Τρίτη, Ιανουαρίου 22, 2008

Ρέγκαι και Σαρδέλαι























Πρώτη εκτέλεση: Σάκης Μπουλάς


Όταν βρίσκομαι μπροστά σε juke box


Παίζει ο Marley με τον Τσιτσάνη box


Reggae reggae το γουστάρω πολύ


Reggae reggae να σου φύγει η ψυχή

Ρέγκαι και λακέρδαι και σαρδέλαι


Κολιοί, τσιροσαλάτε και σκουμπριά


Ρέγκαι ρέγκαι ρέγκαι ρέγκαι


Να 'χουμε απ' όλα τ' αλμυρά


Να το πούμε λίγο πιο λαϊκά

Τα παιδιά απ΄ τη Τζαμάικα


Χουλιγκάνοι, κυριλέδες και ροκ


Reggae θέλουν και στο Βλαδιβοστόκ


Ρέγκαι και λακέρδαι και σαρδέλαι


Κολιοί, τσιροσαλάτε και σκουμπριά


Ρέγκαι ρέγκαι ρέγκαι ρέγκαι


Να 'χουμε απ' όλα τ' αλμυρά


Δε γουστάρω ντέφια και γενικά


Φιέστες και παρτάκια χριστιανικά


Δε γουστάρω τσολιαδάκια με στρας

Νταραβέρια με κυράτσες μπας κλας

Πέμπτη, Ιανουαρίου 17, 2008

Ο αμετανόητος

Ο αμετανόητος
Στίχοι: Στέλιος Βαμβακάρης
Μουσική: Στέλιος Βαμβακάρης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος

Ειμαι εξω απτο συστημα
Εδω και λιγα χρονια
Κι απο κανενα δεν ζητω
Παρασημα γαλονια

Ειμαι εξω απ' το συστημα
Με ονειρα βαρβατα
Κι ασε να λεν για μια μικρη
Γατουλα με γραβατα

Εγω δεν θελω ζητω
απο τα πτωματα
Γιατι ειμ' εθισμενος
Στα παραπτωματα

Ειμαι εξω απο το συστημα
Γλυκια μου πιτσιρικα
Σε γουσταρω διχως προικα
Διχως ενσημα και ΙΚΑ

Εγω δεν θελω ζητω
απο τα πτωματα
Γιατι ειμ' εθισμενος
Στα παραπτωματα

Τρίτη, Ιανουαρίου 08, 2008

Pyrgos relax ...



Το 2008 έσκασε μύτη χορεύοντας μας στο ταψί … Ταψί με ραβανί και μπόλικο σιρόπι.
«Και τώρα το τελευταίο μας μήνυμα. Αφιερωμένο σε κάθε λογής περιθώριους , παραπεριθώριους και φλαμπουροκουβαλήστρες, σ’ όλους αυτούς που πολεμήσαν …
Μόνο ένας σεισμός μας σώζει , φοβερός κατακλυσμός , μαϊντανός να γίνουν όλα να χαθεί ο πολιτισμός . Όπως η Ατλαντίς»
Αυτά έλεγε ο Νικόλας με την συνοδεία της Αθηναϊκής κομπανίας στο τραγούδι του σεισμός και το 2008 έκανε το καλύτερο ποδαρικό που θα μπορούσε, μας ταρακούνησε!
Ο σεισμός ήταν το λιγότερο , εξάλλου πολλοί βορειοελλαδίτες θα συμφωνήσουν μαζί μου , ότι εμείς δεν πήραμε πρέφα μια που λέμε ! Συγνώμη αλλά εγώ εκείνη την ώρα βρισκόμουν στο όγδοο όνειρο. Έμεινα για τέσσερα χρόνια στον Πύργο Ηλείας όπου εκεί ο σεισμός είναι σαν μηνιαίο περιοδικό, δεν είναι φαινόμενο , και δεν μιλάω για σεισμούς νανουρίσματα , αλλά για σεισμούς που έχεις πιεί ένα μπουκάλι Jameson το βράδυ και πάλι σηκώνεσαι από το κρεβάτι … Τον πρώτο καιρό παραμονής μου εκεί κάθε φορά που γινότανε σεισμός , μου πήγαινε τρις και μια , έβγαινα πανικόβλητη μετά από ώρα στο μπαλκόνι και έβλεπα ότι όλα συνεχιζόντουσαν κανονικά σαν να μην είχε γίνει τίποτα, τότε μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση , πλέον καταλαβαίνω τα λόγια που μου είχε πει κάποτε η Γιώτα στον Πύργο όταν την ρώτησα γιατί δεν ταράζονται εδώ οι άνθρωποι από τους σεισμούς . Σοφία μου είχε πει , για μας είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό έχουμε μάθει να ζούμε με αυτό , μεγαλύτερη εντύπωση θα μας κάνει και θα βγούμε στους δρόμους αν χιονίσει , παρά αν κάνει σεισμό ! Εγκλιματίστηκα αμέσως δεν πα να κουνούσε μια πάνω-κάτω μια δεξιά-αριστερά , πάντα ο σεισμός με έπιανε στον ύπνο και δεν είχα καμία διάθεση να σηκωθώ και να κάθομαι σαν μαλακισμένη κάτω από μια πόρτα, έμενα εξάλλου σε μια παμπάλαια πολυκατοικία στον πέμπτο όροφο και αφού δεν είχε πέσει στο σεισμό του 1993 δεν θα έπεφτε ποτέ και να έπεφτε είχα πει θα πήγαινα στον ύπνο μου ,τι άλλο θέλω! Βέβαια δεν είναι καθόλου καλό να παίζεις με αυτά τα πράγματα και καλό θα είναι να ξέρεις να προστατεύεσαι , αλλά σας λέω μέρα παρά μέρα μετά καταντάει κουραστικό ! Να πω την αλήθεια τότε με το σεισμό στα Κήθυρα , σηκώθηκα μισό δευτερόλεπτο πριν τελειώσει ο σεισμός γιατί αν και με ξύπνησε είπα σιγά θα τελειώσει κι όμως εκείνος είχε επιμείνει λίγο περισσότερο από ότι οι άλλοι.
Τώρα πια έχοντας φύγει από την πανέμορφη Ολυμπιακή γη , την εκτιμώ αφάνταστα τόσο όσο την καταράστηκα όσο έμενα σε αυτή. Πραγματικά ζούσα στον παράδεισο και δεν το είχα καταλάβει . Έχει υπέροχο κλίμα, για μένα ήταν η ίδια η Jamaica στην Ελλάδα , έχει 364 μέρες το χρόνο ήλιο και όσο κι αν σας φανώ υπερβολική εκεί ο ήλιος ήταν πιο έντονος είχε άλλο χρώμα . Έμενα σε ένα σπίτι διαμπερές που γύρω γύρω είχε παράθυρα και ο ήλιος τις περισσότερες φορές ήταν εκνευριστικά εκθαμβωτικός με αποτέλεσμα πολλές φορές να κλείνω στο τέρμα τα πατζούρια ! Έκανες ηλιοθεραπεία και μακροβούτια από τον Απρίλιο μέχρι τον Νοέμβρη στις φανταστικές παραλίες της Ηλείας που ούτε μπορείτε να φανταστείτε. Ήταν τόσο μοναδικές για το λόγο ότι λείπει η «ανάπτυξη» και ο «εκσυγχρονισμός» μας και μακάρι να λείπει για πολύ ακόμα αν και μετά τις φωτιές δεν το βλέπω ! Πήγαινα σε όλες τις υπηρεσίες με τα πόδια , πλήρωνα για ένα ποτό 5 ευρώ και για έναν καφέ 2,50 μπορεί και λιγότερα . Τα τρένα , τα λεωφορεία τα πάντα ήταν μια ανάσα από το σπίτι μου , οι ρυθμοί εκεί ήταν τόοοοοοοσο χαλαροί !
Η χαρά του δημοσιογράφου είναι η Ηλεία , οι ίδιες οι εφημερίδες ζητούν στις αγγελίες τους δημοσιογράφους , στα τοπικά κανάλια λες με τη μια ειδήσεις και αν τα λεφτά δεν είναι πολλά δεν πειράζει γιατί είναι τόσο φτηνή η ζωή εκεί που αυτά που θα έπαιρνες , θα σου έφταναν και θα σου περίσσευαν ! Όσο για την Ολυμπία δεν μπορώ να σας το περιγράψω όσοι έχετε πάει πιστεύω ότι νιώσατε αυτό το περίεργο συναίσθημα που δεν περιγράφεται με λόγια … Όσοι φίλοι ερχόταν να τους φιλοξενήσω ερχότανε για μένα και μόνο για μένα , και όχι γιατί είχαν μια δουλειά όπως πχ στην Αθήνα ούτε επειδή έφευγε η πτήση τους το πρωί ! Θα μου πείτε και τώρα το καλό , αφού ήταν τόσο τέλεια όπως λες γιατί δεν έμεινες εκεί ; Μα πως!Έμεινα τέσσερα ολόκληρα χρόνια και τα καλύτερα και πιο ξεκούραστα της ζωής μου , ίσως έπρεπε να το είχα σκεφτεί καλύτερα και να μην είχα φύγει ...
Υ.Σ Ναι γκρεμίστηκε ένας φούρνος γι αυτό λέω τόσα καλά λόγια για τον Πύργο και γιατί μου λείπει πραγματικά , όχι δεν πήρα λεφτά για να τα γράψω !!!!
Υ.Σ 2
Είμαι απ’ τον Πύργο , κι εγώ απ’ τη Καλαμάτα
Κάτω απ’ τo αυλάκι , με λένε Λιάκο , με λένε Τάκη ….

Ο μπαμπάς μου είναι απ’ τον Πύργο, νομό Ηλείας
Από την πηγή της χασισοποτείας , αν είσαι ντόπιος
Θα με νιώσεις απευθείας, όπως και ο γιος της θειάς
μου της Μαρίας.

Όπου πω , ότι είμαι από τον Πύργο ,
με κοιτάνε καλά-καλά και από εκεί
και πέρα με βλέπουν στραβά, στραβά-Αλέξης
πάρε μια ανάσα πριν τα παίξεις , πυργιώτικα
τσιγάρα θα σε πάνε μακριά …..


Στο χωρίο, μου κάνανε τρελό προξενιό
Μια κοπελιά, με δύο σπίτια καλά,
αρκετά στρέμματα, τίγκα λάδι και ελιά
αλλά, άλλαξε γνώμη μόλις είδε τατουάζ ..

Λοιπόν σεβασμός στην Καλαμάτα,
Έχουν κάτω απ’ το αυλάκι και στην Κρήτη μάγκα,
Κόρινθο-Ναύπλιο-Τρίπολη και Πάτρα ,κάνετε τα
Κουμάντα σας και βγάζετε κιλά …
Ντουμάνια σαν αυτά ταξιδεύουν Ολλανδία.
Πύργος –Καλαμάτα είναι άλλη κατηγορία
Την πίνουν οι τουρίστες και μας κάνουν την κυρία

Ένα –δυο τρεις , τρία –δυο μια
Τζούρα φτάνει πούστη για να πάθεις
Αμνησία , πάντοτε μπλεξίματα με την αστυνομία
Είμαι από τον Πύργο και σε παρακαλώ,
Ποτέ σου μην το δεις αυτό σαν κάτι κακό…..



Είμαι απ’ τον Πύργο , κι εγώ απ’ τη Καλαμάτα
Κάτω απ’ τα αυλάκι , με λένε Λιάκο , με λένε Τάκη ….

Σάββατο, Δεκεμβρίου 29, 2007

Αποχαιρετώντας το 2007...

Τέλος τα μνημόσυνα . Το 2007 ρίχνει αυλαία , καλή-κακή χρονιά το μέλλον θα δείξει ,γιατί ίσως ούτε τα καλύτερα μα ούτε και τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμα !Ελπίζω μετά το μέγαρο μουσικής το 2008 να μας βρει σε ένα reggae party με μια τεκίλα στο χέρι …
Έγραψα πιο πάνω τέρμα τα μνημόσυνα , αλλά δεν είναι σωστό … Από τότε που διατηρώ το ιστεολόγιο αυτό (από το 2005 δηλαδή) κάθε χρονιά τη μνημόνευα πριν φύγει . Έτσι λοιπόν για να μη μείνει παραπονεμένη και η πιο «ντούκου» χρονιά ολάκερης της ζωής μου, το 2007 δηλαδή, είπα να τη μνημονεύσω …

Χρονιά «ντούκου» λοιπόν, αλλά γιατί ;

Όχι δεν το έριξα στην χαρτοπαιξία , αν και το προστάζουν οι μέρες .Δεν έπαιζα με τις ώρες «texas hold’em» ελληνιστί «κούκος μονός» και αναφώνησα «ντούκου» , όταν ο αντίπαλος ποντάρισε τα ρέστα του . Το πέρασα στο ντούκου που λέμε .Ναι πέρασα μια χρονιά όπως το 2007 στο ντούκου .

Μια χρονιά που με ταξίδεψε , από την Καλαμάτα μέχρι τη Θεσσαλονίκη, από την Ζάκυνθο μέχρι το Βόλο , από τα Γιάννενα μέχρι την Αθήνα , από την Ιταλία μέχρι την Αγγλία , από τα reggae party μέχρι το μέγαρο μουσικής. Μια χρονιά που με έριξε για τα καλά στην «λασπόγουβα».Όσοι διαβάζατε το ιστιολογιό μου κατά την διάρκεια του 2007 , καταλαβαίνεται τι εννοώ, για όσους όχι, δείτε Εδώ

Όχι δεν την μίσησα γι αυτό , ίσως γι αυτό να αδιαφόρησα όμως , γιατί πάντα είχα μια τέτοια στάση απέναντι σε όλα όσα με πληγώνουν .Πρώτα προσπαθούσα να τα αλλάξω κι αν έβλεπα πως δεν ήταν στο χέρι μου , απλά αδιαφορούσα γι αυτά , ήταν ακόμα δίπλα μου , μα για μένα ήταν σαν να μην υπήρχαν .

Δύσκολη χρονιά , ζόρικη , εκτός από ντούκου και η πιο λογοκριμένη μου και ανελεύθερη χρονιά , γιατί σημασία δεν έχει αν είσαι ή όχι ελεύθερος αλλά αν αισθάνεσαι έτσι .Τα μαθήματα στη σχολή χρωστούμενα πολλά και το 2007 ήταν μια διαρκής και απόλυτα δικαιολογημένη κατάληψη , ένα απόλυτο χάος , που πρόσθεσε επιπλέον άγχος και πίεση στην καμπούρα μου . Λύγισα, έκλαψα, τα κατάφερα, κι αυτή τη φορά στηρίχτηκα μόνο στα δικά μου πόδια .
Γκαντέμο από τα γεννοφάσκια μου , απορώ πως το ήξερε ο diastimatas αν και δεν γνωριζόμαστε προσωπικά , ήρθε μέσα στο 2007 δίπλα μου το alter ego του τυχερού εαυτού μου, αν υπάρχει αυτός … Δίπλα του κατάφερα να πάρω το κερασάκι από την τούρτα της κωλοφαρδίας του και όπως καταλαβαίνεται αυτό ήταν καταλυτικό ώστε τώρα πια να περιμένω μόνο την ορκωμοσία για να πάρω το πτυχίο μου , να μπορώ να φύγω από τον Πύργο Ηλείας που πέρασα τα φοιτητικά μου χρόνια (ξέρω είμαι ήρωας ),
(Μουσικό διάλειμμα. Άπονη ζωή μας πέταξες στου Πύργου την άκρη μας αδίκησες )
και να πάρω με την πρώτη το δίπλωμα οδήγησης . Σε αυτόν τον κωλόφαρδο τα χρωστάω όλα , όλα για όλα , όχι γιατί δεν άξιζα όλα τα παραπάνω , αλλά θα τα είχα πετύχει αφού θα είχα χτυπηθεί σαν το χταπόδι διακόσες φορές πρώτα .
Άγρια χρονιά το 2007 , το μόνο έτος που έφερε στη ζωή μου ανθρώπους και μου τους πήρε πάλι πίσω μέσα σε λίγους μήνες , άλλους τους έδιωξα εγώ , άλλοι ίσως με διώξανε , μα με τους περισσότερους απλά χαθήκαμε !

Άφθονό γέλιο , παιχνίδια , ηλιοθεραπεία , έρωτας , ταξίδια , άγχος , μουσικές , φαγητά , μυρωδιές , αγγίγματα , φωνές , γνωριμίες , αποχαιρετισμοί , αγκαλιές , δώρα , κραυγές, τεκίλες , τάστα , παρτιτούρες , πατερίτσες , φιλιά . Ήμουν εκεί μόνο που ήμουν απούσα . Σε ευχαριστώ που με ξύπνησες , που με έβγαλες από τον λήθαργο μου , σε ευχαριστώ που ήσουν δίπλα μου όταν κοιμόμουν για να συμμαζεύεις όλες τις στιγμές μας, για να με ταρακουνήσεις και να μου θυμίσεις , πως είμαι ακόμα ζωντανή .
Κλείνω αυτό το mini μνημόσυνο του 2007 , με μια ιστοριούλα παρμένη μέσα από αυτή τη χρονιά , για να δείτε πόσο χαμένη ήμουνα και φυσικά με την ατάκα της χρονιάς .
Γίνε πουτάνα …
Έβλεπά τον Θοδωρή μετά από πολύ καιρό στο ταχυδρομείο, είχαμε πάρει το νούμερο μας και καπνίζαμε έξω, ενώ περιμέναμε τη σειρά μας . Τι θα κάνεις από εδώ και πέρα Σοφία , τώρα που τελείωσες ; Ώρα να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου , μου είπε . Όντως είχα τόσα όνειρα , που μου τα τσάκισαν , ειδικά μέσα σε αυτή τη χρονιά , δεν πίστευα όμως πια σε αυτά , όχι σε μένα , σε αυτά, τα είχα παρατήσει . Τι όνειρα ρε Θοδωρή του είπα . Έχω πολλά όνειρα, όμως από αυτά δεν βγάζεις λεφτά και έχω κουραστεί να με θρέφουν οι γονείς μου .
Θέλω επιτέλους να ανεξαρτητοποιηθώ οικονομικά .Να κατηφορίσω στην Αθήνα , να ανηφορίσω στη Θεσσαλονίκη , να μείνω στη Λάρισα δε με νοιάζει, όπου δουλειά και πατρίς . Να βρω να νοικιάσω ένα σπιτάκι με τα δικά μου λεφτά , να το επιπλώσω με τα δικά μου λεφτά , γιατί όνειρα και μαλακίες μου λες , δουλειά με λεφτά θέλω , λεφτά , δικά μου λεφτά καταλαβαίνεις Θοδωρή ; Έ γίνε πουτάνα μου είπε και με έστειλε .
Λεφτά, λεφτά , λεφτά …
Είσαι ακόμα 22 χρονών , αν δεν κυνηγήσεις τα όνειρα σου τώρα που σε παίρνει , πότε ; Όλα θα έρθουν τα λεφτά ίσως και μετά τα 40 , αν είναι αυτό το μόνο που σε νοιάζει γίνε πουτάνα μου είπε και από τότε με ταρακούνησε .

Έτσι από το 2008 το μόνο που θέλω είναι να είμαι μαζί με το τυχερό alter ego μου και να τα καταφέρουμε παρεούλα , να ταξιδέψουμε μαζί σε όσα περισσότερα μέρη μπορούμε , να μου δίνει λίγη μόνο τόση δα από την κωλοφαρδία του , ώστε να μπορέσω με λίγη τύχη να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου ή καλύτερα να με αφήσουν να το κάνω ...
Εύχομαι ολόψυχα σε όλους σας καλή χρονιά !

Κυριακή, Δεκεμβρίου 16, 2007

Η sophie_jamaica έγινε Emo!!!!


Η sophie_jamaica έγινε Emo!!!! Είδηση! Βρε ουστ από εκεί , απλά για ακόμα μια φορά βλέπω πόσο γκαντέμο είμαι . Άρε μάνα βιάστηκες να με γεννήσεις , τώρα θα ήμουνα στη μόδα με το αφανέ μαλλί μου . Έτσι το’χα κι εγώ το μαλλί στην εφηβεία μου και με κορόιδευαν , τώρα θα ήμουνα μοδάτη !!!! Καλά τότε, ήμουνα όντως Emo και δεν το ήξερα…. Κοίτα τι έμαθα πίσω πίσω , χα-χα-χα!
Αααα! Να και η πτυχιακή που πήρα , την έχω βρει την άκρη , αν μπορείτε βέβαια να βοηθήσετε, ξέρετε, κάθε βοήθεια καλοδεχούμενη !
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ - ΕΠΙΒΛΕΠΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Α. ΜΑΝΙΑΤΗΣ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΘΕΜΑΤΟΣ ΠΤΥΧΙΑΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 1/3

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΕΚΠ/ΚΟΥ Αντώνιος Μανιάτης
ΙΔΙΟΤΗΤΑ: Επιστημονικός Συνεργάτης – Επίκουρος Καθηγητής ΑΤΕΙ Πάτρας
ΘΕΜΑ: Συμβολή της κοινωνιολογίας του δικαίου στην ελευθερία των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας
Ενδεικτικός αριθμός ατόμων: 2 άτομα (συλλογικά ή ατομικά)
ΣΚΟΠΟΣ – ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ: Συμβολή της επιστήμης της κοινωνιολογίας του δικαίου στο ζήτημα της συνταγματικής ελευθερίας των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας έναντι του Κράτους με έμφαση στη διερεύνηση της νομικής κοινωνικής πραγματικότητας
ΤΟΠΟΣ – ΜΕΣΑ ΕΚΠΟΝΗΣΗΣ ΠΤΥΧΙΑΚΗΣ Οπουδήποτε, με χρήση Ερωτηματολογίου και άλλων παρόμοιων μέσων έρευνας της Κοινωνιολογίας του Δικαίου
ΠΗΓΕΣ – ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ (ενδεικτική)
Γ. Κική, Η ελευθερία των οπτικοακουστικών μέσων (υπό το πρίσμα και της Συνταγματικής αναθεώρησης του 2001), Εκδόσεις Σάκκουλα Αθήνα – Θεσσαλονίκη 2003.
Α. Μανιάτης, Αρχές Δικαίου και ΜΜΕ. Διδακτικές Σημειώσεις, Πύργος Δεκέμβριος 2006.
Α. Μανιάτης, Δίκαιο Τηλεπικοινωνιών, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα Αθήνα – Κομοτηνή 2005.
Α. Μανιάτης, Δίκαιο Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα – Κομοτηνή 2006.
Α. Μανιάτης, Το ζήτημα της απελευθέρωσης των ΜΜΕ, Πειραϊκή Νομολογία Τόμος 28/2, 2006, σσ. 136-144.
Σ. Παπαθανασόπουλος, Η δύναμη της τηλεόρασης. Η λογική του μέσου και η αγορά, τρίτη έκδοση, Εκδόσεις Καστανιώτη.
Α. Παπαχρίστου, Κοινωνιολογία του Δικαίου, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα Αθήνα – Κομοτηνή 1999.

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...