Για τον Κυριάκο ….

Ο Θανάσης στη Λάρισα


Γραμμένο από τον Administrator

Στις 13 Ιουλίου, ημέρα Πέμπτη, ο δικός μας Θανά(σ)ης θα εμφανιστεί στο Κηποθέατρο Λάρισας σε μια συναυλία διαφορετική από τις άλλες, που οργανώθηκε για σκοπό ιερό.Ένα παλικάρι 18 χρονών έμεινε ανάπηρο από ατύχημα πέρσι το καλοκαίρι και είναι ανάγκη να συγκεντρωθούν άμεσα χρήματα προκειμένου να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, αφού υπάρχουν βάσιμες ελπίδες να σταθεί ξανά στα πόδια του. Την πρωτοβουλία πήραν συμμαθητές του από το 2ο Λύκειο, ενώ ανάμεσα στους ανθρώπους που ευαισθητοποιήθηκαν και πρωτοστατούν στην προσπάθεια αυτή είναι και οι γιοι του Θανάσ’(η), ο Κωνσταντής και ο Αριστοτέλης. Στη συναυλία θα παίξουν δύο μαθητικές μπάντες και μια φοιτητική, ενώ ο Θανάσης θα συμμετάσχει - αφιλοκερδώς εννοείται - παίζοντας τρία τέσσερα κομμάτια με το λαούτο του. Για να εξηγούμαστε, δηλαδή. Δεν πρόκειται για συναυλία του Παπακωνσταντίνου. Γνωρίζω ότι ο συναυλιοτουρισμός στον οποίο με ζήλο οι επιδίδεται (και πολύ καλά κάνει) η πλειοψηφία των κατοίκων της κοιλάδας βασίζεται σε άλλα στάνταρ. Να πάμε κάπου, να ακούσουμε τη μπάντα να παίζει τρεις-τέσσερις ώρες, να ταδιδέψουμε με τα τραγούδια, να «φτιαχτούμε», να ξεδώσουμε, να αφήσουμε την καρδιά και το μυαλό μας ελεύθερα, να πετάξουμε σε ορυχεία σκοτεινά τα σκουπίδια που κουβαλάμε και να γεμίσουμε θετική ενέργεια. Κι αυτό είναι το φυσιολογικό, έτσι; Για να μην παρεξηγηθώ. Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με μια ιδιαίτερη περίπτωση. Αν υπάρχει μια ελπίδα αυτό το παιδί να μην περάσει όλη την υπόλοιπη ζωή του στο καροτσάκι, νομίζω ότι - εφόσον μπορούμε - θα είναι σπουδαίο να βάλουμε κι εμείς το χεράκι μας, ώστε αυτή την πιθανότητα να την κυνηγήσουμε και να την εξαντλήσουμε. Και μακάρι να τη δούμε να γίνεται βεβαιότητα και πραγματικότητα. Δεν ξέρω πόσοι θα είχαν τη δυνατότητα και το κουράγιο να μετακινηθούν από άλλες πόλεις για να ακούσουν τον Θανάση να παίζει μόνο τρία τέσσερα τραγούδια. Μακάρι το κίνητρο της προσπάθειας να γίνει καλά ένα παλικάρι 18 χρονών να είναι αρκετά ισχυρό, όσο οι μουσικές του Θανάση. Βεβαίως, είναι θέμα προσωπικό και φυσικά κανενός οι ευαισθησίες δεν κρίνονται από το αν θα δώσει «το παρών» ή όχι. Αλίμονο. Απλά σκέφτομαι ότι η ταλαιπωρία (ίσως) μιας ημέρας για μας, μπορεί και να χαρίσει μια ολόκληρη (φυσιολογική) ζωή σε έναν νέο άνθρωπο. Πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο. Και μια παράκληση: Ακόμη κι εσείς που για διάφορους λόγους ενδεχομένως να μην είστε παρόντες, προσπαθήστε να το διαδώσετε σε όσους περισσότερους μπορείτε. Θα επανέλθω σε σύντομο διάστημα και με νέα υπενθύμιση. Θα σας ζαλίσω, αλλά δικαιολογήστε με αυτή τη φορά. Κι επίσης συγχωρήστε με αν έγινα λιγάκι μελό. Είναι θέμα ανθρωπιάς, νομίζω. Θα ήταν πολύ αισιόδοξο το μήνυμα αν αυτή η κοιλάδα έδειχνε με τη δράση της ότι δεν είναι απλώς μια παρέα ατόμων που γουστάρει την ίδια μουσική (όχι ότι είναι μικρό πράγμα αυτό), αλλά μια μεγάλη αγκαλιά που μπορεί να χωρέσει και να βοηθήσει ανθρώπους που έχουν πραγματική ανάγκη. Σκεφτείτε τι δώρο θα ήταν για τον Κυριάκο (έτσι είναι το όνομά του, αν δεν κάνω λάθος) να περπατήσει ξανά. Να κάνει αυτό που σχεδόν όλοι μας θεωρούμε αυτονόητο για τους εαυτούς μας.

Χάρης Alvaro Γεωργούλας

Υ.Σ 2 Λύκειο σε αυτό που πέρασα κι εγώ τα καλύτερα μου χρόνια… Θυμάστε για τον Τασούλη του πρώτου ορόφου που σας έλεγα είναι μέλος από το ένα συγκρότημα που θα εμφανιστεί στη συναυλία που θα γίνει για τον Κυριάκο , έχω αρκετούς λόγους για να είμαι ευαισθητοποιημένη σε αυτό το θέμα , μακάρι όλη η Λάρισα να είναι εκεί…

Ραχάτι και άγιος ο Θεός

Είναι τρεις το πρωί , έχει μπει ο Ιούλης , η ραστώνη κυριαρχεί τα πάντα , ραχάτι και άγιος ο Θεός που λέμε ! Κάθομαι δίπλα από μια ανοιχτή μπαλκονόπορτα, κάτω από το παρελθόν των προγόνων μου , έχει δροσιά , παράξενο για τη Λάρισα ε;
Κρεμασμένα μετάλλια στους τοίχους , αυτό έμεινε, και νιώθω μια απερίγραπτη συγκίνηση … Όχι- όχι για τα μετάλλια , μπροστά στη θέαση τους δεν νιώθω τίποτα απολύτως , κατά βάθος μου είναι εντελώς αδιάφορα …
Συγκινούμαι όμως από την απόλυτη ησυχία που κυριαρχεί τα πάντα εδώ μέσα και κυρίως εμένα… Από το πρωί φλέρταρα με την ιδέα να λερώσω αυτό το χαρτί με λέξεις, να γεμίσω ασφυκτικά κάθε σειρά του τετραδίου , να θυμηθώ τις παλιές, καλές μέρες, γιατί όπως και να το κάνουμε , άλλη εκτόνωση είναι να γράφεις στο χαρτί και να αντικρίζεις κατάματα το συναισθηματικό σου κόσμο , μέσα από τις διακυμάνσεις που έχει ο γραφικός σου χαρακτήρας , κι άλλο να εκτονώνεσαι πάνω σε ένα keyboard ! Ακόμα πιο άχαρη μου φαντάζει η διαδικασία μεταφοράς από το χαρτί στο pc … Μόνο τον ήχο του ρολογιού ακούω , έναν ήχο που περνάει απαρατήρητος , όταν το σπίτι γεμίζει με κόσμο, και σήμερα όπως είπα και πριν από το πρωί ήθελα να γράψω, αλλά μια τα τρένα , μια ο ύπνος που μου έλειπε, μια η Νούλα που ήρθε να σπαταλήσει λίγο χρόνο μαζί μου, πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβω, μα η ανάγκη μου για γράψιμο , με περίμενε υπομονετικά ! Μέσα σε αυτό το σπίτι που μεγάλωσα έρχονται ατελείωτες αναμνήσεις στο νου , κι όμως ούτε αυτές είναι που με συγκινούν … Τελικά πρέπει να είμαι αηδιαστικά εσωστρεφής , γιατί προσπαθώντας να θυμηθώ παλιότερες στιγμές συγκίνησης , όλες κυμαίνονται στο ίδιο μοτίβο , εγώ, η γωνιά μου , το τασάκι μου , η ησυχία μου και τα τσιγάρα μου…Αχ, φυσάει τώρα ένα δροσερό αεράκι μουδιάζει το κορμί μου , είχα καιρό να νιώσω πάνω μου αυτή την γλυκιά αίσθηση του κρύου αέρα , γιατί αυτός από το κλιματιστικό , όπως και να το κάνουμε δεν σου προσφέρει την ίδια απόλαυση ! Τα νέα που άκουσα με έκαναν να ανησυχήσω και να σπάσουν για λίγο τη γαλήνη μου , δεν πτοήθηκα όμως , με περιμένουν τόσες όμορφες στιγμές , ας δώσω λίγο χώρο και για τις άσχημες που θα έρθουν , δεν μου αρέσει η μονοτονία …
Έπαψα πια να στεναχωριέμαι που μου λείπουν τόσοι άνθρωποι , θα έρθει η ώρα να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί αγκαλιά , τώρα που όλοι είναι μακριά , μου αρέσει στα αλήθεια που είμαι μόνη μου , το απολαμβάνω …

Αντίο Σαλονίκη!

Δέκα χρόνια πάρε-δώσε , δέκα χρόνια χιλιόμετρα , δέκα χρόνια έρωτας , δέκα χρόνια γεμάτα υποσχέσεις ..

Όπου κι αν στρίψω σε αυτή την πόλη καραδοκούν σε κάθε γωνιά , συσσωρεμένες αναμνήσεις … Όπου κι αν πάω πάντα επιστρέφω εδώ, ποτέ περισσότερο από τη στιγμή …

Πριν δέκα χρόνια ερωτεύτηκα αυτή την πόλη , ερωτεύτηκα τη Σαλονίκη! Της υποσχέθηκα τότε αιώνια αγάπη , και στα κόκκινα παγκάκια της παραλίας κάτω από τον Λευκό Πύργο , που τώρα πια αποτελούν παρελθόν, όπως και τόσα άλλα που έζησα στη νύμφη του βορρά , της ορκίστηκα αιώνια πίστη, της υποσχέθηκα πως κάποια μέρα θα ζούσα στην αγκαλιά της , κι αυτή με πίστεψε και για να μην είμαι και αχάριστη μου τα έδωσε όλα για όλα…

Για αρκετά χρόνια είχαμε σχέση εξ’ αποστάσεως , δεν υπήρξα βλέπεται ποτέ μόνιμος κάτοικός Θεσσαλονίκης , δεν κράτησα την υπόσχεση που είχα δώσει σε αυτή την πόλη ή μήπως τελικά απλά δεν ήρθε ακόμα η ώρα; Η αλήθεια είναι ότι όταν της έδινα τη ψυχή μου δεν ήθελα να την εξαπατήσω , αλήθεια ήθελα να της παραδοθώ ολοκληρωτικά , όχι μόνο το επιδίωξα να μείνω σε αυτή την πόλη, αλλά ήταν και ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα μου .

Σε κάθε μακροχρόνια σχέση όμως και μάλιστα εξ’ αποστάσεως , υπάρχει όπως πάντα τριβή, συνήθεια , απιστία . Φεύγει ο ενθουσιασμός του πρώτου καιρού καθώς κυλά ο χρόνος … Δεν ξέρω πως τα κατάφερα, μα καθώς πέρασαν τα χρόνια εγώ άρχισα να απομακρύνομαι όλο και πιο πολύ από κοντά της … Η απόσταση μεγάλωνε από τα 150 χιλιόμετρα , φτάσαμε στα 500 και μετά στα 600 , κι όμως το πάθος μου για αυτήν ήταν τόσο μεγάλο που ακόμα κι όταν τα χιλιόμετρα έγιναν περισσότερα εγώ δραπέτευα από την Πελοπόννησο και χανόμουνα για μέρες , εβδομάδες , μήνες στην αγκαλιά της , και κάθε φορά που έφευγα, ο ίδιος γλυκός πόνος , γιατί ήξερα πως ότι και να γίνει θα ξαναγύριζα, πως ότι και να γίνει κάποια μέρα θα ξαναγύριζα και θα έμενα για πάντα, μην ξεχνάτε πως είχα δώσει μια υπόσχεση !


Τα τελευταία δυο χρόνια όμως τα πράγματα άλλαξαν , η ζωή με πήγε αλλού , την απατούσα ασύστολα , με διάφορες πόλεις , όμως ξέρω πως εκείνο που την πλήγωνε πιο πολύ ήταν που είχα αρχίσει ήδη να την ξεχνάω και να με μαγεύει η μεγαλύτερη αντίζηλος της , η Αθήνα !


Όπως και να το κάνουμε όμως η Θεσσαλονίκη είχε κάτι που πάντα με τραβούσε κοντά της , κάτι που δεν ένιωσα ποτέ για την Αθήνα , κι έτσι μετά από μεγάλη αγάπη έγινε ερωμένη μου !

Στη μικρή ζωή μου είναι αλήθεια πως οι καλύτερες και οι περισσότερες αξιοσημείωτες αναμνήσεις που έχω είναι από αυτή την πόλη , τους πιο ακριβούς μου πόθους και τα μεγαλύτερα μυστικά μου τα έχω τραγουδήσει στο Θερμαϊκό … Κι όμως την συνήθισα , δεν νιώθω πια το ρίγος που διαπερνούσε το κορμί μου , κάθε φορά που βρισκόμουν στην αγκαλιά της , πότε στην Καλαμαριά , πότε στα Κάστρα , στο Γεντί- κουλέ , πότε στη Ναβαρίνου , στην Καμάρα , στην Παπάφη , ας μην συνεχίσω, αυτή την πόλη μετά από τόσα χρόνια τολμώ να πω , πως την έχω μάθει καλά πια και από την καλή και από την ανάποδη , κι αν τώρα πήρα πάλι το δρόμο προς το νότο και βλέπω φωτισμένο τούτο το βράδυ με την Πανσέληνο το Κάστρο του Πλαταμώνα , δεν πονάω πια , ξέρω πως ότι κι αν γίνει , πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη που να με κάνει να νιώθω τόσα πολλά , που να μου δώσει τόσες όμορφες στιγμές και αναμνήσεις , τότε , τώρα και για πάντα, δεν θα βρεθεί πουθενά στον πλανήτη …

Χθες όμως καθώς ήταν φωτισμένη , δεν άντεξε άλλο , μου ζητούσε απαντήσεις , ήθελε να της ξεκαθαρίσω τη θέση μου, βαρέθηκε πια να περιμένει… Δεν ήξερα τι να της πω, ήμουν πάνω στο καραβάκι που έκανε βόλτα στο Θερμαϊκό κάτω από ήχους reggae , με μια μπύρα στο χέρι και την έβλεπα έτσι όπως δεν την είχα ξαναδεί ποτέ και απαιτούσε να της δώσω μια απάντηση… Έκανε κρύο , τα μαλλιά μου δεν σταματούσαν να ανεμίζουνε , είδα και σένα που ήσουνα έτοιμος να δακρύσεις , είναι κοινό μυστικό εξάλλου, πως η Θεσσαλονίκη είναι ξελογιάστρα , ποιος την έχει ζήσει και να μην την έχει ερωτευτεί έστω και λίγο ; Τότε ήρθε η ώρα και της είπα το μεγάλο αντίο , ένα αντίο που δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι θα της πω , δεν κράτησα την υπόσχεση μου και ούτε θέλω να ζήσω στη Θεσσαλονίκη πια, δεν θέλω να την απομυθοποιήσω άλλο, θέλω να μείνει για πάντα η πιο αγαπημένη , έτσι κι αλλιώς πάντα θα επιστρέφω , να παίρνω τη δόση μου από το Βαρδάρη , έχω τα μισά όνειρα μου αφημένα εδώ, έχω τις μισές αναμνήσεις μου εδώ , τη μισή μου ζωή τολμώ να πω , ανθρώπους που αγαπάω … Ποιος ξέρει όμως ίσως κάποτε να με εκδικηθεί γι’ αυτό μου το αντίο και να με φυλακίσει αιώνια στην αγκαλιά της …


Υ.Σ «Εμείς για αλλού τραβήξαμε κι αλλού η ζωή μας πάει…»

Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα

εσύ που βγάζεις τα καλύτερα παιδιά

Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα

όπου κι αν πάω σ' έχω πάντα στην καρδιά

Θεσσαλονίκη μου ποτέ δε σ' απαρνιέμαι

είσ' η πατρίδα μου το λέω και καυχιέμαι

Θεσσαλονίκη με τα τόσα σου μεράκια

βγάζεις τα πιο όμορφα κορίτσια στον ντουνιά

βράδια μποέμικα τραγούδια στα σοκάκια

γλέντια ξενύχτια μες στην κάθε γειτονιά

Θεσσαλονίκη μου ποτέ δε σ' απαρνιέμαι

είσ' η πατρίδα μου το λέω και καυχιέμαι

Θεσσαλονίκη μου κι αν είμαι μακριά σου

πάντα θυμάμαι τ' όνομά σου το γλυκό

αχ πώς νοστάλγησα να ξαναρθώ κοντά σου

κι ας ξεψυχήσω μπρος τον πύργο το λευκό

Θεσσαλονίκη μου ποτέ δε σ' απαρνιέμαι

είσ' η πατρίδα μου το λέω και καυχιέμαι

Γιατί η μαμά μου έχει περιουσία !

Μένω άφωνη , κοιτάω αυτά τα δυο κουρασμένα μάτια, είχα περάσει για να πω μια καλησπέρα .

Τι το ήθελα κι εγώ;

Δεν πήγαινα στην ευχή της Παναγίας ;

Στα καλά καθούμενα , δέχτηκα μια απερίγραπτη επίθεση , η ατμόσφαιρα πλημμύρισε από μένος, χολή ,πικρία και μια απερίγραπτη οργή , κι όλα αυτά γιατί ; Γιατί η μαμά μου έχει περιουσία ! Μη γελάτε ρε, έτσι όπως σας το λέω είναι !

Τα τελευταία δυο χρόνια έχω κάτσει πολλές φορές στο σκαμνί του κατηγορουμένου, και πρέπει να απολογηθώ γιατί οι δικοί μου είναι ευκατάστατοι , γιατί αυτό είναι, πλούσιους εγώ δεν θα μπορούσα να τους πω , αλλά όλα αυτά δεν έχουν και καμία σημασία .

Σημασία έχει το μένος μερικών ανθρώπων , δεν ξέρω τι μπορεί να βλέπανε τα συγκεκριμένα μάτια πάνω μου , πάντως σίγουρα ότι και να βλέπανε ήταν γεμάτα υποκρισία . Μου είχανε πει να προσέχω , αλλά εγώ όπως πάντα στην κοσμάρα μου!

Μια ζωή για εκείνο που παλεύω είναι για το δικαίωμα όλων μας στην διαφορετικότητα , μου αρέσει να περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους που έχουν διαφορετική άποψη από εμένα , μου αρέσει να συζητάμε , χωρίς απαραίτητα να πρέπει να πείσουμε τον άλλο να δει το δικό μας άσπρο. Γιατί κάτι τέτοιο, ίσως να είναι αδύνατον , όταν αυτός από γεννησιμιού του το αντιλαμβάνεται μαύρο!

Αυτά τα μάτια που ξεχείλιζαν από μίσος , με έχουν κατηγορήσει πολλές φορές , κι ας μην το ξέρουν , δεν χρειάζεται να μιλήσουν , βλέπω το φθόνο , σε αυτά τα μάτια , και λέω μέσα μου γιατί ; Δεν έχω τίποτα απολύτως να χωρίσω με κανέναν , αλλά μη με σταυρώνεις , που δεν έχω την ίδια άποψη μαζί σου , που εδώ που τα λέμε την ίδια έχω , αλλά όταν υπάρχει προκατάληψη , τι να το κάνεις !

Κρίμα, κρίμα , χιλιάδες συσσωρεμένα απωθημένα , μίσος που πίστευα πως στις μέρες μας έχει χαθεί , κάνω πως δεν καταλαβαίνω , πως είμαι από άλλο πλανήτη , μιλάω ζεστά και ευγενικά γιατί πάντα στη ζωή μου απέφευγα τους καυγάδες , αλλά σίγουρα αν συνεχιστεί αυτό θα υπάρξει μέρα που θα χάσω την ψυχραιμία μου !

Γιατί δεν υπάρχει χειρότερος φασισμός από αυτόν , δεν δέχομαι να μου βάζουνε ταμπέλες ,να μην μου επιτρέπουν να διαφέρει η γνώμη μου , το έχω αποδείξει με τη στάση ζωής μου ότι δεν ανήκω πουθενά ,δεν περιορίζομαι , έχω πάντα το μυαλό μου ανοιχτώ .

Η μοναδική πολυτέλεια που έχω στη ζωή μου , είναι να είμαι ελεύθερος, σκεπτόμενος άνθρωπός και τίποτα άλλο, όσοι με ξέρουν και με ξέρουν καλά , ξέρουν πως ποτέ δεν είχα την ανάγκη να δειχτώ , δεν είμαι εξαρτημένη από τα υλικά και ούτε θέλω να αποδείξω τίποτα σε κανέναν ,ποτέ δεν κόμπασα για κάτι !

Τα ρούχα μου δεν κοστίζουν μια ολόκληρη περιουσία , δεν νιώθω την ανάγκη να φανώ μέσα από αυτά , δεν με φοράνε ,τα φοράω !

Έχω αγανακτήσει αυτή είναι η αλήθεια, δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω για να πάψει αυτό το μένος , λευκό πανί θα σηκώνω , πέτρες θα μου ρίχνουνε !

Ρε, μάνα δεν με αποκληρώνεις να τελειώνουμε ;

Το μόνο σίγουρό είναι ότι πρέπει να μπω στο Γκίνες , πρέπει να είμαι από τους ελάχιστους ανθρώπους που αυτά που πιστεύουνε αυτά εφαρμόζουνε και στη ζωή τους ! Γι’ αυτό μίλησα πριν για υποκρισία , δεν μπορείς να φωνάζεις για κάτι και να κατηγορείς τους άλλους γιατί δεν το κάνουν , όταν εσύ ο ίδιος που το πιστεύεις δεν το κάνεις. Γιατί όλοι οι άλλοι που δεν σε ακολουθούν δεν είναι υποκριτές , απλά καλύτεροι από σένα.

Κάνουν τουλάχιστον αυτό που πιστεύουν !

Δεν είναι που...

Δεν είναι που δεν θα είσαι εδώ να μου ξεμπλέξεις τα μαλλιά από τα σκουλαρίκια , δεν είναι που όταν μπαίνω στη θάλασσα δεν θα είσαι εκεί να μου πετάς νερό , δεν είναι που όταν θα περπατώ στο δρόμο δεν θα μου κρατάς το χέρι …. Όχι δεν είναι που στην κουζίνα θα κάθομαι το πρωί και θα πίνω μόνη μου τον καφέ χωρίς εσένα , ούτε που δεν θα σε έχω δίπλα μου για να γκρινιάζω… Όχι δεν είναι που τα βράδια θα κοιμάμαι μόνη μου και δεν θα είσαι εκεί για να με πάρεις αγκαλιά …
Να μωρέ ξέρεις είναι που όταν ανέβηκες στο τρένο δεν σου φώναξα πως σ’ αγαπάω , δεν σου είπα ότι θα μου λείψεις… Γυρίζοντας σπίτι είδα ένα ψυγείο ΕΨΑ σε ένα μαγαζί στη Γερμανού γεμάτο από τις αγαπημένες σου βυσσινάδες και λυπήθηκα που δεν το είχα ανακαλύψει πιο νωρίς για να σου πάρω μια να έχεις για το ταξίδι .
Μπήκα σπίτι και τίποτα δεν είχε αλλάξει, στο ψυγείο τα ψώνια που είχαμε κάνει μαζί, είχανε μείνει και μερικά από τα φαγητά που μου είχες μαγειρέψει , είναι ίσως τα μοναδικά που μπορώ να φάω ξαναζεσταμένα! Στο γραφείο ξεχασμένος ο καφές σου που σου είχα φτιάξει πριν από λίγο, και να, χτυπάει το θυροτηλέφωνο , ξαφνιάζομαι , λέω να ήρθε για να πιει την τελευταία γουλιά από τον καφέ του , μα όχι ήταν μια κοπέλα που μου ζητούσε να της ανοίξω για κάτι διαφημιστικά φυλλάδια από το Μαρινόπουλο . Μα έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσες να ήσουνα εσύ , εγώ η ίδια σε έβαλα στο τρένο , μα ήθελα να πιστεύω πως ήσουνα εσύ, πως σταμάτησες το τρένο και ξαναγύρισες για να συνεχίσεις τον καφέ σου μαζί μου , να μου δώσεις ένα ακόμα φιλί ! Κάθισα στη βεράντα μου έφτιαξα καφέ , πήρα και τα τσιγάρα για παρέα , είδες που όταν είμαστε μαζί δεν τα έχω και πολύ ανάγκη , είμαι περισσότερο εθισμένη σε σένα παρά σε αυτά , στη δίπλα καρέκλα κάθετε η γάτα μας , και μου παραπονιέται που δεν την άφησα να έρθει μαζί σου να πάτε το βράδυ στο Ηρώδειο να δείτε μαζί την Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης , βλέπεις πήρε από εσένα και εδώ στον Πύργο δεν έχω και πουθενά για να την πάω !
Είπα να διαβάσω, την Δευτέρα θα ξεκινούσε η εξεταστική , αλλά το κλείσαμε το μαγαζί κι εμείς, ήτανε να πάω και από μια συμφοιτήτρια μου για να διαβάσουμε , μα με βλέπω να παίρνω άλλο δρόμο και να πηγαίνω κι εγώ προς την κατάληψη,
« Μαριέτα Γιαννάκου τις καταλήψεις άκου και ρώτα τον Αρσένη τι σε περιμένει» αχ βρε Μαριέτα , να ξέρεις κι εμάς τι μας περιμένει , κουλουβάχατα τα είχε κάνει και ο Αρσένης , κουλουβάχατα κι εσύ , γιατί να βρεθείτε και οι δυο στο δρόμο μας ;
Έτσι βρίσκομαι κι εγώ σε αναμονή , ακόμα δεν ξέρω αν θα δίνουμε μέσα στον Ιούλιο , αν θα λιώνουμε κάτω από μεγάλες θερμοκρασίες ή θα μεταφέρουμε το πανηγύρι της εξεταστικής για το Σεπτέμβρη , μέχρι να μάθω θα συνεχίσω να πάω στο «Ελληνικό» να πίνω μπύρες και να τσακίζω τις λαχταριστές του ποικιλίες !Θυμάσαι εκεί που πίναμε μαζί τις μπύρες μας την Τρίτη το βράδυ , που μας κερνούσε και ο Απ’ αλλού! Τελικά οι τυχαίες συναντήσεις είναι οι καλύτερες , τώρα περιμένω με ανυπομονησία να κάνουμε μια ωραία συνάντηση οι μπλόγκερς της Ολυμπιακής γης , αν είναι μάλιστα όλοι σαν τον Απ’ αλλού σίγουρα θα περάσουμε ωραία ! Θα συνεχίσω να αλείφομαι με αντιηλιακά και να ξαπλώνω την κορμάρα μου στις παραλίες του νομού ! Έκανα την αρχή μαζί σου στη Ζαχάρω , είχα πάει και στο delMar , ελπίζω να με περιμένουν κι άλλες ηλιόλουστες μέρες , στη Σκαφιδία , στον Άγιο Ανδρέα , στο Κατάκολο , στη Σπιάντζα , στον Καϊάφα … Προς το παρόν γεμίζω το τασάκι με αποτσίγαρα και σκέφτομαι ότι ίσως αξιωθώ μέχρι να φύγω από εδώ να εξερευνήσω και την ορεινή Ηλεία !
Ανάβω κι άλλο τσιγάρο κόβω βόλτες στη μεγάλη βεράντα στον πέμπτο , φτάνω στη γωνιά που σε έπαιρνα αγκαλιά γιατί κρύωνα κι ας είχε μπει ο Ιούνης , και αγναντεύω τον Πύργο , και την κατάμαυρή από πίσσα Πετροπούλου , να βλέπω και το αυτοκίνητο με τις Βολιώτικες πινακίδες , που θα πάει σκέφτομαι θα περάσει ο καιρός και θα ανηφορήσω κι εγώ προς τα πάνω , να πλατσουρίζω ξανά μαζί σου στα νερά του Παγασητικού! Σβήνω το τσιγάρο και μπαίνω στο σπίτι που παντού υπάρχει η μυρωδιά σου , κάθομαι μπροστά από τον υπολογιστή που μου έφτιαξες εσύ , αν περίμενε από εμένα … Καιρός να πάω στην κουζίνα να τσιμπήσω τίποτα και μετά να πάρω τους δρόμους …

Της γκαντεμιάς το ανάγνωσμα

Νύχτες γυρισμών , κάτω από φώτα αισιοδοξίας , νύχτες που περπατώ στους δρόμους ενός τόπου που ένιωθα ξένου και τώρα του ανήκω . Μέρες γεμάτες πορείες που τελικά μόνο χάσιμο χρόνου δεν ήτανε . Πρέπει να μην ξεχάσω να μου θυμίσω πως κατάφερα να επιζήσω κάτω από αρκετά δύσκολες στιγμές , μέσα σε ένα μισαλλόδοξο περιβάλλον που τώρα κατάφερα να κατακτήσω το σεβασμό του , πρέπει να κρατήσω τα φώτα της αισιοδοξίας ανοιχτά , περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Τώρα που μου έχω αποδείξει πως για όλα αυτά που κάποτε ορκιζόμουνα πως δεν μπορώ να καταφέρω, τα κατάφερα, για όλα αυτά που στο παρελθόν φάνταζαν αδύνατα και πλέον έχουν περάσει στη σφαίρα του αυτονόητου . Πρέπει, γιατί είναι αλήθεια πως τα τελευταία βράδια με επισκέπτονται οι φόβοι μου και καταφέρνουν να με αποδυναμώνουν , να με κάνουν να ξεχνώ ότι είμαι αρκετά πιο δυνατή από αυτούς. Φοβάμαι και οι μέρες μου δεν με βοηθάνε , είναι από αυτές που απλά μου συσσωρεύουν προβλήματα , είναι από αυτές που τρέχω και δεν φτάνω να μπαλώσω τρύπες , μπαλώνω μια και ανοίγει άλλη . Και το σπίτι μου δεν με βοηθά, καταρρέει κι αν δεν κάνω κάτι θα πέσει να με πλακώσει , τώρα που όλα πάνε στραβά βρήκε κι αυτό να αποδιοργανωθεί . Και όταν λέω σπίτι εννοώ τα ντουβάρια , αυτούς τους γνώριμους τέσσερεις τοίχους που αφουγκράζονται τους φόβους μου , γιατί από έμψυχό υλικό δεν υπάρχει τίποτα άλλο μέσα εδώ , είμαι μονάχη μου και μόνη μου πρέπει να τα βρω , μόνη μου πρέπει να τα βρω και με τους τοίχους μου . Υπό κατάρρευση το σπίτι μου κι εγώ !Όποιο ξύλο κι αν χτυπήσω , όση θυμίαμα κι αν ανάψω δεν θα αλλάξει τίποτα , το μόνο που πρέπει να κρατήσω είναι η ψυχραιμία μου , το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να γελάσω δυνατά με την γκαντεμιά που με δέρνει ή να παραδεχτώ πως το σπίτι μου έχει κυριευθεί από κακά δαιμόνια !!! Όλες οι λάμπες του σπιτιού μου αποφάσισαν να καούν ή μάλλον να κάνουν μια φαντασμαγορική έκρηξη η μια μετά την άλλη , οι κλειδαριές να χορεύουν σάμπα , σαν να επαναστατούν και να μην θέλουν να κάνουν τη συνηθισμένη τους κίνηση , λες και είμαι ανεπιθύμητη στο ίδιο μου το σπίτι , βάζω το κλειδί στην κλειδαριά κι αντί να ανοίξω την πόρτα αυτή κάνει ότι γουστάρει και παίρνει σβούρες , κι εγώ παίρνω σβούρες και κάνω τον ακροβάτη στον πέμπτο και πηδάω από μπαλκόνια . Οι βρύσες τρέχουν και το pc μου αποφάσισε να με εγκαταλείψει την ώρα που το έχω ανάγκη!
Κι όλα αυτά σημαίνουν χρήμα , ένα χρήμα που δεν μου τρέχει από τα μπατζάκια , ένα χρήμα που κυνηγάω να το βρω για να γεμίσω άλλες τρύπες πιο παλιές …
Κι όμως θα καταφέρω να φανώ πιο δυνατή από τους φόβους μου , δεν θα τους κάνω τη χάρη , θα πεισμώσω ενάντια σε όλα αυτά που μου πάνε στραβά τον τελευταίο καιρό , για να έρθουν και άλλες νύχτες γυρισμών , κάτω από ήχους προσδοκιών , κάτω από φώτα αισιοδοξίας και ο Θεός βοηθός !

Ο "ΚΥΚΛΟΣ" ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ένα γράμμα για τη Σοφία !

Σοφία με ξέρεις και με ξέρεις καλά , αλλά θέλω να σου συστηθώ ξανά . Το ξέρω είσαι εύκολος άνθρωπος , μερικές φορές είσαι τραγικά καλή, δεν έχεις μάθει να λες και πολλά όχι στη ζωή σου , δεν κρατάς κακίες .
Βέβαια οι άνθρωποί γύρω σου το εκμεταλλεύονται αυτό και πολλές φορές τους αφήνεις εσύ να το κάνουν , σε θεωρούν ανόητη και αφελής και τώρα μεταξύ μας εδώ που τα λέμε είσαι! Μου δίνεις την εντύπωση καμιά φορά ότι σου αρέσει κι όλας , ναι είναι γνωστό ότι κατά βάθος είσαι μαζοχίστρια, έχεις μάθει να είσαι το θύμα και το γουστάρεις ! Έχεις υπάρξει και θύτης αλλά το ξεχνάς , σε βολεύει ίσως να βρίσκεσαι στη θέση του θύματος , ίσως και να ηδονίζεσαι , δεν ξέρω τι άλλο να πω ! Πιστεύεις ότι περιτριγυρίζεσαι από καθάρματα , ενώ εσένα έπρεπε να σου φορέσουν φωτοστέφανο !
Αλλά αρκετά με την πάρτη σου , όπως είπα και πιο πάνω ήρθε η ώρα να σου ξανά συστηθώ ! Είμαστε συνονόματες το ξέρεις , δεν είμαι τίποτα άλλο από μια άλλη πλευρά του εαυτού σου, βγαίνω σπάνια στην επιφάνεια , συνήθως όταν είσαι άυπνη, κουρασμένη , όταν δεν μπορείς να ελέγξεις τα νεύρα σου, όταν δεν έχεις πάρει το χαπάκι σου για το σίδηρο , όταν αδιαθετείς !
Ναι εγώ είμαι αυτή που δεν δέχομαι μύγα στο σπαθί μου, που ενεργώ σπασμωδικά , που πληγώνω όσους με αγαπούνε , που ξεσπάω όπου βρω απλά και μόνο για να ξεθυμάνω ! Είμαι αρκετά δύσκολος άνθρωπός , είμαι απόλυτη , αμύνομαι , βγάζω τα νύχια μου όπου κι αν βρω είτε κινδυνεύω είτε όχι , είμαι υπερευαίσθητη σε σημείο αηδίας , κλαίω με το παραμικρό!
Με ξέρεις και δεν με συμπαθείς και πολύ , όταν καταφέρνω και σε επηρεάζω τα βάζεις μαζί μου , προσπαθείς συνεχώς να δικαιολογηθείς για μένα , ότι δεν ήσουνα καλά , ότι ήσουν κουρασμένη γι’ αυτό και με άκουσες , αλλά μην ξεχνάς ότι εγώ σου έχω δώσει πολλά ! Αν δεν είχες εμένα, δεν θα έβαζες κάποιους ανθρώπους στη θέση τους , δεν θα είχες καθόλου εγωισμό , δεν θα κοιτούσες έστω και λίγο τη Σοφία , δεν θα έβαζες στόχους ! Παραδέξου το πια , ότι ακόμα κι αν βγαίνω σπάνια στην επιφάνεια , είμαι κομμάτι του εαυτού σου , ότι είμαι εσύ ! Παραδέξου επιτέλους ότι εξαιτίας μου έχεις κάνει τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής σου , ότι εξαιτίας μου έχεις μεγαλουργήσει ! Ναι τα σκάτωσες για ακόμα μια φορά , εξαιτίας μου , κλαις και οδύρεσαι , λες γιατί , αφού εγώ δεν είμαι έτσι! Τα μάτια σου στεγνώνουν , όσα δάκρια είχες, τα έριξες γιατί είσαι τόσο ανόητη , νόμιζες ότι έτσι θα βγάλεις κάτι. Εσύ το καλύτερο παιδί να πληγώσει κάποιον ; Απαπαπαπα, αποκλείεται , πως το έκανες εσύ αυτό , εσένα μόνο σε πληγώνουνε κι αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουνε δεν το κάνεις ποτέ ! Θα το πάρεις ποτέ χαμπάρι , ότι είσαι άνθρωπός και όχι Αγία ; Ότι είσαι γεμάτη ελαττώματα και αδυναμίες.
Γιατί πρέπει να προσποίησε; Όπως όλοι έχεις και εσύ τις κακές σου στιγμές και όσοι σε αγαπάνε πραγματικά , σε αγαπάνε γι’ αυτό που είσαι , εξακολουθούν και σε αγαπάνε ακόμα κι όταν βγάζεις τον κακό σου εαυτό. Εντάξει μπορείς να καπνίσεις όσο θέλεις , μπορείς να μετανιώσεις όσο θέλεις , μπορείς να κάνεις να φαίνονται τα πράγματα όσα τραγικά θέλεις , αλλά πίστεψε με έχασες ! Απομυθοποιήσου πια , το ξέρω πως είναι δύσκολο να γκρεμίσεις μέσα σου την εικόνα που είχες φτιάξει για τον εαυτό σου , να παραδεχτείς ότι δεν είσαι πάντα τόσο καλή όσο θέλεις να νομίζεις ! Αρκετά για σήμερα , είναι ώρα να κάνεις ένα μπανάκι , να πάρεις τις βιταμίνες σου , να φας και τίποτα , αρκετά με τις δίαιτες και τις μαλακίες, να πας να ξαπλώσεις , να αδειάσεις το κεφάλι σου από τις ανόητες σκέψεις σου !
Πρώτα πρέπει να μάθεις να μπορείς να συγχωρείς τον εαυτό σου , για να ζητήσεις και από τους άλλους να σε συγχωρήσουν . Πρώτα πρέπει να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου, για να ζητήσεις από τους άλλους να αγαπήσουν τη Σοφία . Πρώτα πρέπει να πιστέψεις στον εαυτό σου για να πιστέψουν και οι άλλοι σε σένα ! Δεν θέλω να σε αδικώ έχεις κάνει πολλές προσπάθειες γι’ αυτό και αλήθεια τα έχεις καταφέρει , τα έχεις βρει με σένα , πάντα υπάρχουν όμως και στιγμές αδυναμίας , πίστεψε με σε μένα δεν χρειάζεται να δικαιολογηθείς καθόλου.
Αλλού πρέπει να ζητήσεις συγνώμη , αλλού πρέπει να ανοίξεις την αγκαλιά σου, αλλού πρέπει να πεις ότι όσα είπες δεν τα πιστεύεις , γιατί είναι άδικο να κρίνεις τον εαυτό σου και τους άλλους από στιγμές αδυναμίας , είναι άδικο να μην αναγνωρίζεις στον εαυτό σου μα και στους ανθρώπους που σε αγαπούν πραγματικά αυτό που τους αξίζει !
Αν θέλεις να σε συγχωρήσουν πρέπει πρώτα εσύ να μάθεις να συγχωρείς …

Βουτιά και φραπεδία !

ΕΙΣΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΓΟΥΡΙ ΜΕΣΆ ΤΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ, ΠΑΓΟΥΡΙ
KΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΚΟΒΩ ΦΛΕΒΕΣΞΕΝΥΧΤΑΩ ΜΕ ΦΡΑΠΕΔΕΣΚΑΙ ΞΗΛΩΝΩ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ...

ΣΤΟ ΡΕΤΙΡΕ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΑΝΩΜΑΛΙΑΣΘΑ 'ΧΟΥΜΕ 11 ΚΟΠΕΛΕΣΘΑ 'ΡΘΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΤΡΕΣ ΜΕ ΟΜΠΡΕΛΕΣ

ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΘΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΡΤΥOH YEEEEEEESSSSSSSSSSS

ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕΞ ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕΞ...ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΕ ΓΥΑΛΙΝΟ ΠΥΡΕΞ...

ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΠΑΛΑΜΑΡΙ ΤΙ ΤΗΝ ΘΕΛΕΙΣ ΤΗ FERRARI;

ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΚΑΙΝΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΜΑΝΕΚΕΝΕ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΣΚΥΛΑΔΙΚΟΥ
Χριστίνα Γαλάνη"
Από κορμί είμαι η best
Κι από προσόντα είμαι first
Μ' αυτό στους άντρες κάνω test
Για να διαλέξω.
Μπες όπως όλοι στη γραμμή
Ασε τα μα, τα μου, τα μη
Πέρνα λοιπόν τη δοκιμή
Και ίσως σε επιλέξω"Πέπη Τσεσμελή"
Σκανδαλίζομαι, μονάχη μου αγγίζομαιμε μια γραβάτα σου ερεθίζομαι"
"Αν θέλεις να ανοίξουν της καρδούλας μου οι πόρτες,βγάλε όλα τα ρούχα σου κι έλα με τις μπότες"
Λάκης Σκουτάρης"
Είμαι ένας άνθρωπος τρελός,σχιζοφρενής και μανιακός,που μες την τρέλα μου ο φτωχός,ψάχνω για να' βρω λίγο φως"
"Σκοτάδι, πισσοσκόταδο, μαύρο σκοτάδι πίσσα,σκοτάδι είσαι σκοτεινό, σκοτοσκοτεινιασμένο,σκοτάδι κατασκότεινο, και βράδυ βραδιασμένο.
"Αντζελα Ρέμπη" Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες, θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες"ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1970 !!
Κώστας Καφάσης"Το βράδυ θα έλθω να σε πάρω, γι' αυτό μη φας, θα φάμε γλάρο.
"Νίκος Δουλάμης"Έρωτά μου τοκογλύφε γλύφε το κορμί μου γλύφε"
Και τέλος μια συλλογή από τα καλύτερα των δύο Εθνικών Οδών και του συνολικού επαρχιακού και αγροτικού Οδικού Δικτύου:
"Απόψε έχω περίοδο, μα έχω κι άλλη δίοδο.""Θέλω στο σώμα σου σαν μπω, να με χτυπάς με το σαμπώ."
"Τα ματάκια σου με καιν γιατί είσαι μανεκέν. "
"Μείνε μαζί μου έγκυος, είμαι πολύ φερέγγυος."
"Σε βρίσκω πολύ κύριο, αλλά περνάω κλιμακτήριο."
"Μωρό μου είσαι όργιο, σαν τον Αγιο Γεώργιο"
"Σε είδα στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα,μα ξαφνικά κατάλαβα πως έλειπε η σέλλα."
Ακολουθεί το καλύτερο!!!(η ιστορία γενικά περιγράφει έναν απατημένο σύζυγο όπου στην αρχή απειλεί):«θα φέρω τη βενζίνη κι αναλαμβάνω την ευθύνη.» και καταλήγει στο ρεφρέν που μας άφησε άφωνους.:«την είχα άχτι, την είχα άχτι,τώρα την έχω μόνο σε στάχτη,μέσα στο τσίγκινο κουτί,που φύλαγε τα μπικουτί..»


Υ.ΣΜπάνια , ηλιοθεραπείες ,ποτά, ξενύχτια, Eurovision και παρτάκια που καιρός για γράψιμο!

Χρόνια πολλά Κωνσταντίνε !!!!!

Μ.Α.Λ.Α.Κ.Ι.Α

Τέτοιον άντρα,τέτοιον άντρα !

Απεργίες,καταλήψεις,φωνές,χαρτιά και βιβλία πεταμένα στο πάτωμα. Εργασίες που παίρνουν παράταση.Yποχρεώσεις που μπόρεσες να κλειδώσεις για λίγο στο μπάνιο μαζί με τα άπλυτα.Δίπλα σου οι βαλίτσες που εδώ και μια βδομάδα δεν αξιώθηκες να αδειάσεις .Όλο το σκηνικό είναι κατάλληλο για μια ακόμα μικρή απόδραση από την Ολυμπιακή γη!

Στο ακουστικό ακούς τη φωνή του εξόριστου που γύρισε και δεν κρατιέσαι.θες να πάρεις τους δρόμους,θες να βρεθείς κοντά του.Να χαθείς σε μια αγκαλιά που ποτέ δεν σου εγγυήθηκε την ασφάλεια,αλλά είναι το μοναδικό μέρος που νιώθεις ασφαλής!

Δεν το σκέφτηκες και πολύ. Δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά που το κάνεις!
Ήταν μια Τρίτη του Μάι,μια Τρίτη βράδυ πριν την απεργία κι όπως λέει και το γνωστό λαϊκό άσμα:από τον Πύργο της Βαβέλ,έφυγα νύχτα με το ΚΤΕΛ για να γλυτώσω !

Οι κινήσεις σου γνωστές.Κλείνεις το τηλέφωνο,παίρνεις την πρώτη βαλίτσα που βρίσκεις μπροστά σου και τη γεμίζεις κι αυτή όχι απαραίτητα με τα απαραίτητα,μα με ότι σκοντάφτεις μπροστά του.Χτυπάς το κουδούνι της διπλανής πόρτας,είναι οι μοναδικοί άνθρωποι που εδώ κάτω, νιώθεις δικούς σου. θες να τους δώσεις αναφορά γιατί κατά βάθος σου έλλειψε αυτό.Εκείνη την ώρα παραγγέλνουν κρέπες και εσύ όπως πάντα,δεν θα πεις όχι σε ένα ακόμα γευστικό όργιο!Κάθεσαι λίγο,φιλοσοφείς αγχωμένα στη βεράντα, κοιτάς το ρολόι. Η κρέπα μπισκότο-μερέντα - μπανάνα είναι μπροστά σου. με τεράστιες μπουκιές την καταβροχθίζεις!Ασπάζεσαι τους γείτονες,κρατάς τη βαλίτσα στο χέρι και παίρνεις το δρόμο για το Σιδηροδρομικό σταθμό. Βλέπεις λεωφορεία δεν κυκλοφορούν τέτοια ώρα!

Το τρένο για την πρωτεύουσα αναχωρεί στις 00:45.Το ξέρεις πως αποφεύγεις αυτό το τρένο. Έχεις καλές και κακές αναμνήσεις από αυτή τη διαδρομή αλλά στις ράγες που θα ταξιδέψεις,έχουν περάσει τόσα και τόσα τρένα. Βλέπεις εδώ είναι Ελλάδα,εδώ είναι Πελοπόννησος και κάτω από το αυλάκι οι γραμμές είναι από εποχή Τρικούπη!!!
Δε σε νοιάζει όμως. Η ανάγκη σου να ταξιδέψεις και να βρεθείς κοντά του είναι μεγαλύτερη από την ταλαιπωρία που ξέρεις πως θα τραβήξεις!

Το τρένο ξεκίνησε κι εσύ πήρες τη θέση σου στο πρώτο βαγόνι. Δίπλα σου κάθεται ένα ζευγάρι μέσα στη γλύκα!Από την 1 Ιουνίου 2005 ,δεν υπάρχουν θέσεις καπνιστών και μη . το κάπνισμα εξορίστηκε από τα τρένα όχι όμως κι από αυτό που όλα είναι χύμα! Έτσι βάζεις τα άσπρα ακουστικά κι ανάβεις τσιγάρο, θα ανάψεις πολλά μέχρι το τέλος της διαδρομής!

Το βαγόνι θα αδειάσει μέχρι την Πάτρα και μόνο το ζευγάρι δίπλα σου θα ερωτοτροπεί για λίγο ακόμα μέχρι το Ρίο!Άλλοι επιβάτες θα ανέβουν κι εσύ θα είσαι ακόμα εκεί. Απέναντί σου κάθεται ξανθός αλλοδαπός,που επιδεικτικά σε κοιτάει και τρίβει το πέος του. όχι δεν είσαι ρατσίστρια αλλά κάτι τέτοιες ώρες θυμάσαι τον Καρατζαφέρη!

Στην Κόρινθό θα αποβιβαστούμε όλοι. όχι δε θα πάρουμε τον προαστιακό,δεν λειτουργεί τέτοια ώρα,έτσι κι αλλιώς δεν θα λειτουργούσε καθόλου ούτε την υπόλοιπη μέρα λόγω απεργίας!

Θα ανέβουμε σε δυο λεωφορεία του ΟΣΕ, για να μας πάνε μέχρι τους Αγίους Αναργύρους .Βλέπεις γίνονται έργα.Ο σταθμός Πελοποννήσου έχει κλείσει εδώ και καιρό, όπου να’ ναι θα κατεδαφιστεί, ίσως απλά γιατί εκεί σε πρωτογνώρισα μια συμβολική μέρα 11 Σεπτεμβρίου 2004,οπότε αναγκαστικά πρέπει να καταστραφεί!!!!

Τέλος καλό όλα καλά. Έχει ξημερώσει και στο σταθμό των Αγίων Αναργύρων ένας υπέρβαρος ταρίφας γίνεται ο ήρωας μου. Αν και πρωί η Αθήνα όπως πάντα είναι χαοτική.Η κίνηση αρχίζει και τσακίζει τα ήδη τσακισμένα νεύρα μου. 'Ενας παππούς από την Κυπαρισσία είναι μαζί μου. Πάει στην Ευελπιδων για μια δίκη.Μα καλά δεν του είπε κανείς ότι σήμερα δεν λειτουργεί τίποτα;Κόσμος και κοσμάκης ψάχνει για ταξί,σε λίγο θα παστωθούμε σαν σαρδέλες!

Ήρθε η ώρα να ξεχάσεις τα πάντα όμως.Ούτε η κούραση σε πιάνει,ούτε τα νεύρα,ούτε τίποτα! Έφτασες στου Γκύζη. Διασχίζεις τη Μομφερράτου. Πληρώνεις τον ταξιτζή. Κατεβαίνεις. Παίρνεις τη βαλίτσα σου και έφτασες στον παράδεισο. Υπάρχει παράδεισος στου Γκύζη !

Η εξώπορτα είναι ανοιχτή. Ανεβαίνεις τα σκαλιά.Χτυπάς κουδούνι,μα ο άντρας για τον οποίο θα πουλούσες και τα γίδια και τη μάντρα.Κοιμάται!Ίσως τελικά να μην ήτανε και τόσο καλή ιδέα που του επέστρεψες πέρυσι τον Ιούνιο τα κλειδιά από το σπίτι!

Δεν απελπίζεσαι.ένα τηλέφωνο ήταν αρκετό για να τον ξυπνήσεις!Η πόρτα ανοίγει.Όχι δεν θες να διαλέξεις άλλη κουρτίνα,γιατί αυτή την φορά ήσουν πολύ τυχερούλης και δεν έπεσες στον Ζονγκ!Η πόρτα ανοίγει και είναι σαν να ακούς την Τριφύλλη να φωνάζει τοίχε τσούζζζ!Η πόρτα ανοίγει. Όχι δεν τον άλλαξε η ξενιτιά ,απλά είχε ρέψει λιγάκι!Η πόρτα ανοίγει και ναι είναι ο άνθρωπός αυτός με τον οποίο θες να πας το ταξίδι ,τον αγκαλιάσεις και είναι σαν να κρατάς τα πάντα !

Αρκετά με αυτή την πόρτα που ανοίγει!!!Η πόρτα άνοιξε λοιπόν για να κλείσει και φυσικά τίποτα δεν μπορώ να πω άλλο γιατί πίσω από τις κλειστές πόρτες γίνονται τα καλύτερα !

Μεσημέρι Τετάρτης ξυπνάς και στο πιάτο σε περιμένει μια λαχταριστή μακαρονάδα με μια περίεργη, αφροδισιακή κόκκινη σάλτσα,το μυστικό πρέπει να κρύβεται στο αλκοόλ που περιέχει! Είπαμε τέτοιον άντρα, τέτοιον άντρα που να μαγειρεύει και εξαιρετικά που θα ξαναβρείς ;΄;;

Βράδυ Τετάρτης. Ανηφόρες και σκαλιά σε βασανίζουν.Είσαι βλέπεις συνηθισμένος από το ισιάδι της Λάρισας και δεν τις μπορείς τις ανηφόρες.Μα όσο κρατάς το χέρι του,το λαχάνιασμα περνάει σε δεύτερη μοίρα! Εκεί είναι που λες πως θα κόψεις το τσιγάρο! Μα καλά ποιόν κοροϊδεύεις;Κι όμως φτάνεις στην όαση του Γκύζη, « Ηπείρου Γεύσεις»!

Τα ποτήρια γεμίζουν με κόκκινο κρασί.Να έρχονται και οι σαλάτες.τα πιάτα γεμίζουν με κοκορέτσια και κοντοσούβλια και όλοι μαζί αρχίζετε τη μάσα. Εσύ εκεί. Να κάθεσαι δίπλα του και ο Λεωνίδας ακριβώς απέναντι να καίει οδοντογλυφίδες!!

Να σε λίγο θα έρθει και ο Γιώργος με τη Γεωργία. Είχες να τους δεις κι αυτούς πριν από το Πάσχα.Αγκαλιές φιλιά!Δεν ξέρεις γιατί.Ίσως ποτέ δεν θα μπορέσεις να το προσδιορίσεις αλλά του Γιώργου θέλεις να του ανάψεις λαμπάδα!Σίγουρα κι άλλοι το θέλουν!Τον έχεις δει μετρημένες φορές αλλά τον συμπαθείς απεριόριστα...

Κι άλλο κρασί γεμίζει τα ποτήρια μας και η παρέα μεγαλώνει. Ήρθε ο Κώστας με το Μάνο!

Ο Κώστας μόλις είδε ότι έλειπε ο Μιχάλης , δεν το δέχτηκε. Σου λέει:εγώ ήρθα μέχρι εδώ από του διαόλου τη μάνα κι αυτός που μένει ακριβώς πίσω από το μαγαζί ,δεν θα έρθει;;;

Ναι τα κατάφερε.τον έφερε αγουροξυπνημένο κι έτσι το τραπέζι γέμισε!Εσύ προτίμησες, να πιάσεις τη γωνία σου και να χαθείς στο ποτήρι με το κρασί! Συνήθως μιλάς πολύ,μα αυτή τη φορά σου έφτανε μόνο να ακούς τους συνδαιτυμόνες σου να συζητούν.Να κάνουν πλάκα, να γελάνε,εξάλλου δεν τους ξέρεις και καλά και φοβάσαι πάντα να ανοιχτείς, από την άλλη δεν έχεις και τίποτα να πεις.

Κάθεσαι και απολαμβάνεις.Σπάνια περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους που αξίζει τον κόπο να ακούς , από ανθρώπους που έχουν να σου πούνε κάτι παραπάνω!Μετρημένες οι μέρες σου στην Αθήνα αλλά όλες γεμάτες με πολύ κρασί, άλλοτε χύμα κι άλλοτε γαλλικό, με πολύ αλκοόλ γενικότερα , μα όλες ονειρεμένες!

Η πραγματικότητα εξάλλου λένε πως είναι απλά μια ψευδαίσθηση λόγω έλλειψης αλκοόλ !

Πέμπτη βράδυ.Πίνεις κάτι πιο ελαφρύ μέσα στην πρασινάδα στο Verde στου Παπάγου,που δουλεύει η Γεωργία. Δίπλα σου πάλι εκείνος ο άντρας, που σίγουρα αν είχες μάντρα ή έστω γίδια θα τα πούλαγες για χάρη του, έχεις όμως μια ζωή και του τη δίνεις! Απέναντι ο Γιώργος να του κάνει επιχειρηματικές προτάσεις!

Περιμένετε τη Γεωργία να σχολάσει και φεύγετε γρήγορα και πάλι για χύμα κόκκινο κρασί και κοψίδια!Μπαίνετε στο μαύρο χτυπημένο seat του Γιώργου και φεύγετε με μεγάλες ταχύτητες όπως πάντα για την πλατεία Κουμουνδούρου και το ανεπανάληπτο μπριζολάδικο του Τέλη.

Τέτοιες ποσότητες μπριζόλας και τόσο νόστιμες,σε τόσο χαμηλή τιμή δεν έχεις ξανά φάει,αλλά δεν παραξενεύεσαι. Έχεις συνηθίσει να σε πάει στα καλύτερα! Κι αν νόμιζες πως το έχεις παρακάνει με το καλό φαγητό,το καλό κρασί και όλα τα καλά που συνεβαίνανε πίσω από τις κλειστές σας πόρτες ήσουν γελασμένος!Δεν έχεις δει τίποτα ακόμα...

Παρασκευή μεσημέρι κι εσύ βολτάρεις στη Ζωγράφου στο ΕΜΠ. Γνωρίζεις προσωπικότητες σαν την Βαλιάννα που έχει πάρει το αυτί σου πολλά γι’ αυτή. Κάθεσαι στο κυλικείο και ρουφάς το φραπέ σου ενώ ο Βαγγέλης ρωτάει το Νίκο πότε θα πάει στην Ελασσόνα!

Είδε εσένα φαίνεται και θυμήθηκε τη Γιάννα (ουι θυμουσιάρη Βολιώτη )! Να και ο Λεωνίδας!Μόλις έχει τελειώσει το μάθημα του και πήγατε μαζί του να φάει μια σαλάτα μαρούλι,κάτι της έλειπε πάντως!Κάτι έλεγε για βαν,μπράβους και ξύλο αλλά δεν θέλω να επεκταθώ!

Ο ήλιος καίει. Κοντεύεις να σκάσεις από τη ζέστη αλλά να σου μπροστά ο Βερόπουλος στην Αλεξάνδρας .πάλι κάτι θα μαγειρέψει λες,και να γεμίζει το καλάθι με ρύζι πρώτης ποιότητας,φιλέτα κοτόπουλου,διάφορα περίεργα μπαχαρικά,πιπεριές,ξύλινές σπάτουλες και προφυλακτικά! Τα άλλα τα υλικά δεν τα λέω,για να μην αποκαλύψω το μυστικό της συνταγής!

Και εγένετο ένα άγριο τσιμπούσι! Δεν ήξερες τι είχε μέσα αλλά μέχρι το πρωί μιλούσατε μέχρι που σας πήρε ο ύπνος αγκαλιά. Αυτή τη φορά δεν απλώθηκες σε όλο το κρεβάτι ούτε τράβηξες όλο το πάπλωμα,το άφησες για έκπληξή την επόμενη μέρα!

Σάββατο γύρω στις 12 έχεις σηκωθεί για κατούρημα. Χτυπάει το κινητό.Η μάνα σου βρίσκεται κι αυτή στην πρωτεύουσα και κλείνεται ραντεβού σε μια ώρα να βρεθείτε στο Σύνταγμα!

Παίρνεις λεωφορείο μετά το μετρό από Αμπελόκηπους και τσουπ φτάνεις στο Σύνταγμα με συνοπτικές διαδικασίες. Σε περιμένει στα McDonald’s, αλλά μέχρι να διασχίσεις το πλήθος που έχει μαζευτεί περνάνε κάποια λεπτά. Κάποιος ραδιοφωνικός σταθμός βγάζει το πρόγραμμα του από το Σύνταγμα και σε λιγάκι θα βγει να τραγουδήσει και ο Μέγας Σάκης Ρουβάς !

Ψώνια.Λεφτά.Καφεδάκι.Μπυρίτσες και ποικιλίες στο Θησείο μαζί με τη μάνα σου συνθέτουν και ολοκληρώνουν το σκηνικό! Παίρνεις το μετρό από Μοναστηράκι και γυρνάς στο σπίτι. Κάνεις καφέ για τον αφέντη. Του κάνεις και δυο τοστάκια. καλά έφαγες εσύ μην σου μείνει ο άνθρωπός στα χέρια !

Δεν περνάει λίγη ώρα και ο Γιώργος εμφανίζεται μπροστά από το σπίτι. Μπαίνουμε στο αμάξι χωρίς δεύτερη σκέψη!Ο δρόμος μας βγάζει στην Όστρια στο Καλαμάκι .αγναντεύεις τη θάλασσα και ζηλεύεις τα σκυλιά δίπλα σου που κυλιούνται στο γρασίδι!Μετά από λίγο έρχεται και ο Γιώργος και καθόσαστε για αρκετές ώρες!

Σαν να πεινάσατε λίγο και που αλλού θα πηγαίνατε; Στην Pizza di Pasta,στην Αργυρούπολη!Έχεις ξαναπάει εκεί! O δολοφόνος γυρνάει πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Tεράστιες αλμυρές κρέπες και φυσικά και πάλι πολύ κόκκινο κρασί και κουβεντούλα είναι μέσα στο πρόγραμμα!

Το βράδυ το σκηνικό άλλαξε. Eσύ ο Νίκος κι ο Γιώργος μέσα στο σπίτι στου Γκύζη , ανοιχτή μπαλκονόπορτά κεριά και γαλλικό κρασί !

Μελαγχολείς.Aύριο το απόγευμα,θα δεις και πάλι τον Κηφισό.pάλι εισιτήρια και λεωφορεία. Pρέπει να φύγεις.Έχεις βλέπεις ,μια σχολή,μια εκπομπή ,κάτι άπλυτα στο μπάνιο,κάτι εργασίες και υποχρεώσεις και όλα αυτά περιμένουν από εσένα!

Ξημέρωσε Κυριακή. Δεν μπορείς να πεις τίποτα. Ακόμα και μια ώρα πριν φύγεις,εκείνος σε πρόσεχε. Σε φρόντιζε και σου μαγείρευε.Είχες καιρό να βάλεις τα κλάματα αλλά όταν μπήκες στο ταξί τα έβαλες. Έπαιζε βλέπεις κι εκείνο το τραγούδι « Αν είμαστε έτσι καλά, με αυτή την αγάπη , που πότε σωπαίνει και πότε μιλά, μπορούμε να μπούμε σε πλοία και τρένα , να δούμε πολλά ή κανένα ! Αν είμαστε έτσι γεροί και νιώθουμε ωραία! Υπάρχει ένας χρόνος στα αλήθεια μεγαλός , να ζει για τον ένα ο άλλος ! Αν είμαστε έτσι ζεστά και κάνουμε αστεία , στη μέση του δρόμου, στον κόσμο μπροστά, δεν ξέρω τι άλλο μπορούσα να ελπίζω, θα χάσω είπα, μα κερδίζω…»

Το ξεπέρασες γρήγορα.Έφτασες πίσω και ξεκλείδωσες το μπάνιο για να βγουν οι υποχρεώσεις. Σε τράβηξαν όμως και βράδυ Κυριακής πήγες να δεις τον Αστερίξ. τώρα πήγαινε για ύπνο. Δεν έχεις απλά αλκοόλ γι’ αυτό δεν έχεις κέφια. Δεν είναι τίποτα άλλο!

Στη φωτογραφία είναι το καινούργιο φιλαράκι μου!Τον λένε Νικολάκη και είναι ένας αξιολάτρευτος Σουηδικός Τάρανδος !