Kαι μ' έχει σαν σκουλήκι του κόσμου η μπαμπεσιά...

Πίστεψε ότι μπορείς

Πιστεύω στα σημαντικά πράγματα και η αλήθεια είναι ότι είχαμε χάσει κάθε πίστη σε οτιδήποτε, ίσως γιατί νομίζαμε ότι τα είχαμε κερδίσει όλα, τα είχαμε λύσει όλα και τα είχαμε διορθώσει όλα. Στην πραγματικότητα δεν είχαμε φτιάξει ποτέ τίποτα. Η γενιά μου μεγάλωσε μέσα στα δικαιώματα ή έτσι νομίζαμε και τώρα ήρθαν και μας άρπαξαν αυτή τη μοναδική μας αυταπάτη, την μονάκριβη ψευδαίσθηση. Τα πράγματα εκεί έξω γίνονται σκληρά, τα πετσιά μας χόντρυναν επικίνδυνα. Η βία, ο ρατσισμός, η εξαθλίωση, η ανέχεια, η πείνα, οι αυτοκτονίες, δεν είναι πλέον απλά λέξεις στην ατζέντα μιας κουλτουροσυζήτησης σε αντεργκράουντ μαγαζιά για το τι γίνεται στον ανηπεράσπιστο τρίτο κόσμο είναι  ανατριχιαστικά δίπλα σου, είναι μέσα στον γαμημένο κώλο μας τούτο το τεράστιο παλούκι και όλο μεγαλώνει και μεγαλώνει όπως το φίδι στον κόρφο μας.

Όταν ο αγαπημένος μου Bob Marley κατάντησε μοναχά μια καλτ φάτσα τυπωμένη, σε σόβρακα, σημαίες, κάλτσες και κονκάρδες, όταν τον καπηλεύτηκαν ανελέητα τόσοι και τόσοι τάχα μου αριστεροί, προοδευτικοί και τι άλλα σκατά ήταν δεν ξέρω, που εδώ που τα λέμε και τα ίδια τους τα νύχια να μύριζαν δεν θα ήξεραν ούτε και οι ίδιοι τι είναι στην πραγματικότητα και απλά πάλευαν και παλεύουν με τις εμμονές τους.

Τότε τι να περιμένεις από τούτο τον κόσμο; Που άκουγες το Get up Stand up, Fight For Your Rights και χαχάνιζες στα μπιτσόμπαρα; Πρέπει απεγνωσμένα να πιστέψουμε σε σημαντικά πράγματα και σημαντικούς ανθρώπους. Νομίζαμε ότι τα είχαμε λυμένα όλα ή βυθιζόμασταν στην καταθλιψάρα μας. Όλα πουλημένα είναι, όλα στημένα είναι, δεν μπορούμε τίποτα να κάνουμε πια, κανείς δεν νοιάζεται για μας, ας σώσουμε το τομάρι μας, ας το στείλουμε τουλάχιστον στον ψυχολόγο να λύσει τα υπαρξιακά του. Μας είχανε πετάξει και ένα ξεροκόμματο δήθεν ελευθερίας λόγου, πνεύματος και αρχίδια και τι τα κάναμε όλα αυτά; Τα γαμήσαμε κι αυτά τη μάνα πατόκορφα και εκεί που είχαμε γίνει ένα με την απάθεια μας βάλανε στα τέσσερα και μας τα πήραν όλα, μέχρι και τις ψευδαισθήσεις μας.

Σε παρακαλώ πίστεψε ότι μπορείς....

Είμαι φτιαγμένη από την ύλη των ονείρων

Είμαι η Τζουλιέττα και είμαι φτιαγμένη από την ύλη των ονείρων...

video made by sophie_jamaica...

Σας περιμένω εννοείται στην παράσταση

 Που ξέρετε μπορεί να παίζω κι εγώ...

Έρχεταιιιιι Δεκέβριος 2012

Ανάσκελη με πυρετό

Ανάσκελη με πυρετό"_ Νίκη Χαλκιαδάκη _ Μανδραγόρας Αύγουστος 2012

Hide and Sick

Τους φίλους με τα ματωμένα γόνατα
τους έντυσαν με τα μακό 
Tους έμαθαν να κρύβονται
-μόνο να κρύβονται-

Τους φίλους από μανταρίνι και χώμα

δεν τους έψαξε κανείς

Θα χουν σαπίσει στις αυλές
πίσω από τα αυτοκίνητα
Tα πτώματά τους ανήλικα
πάλλονται άθαφτα

Μαμά, βάλε με στην κοιλιά σου
-μόνο για απόψε-
και γέννα με αύριο στο δρόμο

Έχω μέσα μου
ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ για όλους

"Ρωμιός και Τζουλιέττα"

Χορηγός επικοινωνίας ArtandCity.

H Έλενα Γκατζά "μετά φόβου" παρουσιάζει:

"Ρωμιός και Τζουλιέττα"...

Ιδέα - σενάριο: Έλενα Γκατζά.

Σκηνοθετική επιμέλεια: Άκυς Μητσούλης.

Μουσική επιμέλεια: Θέμης Σαμαντζής.

Κινησιολογική επιμέλεια: Φαίη Σούκου.

Βίντεο: Σοφία Χολέβα.

Σκηνογραφία - Αφίσα: Δημήτρης Λαπούσης.

Κοστούμια: Ελένη Ψύρρα.

Φωτογραφία: Μαρία Γώγου.

Πρωταγωνιστουν: Έλενα Γκατζά - Δημήτρης Φωτίου

Επιμέλεια Προώθησης: Θάνος Γκουρομπίνος.

έρχεται.....ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012......:-)

πηγή: Art and City: "Ρωμιός και Τζουλιέττα". http://artandcity.blogspot.com/2012/09/blog-post_3720.html#ixzz25KLAMMu9

Κατανόηση

Όλες οι εποχές έχουν και τα ρεπορτάζ τους. Πάντα θα βγαίνουν οι βάσεις, οι μεσίτες θα σχολιάζουν τις τιμές στα ακίνητα και πάντα μα πάντα θα βλέπεις πρωτοσέλιδα με το "Φωτιά στα σχολικά είδη", "Ραγδαία αύξηση των τιμών" και προσφάτως διαφημίσεις από τα Jumbo μαστουριάζοντας με ήλιο. Όσο κι αν μας χτύπησε η κρίση, πάντα θα βλέπεις στο δίπλα τραπέζι της καφετέριας που κάθεσαι, μια μάνα με τον χάρτη της πόλης από τη μια και με μια τοπική εφημερίδα από την άλλη να ψάχνει μαζί με το βλαστάρι της στα "ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΝΤΑΙ".

Η ζωή θα συνεχιστεί και με λιγότερα χρήματα, τις περισσότερες φορές και με λιγότερη κατανόηση. Κράζουν τα παιδιά που μπαίνουν στις στρατιωτικές σχολές. Συνήθως αριστούχοι μαθητές που χαραμίζουν τα όμορφα μυαλά τους για να γίνουν άνθρωποι με στολή.Ψάχνανε τη σιγουριά,κάποια στιγμή όλοι μας την έχουμε ψάξει. Σιγουριά, μικρή λέξη, λίγες συλλαβές και τελικά δεν είναι παρά μια ουτοπία κι άλλες φορές γίνεται μια θηλιά στο λαιμό.

Πόσα να θυσιάσεις πια για μια σιγουριά; Μην κατηγορείτε τους γονείς ή τα παιδιά που διάλεξαν στρατιωτικές σχολές ούτε και τα παιδαγωγικά που έπεσαν αμέσως μόλις σταμάτησαν να υπόσχονται έναν μισθό πείνας και διακοπές, Πάσχα, Χριστούγεννα,καλοκαίρι. Να βλέπετε τους γύρω σας με κατανόηση, να φοράτε τα παπούτσια τους, ακόμα κι αν σας στενεύουν, ακόμα κι αν είναι το λάθος ζευγάρι.

Σε μια άλλη χώρα, που θα γινόσουν αυτό που πραγματικά αγαπούσες και που θα σου δινότανε πραγματικά χώρος να δημιουργήσεις και να ασχοληθείς πάνω στον τομέα που διάλεγες, με προοπτικές και αναγνώριση για τον κόπο σου και την δουλειά σου, σίγουρα τότε στις στρατιωτικές δεν θα πήγαιναν οι αριστούχοι αλλά οι άνθρωποι που δεν θα είχανε απλά άλλη επιλογή.

 Καλή ακαδημαική χρονιά λοιπόν σε όλους τους καινούργιους φοιτητές και να θυμάστε πως έχετε μια ζωή μπροστά, για να παρατήσετε τις λάθος σπουδές σας και να γίνεται αυτό πραγματικά για το οποίο είστε φτιαγμένοι!

Κάτι σαν Hurt

Για τον ξάδερφο Χρυσόστομο :)

Ολόκληρο το τραγουδάκι από κοντά :*