΄΄Να σβήνεις τα πάντα από τον πίνακα από τη μια μέρα στην άλλη,

να είσαι νέος με κάθε νέο ξημέρωμα, σε μια διαρκώς ανανεούμενη

παρθενικότητα της συγκίνησης – αυτό, και μόνο αυτό,

αξίζει τον κόπο να είμαστε ή να έχουμε, για να είμαστε

ή να έχουμε αυτό που ατελώς είμαστε.΄΄

Πεσοα, Φ. "Το βιβλίο της ανησυχίας"

"Όταν σου μιλάει ο άλλος για όσα τον τσακίζουν -

μην του απαντάς λες κι είναι πλατάνι.

Ως στάχυ, σου εξομολογείται."

Τσιμάρας Τζανάτος. (αγνώστου)  Η βία του βίου, Κάπα Εκδοτική