Κάποτε ήμουν όχι όμως τώρα πια...

Τζά!

 

Μαλλί γυμναστηρίου!

 Και είπα στη Σουζάνα κόψε κόψε αλλά να μπορώ να τα πιάνω σε κοτσίδα για το γυμναστήριο αχαχα... Μετά από σχεδόν δέκα χρόνια κοντού καρέ( άντε οκτώ πες)ξανά με αλογοουρά !

Ένα πότισμα το θέλω από όπου κι αν το δεις...

🌄

Λοιπόν είμαι σπίτι, έχει έναν λαμπερό ολοφώτεινο ήλιο έχω άδεια από τη δουλειά και αφού έχω κάνει τις δουλειές του σπιτιού, κάποιες μην φανταστείς αυτές ποτέ δεν τελειώνουν, απολαμβάνω το καφεδάκι μου στην απόλυτη σιωπή.

Αν κάτι μου αρέσει περισσότερο σε αυτό το σπίτι, γιατί στην τελική μου αρέσουν πάρα πολλά, είναι ότι το φωτίζει όλες τις ώρες της μέρας ο ήλιος και έτσι όπως κάθομαι και με χαϊδεύει δίπλα από το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας, τολμώ να τον κοιτάξω κατάματα και να δακρύσω.

Τα κατάφερες Σοφία, τα κατάφερες τόσο καλά σε όλα,όσους απολογισμούς κι αν κάνεις τα κατάφερες, δεν έχεις πια τίποτα να αποδείξεις, μόνο να απολαύσεις τη ζωή, τα χάδια των αγαπημένων σου, αυτόν εδώ τον χρυσαφένιο ήλιο... 

Για πάντα ο μικρός μου ❤️

όχι,μπράβο μου...

Θα πάρω το πτυχίο θα πάρω και μια τελευταία υποτροφία, όχι και πάλι μπράβο μου 😂

❤️