Φωτιά και Λαύρα ...

Κάθε χρόνο και χειρότερα ....


Και τώρα το τελευταίο μας μήνυμα.
Αφιερωμένο σε κάθε λογής περιθώριους,
παραπεριθώριους και φλαμπουροκουβαλήστρες
σ' όλους αυτούς που πολεμήσαν.

Μόνο ένας σεισμός μας σώζει, φοβερός κατακλυσμός
μαϊντανός να γίνουν όλα, να χαθεί ο πολιτισμός.
- Όπως η Ατλαντίς.

Η ισοπέδωση με έκανε κι εμένα καραφλό, φοράω κάσκα
εσύ μου πας στο σινεράμα, Κρίσνα Χάρε
κι εγώ, σοφός μ' ένα στομάχι φερμουάρ,
να μένει πάντοτε κλειστό όταν πεινάει,
μα και στη λόξα του να λέει au revoir.

Άμα δε σου πέσει η μούρη πως μωρέ θ' αντιληφθείς
τι σου λέει ένας σαμάνος κι ένας οραματιστής.
- Όπως η Ατλαντίς.

Η ισοπέδωση με έφαγε κι ας ήμουνα βουνό, μου ‘καναν μπάνιο
η επανάσταση η όλη του πλανήτη,
ούτε ένα ράφι να μου φτιάξει δεν μπορεί,
απολογήσου μπρος σε μένα τον νεφρίτη,
μη βολοδέρνεις μες στο ψέμα σου μωρή.

Τώρα μαστουριάστε όλοι με τραγούδια του τεκέ
μοναχά τεκέ δεν βρίσκεις που να βρεις και ναργιλέ.
- Όπως και Ατλαντίς.

Αν το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο θεός, εγώ τι φταίω;
Αντίς να φτιάξουνε σε μένα εκκλησίες
να με λατρέψουν σαν συμπέρασμα γυμνό
χωρίς θεόλογα και παπαδοπορδίες
παν και τις φτιάχνουνε στον ίδιο το θεό.

Μόνο ένας σεισμός μας σώζει, απ' το πλέγμα δηλαδής
μαϊντανός να γίνουν όλα, να βουλιάξει όλη η γης.
- Όπως η Ατλαντίς.

αποβιβαστείτε από την δεξιά πλευρά της αμαξοστοιχίας

Τα τρένα περνούν ακόμη . Τα βράδια που κοιμάμαι τα ακούω (και μετά σου λένε για ηχομόνωση …), μα εγώ απέχω από το σταθμό και τα ιδρωμένα βαγόνια (αυτά με την μπόχα καλέ , ο κλιματισμός δεν έχει φτάσει εδώ ακόμα …)
Έπαψα να ακολουθώ τις ράγες . Απερχόμενο travel girl , το δέχτηκα και παραχώρησα τον τίτλο σε κάποια δεκαοχτάχρονη που επιβιβάζεται στο τρένο που αποχαιρέτισα .
Τερματικός σταθμός . Παρακαλούμε να αποβιβαστείτε από την δεξιά πλευρά της αμαξοστοιχίας , δεν φέρουμε καμία ευθύνη για τις αναμνήσεις που αφήσατε πίσω..
Πετώ την γόπα στην πυρακτωμένη άσφαλτο (είδες ελληνική νοοτροπία , απαπαπαπα)
Σαν γόπα από τσιγάρο τούτη η οθόνη . Μαυρισμένη από την πίσσα, όχι αυτή που κατακάθισε στα σωθικά μου … Λέω γι αυτή την επιφανειακή που ίσα που πρόλαβε να κρατήσει αυτό εδώ το blog … Δεν είναι παρά μόνο η επιφάνεια που κιτρινίζει τα δάχτυλα , δεν είναι παρά η στάχτη που λερώνει το πληκτρολόγιο … Τα πιο σημαντικά είναι στα μέσα μου , τα πιο σημαντικά είναι αυτά που δεν γράφτηκαν και δεν θα γραφτούν ποτέ σε αυτή την οθόνη … Γιατί μόνο τα backstage αξίζουν

Μπάτε σκύλοι αλέστε

Πως τα κατάφερα πάλι έτσι ; Έβαλα νταβατζήδες στις σκέψεις μου.. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά , που έγραφα ότι ήθελα , που δημιουργούσα ότι ήθελα και που μπορεί να μην τα διάβαζε και να τα έβλεπε κανείς , αλλά ω Θεέ μου ήταν πραγματικά καλύτερα τότε .
Δεν φταίει κανείς ,αλλά δεν μπορώ να γράψω όπως πριν , δεν μπορώ να γράψω αλήθειες , γιατί οι αλήθειες προϋποθέτουν να είσαι ελεύθερος άνθρωπος κι εγώ δεν είμαι πια …
Το ψέμα σε δεσμεύει , σε κάνει πιο κλειστό , επιφυλακτικό σε κάθε κίνηση σου , μην τυχόν και αποκαλυφθεί η αλήθεια …
Όταν ήμουνα μικρή έγραφα σε κώδικα , σε μια δική μου γλώσσα που θα μπέρδευε τους άλλους και κυρίως την μητέρα μου , που πάντα παραβίαζε τα προσωπικά μου ημερολόγια…
Αυτό με έθλιβε πάντοτε κι αν και της είχα ζητήσει πολλές φορές να μην το κάνει γιατί δεν ήταν σωστό εκείνη συνέχιζε κι έτσι κι εγώ είχα μάθει να γράφω υπονοώντας και όχι εννοώντας και ξέρετε έχει μεγάλη διαφορά το ένα με το άλλο …
Λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να γράψουν χωρίς φύκια και μεταξωτές κορδέλες και να έχουν πιάσει το νόημα . Λίγοι είναι αυτοί που χωρίς να κρύβουν και να υπονοούν δήθεν κουλτουριάρικες ατάκες , αλλά να γράφουν την μια και μοναδική τους αλήθεια , να μπορούν να κάνουν την ανάσα σου να σταματά .
Πολλές φορές είχα ορκιστεί στον εαυτό μου ότι δεν θα ξαναέγραφα , γιατί δεν μπορούσα να κρατήσω κανένα μυστικό όπου και να έκρυβα τα γραπτά μου. Η μητέρα μου θα τα έβρισκε και θα έβλεπε τις σκανταλιές που είχα κάνει κι αλήθεια έκανα πολλές .
Όμως δεν μπορούσα να νικήσω αυτό μου το πάθος , όπως και η μητέρα μου το είχα πάρει απόφαση πως δεν θα σταματούσε ποτέ να ψάχνει τα πράγματα μου , έτσι έπρεπε να λυτρωθώ γράφοντας και παράλληλα πολλές φορές να πρέπει να καμουφλάρομαι , να κρύβομαι … Έγραψα σε κώδικα , έγραψα μελαγχολικά , έγραψα ποιήματα που μόνο υπονοούσαν , αλλοίωσα τις αναμνήσεις μου γράφοντας όχι για εκείνα που είχα πυρποληθεί το εκάστοτε βράδυ , αλλά για αυτά που θα ικανοποιούσαν την μητέρα μου , πάντα έγραφα για την μητέρα μου , γιατί πάντα ήξερα ότι έχω έναν αναγνώστη . Έγραφα κι άφηνα σημάδια πάνω στα κείμενα μου, σημάδια που μόνο εγώ θα μπορούσα να αποκωδικοποιήσω ..
Όταν έγραψα την πρώτη κιόλας παράγραφο γι αυτό εδώ το blog ήξερα πως ήμουν ήδη ελεύθερη , έγραψα έτσι όπως ήθελα πάντα να γράψω . Έγραψα την αλήθεια , την αλήθεια μου , χωρίς να νοιάζομαι αν κάποιος το διαβάσει , αν κάποιον αγγίξει , αν έχω αναγνωσιμότητα , αν πειράξουν αυτά που έγραφα τον πρώην γκόμενο , τον συγγενή , τον φίλο .
Από τότε που άρχισαν να με απασχολούν όλα αυτά έχασα το νόημα , την μαγεία του να γράφεις ελεύθερα , ανυποψίαστα , χύμα , ξεκάθαρα . Έγινε κι αυτό εδώ το blog σαν ένα άλλο παραβιασμένο ημερολόγιο μου , όχι γιατί διαβάσατε όλοι εσείς τις σκέψεις μου , εγώ άφησα επίτηδες ανοιχτή την κλειδαριά αυτή τη φορά , αλλά γιατί πια δεν μπορώ να γράψω ελεύθερα …
Όλοι οι φίλοι , οι γνωστοί ,οι γκόμενοι έχουν άποψη, γνωρίζουν πια βλέπετε το blog μου και δεν τους αρέσει εκείνο και το άλλο , τρελαίνονται γι αυτά που γράφω αλλά τα θέλουν μόνο για ιδιωτική χρήση .
Κατέβασα το προηγούμενο post , γιατί ένας πρωταγωνιστής , μου ζήτησε να βγάλω τις φωτογραφίες εκείνες που υπήρχε αυτός και οι φίλοι του . Φυσικά δεν μπορούσα να το κάνω , γιατί όλο αυτό είχε μια ιστορία , είχε τη ζωή μου , που μες σε αυτή ήταν και εκείνος και οι φίλοι του ή οι φίλοι μας δεν έχει σημασία . Αποφάσισα να το βγάλω όλο , και να σας πω και κάτι, άλλα ήθελα να γράψω απόψε και άλλα έγραψα. Μα δεν μπορώ πια, κουράστηκα να γράφω με κώδικες ή να γράφω όλα αυτά που εσείς θα θέλατε να διαβάσετε , ότι σας αγαπώ και σας λατρεύω και ότι είστε τα καλύτερα παιδιά , ενώ ήθελα να γράψω ότι είστε μπάσταρδοι και ότι δεν σας γουστάρω με την καμία . Το γράψιμο για μένα ήταν πάντα η λύτρωση μου , ήταν ο τρόπος μου να αντιμετωπίζω και να βλέπω τη ζωή . Από μικρή το μόνο που θυμάμαι να κάνω είναι να προσπαθώ να γράψω την αλήθεια και κάποιος να μου το απαγορεύει , ποτέ δεν έμαθα συντακτικό και ορθογραφία και ας με κοροϊδεύει ακόμα η φίλη μου η Αικατερίνη γι αυτό . Έμαθα πολλά όμως, κι ότι ξέρω , δεν το έμαθα διαβάζοντας αλλά γράφοντας .
Παρατηρούσα ασυνείδητα τη ζωή , τους ανθρώπους , τον κόσμο γύρω μου και το βράδυ πήγαινα στα χαρτιά μου και τα λέρωνα με λέξεις , δεν μπορούσα να καταγράψω τι είδα , ούτε να μαρτυρήσω με αυτόν τον τρόπο στη μητέρα μου , πως είχα βρεθεί εκεί που δεν έπρεπε και έτσι πάντα έγραφα μόνο τα συναισθήματα που μου είχαν προκαλέσει οι εικόνες, σε αυτά δεν μπορούσα να κάνω σκόντο , αλλά και από αυτά με ανακάλυπτε !

Γι αυτό σας λέω , δεν είμαι ελεύθερη πια …

Y. Σ Ήταν μεγάλο , σκληρό , απολαυστικό …

Πόσες ερμηνείες αλήθεια μπορούν να δοθούν , πόσες παρεξηγήσεις και παρανοήσεις να δημιουργηθούν ; Κι εγώ απλά σας έλεγα για τον χωνάκι παγωτό που έφαγα σήμερα … Χα-χα-χα-χα…

Το μπλουζ του Αη-Ονούφρη

Ανεβάζω και πάλι το παλιό post χωρίς φυσικά αυτούς που δεν θέλουν να υπάρχουν στις αναμνήσεις μου και ευχαρίστως τους βγάζω ...!

Σοφία άρον την ξαπλώστρα σου και περιπάτει…

Δεν γράφω και δεν θα γράψω σύντομα , σας χαιρετώ από την όμορφη Κουρούτα , πίνω φραπέ, λιάζομαι και προσπαθώ να κάνω ότι μπορώ για να δροσιστώ γιατί αν και καλοκαιρινός τύπος , τέτοιο καύσωνα δεν τον μπορώ !

Πατέρα δώσε σε μένα τα λεφτά να σας κάνω καλύτερο site !!!

Σ.Ο.Φ.Λ.Α

Μουνόψειρα υπό εξαφάνιση

Μια φορά κι έναν καιρό στο υπουργείο Παιδείας είχε πέσει μια βαριά αρρώστια … Φέρανε γιατρούς από το εξωτερικό για να τους εξετάσουνε , κι όλοι με μια φωνή διαπίστωσαν ότι βρήκαν ένα σπάνιο είδος μουνόψειρας . Μιας μουνόψειρας που ήταν υποεξαφάνιση και μόνο στους ελληνικούς φαλλούς και τα αιδοία κυκλοφορούσε… Αυτή προκαλούσε οκνηρία και κνησμό σε όσους είχαν κωλύσει , καθώς και εγκεφαλικές βλάβες. Έτσι ολημερίς τα ξύνανε το βράδυ τους γινόταν πάλι τούμπανο .. Όλοι άρχιζαν να είναι καχύποπτοί , ποιος/α ήταν εκείνος/η που τους είχε κωλύσει ; Δεν βρέθηκε ποτέ φάρμακο γι αυτό το συγκεκριμένο είδος ψείρας , μόνο κάποιοι Δήμαρχοι (παλιοί κοινοτάρχες δηλαδή , άρε Καποδίστρια τι μας έκανες )και κάποιοι τοπικοί παράγοντές από την Καρδιτσομαγούλα και άλλα μεγάλα κεφαλοχώρια κατέβαιναν στην Αθήνα , τους έδιναν κάτι μαγικά σύκα με καταπραϋντικές ιδιότητες . Σαν αντάλλαγμα τους ζητούσαν να ανοίξουν τμήματα ΤΕΙ ή ΑΕΙ στα μέρη τους , γιατί οι φοιτητές που θα ερχότανε θα άφηναν λεφτά στην τοπική κοινωνία . Φυσικά δεν είχε γίνει κανένα πρόγραμμα , τι χρησιμότητα θα είχε ένα ΤΕΙ Αγελαδογονιμοποιητή ή ένα Πανεπιστήμιο Πυρηνικής Φυσικής στον Άνω Πλατανιά , ούτε τι ανάγκες είχε η αγορά εργασίας , ούτε που θα μπορούσαν να απασχοληθούν οι απόφοιτοι αυτών των σχολών . Συν της άλλης δεν υπήρχαν καθόλου υποδομές , στήνανε ένα τσαντίρι ή ένα προκάτ στη μέση του πουθενά , φέρνανε από σχολεία –Πανεπιστήμια –στάνες και τα συστεγάζανε μαζί , τρώγανε τα λεφτά και όλα τα άλλα άστα να πάνε στο διάολο . Όσο για τα επαγγελματικά δικαιώματα αυτών των τμημάτων ; Τι είναι αυτά; Κανείς δεν γνώριζε .Υποδομές , βιβλιοθήκες , εργαστήρια ;;;; Χα-χα-χα! Τι είναι αυτά ; Τα λεφτά είπαμε φεύγανε στα σύκα … Και όλο αυτό το ονομάζανε αποκέντρωση !!!! Εμείς δεν ζούμε στην Ελλάδα ρε , αφού Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα … Και δεν το λέω για μένα που τώρα ζω στο κατσικοχώρι του κερατά , αλλά και όλοι εσείς που ζείτε στην Θεσσαλονίκη , στην Πάτρα , στο Ηράκλειο ,στη Λάρισα νομίζεται ότι νοιάζονται τι γίνεται στις τοπικές κοινωνίες σας ; Παπάρια

In this great future, you can't forget your past

Δεν ξέρω τι είναι εκείνο που μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο αισιόδοξο . Ξέρω όμως για τα καλά τι είναι εκείνο που κάνει εμένα να χαμογελάω , τι με κάνει να είμαι θεριακλού, με τα έτσι και με τα εκείνα μου ! Δεν πάει ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα , έχω τόσα αποθέματα κουράγιου και ψυχικής ηρεμίας που δεν χαμπαριάζω τίποτα . Χμ… Ξέρω η εύκολη εξήγηση σε όλο αυτό , μπορεί να τη δώσει κανείς βιαστικά μέσα σε μια λέξη «αναισθησία» . Όχι φιλαράκο μου δεν είναι αυτό . Όταν έχεις δει τα χειρότερα και τα μη αναστρέψιμα ξέρεις καλά πως είναι το παιχνίδι και ξέρεις και καλά να το παίζεις . Τώρα βέβαια θα πει κάποιος μεγάλος μαγκάκος, πως τα ξέρεις εσύ μωρή από τα 22 σου . Δεν φταίω ρε μεγάλε που εσύ στα 22 σου ήσουν αραχτός και light και παρόλα αυτά τίγκα στην μελαγχολία και την ανασφάλεια … Δεν φταίω εγώ που το έργο το ανακάλυψες 30 χρόνια μετά , καλύτερα για σένα .Πέρα από όλα αυτά όμως, η αισιοδοξία πιστεύω είναι κάτι που πηγάζει από τα μέσα του καθενός μας , είναι στάση ζωής , είναι νίκη στην μιζέρια μας, είναι οπτική γωνία .

Μόνο όποιος δεν φοβάται μπορεί να είναι αισιόδοξος , μόνο όποιος μπορεί να αγαπάει μπορεί να είναι αισιόδοξος , μόνο αυτός που μπορεί να σηκώνεται από τα συντρίμμια και να τραγουδάει μπορεί να είναι αισιόδοξος . Για παράδειγμα στις 4 Μαρτίου το 2004 είχα πιάσει φωτιά , μαλλιά, ρούχα φρύδια ,βλεφαρίδες όλα είχαν πάρει φωτιά ..

Όσοι βρισκότανε κοντά μου άλλοι κλαίγανε , άλλοι τρέξανε να βοηθήσουνε , άλλοι πάγωσαν από τη σκηνή , κι εγώ μετά το πρώτο σοκ και αφού είχα μπει ολόκληρη μέσα σε μια μπανιέρα και βρεχόμουνα τραγουδούσα πιάνω φωτιάααααααααα, πιάνω φωτιάαααα !!! Γέλασαν όλοι , ψυχραιμία και αισιοδοξία πάνε πακέτο . Πραγματικά αισιόδοξος δεν είναι εκείνος που από τις συνθήκες μπορεί να είναι αισιόδοξος , πραγματικά αισιόδοξος είναι εκείνος που όλα του ήρθαν σκατά κι ακόμα ελπίζει , πραγματικά αισιόδοξος είναι όποιος μπορεί να τραγουδάει σαν τον Bob :

Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: don't give up the fight!

Ή αλλιώς

Cause - 'cause - 'cause I remember when a we used to sit
In a government yard in Trenchtown,
Oba - obaserving the 'ypocrites - yeah! -
Mingle with the good people we meet, yeah!
Good friends we have, oh, good friends we have lost
Along the way, yeah!
In this great future, you can't forget your past;
So dry your tears, I seh. Yeah!

No, woman, no cry;
No, woman, no cry. Eh, yeah!
A little darlin', don't shed no tears:
No, woman, no cry. Eh!

Η αισιοδοξία είναι κουλτούρα

Πουθενά δεν κολλάω

«Θέλω να πω, δεν πάω μόνο με τους αμόρφωτους , ούτε μόνο με τους μορφωμένους ,με όλους κάνω παρέα , αλλά πουθενά δεν κολλάω κανονικά . Έτσι νιώθω . Εκείνο που μου έχει μείνει από μια τέτοια στάση είναι μια σχεδόν μόνιμη μοναχικότητα ,όχι μοναξιά , με «κλάψες και γκρίνιες» που έλεγε «Ο Πασατέμπος» πριν. Μοναχικότητα ηθελημένη , ήρεμη με αξιοπρέπεια, που προσπαθώ να την εμφανίσω και με κάποια επίφαση μαγκιάς , ειδικά στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου . Βοηθάω τους άλλους , υποστηρίζω, τρέχω , αλλά καθόλου δεν γουστάρω το αντίθετο . Δεν θέλω υποστήριξη και βοήθεια από τους άλλους . Πέστε το συναισθηματική αναπηρία , πέστε το ότι θέλετε. Αλλά ακριβώς στα δύσκολα είναι που δεν θέλω να δω άνθρωπο , που κάτι έννοιες όπως « συμπαράσταση», « αλληλεγγύη», «ανθρωπιά», μου φαίνονται κενές περιεχομένου , πιεστικές και ενοχλητικές , όταν πρόκειται για μένα τον ίδιο , τελεία και παύλα . Απόσπασμα από το βιβλίο « Πλατεία Λένιν Πρώην Συντάγματός» (σελ. 145)
Μια αράδα λέξεις , που όμως λένε όσο θα ήθελα να σου πω για να με καταλάβεις ….

Για τη Φωτογραφία

Από τον Απρίλιο του 2007 «Ο Φωτοφράχτης Άνοιξε» και από τότε μπορώ να πω πως έχω έναν επιπλέον λόγο , για να υπάρχω ακόμα στα blogs ! Η Χλόη μας λοιπόν , έχει άγχος , ενόψει της έκθεσης φωτογραφίας που θα συμμετάσχει ! Χλοάρα μην μασάς , με ότι καταπιάνεσαι τα καταφέρνεις περίφημα ! Η Χλόη ανέβασε ήδη στο blog της , μια από τις φωτογραφίες που θα βάλει στην έκθεση και ζητάει τη γνώμη σας , επισκεφτείτε την
ΕΔΩ

Για το Ζήκο Εδώ

22 Χρόνια Γαϊδούρα

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΑΡΙ ΜΟΥ !!!

ΚΑΙ ΠΟΥ’ΣΑΙ ΚΛΑΙ ΜΑΙΝ , ΧΑΛΑΡΑ …ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΒΑΘΙΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ ΣΟΥ

Κράνος

Γεωργία

Η κοπέλα που ακούτε στο song που παίζει στο ggast είναι η

Γεωργία. Πόσα ταλέντα έχει αυτή η κοπέλα πια; Που να την ακούσετε να τραγουδάει και από κοντά ! Κάποια μέρα θα της πάρω συνέντευξη

Ποιες μου μοιάζουν !!!!

Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία

Γράφοντας σε παρόντα χρόνο , χωρίς θα και αναπολήσεις , με ένα big στυλό και ακουμπισμένο το χαρτί πάνω σε ένα κράνος , φωτογραφίζω τις εικόνες από την πανέμορφη Ζάκυνθο , γράφοντας . Γιατί μια εικόνα , μπορεί υπέροχα να περιγραφεί με χίλιες λέξεις και να ρουφηχτεί μέσα σε δυο νύχτες .
Λίγες ώρες μόνο που έχω πατήσει το δίμετρο πόδι μου , στο όμορφο νησί του Ιονίου , τη γενέτειρα του Διονύσιου Σολωμού , του Ιωάννη Καποδίστρια , του πιτσιρίκου και άλλων , πολλών-πολλών άλλων !(Είδες οι bloggers που γίνονται ιστορία ,σιγά-σιγά; )

Ήρθα με το καραβάκι από την Κυλλήνη , μια υπέροχη διαδρομή που κράτησε περίπου μια ώρα . Άπλωσα το κουρασμένο μου κορμί στις ξαπλώστρες της παραλίας του Καλαμακίου ! Ήπια φραπέ με τον κουβά και έφαγα φέτες ψητές με τα ταψιά . Εξάλλου η παραλία ήταν γεμάτη παχύσαρκες Αγγλίδες , μαύρους να πουλάνε cd, dvd, etc .Μια Γιαπωνέζα που ερχότανε συνεχώς μπροστά μου , έβγαζε μια ταμπέλα από την τσάντα της που έγραφε: Απλό μασάζ 15euro , Σπέσιαλ μασάζ 20 euro και πάει λέγοντας, α ξέχασα να πω ότι υπήρχανε κι αυτές οι θαλάσσιες χελώνες , αυτές μωρέ η caretta –caretta να πλατσουρίζουν στα ρηχά !
Μετά το μπάνιο , πέσαμε με τα μούτρα στο φαί και με τα πολλά πιάσαμε κουβέντα με τον καταστηματάρχη … Κάπου σε ξέρω εσένα μου είπε . Εσύ δεν είσαι η γνωστή blogger sophie_jamaica ,που γράφει στο γνωστό blog Εκπαιδευμένη στο οίδημα ; Ναι εγώ είμαι του είπα . Ωραία λοιπόν άκου προσεκτικά αυτά που θα σου πω και γράψτα στο blog σου για να μάθει ο κόσμος μου είπε . « Οι θαλάσσιες χελώνες καρέτα –καρέτα , ήταν πολύ περισσότερες πριν αρχίσει η προστασία τους , εγώ εδώ γεννήθηκα , εδώ μεγάλωσα . Κάθε μέρα στις 10 το βράδυ βγαίνανε στην παραλία και γεννούσαν τα αυγά τους , ακόμα κι αν είχε κόσμο , τώρα βγαίνουν κατά τη μια , δεν υπάρχει προστατευόμενος χώρος, εκτός από ένα μέρος που έχει πάρει το θαλάσσιο πάρκο . Μετά τις οκτώ απλά διώχνουν τον κόσμο από την παραλία , γιατί είναι πολλά τα λεφτά Αργύρη !!!! Θα σου πω και τι εννοώ . Η εταιρία προστασίας της θαλάσσιας χελώνας , εμποδίζει την ανάπτυξη της περιοχής , μην επιτρέποντας την ανάπτυξη νέων επιχειρήσεων , ούτε των ήδη υπαρχόντων , μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τον αιγιαλό . Επιβάλλει περιορισμούς πατώντας στους οικολογικούς νόμους , δεσμεύοντας τις ήδη υφιστάμενες περιουσιές .. Έτσι μακροπρόθεσμα κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση γεμίζοντας τις δικές τους τσέπες . Πως ; Με μελλοντικές αναγκαστικές απαλλοτριώσεις ώστε όταν εξαφανιστεί τελείως η χελώνα τα οικόπεδα να περάσουν στα χέρια του κράτους και να μεταπωληθούν , με πολλαπλάσια αξία , σε ιδιώτες ή στο ίδιο το θαλάσσιο πάρκο .» Αυτά είπε ο ταρβενιάρης και ξέρετε τι κατάλαβα; Αρχίδια μάντολες ! Μάντολες που φτιάχνιουν και στην Ζακυνθό ! Δεν ξέρω αν έχει άδικο ή δίκαιο , το μόνο που ξέρω είναι ότι η χελώνα είναι παιδί χωρισμένων παιδιών , ένα μπαλάκι που δε φταίει σε τίποτα ! Στην τελική όλοι κοιτάνε πως θα βγάλουνε περισσότερα λεφτά από αυτή την ιστορία . Όσο για τη χελώνα ; Να πάρει το μέλλον στο καβούκι της , γιατί αμά περιμένει από εμάς ; Σώθηκεεεε!
Το νησί ήταν υπέροχο , γεμάτο Άγγλους πίτα από την μπύρα , αρκετά φτηνές τιμές , πεντακάθαρες παραλίες , και σίγουρα θα ξαναπάω !

Υ.Σ Γιατί θέλει αρετή και τόλμη η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ !

Το πετ κοκ σκοτώνει

Το πετ κοκ σκοτώνει

Χαμένοι....

Χαμένοι .... Αλλά που όμως ; Μήπως στη φάση μας ; Στην κοσμάρα μας ; Στο τέλος μιας εποχής και στην αρχή μιας καινούργιας; Χαμένοι μάλλον στην μετάφραση και λίγο πριν το πτυχίο και το άγνωστο , συναντιόμαστε για τις τελευταίες εργασίες . Σας καλώ λοιπόν να βοηθήσετε σε αυτή μας την προσπάθεια . Στο μάθημα με τίτλο Σεμινάριο τελειόφοιτων , εγώ με το φίλο , συνάδερφο και συμφοιτητή Ανδρέα έχουμε αναλάβει την εργασία με θέμα «Το blogging στην Ελλάδα»(χα-χα-χα) και στο μάθημα με τίτλο Οργάνωση Μ.Μ.Ε έχουμε αναλάβει την εργασία με θέμα :
« Η επιτυχία της εκπομπής Je t'aime της Αννίτα Πάνια με την ανάδειξη ανθρώπων με ιδιαίτερους χαρακτήρες σε τηλεοπτικά – μουσικά αστέρια μπορεί να χαρακτηριστεί σαν μια επιτυχία συνδεδεμένη με τη λογική της trash tv ή μήπως είναι ένα εφυές νέο είδος ψυχαγωγίας , λαμβάνοντας υπόψη ότι γενικότερα η τηλεόραση αλλά και η δισκογραφία δεν χαρακτηρίζεται σήμερα από πρωτοτυπία και αυθεντικότητα στην παραγωγή τους» μαζί με την συναδέλφισα και συμφοιτήτρια Δέσποινα καθώς και με τον προαναφερόμενο Αντρίκο ! Λοιπόν περιμένω τις απόψεις σας και για το τέλος σας κράτησα το καλύτερο , δείτε πόσο σκληρά εργαζόμαστε για να φέρουμε εις πέρας την αποστολή μας !!!!!!!(ότι φαίνεται βέβαια …)

Knock, knock, knockin' on heaven's door

Mama, take this badge off of me
I can't use it anymore.
It's gettin' dark, too dark for me to see
I feel like I'm knockin' on heaven's door.

Knock, knock, knockin' on heaven's door
Knock, knock, knockin' on heaven's door
Knock, knock, knockin' on heaven's door
Knock, knock, knockin' on heaven's door

Mama, put my guns in the ground
I can't shoot them anymore.
That long black cloud is comin' down
I feel like I'm knockin' on heaven's door.

Knock, knock, knockin' on heaven's door
Knock, knock, knockin' on heaven's door
Knock, knock, knockin' on heaven's door
Knock, knock, knockin' on heaven's door

Μπυροκοιλιές

Έπεσα θύμα των προτύπων της τηλεόρασης και των περιοδικών ... Εδώ και κάποιες μέρες λιώνω πάνω σε ένα διάδρομο σε ένα ποδήλατο και παίρνω σβάρνα όλα τα όργανα του γυμναστηρίου ... Παιδιά μην μασάτε με αυτά , μασήστε άφοβα οτιδήποτε άλλο εκτός από τις δίαιτες ! Θα βγούμε στην παραλία με την κοιλίτσα μας και τα παραπάνω κιλά μας ! Μαγκιά μας ! Εγώ πάντως από πέρυσι κάνω τη δίαιτα που είδα στο Πατρινό περιοδικό fresh , τη δίαιτα από τον Μεσιέ Κονφερασιέ


ΠΡΩΙΝΟ

Ένα σπέσιαλ πρόγευμα αποτελούμενο από:
- 6 γρ.γάλα αρμεγμένα από το δεξί βυζί αγελάδας Αρναούτογλου.
-14γρ τσάι μαζεμένου από το όρος του Ομπλού
-3 κουταλιές κεφτεδίνη (ζουμί από κεφτεδάκια για άμεση λήψη πρωτεινών ).
-46γρ.ούρα γουρούνας (κατάλληλα για λιποδιάλυση ).
-781γρ.πορτοκαλάδα από μεταλλαγμένη λεμονιά .
-1 κουταλιά(με κουτάλα)μέλι από μέλισσες(για ενέργεια).
-24σταγόνες νερού από την λίμνη Πλαστήρα(για αγιασμό της δίαιτας)

Τοποθετείτε όλα τα υλικά σε μια χύτρα ταχύτητας και τα βράζετε στους 220Co για 30 περίπου λεπτά .Ύστερα αδείαζετε το περιεχόμενο σε ένα κουβά και το πίνετε όλο άσπρο πάτο! Τύφλα να'χει το Fear Factor !


ΚΟΛΑΤΣΙΟ

Μέσα σε ένα ψωμάκι από σάντουιτς βάζετε:
-Μια φέτα φιλετου στρουθοκαμήλου γαρνιρισμένη με ντρέσινγκ ανανά . Τρώτε σαν ζώον το σάντουιτς και κατόπιν πίνετε μισό ποτήρι βυσσινάδα .


ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟ

Για μεσημέρι τρώτε:
-Λίγες τηγανιτές πατάτες Νευροκοπίου ανακατεμένες με αυγά της μακαρίτισσας της στρουθοκαμήλου που βάλατε στο σάντουιτς, πασαλισμένες με γαλλική μουστάρδα Maille ντιζόν .
-Μια μερίδα αγριογούρουνο σούβλας
-Στήθος από κότα
-Μπούτι από θηλυπρεπή κόκορα
-Τζιγεροσαρμάδες από ξιφία
-Μια μερίδα βατραχοπόδαρα

Βάζετε όλες τις τροφές σε μια πιατέλα και τις ραίνετε με απόσταγμα καυτερής πιπεριάς .Συνοδεύεται με κόκκινο κρασί .


ΔΕΙΠΝΟ

Το βράδυ τρώτε ελαφρά , τα εξής :
-Μια κατσαρόλα άστεγα σαλιγκάρια(δηλαδή χωρίς το κέλυφος ).
-Μια μικρή σε βάρος γαλοπούλα , γεμισμένη με κεφτεδάκια .
-Μια μερίδα γύρο από Γκοτζίλα (καινούργιο είδος που προέρχεται από ληγμένα κρέατα απολιθωμένα σε ψυγεία φαγάδικων ).

Αφού φάτε τα εδέσματα δεν παίρνετε καθόλου υγρά, για να μην χαλάσετε την θεσπέσια γεύση που έχει αφήσει το φαγητό στον ουρανίσκο σας .


ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΧΤΙΟ ΓΕΥΜΑ

Για να καταπολεμήσετε την ανεπιθύμητη λιγούρα που σας πιάνει λίγο μετά τα μεσάνυχτα , μιας και όλη τη μέρα δεν φάγατε τίποτα, μπορείτε να φάτε αν θέλετε τρία εως τέσσερα πιάτα χοντροκομμένου "πατσά" με περισσό μπούκοβο . Αν η δίαιτα τηρηθεί κατά γράμμα , τότε η επιτυχία είναι σίγουρη . Αν μάλιστα συνδυαστεί με ένα πρόγραμμα γυμναστικής , όπως ας πούμε , να σας κυνηγάει αρκετές ώρες ένας blackman αφού του έχετε βουτήξει την τσάντα με τα cd στην Αγίου Νικολάου , τότε το επιθυμητό αποτέλεσμά μπορεί να έρθει πιο σύντομα από το χρονικό διάστημα των 2 μηνών ... Προσοχή μόνο μην σας πιάσει ο αράπης , γιατί αν έχουμε το φαινόμενο ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης τότε τα κιλά δύσκολα θα χαθούν πριν τους εννέα μήνες και η δίαιτα πάει στράφι ...

Για τη Γεωργία ρε γαμώτο ....

1)Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Να κοιτάζομαι στον καθρέφτη με το μαγιώ

2)Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Ο Γιώργος

3)Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Σήμερα το πρωί που μιλούσα με τον παπαγάλο μου ...

4)Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Η συνεπής ασυνέπεια

5)Το βασικό ελάττωμά σας;
Τα νεύρα μου

6)Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σε κανένα

7)Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με την Αικατερίνη Β' της Ρωσίας ....

8)Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
O Bob Marley

9)Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Αυτό που δεν έχω κάνει ακόμα (JAMAICA)

10)Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Σοφία Χολέβα

11)Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Να είναι πιο ψηλός από μένα

12)... και σε μια γυναίκα;
Να μένει μακριά από τους δικούς μου άντρες

13)Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Αργύρης Μπαρτσακόλιας

14)Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
"Μη γυρίσεις ξανά η πόρτα αυτή θα είναι κλειστή ..."

15)Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Τα δικά μου

16)Η ταινία που σας σημάδεψε;
Stand by me

17)Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Χρύσανθος Χριστοδούλου

18)Το αγαπημένο σας χρώμα;
Βυσσινί

19)Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Την υπαρξή μου .

20)Το αγαπημένο σας ποτό;
Τεκίλα με τριμένο πάγο και τσάι ροδάκινο

21)Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Που έβαφα τα μαλλιά μου για χρόνια ξανθά !!!

22)Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Τη μιζέρια .

23)Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Να κοιμάμαι

24)Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Δεν ελπίζω τίποτα , δεν φοβάμαι τίποτα είμαι ελεύθερη!!!

25)Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν πρέπει

26)Ποιο είναι το μότο σας;
Και αύριο μέρα είναι

27)Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Στον ύπνο μου

28)Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Έλα στην παρέα μας φαντάρε ...

29)Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Στν ίδια που ήμουνα και χθές ...


Κάνω πάσα σε Χλόη και Θανάση ...

11 AETOI TOΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

Φωτογραφικό υλικό

Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Μιχάλης Λεάνης

Τσοπάνα Live

Όποιος ξέρει κάτι για τον Δημητράκη Καλαντζή τον frontman , ας μου πει με ενδιαφέρει !!!!

Δώσε ό,τι έχεις

Με στόχο να διαδηλώσουν κατά των εξαρτησιογόνων ουσιών, οι μαθητές όλων των σχολείων του Νομού Ηλείας θα πραγματοποιήσουν την Δευτέρα 30 Απριλίου μια σειρά εκδηλώσεων στην κεντρική πλατεία Πύργου(Πλατεία Σάκη Καράγιωργα). Οι μαθητές παραχώρησαν συνέντευξη Τύπου στις 26/4 προκειμένου να ενημερώσουν για τις δραστηριότητες, όπως η συναυλία του ροκ συγκροτήματος «Τσοπάνα RAVE», αλλά και να προσκαλέσουν τους συμμαθητές τους και την τοπική κοινωνία να συμμετάσχει στις δραστηριότητες.

Δώσ' μου λίγη αγάπη
Δώσ' μου ένα δάκρυ
Δώσ' μου κάτι για να νιώσω πόνο
Δώσ' μου μια αιτία
Δώσ' μου μια αμαρτία
Δώσε κάτι, γαμώ τη κοινωνία
Δώσ' μου δυο κατοστάρικα
Δώσ' μου δυο πεντακοσάρικα
Δώσ' μου απ' αυτά τα καινούργια τα διακοσάρικα
Δώσ' μου δυο κατοστάρικα
Δώσ' μου δυο πεντακοσάρικα
Δώσε κάτι, δώσε ό,τι έχεις
Είσαι του πόνου μου η αιτία
Είσαι ένα βάρος στην κοινωνία
Είσαι η καμπούρα που 'χω στη πλάτη μου
Είσαι του ξεπεσμού μου η αιτία
Είσαι του κόσμου η αηδία
Αλλά άμα θέλεις, δώσ' μου δυο κατοστάρικα
Δώσ' μου δυο κατοστάρικα
Δώσ' μου δυο πεντακοσάρικα
Δώσ' μου απ' αυτά τα καινούργια τα διακοσάρικα
Δώσ' μου δυο κατοστάρικα
Δώσ' μου δυο πεντακοσάρικα
Δώσε κάτι, δώσε ό,τι έχεις
Μέσ’ στα σοκάκια γυρνώ
Δεν έχω τίποτα επάνω μου
Ούτε ρούχα ούτε ομπρέλα ούτε πατρίδα
Τρεις μέρες βρέχει τώρα και μου 'χουν σπάσει τα νεύρα
Δεν έχω που να κάτσω από κάτω
Ούτε ένα παγκάκι δεν υπάρχει να κάτσω
Πού να κάτσω; είναι όλα πιασμένα
Δεν έχω ούτε ένα κασμά να σκάψω το λάκκο μου
Γαμώ την κοινωνία μου θα πάω ν' ανέβω σ' ένα βουνό
και θα σας βλέπω όλους από ψηλά
Θα βλέπω εσάς και τη μιζέρια σας
αλλά δεν θα σας έχω ανάγκη
Γιατί είμαι ο Χουλκ!
Αφιερωμένο το πιο πάνω τραγούδι στον κύριο Τσιτουρίδη !!!

Βοήθεια Χριστιανοί ...

Δυο μαζί είναι καλύτερα ...

Μετά το σπάσιμο κάθε ρεκορ διαβάσματος από τις 9:30 το πρωί μέχρι τις 3:30 τα μεσάνυχτα , με δυο διαλλείματα για φαγητό και για άλλα πράγματα ας πούμε όπως για επιδόρπιο κατέληξα στο συμπέρασμα ότι : "Δυο μαζί είναι καλύτερα" ! Μ'αρέσει η μοναξιά μ'αρέσει να μην έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου , μ'αρέσει να γράφω μόνο, όταν είμαι μόνη μου και σε πλήρη ησυχία... Είναι μερικά πράγματα όμως που δεν λέει να τα κάνεις μόνος σου , γιατί αλήθεια το μοίρασμα είναι ανακούφιση , είναι βοήθεια ανεκτίμητη .... Δυο μαζί είναι καλύτερα . Δεν λέω 3 μαζί είναι καλύτερα 4,5,6... κτλ, γιατί ο σοφός λαός μας λέει δυο πράγματα :
1) Όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι αργεί να ξημερώσει και ...
2) Πάνω από 3 είναι παρτούζα ....
Αν δεν είχα τη δική σου βοήθεια G.gaki δεν ξέρω αν θα μπορούσα να αντέξω τόση πίεση και διάβασμα, αυτό το post και το πιο ωραίο μου χαμόγελο το αφιερώνω σε σένα που ήσουν εδώ ουσιαστικά !!!! Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !

Κυκλάκια

Τα πολλαπλά μου κυκλάκια μου χαρίζουν ένα πλατύ ημικύκλιο κάτω από τα ρουθούνια μου! Τα κυκλάκια αντιστοιχούν στα μαθήματα που αντιμετώπισα εδώ και 4 χρόνια περίπου στην αρένα της εξεταστικής , έπεσαν τόσα πολλά , άλλα πανεύκολα και άλλα στο παραπέντε πριν το εγκεφαλικό , αλλά σημασία έχει ότι φάγανε κι αυτά το κυκλάκι τους , είναι βέβαια και μερικά που αρνούνται πεισταματικά να περικυκλωθούν , αλλά που θα πάει ...

Πλήθαιναν τα κυκλάκια μου ,τα μάζεψα κι αυτά ως άλλα ένσημα του ΙΚΑ ήρθε η ώρα να πάρω σύνταξή από την εξεταστική !

Σε λίγους μήνες θα βγεί η φοιτητική μου σύνταξή που συνεπάγεται και την φυγή μου από την Ολυμπιακή γη , μετά από αυτή τη φυγή το πρώτο που θα κάνω είναι να εγκατασταθώ σε ένα τόπο που θα μπορεί να μου προσφέρει αυτό που έχω εγώ ορίσει στο δικό μου το τσερβέλο σαν ποιότητα ζωής...

Πολλά πράγματα εξάλλου τα έκανα κάτω από το ίδιο μοτίβο , πρώτα ανασταίνομαι μετά πεθαίνω !

Έζησα τη φοιτητική μου ζωή σε ένα μέρος που είναι κατάλληλο για ανάπαυση ενός συνταξιούχου, αρκετά χαλάρωσα στη φύση κάτω από τους ήχους ξέγνοιαστων πτηνών , ώρα για να εισπνεύσω και να γεμίσω τα πνευμόνια μου με όσο καυσαέριο στερήθηκα τόσα χρόνια...

Κι όμως είναι ακόμα μακρύς ο δρόμος, γιατί ο άτιμος ο γάιδαρος έχει εκτός των άλλων και μια τεράστια μεγάλη ουρά και είναι πολλοί εκείνοι που αν και έφαγαν τον γάιδαρο φτάσαν στην ουρά και τα παράτησαν ! Δεν το έκανα τόσες και τόσες φορές που είχα την ευκαιρία να το κάνω , σιγά μην το κάνω τώρα ...(ποτέ μη λές ποτέ.)Ένα ακόμα ημικύκλιο μου λείπει για να συμπληρώσει το χαμογελό μου, για να ολοκληρώσει , για να κλείσει κι αυτόν τον κύκλο!

Κι όσο εγώ θα παλεύω να κλείσω τους κύκλους μου , θα ψάνχω παράλληλα για μια μάσκα οξυγόνου , μακρύς καιρός κοντεύει

Ο φωτοφράχτης άνοιξε!

Η Χλόη χτυπάει στα μπλόκια δυνατά ....

http://www.chloe-p.blogspot.com/

Πύργος-Κατάκολο

Φάγαμε, ήπιαμε, παίξαμε τάβλι μέχρι τελικής πτώσης, διανύσαμε τα χιλιόμετρα που αντιστοιχούσαν στον καθένα μας , ανεβήκαμε στη ζυγαριά πάθαμε την κολούμπρα μας , κατεβήκαμε αφήσαμε το καλάμι στην γωνιά για να μην σπάσει , περάσαμε και τη γεφυρούλα και τσουπ πίσω πάλι στα συνηθισμένα . Τρώμε, πίνουμε , παίζουμε τάβλι μέχρι τελικής ήττας , πάμε από το σπίτι στην καφετέρια και από την καφετέρια στο κλάμπ και μας έρχεται μια αγάπη ξεχασμένη από τα παλιά και το όνομα αυτής εξεταστική . Ήρθε , ήρθε η αγαπήμενη . Ξεθάψαμε με χάρη όπως μας αρμόζει τα σκονισμένα μας βιβλία και τις σημειώσεις , μαζέψαμε ύλες και πήραμε μαζί με το πρόγραμμα της δίαιτας κι αυτό της εξεταστικής. Μετά τα στοιβάξαμε όλα μαζί σε μια άκρη του γραφείου , εδώ και δυο μέρες στέκονται αγέροχα και με περηφάνεια κοιτούν το ταβάνι . Καθισμένη στην καρέκλα τους ρίχνω κλεφτές ματιές, πότε πότε τους κλείνω και το μάτι , έτσι όπως κάνανε την εξεταστική φαντάζει απλά σαν μια γρήγορη ξεπέτα , η πιο κρίσιμή εξεταστική μου είναι μια ξεπέτα , ίσως να είναι καλύτερα έτσι γιατί πάντα βαριόμουνα εύκολα τις μακροχρόνιες καταστάσεις . Στη βράση κολλάει το σίδερο , κάλλιο αργά παρά ποτέ , καλώς όρισες αγαπημένη. Ήρθε η ώρα να στριμωχτείς στην ουρά , για μια ύλη και ένα πρόγραμμα , για κανένα αποτέλεσμα εργαστηρίου , κατεβάζεις τα γυαλιά από το κεφάλι ο ήλιος καίει , γαρίδες, χταπόδια, γαύροι , καλαμαράκια , σαγανάκια , χόρτα , τυροκαφτερές χοροπηδούν στο στομάχι μου , γιατί ό,τι και να γίνει , όσο οι καιροί και να αλλάζουν στα εύκολα και στα δύσκολα , η καλοπέραση θα είναι πάνω από όλα !

Επιστροφή

Larissa

What have I got to do to make you love me

Όσο υπάρχουν τράπουλες θα βγαίνουνε ρηγάδες , κι όσο υπάρχουν δάσκαλοι θα βγαίνουν μαθητάδες … Από το πρωί ακούω το ίδιο τραγούδι «Sorry seems to be the hardest word». Σήμερα βγήκα τσάρκα και εκεί κάπου στην Παλαιστίνης στο Hobo , άρχισα να απαθανατίζω τους φίλους μου (Αικατερίνη-Αλέξη-Χρύσανθό-Χλόη-Γιάννα), τράβηξα ήδη δυο απολαυστικά βιντεάκια , αλλά δυστυχώς με τη σύνδεση που έχω εδώ στη Λάρισα άστα να παν στο …

Θα αναγκαστώ να επισκεφτώ αύριο κάποιο ιντέρνετ καφέ για να τα ανεβάσω ή αλλιώς κανένα δημόσιο μπουρδέλο έτσι όπως λέει τα ιντερνέτ καφέ και ο φίλος μου ο Κώστας … Έφτιαχνα από το πρωί cd για να κάνω πιο ευχάριστο το ταξίδι της Κυριακής με το Γιώργο . Είναι αλήθεια ότι από τότε που τον γνώρισα ξέχασα τι θα πει λεωφορείο και γενικά μέσα μαζικής μεταφοράς…

Ο Θεός είναι μεγάλος τελικά , είπα θέλω τις τσάρκες μου με Ι.Χ και τσουπ μου έστειλε ότι ζήτησα !!! Σας καληνυχτώ και σας αφιερώνω το Sorry seems to be the hardest word αφού δεν έχω και που να το αφιερώσω …

What have I got to do to make you love me
What have I got to do to make you care
What do I do when lightning strikes me
And I wake to find that you're not there
What do I do to make you want me
What have I got to do to be heard
What do I say when it's all over
And sorry seems to be the hardest word
It's sad, so sadI
t's a sad, sad situation
And it's getting more and more absurd
It's sad, so sad
Why can't we talk it over
Oh it seems to me
That sorry seems to be the hardest word
What do I do to make you love me
What have I got to do to be heard
What do I do when lightning strikes me
What have I got to do
What have I got to do
When sorry seems to be the hardest word

Για το Θωμά ...

Σήμερα θα γράψω για τον δικό μου Θωμά , θα γράψω για τον Θωμά που ξέρω και όχι για εκείνον που ίσως να ήθελα αλλά δεν γνώρισα ποτέ. Κάθε χρόνο, τις μεγάλες Παρασκευές κάτι περίεργο συμβαίνει . Συνήθως με θυμούνται άνθρωποι από μακριά , άνθρωποι που με μερικούς από αυτούς ζήσαμε πολλά και με άλλους λίγα , σημασία έχει ότι ζήσαμε στιγμές μαζί και ακόμη μεγαλύτερη ότι αγαπηθήκαμε … Με το Θωμά μας ένωσε η κοινή μας αγάπη για τη reggae , για τον Bob και ότι άλλο συνεπάγεται αυτό . Με το Θωμά έζησα μονάχα στιγμές , μικρές στιγμούλες που είναι τόσο μεγάλες όμως για να χωρέσουν στις λέξεις μου … Ο Θωμάς κινείται πάντα εκεί κάπου στην Αργυρούπολη , του ζητάω δημόσια συγνώμη που χαθήκαμε . Αν και μου είχε υποσχεθεί πολλές φορές ότι θα ερχόταν να με δει δεν ήρθε ποτέ , δεν τον αδικώ όμως , σε μερικές σχέσεις , πάντα κάποιος περιμένει και πάντα κάποιος έρχεται … Βρέθηκα πολλές φορές στην πρωτεύουσα , με έβγαλε ο δρόμος μου άλλες τόσες στην Αργυρούπολη , τον πήρα τηλέφωνα, δεν έκατσε, δεν τον είδα , μα του υπόσχομαι την επόμενη φορά να το έχουμε πιο οργανωμένο . Ο Θωμάς κουβαλάει μια τρέλα , όπως όλοι μας εξάλλου , μια τρέλα συνοδευμένη με μια περίεργη θλίψη στα μάτια του , θέλω πάλι να κάτσω στην θέση του συνοδηγού , θέλω να τον έχω δίπλα μου να μου κάνει βόλτες στην Αθήνα , θέλω να λιώνουμε παρέα ακούγοντας Marley , γιατί είναι από τα καλά παιδιά , από τα δικά μου παιδιά , που μετρούνται στα δάχτυλά του ενός χεριού μου .. Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις λέξεις για εκείνον , αυτός βρίσκεται σε μια κουζίνα και βράζει μακαρόνια για την κοπελιά του , από μπαμπά Ιταλό δεν μπορεί κάτι παραπάνω θα ξέρει … Αυτό που νιώθω για εκείνον είναι κάτι παραπάνω από αγάπη , είναι δέος και συγκίνηση , συναισθήματα που μπορεί να τα νιώσει κανείς μόνο στο άκουσμα ή στη θέαση κάποιου αριστουργήματος , συναισθήματα που νιώθεις όταν αναπνέεις τον ίδιο αέρα με έναν μεγάλο άνθρωπό .
Για όλους εσάς ο Θωμάς δεν είναι παρά ένας άγνωστος , το ίδιο μπορεί να είναι μέχρι και για τον γείτονα του , για μένα είναι κάτι παραπάνω …

Υ.Σ Να ξέρεις πως θα είμαι πάντα εδώ για σένα …

Καταπιεσμένη ευτυχία ...

Βραδινά τηλεφωνήματα γεμάτα απορίες κι άλλοτε συμπόνια , άλλοτε συμβουλές… Τα δικά μας πάθη , υπάρχουν και την Μεγάλη Εβδομάδα . Θέλεις μήπως να συγκρίνουμε τα πάθη μας ; Εξαρτάται πως τα εννοεί κανείς , εμένα από τη μια είναι πολλά και από την άλλη ανύπαρκτα …

Μιλούσα με κάποιον φίλο και μου έλεγε ότι άρχισα πάλι να γράφω όπως τότε που είχα χωρίσει και ότι η φωνή μου έχει χάσει όλα τα μινόρε της . Μην ανησυχείτε , δεν είναι τίποτα με έχετε μάθει πια , στις μεγάλες λύπες και στις μεγάλες χαρές βυθίζομαι σε μια νωχελική γαλήνη , το ξέρω θα περάσει αν και δεν το θέλω …

Δεν είναι αλήθεια, τίποτα από όλα αυτά που συνθηματικά σου ψιθύρισα στο αυτί , αρλούμπες σου έλεγα για να μου αποκαλύψεις το μυστικό σου , μια μεγάλη χαρά ήρθε στη ζωή μου , που δεν μπορώ να την χαρώ έτσι όπως θέλω .

Καταπιεσμένη ευτυχία είναι , που δεν μπόρεσα να εκφράσω έτσι όπως ποθούσα , που δεν μπόρεσα να την διοχετεύσω σωστά …Προπονώ το στομάχι μου δεν είναι τίποτα άλλο , έλεγα πως είχα και γερό … Πρέπει να το διατηρήσω σε πολύ καλή κατάσταση αν συνεχίσω έτσι , κι έτσι θα συνεχίσω γιατί όλα με οδηγούν προς τα εκεί …

Το πρόσωπο μου λάμπει κι ας έχει συννεφιά , ο βήχας , το χρήμα και ο έρωτας δεν κρύβονται και ευτυχώς ή δυστυχώς , έχω μόνο ένα από όλα αυτά που πρέπει να κρύψω !

Είναι σαν να πας για ψώνια και να βρίσκεις τα ρούχα των ονείρων σου , να είναι και στο νούμερο σου ,ποιο νούμερο σου δηλαδή τέλεια είναι πάνω σου , αλλά δεν μπορείς να τα φορέσεις έξω παραμόνο για μια στιγμή στο παραβάν. Είναι σαν να πας τα πιο ονειρικά ταξίδια και είτε να σε πετάνε συνέχεια από το τρένο κι ας έχεις εισιτήριο ή να ‘σαι λαθρεπιβάτης …

Γι αυτό σε αγαπάω , γιατί είμαστε τα ίδια σκατά , γιατί είσαι σαν κι εμένα όταν ήμουν 10 χρονών και μπορούσα να φέρω τον κόσμο τούμπα αν δεν μου έφερναν ότι ήθελα την ώρα που το ήθελα , αυτό πλήρωσα εγώ κι εσύ όταν αποπειράθηκες να παίξεις αυτό το παιχνίδι μαζί μου…

Κλείνω ...

Κλείνω τα μάτια κι ακούω μόνο την αναπνοή μου , μόνο αυτό θέλω να ακούω .

Κλείνω τα μάτια και βρίσκω το απόλυτο σκοτάδι , μόνο αυτό θέλω να βλέπω .

Έντονα συναισθήματα , εκπλήξεις και συναντήσεις μετά από τόσα χρόνια ..

Παιχνιδάκια σαν το κρυφτοκυνηγητό με βάζουνε να ξαναπαίξω , μα εγώ μεγάλωσα γι αυτά και δεν αντέχω , ούτε να κρύβομαι , ούτε να τρέχω…
Κλείνω τα μάτια κι ακούω γέλια , δεν είναι τα δικά μου .

Το πορτρέτο του ...

Δεν ήσουν ποτέ δικός μου και ποτέ δεν ήθελα να ήσουνα .Κάποιοι ανήκουν μόνο στον εαυτό τους , άλλοι στα πάθη τους, στη γυναίκα τους , στην ιδεολογία τους ή στην ιστορία. Εσύ δεν ανήκεις σε κανέναν και δεν σου ανήκει τίποτα ή μάλλον όχι , εσύ ανήκεις ακόμα στη μαμά σου . Όλα έχουν το τίμημα τους..
Οχυρώθηκες . Έμαθες να κάνεις κάτι καλά ή τουλάχιστον έτσι σου είπαν κι εσύ το πίστεψες γιατί αλήθεια έπρεπε να το πιστέψεις . Να σου πω κάτι ; Μια χαρά τα πας , αλλά άρχισε να προετοιμάζεσαι … Αν κάποια μέρα βρεθεί κανείς και σου πει , πως κάποιος άλλος το κάνει καλύτερα , μην απογοητευτείς , γιατί αλήθεια θα’ ναι …
Πήγες να οχυρωθείς και τελικά εγκλωβίστηκες .. Έκανες κανά δυο αποτυχημένες προσπάθειες να ξεφύγεις , μέχρι που βολεύτηκες . Σου αρέσει πια που είναι τόσο στενά και ασφυκτικά , τόσο όσο θες για να μην βλέπεις το πόσο τραγικά μόνος είσαι , αλλά αυτό ήθελες αυτό και πήρες . Ξέρεις δεν σε λυπάμαι , χαίρομαι για σένα . Είσαι από τους λίγους συνειδητοποιημένους που ξέρω και από τους ακόμα λιγότερους που πήραν αυτό που ήθελαν από τη ζωή τους …

Υ.Σ Ξέρω ότι πολλοί μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας μέσα από το πορτρέτο αυτού του άντρα , αν κι εγώ είχα έναν συγκεκριμένο στο μυαλό μου . Αφιερωμένο λοιπόν σε όλους αυτούς που βρήκαν τον εαυτό τους μέσα από αυτές τις γραμμές ή έστω κάτι από αυτόν !

Αλήθεια !!!!

Σας αγαπάω όλουςςςςςςς

Ψέματα

Τι ψέμα να πω που να μην έχω πει ; Ποια παράσταση να προβάρω που να μην έχω παίξει; Ποιο ρούχο να βάλω που να μην έχω φορέσει ;
Ανανέωση χρειάζονται όλα .
Η ζωή μου , η καρταρόμπα μου , η ρόμπα μου, οι φίλοι μου και οι γνωστοί.
Πόσα ποτά να πιω και πόσες φάτσες να ξεχάσω, είμαι και πάλι εδώ που αν κάποτε ήθελα να φύγω, τώρα θέλω να φτάσω , να γυρίσω πάλι και να αρχίσω από την αρχή . Δεν είναι προσποίηση αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό .
Λατρεύω τους ανθρώπους , που έχω βαρεθεί , που με έχουν πουλήσει , που με έχουν απογοητεύσει , γιατί αυτούς έχω για να αγαπώ …
Μ’αρέσω μέσα στα χιλιοφορεμένα ρούχα μου γιατί με αυτά ντύνομαι τα βράδια … Κι αν κάποιος βαριέται εδώ μέσα ας σηκωθεί και να το φωνάξει και πρώτη θα είμαι εγώ καθώς τα πόδια μου θα με τινάξουν από την καρέκλα .
Ίδιες φάτσες, ίδια αστεία , ίδια μέρη, ίδια φαγητά , αλλά πόσο τα αγαπάω όλα αυτά , πόσο θέλω να ξαναγυρίσω κοντά τους …
Άλλη μια κερδισμένη παρτίδα μου έμεινε καθώς έκλεινα το τάβλι, να που μου απέμεινε και κάτι από όλο αυτό το αόριστό του τελευταίου χρόνου, να που μπορείς να αισθάνεσαι κερδισμένος ακόμα κι όταν δεν έχει απομείνει κανένα βραβείο ή λάφυρο για να πάρεις μαζί σου.
Να επενδύσεις σε σταθερές αξίες !Χα! Όλα ήταν πάντα τόσο ρευστά , τα κρατούσα πάντα σαν την άμμο στα χέρια μου . Όλα φεύγαν αμέσως από τις ρωγμές των δαχτύλων μου . Παντού ρωγμές για να μπορούν να μπαίνουνε με την ίδια ευκολία που θα φεύγανε , παντού συμβάσεις δήθεν απελευθέρωσης , γιατί απλώς δεν μπορούσες και αλλιώς να κάνεις . Αλήθεια πόσο γρήγορα βαριέμαι , πόσο πολύ αγαπώ όλα αυτά που κατάφεραν να με κάνουν να τα βαρεθώ ! Θέλω παλιά τραγούδια να τραγουδήσω , στηριζόμενη σε γνώριμους ώμους , θέλω την ίδια γεύση των χειλιών σου που συνήθισα , θέλω τα ρούχα που έχουν πάρει το σχήμα του κορμιού μου , θέλω τους φίλους που με κράτησαν και με ανέχονται ακόμα … Θέλω αυτή την καταραμένη στασιμότητα των πάντων , θέλω τους ίδιους στίχους , τις ίδιες γνώριμες μυρωδιές , θέλω να γυρίσω από εδώ από όπου ξεκίνησα.

Αφραγκίες

Λοιπόν , σήμερα μου ήρθε μια φαεινή ιδέα … Θα ξεκινάει κάποιος μια ιστορία , θα την γυρνάει σε βιντεάκι και θα δίνει πάσα σε κάποιον άλλο να συνεχίσει την ιστορία και πάει λέγοντας !!!Ξεκινάμε σήμερα εδώ . Αυτή τη φορά με ένα τραγουδάκι , που γράψαμε παρέα εγώ με το Θανάση …Τίτλος του τραγουδιού «Αφραγκίες»Η συνέχεια του τραγουδιού στο μπλόγκ του Θανάση... Αύριο όμως...

Υ.Σ Έτσι θα κάνουμε υπερπαραγωγές , χωρίς καθόλου budget θα κάνουμε μια ταινία που θα αρχίζει από το Kingston και θα τελειώνει στη Melbourne!!!Χα-χα-χα…

O Πολύδωρας στον Πύργο ...

Δείτε εδώ

Η Χαρτορίχτρα

Κάποτε είχε γραφτεί για μένα , ότι βάφω τα νύχια μου , ότι μιλάω συνεχώς για ζώδια και ότι ρίχνω πασίεντζες … Εεεε! Είπα κι εγώ να μην τους βγάλω ψεύτες τους ανθρώπους !!! Την επόμενη φορά θα ανεβάσω ένα βίντεο με το να μου βάφουνε τα νύχια γιατί ομολογουμένως δεν τα βάφω , άρα δεν ξέρω, και όπως και να το κάνουμε θέλω να σας δείξω καμιά καλή τεχνική , εγώ δεν βγάζω σκάρτο πράγμα στο μπλόγκ μου ! Ε και μια μέρα θα αναλύσω και τα ζώδια !

Υ.Σ Αικατερίνη ετοιμάσου … Μια νέα καριέρα ανοίγεται μπροστά σου ! Μανικιούρ –Πετικιούρ Αικατερίνη Β’!!!!

Υ.Σ

Γλένταγες στους ουρανούς
με ζάρια και χαρτιά
Και ξάφνου στα σκοτάδια μας
γκρεμίστηκες με φόρα.

Τώρα κρυώνεις και πεινάς
μ' άστο σε μας
για σένα βράζει αυτή
η άδεια κατσαρόλα

Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν επρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.

Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.

Άπλωνες στα σύννεφα μια τσόχα και με μιας,
έναν αιώνα κέρδιζες
ποντάροντας μια ώρα.

Τώρα θυμώνεις , ξεφυσάς κι όλο ρωτάς
που σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα.

Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν επρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.

Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.

Δεν πειράζει που δε σου ‘ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά…
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ

Μη γκρινιάζεις που δε σου ‘ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ

Ηλειακές περιπλανήσεις

Σήμερα πήγαμε εκδρομή με το φίλο μου το Γιώργο στην Αρχαία Ολυμπία και στη Ζαχάρω … Άρε Γιώργο με τη Φωτογραφική σου και τις πειραγμένες ημερομηνίες της !Το βράδυ θα είμαστε όλοι στα Λεχαινά δίπλα από το σταθμό του τρένου, για την παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Σμυρνή ή αλλιώς του γνωστού ΠΡΑΧΤΟΡΑ!