονώ , αγαπάω , φορώντάς πάντα ένα τεράστιο αλεξίσφαιρο γιλέκο , που αντί να το φορώ με φοράει και τσαχπίνικα κρύβομαι πίσω από αυτό . Μήπως αυτό δεν έκανα πάντα ;
Σκιές από το παρελθόν με πλησιάζουν απειλητικά , είτε στον ύπνο μου είτε στις σκέψεις μου είτε ακόμα και στο απέναντι πεζοδρόμιο . Περνάμε ο ένας δίπλα στον άλλο , αδιάφοροι , κάποτε ερωτευμένοι και τώρα ξένοι ,μα εκείνο που με τρομάζει περισσότερο από όλα είναι η ταχύτητα με την οποία επουλώνονται οι πληγές , την απλότητα με την οποία αποχωρούμε από την σκηνή , τη στιγμή της κορύφωσης του δράματος , πως περιμένω ακόμα τη λύτρωση .
Ούτε τις σκέψεις μου δεν αντέχω μερικές φορές , τις θεωρώ ακατάλληλες και απλώς τραβάω ένα delete και τελειώνει εκεί το θέμα , μα σήμερα επαναστατώ , φτάνει πια η αυτολογοκρισία .
Αυτό που θέλω είναι κάποτε να καταφέρω να είμαι απόλυτα ελεύθερη .Ξέρω πως κάτι τέτοιο είναι μια ουτοπία , αλλά το δεύτερο πράγμα που θα ήθελα να καταφέρω στη ζωή μου, θα ήταν να καταστήσω πραγματικότητα όλες τις ουτοπίες του κόσμου .
Πραγματικά ελεύθερος δεν είσαι ποτέ . Μα δεν θα είσαι από τα πάθη σου, τον εαυτό σου , τους γονείς σου , την κοινωνία , τον σύζυγο , από τη δουλειά, από τα δάνεια , τα οικονομικά , το στρατό. Η μοναδική ελευθερία που έχουμε , είναι να διαλέξουμε με τι από όλα θέλουμε να δεσμευτούμε …. Οξύμωρο ε ; Ελευθερία-δέσμευση … Να δεσμευτείς με κάτι και να του δοθείς ολοκληρωτικά, είτε δουλειά, άντρας , ιδανικό .
Κουτσά στραβά τα καταφέρνω , να είμαι ελεύθερη όσο μπορώ , γι αυτό παλεύω στη ζωή μου και είμαι περήφανη που μπορώ να κρατάω το μυαλό μου ελεύθερο , τι κι αν δεν τα καταφέρνω το ίδιο με την πάρτη μου, πολλές φορές παθιάζομαι , αγαπάω, πωρώνομαι και βάζω για όλα αυτά πιο κάτω την ελευθερία του να ταξιδεύεις στα πέρατα . Η ελευθερία μου όμως είναι πάνω από όλους κι από όλα , αύριο ξεκινώ το ταξίδι μου για την Κρήτη , για τα Χανιά , το δεύτερο πιο αγαπημένο μου προορισμό , μετά τη Θεσσαλονίκη . Ίσως να είναι και οι μοναδικές πόλεις στις οποίες μπορώ να αισθανθώ και να βιώσω σε όλο της το μεγαλείο , αυτό που λέω ελευθερία .
Η αγκαλιά μου είναι ακόμα άδεια , η μοναξιά είναι το αντίτιμο της ελευθερίας , επιλέγεις και παίρνεις , κι αν είσαι μόνος τι να την κάνεις τόση ελευθερία ;
Μεθάω από αυτή τη μυρωδιά που είναι κολλημένη πάνω μου , ιδρώτας , τσιγαρίλα, καπνός , αντρική κολόνια , δάκρυα , αναμνήσεις….
Σας έλεγα τις προάλλες , πως πρόθεση μου ήταν να αρπάξω τη ζωή απ’τα μαλλιά , τις τελευταίες μέρες το μόνο που κάνω είναι αυτό που λέμε πιάσε το αυγό και άστο ακούρευτο …
Απουσιάζω παντελώς απ’ το παρόν . Βρίσκομαι σε πλήρη αφασία , κάνω ταξίδια , κοιμάμαι , διαβάζω , ξυπνάω , λησμονώ , αγαπάω , φορώντάς πάντα ένα τεράστιο αλεξίσφαιρο γιλέκο , που αντί να το φορώ με φοράει και τσαχπίνικα κρύβομαι πίσω από αυτό . Μήπως αυτό δεν έκανα πάντα ;
Σκιές από το παρελθόν με πλησιάζουν απειλητικά , είτε στον ύπνο μου είτε στις σκέψεις μου είτε ακόμα και στο απέναντι πεζοδρόμιο . Περνάμε ο ένας δίπλα στον άλλο , αδιάφοροι , κάποτε ερωτευμένοι και τώρα ξένοι ,μα εκείνο που με τρομάζει περισσότερο από όλα είναι η ταχύτητα με την οποία επουλώνονται οι πληγές , την απλότητα με την οποία αποχωρούμε από την σκηνή , τη στιγμή της κορύφωσης του δράματος , πως περιμένω ακόμα τη λύτρωση .
Ούτε τις σκέψεις μου δεν αντέχω μερικές φορές , τις θεωρώ ακατάλληλες και απλώς τραβάω ένα delete και τελειώνει εκεί το θέμα , μα σήμερα επαναστατώ , φτάνει πια η αυτολογοκρισία .
Αυτό που θέλω είναι κάποτε να καταφέρω να είμαι απόλυτα ελεύθερη .Ξέρω πως κάτι τέτοιο είναι μια ουτοπία , αλλά το δεύτερο πράγμα που θα ήθελα να καταφέρω στη ζωή μου, θα ήταν να καταστήσω πραγματικότητα όλες τις ουτοπίες του κόσμου .
Πραγματικά ελεύθερος δεν είσαι ποτέ . Μα δεν θα είσαι από τα πάθη σου, τον εαυτό σου , τους γονείς σου , την κοινωνία , τον σύζυγο , από τη δουλειά, από τα δάνεια , τα οικονομικά , το στρατό. Η μοναδική ελευθερία που έχουμε , είναι να διαλέξουμε με τι από όλα θέλουμε να δεσμευτούμε …. Οξύμωρο ε ; Ελευθερία-δέσμευση … Να δεσμευτείς με κάτι και να του δοθείς ολοκληρωτικά, είτε δουλειά, άντρας , ιδανικό .
Κουτσά στραβά τα καταφέρνω , να είμαι ελεύθερη όσο μπορώ , γι αυτό παλεύω στη ζωή μου και είμαι περήφανη που μπορώ να κρατάω το μυαλό μου ελεύθερο , τι κι αν δεν τα καταφέρνω το ίδιο με την πάρτη μου, πολλές φορές παθιάζομαι , αγαπάω, πωρώνομαι και βάζω για όλα αυτά πιο κάτω την ελευθερία του να ταξιδεύεις στα πέρατα . Η ελευθερία μου όμως είναι πάνω από όλους κι από όλα , αύριο ξεκινώ το ταξίδι μου για την Κρήτη , για τα Χανιά , το δεύτερο πιο αγαπημένο μου προορισμό , μετά τη Θεσσαλονίκη . Ίσως να είναι και οι μοναδικές πόλεις στις οποίες μπορώ να αισθανθώ και να βιώσω σε όλο της το μεγαλείο , αυτό που λέω ελευθερία .
Η αγκαλιά μου είναι ακόμα άδεια , η μοναξιά είναι το αντίτιμο της ελευθερίας , επιλέγεις και παίρνεις , κι αν είσαι μόνος τι να την κάνεις τόση ελευθερία ;
Μεθάω από αυτή τη μυρωδιά που είναι κολλημένη πάνω μου , ιδρώτας , τσιγαρίλα, καπνός , αντρική κολόνια , δάκρυα , αναμνήσεις….
Τρίτη, Μαρτίου 25, 2008
Roots&Routes
Καθώς ο αέρας ξερίζωνε τα πάντα στο πέρασμα του χθες στη Λάρισα και παρέσερνε πλήθος στρινγκ από τις ταράτσες των πολυκατοικιών , μαζί με λαμαρίνες από πρόχειρες προκάτ κατασκευές στις ταράτσες , που φεύγανε και έσπαγαν μπαρμπιζ γνωστών κουμπάρων και όχι μόνο, και ενώ στο Βόλο ο Τούρκος διοικητής της ναυτικής δύναμης του ΝΑΤΟ Maritime Group Two, Sinan Ertugrul που έχει καταπλεύσει από το περασμένο Σάββατο και θα αποπλεύσει την Πέμπτη , δήλωνε ικανοποίηση για τη θερμή φιλοξενία των Ελλήνων και τόνιζε ότι η αντιπολεμική διαδήλωση που έγινε στην πόλη το περασμένο Σάββατο , ενάντια στην παρουσία της νατοϊκής δύναμης δεν τους αφορά καθόλου μα καθόλου και δηλαδή στα αρχίδια τους , αφού «πρόκειται για εσωτερικό θέμα της χώρας μας» όπως λέει ο κύριος Sinan γιαβρούμ ,sina na nai! Και ενώ όλα αυτά συνέβαιναν εδώ , μαζί με τις μεγάλες φωτιές σε Μηλίνα και Σκόπελο , μια άλλη φωτιά , λίγο πιο νότια και πιο δυτικά άναβε και πάλι .
Άναψε η φλόγα στην Ολυμπία , μαζί με διαμαρτυρίες τριών μελών της Οργάνωσης «Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα». Μεταξύ των τριών μελών της οργάνωσης ήταν και ο γενικός γραμματέας της Ρομπέρ Μενάρ, ο οποίος την Κυριακή τιμήθηκε από τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί με το παράσημο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής .
« Αν η Ολυμπιακή Φλόγα είναι ιερή , τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ακόμα περισσότερο . Δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε την κινεζική κυβέρνηση να αποκτήσει την Ολυμπιακή φλόγα , ένα σύμβολό ειρήνης , χωρίς να καταγγείλουμε τη δραματική κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα , λιγότερο από πέντε μήνες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων» αναφέρεται σε ανακοίνωση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα , στο Παρίσι .
Κι ενώ όλα αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν στη Θεσσαλία , στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο , εγώ χωνεύω τον μπακαλιάρο σκορδαλιά που έφαγα, τις γαρίδες σαγανάκι και άλλα πολλά λόγω της εορτάζουσας μητέρας . Πίνω ένα εσπρεσάκι στα γρήγορα και συμπληρώνω τη φόρμα συμμετοχής στο http://www.rootsnroutes.gr/ .
Το ελληνικό Roots&Routes,μετά από δυο επιτυχημένους κύκλους δράσεων στην Αθήνα το 2006 και 2007 αντίστοιχα , ξεκινά αυτές τις μέρες έναν τρίτο κύκλο , με βάση τη Λάρισα και αναζητά νέα ταλέντα στη μουσική, το χορό και στα media .
To Roots & Routes ανιχνεύει, εμπνέει και εκπαιδεύει νέους ταλαντούχους μουσικούς , χορευτές και media δημιουργούς οι οποίοι από μόνοι τους δεν έχουν πρόσβαση σε καθιερωμένες καλλιτεχνικές σκηνές , ΜΜΕ και σχολές τεχνών .
Στο R&R τα νέα ταλέντα έχουν την ευκαιρία να δουλέψουν με καταξιωμένους καλλιτέχνες και επαγγελματίες των media , για να καλλιεργήσουν και να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους , με τελικό αποδέκτη το ευρύ κοινό .Για την περαιτέρω εξέλιξη των επιλεγμένων ταλέντων , το δίκτυο R&R αναπτύσσει συνεργασίες με εταιρίες παραγωγής , τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς , χώρους παραστάσεων και σχολές τεχνών , ώστε να παρέχει στους νέους μια μεγάλη γκάμα δραστηριοτήτων σε συνέχεια των αρχικών:ομαδική διδασκαλία , καλοκαιρινό σχολείο (Summerschool) , παραγωγή υλικού προώθησης και εκπαίδευση πάνω στα media .
Ο χώρος που θα φιλοξενήσει όλες τις δράσεις του κύκλου και τη συναυλία-παρουσίαση του R&R στις 20 Απριλίου , είναι το «Stage».(στο ποτάμι , πίσω από το λιμανάκι , για αυτούς που δεν ξέρουν που πέφτει .)
Αξίζει να σημειωθεί πως επίσημος προσκεκλημένος αυτού του κύκλου είναι ο δημοφιλής τραγουδιστής, μουσικός και ποιητής Γιάννης Αγγελάκας , με τον οποίο τα επιλεγμένα ταλέντα θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν masterclass και να δώσουν κοινή συναυλία στο «Stage» στις 20 Απριλίου . Οι επόμενες ακροάσεις θα πραγματοποιηθούν στο «Stage» στις 6 και 11 Απριλίου 2008, και οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να δηλώσουν συμμετοχή είτε online στον διαδικτυακό τόπο http://www.rootsnroutes.gr/ είτε στα τηλέφωνα :2410-554026(Δήμητρα ΚΕΕ),2410-253097&6932853971(Stage)και 6943956171(Σ.Μου.Θ).
Άντε και του χρόνου φουντούνια αδέρφια ….
Αφιερωμένο τραγούδι για σήμερα «Ο λύκος της ψυχής μου»-Magic de spell
Εγώ μεγάλωσα με αρχές , ανατροφή και συμβουλές
Και από αυστηρούς γονείς οι δάσκαλοι και οι συγγενείς σε μένα είχαν ποντάρει
Να γίνω το καλό παιδί , αρνάκι άσπρο και παχύ της μάνας το καμάρι .
Μα ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει , στο δάσος της ζωής μου ξενυχτά, ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει, κανείς το λύκο δεν τον κυβερνά .
Μα τις ελπίδες τους αυτές, εγώ τις πρόδωσα που λες
Και από θρεφτάρι στο μαντρί, καλύτερα με συγκινεί να γίνω εγώ μακάρι ,
Λύκος μαύρος και λιγνός, του πατέρα του καημός
Αντί στη γυάλα ψάρι .
Μα ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει , στο δάσος της ζωής μου ξενυχτά, ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει, κανείς το λύκο δεν τον κυβερνά .
Δευτέρα, Μαρτίου 24, 2008
Καφές στον Παγασητικό
Χθες Κυριακή , με δανεικά τσιγάρα, αμάξι και λεφτά , ακολούθησα τον παλιό δρόμο για Βόλο . Θες για να γλιτώσω τα διόδια ;(που πια θα τα πληρώνουμε πήγαινε -έλα ). Θες γιατί ήθελα να περάσω έξω από το κτήμα με τους στρουθοκαμήλους ; Θες γιατί ένιωθα άλλη σιγουριά ; Έφτασα, όπως και να’ χει . Είχα να επισκεφτώ το Βόλο από το 2006, όχι και το νομό Μαγνησίας βέβαια…
Δεν πίστευα ποτέ πως αφορμή για να επισκεφτώ ξανά τον Παγασητικό , θα ήταν η υποφαινόμενη , που δεν είναι άλλη από την πρώην συμφοιτήτρια μου(μιας και πια εγώ δεν φέρω αυτή την ιδιότητα, λέμε τώρα …. ) και κατά δυο χρόνια μικρότερη μου εκ Κοζάνης ορμώμενη Τάνια Γαβράνη .
Σνόμπαρε την τελετή στην αρχαία Ολυμπία και είπε να αδράξει τις μέρες αργίας λόγω 25ης Μαρτίου όχι στην Ηλεία , αλλά στην Μαγνησία .
Στον πολύωρο καφέ μας, παρέα με τα πλοία του ΝΑΤΟ λίγο πιο πέρα , τα νέα που μου έφερε ήταν ευχάριστα και δυσάρεστα μαζί….. Χαιρόμουνα τόσο που την έβλεπα ξανά ….
Έτσι με αυτό τον τρόπο, και την αρχή να την κάνω από το Βόλο , άρχισε ο χορός των συναντήσεων με τους παλιούς συμφοιτητές . Την Πέμπτη αναχωρώ για Χανιά , μεγάλη χάρη σου Αντρίκο…
Υ.Σ Αφιερωμένο στην Τάνια .
Ξέρω πως τα λόγια , βιάζουν τη σιωπή ,
γεμίζει ο χώρος ηδονές μια πλαστική στιγμή,
μια τρύπα μέσα στα σύννεφα , μια τρύπα στο κορμί ,
κοιτάζω στον καθρέφτη, το τέλος μου είναι εκεί .
Και θα χαθώ, θα χαθώ, θα χαθώ ένα πρωί σε μια ελεύθερη ιδέα αναρχική εκεί που ο έρωτας θα είναι πάντα γιορτή , θα χαθώ, θα χαθώ, ένα πρωί
Πέτρος Θεοτοκάτος
Δεν πίστευα ποτέ πως αφορμή για να επισκεφτώ ξανά τον Παγασητικό , θα ήταν η υποφαινόμενη , που δεν είναι άλλη από την πρώην συμφοιτήτρια μου(μιας και πια εγώ δεν φέρω αυτή την ιδιότητα, λέμε τώρα …. ) και κατά δυο χρόνια μικρότερη μου εκ Κοζάνης ορμώμενη Τάνια Γαβράνη .
Σνόμπαρε την τελετή στην αρχαία Ολυμπία και είπε να αδράξει τις μέρες αργίας λόγω 25ης Μαρτίου όχι στην Ηλεία , αλλά στην Μαγνησία .
Στον πολύωρο καφέ μας, παρέα με τα πλοία του ΝΑΤΟ λίγο πιο πέρα , τα νέα που μου έφερε ήταν ευχάριστα και δυσάρεστα μαζί….. Χαιρόμουνα τόσο που την έβλεπα ξανά ….
Έτσι με αυτό τον τρόπο, και την αρχή να την κάνω από το Βόλο , άρχισε ο χορός των συναντήσεων με τους παλιούς συμφοιτητές . Την Πέμπτη αναχωρώ για Χανιά , μεγάλη χάρη σου Αντρίκο…
Υ.Σ Αφιερωμένο στην Τάνια .
Ξέρω πως τα λόγια , βιάζουν τη σιωπή ,
γεμίζει ο χώρος ηδονές μια πλαστική στιγμή,
μια τρύπα μέσα στα σύννεφα , μια τρύπα στο κορμί ,
κοιτάζω στον καθρέφτη, το τέλος μου είναι εκεί .
Και θα χαθώ, θα χαθώ, θα χαθώ ένα πρωί σε μια ελεύθερη ιδέα αναρχική εκεί που ο έρωτας θα είναι πάντα γιορτή , θα χαθώ, θα χαθώ, ένα πρωί
Πέτρος Θεοτοκάτος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked. The second time I told my story, I felt on...