Αποχαιρετώντας το 2007...

Τέλος τα μνημόσυνα . Το 2007 ρίχνει αυλαία , καλή-κακή χρονιά το μέλλον θα δείξει ,γιατί ίσως ούτε τα καλύτερα μα ούτε και τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμα !Ελπίζω μετά το μέγαρο μουσικής το 2008 να μας βρει σε ένα reggae party με μια τεκίλα στο χέρι …

Έγραψα πιο πάνω τέρμα τα μνημόσυνα , αλλά δεν είναι σωστό … Από τότε που διατηρώ το ιστεολόγιο αυτό (από το 2005 δηλαδή) κάθε χρονιά τη μνημόνευα πριν φύγει . Έτσι λοιπόν για να μη μείνει παραπονεμένη και η πιο «ντούκου» χρονιά ολάκερης της ζωής μου, το 2007 δηλαδή, είπα να τη μνημονεύσω …

Χρονιά «ντούκου» λοιπόν, αλλά γιατί ;

Όχι δεν το έριξα στην χαρτοπαιξία , αν και το προστάζουν οι μέρες .Δεν έπαιζα με τις ώρες «texas hold’em» ελληνιστί «κούκος μονός» και αναφώνησα «ντούκου» , όταν ο αντίπαλος ποντάρισε τα ρέστα του . Το πέρασα στο ντούκου που λέμε .Ναι πέρασα μια χρονιά όπως το 2007 στο ντούκου .

Μια χρονιά που με ταξίδεψε , από την Καλαμάτα μέχρι τη Θεσσαλονίκη, από την Ζάκυνθο μέχρι το Βόλο , από τα Γιάννενα μέχρι την Αθήνα , από την Ιταλία μέχρι την Αγγλία , από τα reggae party μέχρι το μέγαρο μουσικής. Μια χρονιά που με έριξε για τα καλά στην «λασπόγουβα».Όσοι διαβάζατε το ιστιολογιό μου κατά την διάρκεια του 2007 , καταλαβαίνεται τι εννοώ, για όσους όχι, δείτε Εδώ

Όχι δεν την μίσησα γι αυτό , ίσως γι αυτό να αδιαφόρησα όμως , γιατί πάντα είχα μια τέτοια στάση απέναντι σε όλα όσα με πληγώνουν .Πρώτα προσπαθούσα να τα αλλάξω κι αν έβλεπα πως δεν ήταν στο χέρι μου , απλά αδιαφορούσα γι αυτά , ήταν ακόμα δίπλα μου , μα για μένα ήταν σαν να μην υπήρχαν .

Δύσκολη χρονιά , ζόρικη , εκτός από ντούκου και η πιο λογοκριμένη μου και ανελεύθερη χρονιά , γιατί σημασία δεν έχει αν είσαι ή όχι ελεύθερος αλλά αν αισθάνεσαι έτσι .Τα μαθήματα στη σχολή χρωστούμενα πολλά και το 2007 ήταν μια διαρκής και απόλυτα δικαιολογημένη κατάληψη , ένα απόλυτο χάος , που πρόσθεσε επιπλέον άγχος και πίεση στην καμπούρα μου . Λύγισα, έκλαψα, τα κατάφερα, κι αυτή τη φορά στηρίχτηκα μόνο στα δικά μου πόδια .

Γκαντέμο από τα γεννοφάσκια μου , απορώ πως το ήξερε ο diastimatas αν και δεν γνωριζόμαστε προσωπικά , ήρθε μέσα στο 2007 δίπλα μου το alter ego του τυχερού εαυτού μου, αν υπάρχει αυτός … Δίπλα του κατάφερα να πάρω το κερασάκι από την τούρτα της κωλοφαρδίας του και όπως καταλαβαίνεται αυτό ήταν καταλυτικό ώστε τώρα πια να περιμένω μόνο την ορκωμοσία για να πάρω το πτυχίο μου , να μπορώ να φύγω από τον Πύργο Ηλείας που πέρασα τα φοιτητικά μου χρόνια (ξέρω είμαι ήρωας ),
(Μουσικό διάλειμμα. Άπονη ζωή μας πέταξες στου Πύργου την άκρη μας αδίκησες )
και να πάρω με την πρώτη το δίπλωμα οδήγησης . Σε αυτόν τον κωλόφαρδο τα χρωστάω όλα , όλα για όλα , όχι γιατί δεν άξιζα όλα τα παραπάνω , αλλά θα τα είχα πετύχει αφού θα είχα χτυπηθεί σαν το χταπόδι διακόσες φορές πρώτα .

Άγρια χρονιά το 2007 , το μόνο έτος που έφερε στη ζωή μου ανθρώπους και μου τους πήρε πάλι πίσω μέσα σε λίγους μήνες , άλλους τους έδιωξα εγώ , άλλοι ίσως με διώξανε , μα με τους περισσότερους απλά χαθήκαμε !

Άφθονό γέλιο , παιχνίδια , ηλιοθεραπεία , έρωτας , ταξίδια , άγχος , μουσικές , φαγητά , μυρωδιές , αγγίγματα , φωνές , γνωριμίες , αποχαιρετισμοί , αγκαλιές , δώρα , κραυγές, τεκίλες , τάστα , παρτιτούρες , πατερίτσες , φιλιά . Ήμουν εκεί μόνο που ήμουν απούσα . Σε ευχαριστώ που με ξύπνησες , που με έβγαλες από τον λήθαργο μου , σε ευχαριστώ που ήσουν δίπλα μου όταν κοιμόμουν για να συμμαζεύεις όλες τις στιγμές μας, για να με ταρακουνήσεις και να μου θυμίσεις , πως είμαι ακόμα ζωντανή .

Κλείνω αυτό το mini μνημόσυνο του 2007 , με μια ιστοριούλα παρμένη μέσα από αυτή τη χρονιά , για να δείτε πόσο χαμένη ήμουνα και φυσικά με την ατάκα της χρονιάς .

Γίνε πουτάνα …

Έβλεπά τον Θοδωρή μετά από πολύ καιρό στο ταχυδρομείο, είχαμε πάρει το νούμερο μας και καπνίζαμε έξω, ενώ περιμέναμε τη σειρά μας . Τι θα κάνεις από εδώ και πέρα Σοφία , τώρα που τελείωσες ; Ώρα να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου , μου είπε . Όντως είχα τόσα όνειρα , που μου τα τσάκισαν , ειδικά μέσα σε αυτή τη χρονιά , δεν πίστευα όμως πια σε αυτά , όχι σε μένα , σε αυτά, τα είχα παρατήσει . Τι όνειρα ρε Θοδωρή του είπα . Έχω πολλά όνειρα, όμως από αυτά δεν βγάζεις λεφτά και έχω κουραστεί να με θρέφουν οι γονείς μου .

Θέλω επιτέλους να ανεξαρτητοποιηθώ οικονομικά .Να κατηφορίσω στην Αθήνα , να ανηφορίσω στη Θεσσαλονίκη , να μείνω στη Λάρισα δε με νοιάζει, όπου δουλειά και πατρίς . Να βρω να νοικιάσω ένα σπιτάκι με τα δικά μου λεφτά , να το επιπλώσω με τα δικά μου λεφτά , γιατί όνειρα και μαλακίες μου λες , δουλειά με λεφτά θέλω , λεφτά , δικά μου λεφτά καταλαβαίνεις Θοδωρή ; Έ γίνε πουτάνα μου είπε και με έστειλε .

Λεφτά, λεφτά , λεφτά …

Είσαι ακόμα 22 χρονών , αν δεν κυνηγήσεις τα όνειρα σου τώρα που σε παίρνει , πότε ; Όλα θα έρθουν τα λεφτά ίσως και μετά τα 40 , αν είναι αυτό το μόνο που σε νοιάζει γίνε πουτάνα μου είπε και από τότε με ταρακούνησε .

Έτσι από το 2008 το μόνο που θέλω είναι να είμαι μαζί με το τυχερό alter ego μου και να τα καταφέρουμε παρεούλα , να ταξιδέψουμε μαζί σε όσα περισσότερα μέρη μπορούμε , να μου δίνει λίγη μόνο τόση δα από την κωλοφαρδία του , ώστε να μπορέσω με λίγη τύχη να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου ή καλύτερα να με αφήσουν να το κάνω ...

Εύχομαι ολόψυχα σε όλους σας καλή χρονιά !