Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Πέμπτη, Μαΐου 10, 2012

Ιστορίες παπουτσιών

Ήταν κι εκείνη μια κοκκινοσκουφίτσα. Περίμενε πως κάποιος θα βρισκότανε να την κάνει πρωταγωνίστρια στο παραμύθι του.Νόμιζε πως θα το έκανες εσύ. Ακόμα σε περιμένει σε εκείνη την κουζίνα με τον φωταγωγό. Δεν έμαθε να μαγειρεύει τίποτα άλλο εκτός από μπριζόλες. Σήμερα θα πήγαινε πάλι μια βόλτα στο δάσος. Άνοιξε το άσπρο ερμάριο της πίσω βεράντας.Τα πολύχρωμα σταράκια ακόμα εκεί, έστεκαν στραπατσαρισμένα και σκονισμένα, με τα κορδόνια τους γεμάτα κόμπους και ιστορίες. Τόσα παπούτσια, τόσες ιστορίες για να διηγηθούν. Λιωμένες σόλες, γέφυρες, τρεχάματα και τόσα μα τόσα πολλά αδιέξοδα. Δεν τα περίμενε. Παλιότερα πηδούσε μάντρες, τώρα λύνει μόνο σταυρόλεξα για να ξεχνιέται. Τα άρπαξε, απόψε θα τα φορούσε ξανά, θα τα έβαζε στα πόδια της, ήξερε ότι είχε ωραίες παραισθήσεις φορώντας τα. Αρκεί να γυρνούσε μέχρι τις δώδεκα, γιατί μετά θα ξανάρχιζε το ίδιο βασανιστήριο της αναμονής. Δεν το άντεχε πια γι αυτό και δεν τα φορούσε συχνά. Τα είχε πάρει από το Μοναστηράκι, ένα μεσημέρι που στο Σύνταγμα τραγουδούσε ο Ρουβάς ενώ η μάνα της, την περίμενε έξω από τα MacDonald's. Πάνε έξι μπορεί και εφτά χρόνια από τότε. Κοίτα να δεις κρατιούνται ακόμα μια χαρά. Εμείς πάλι… Μετά γύρισε σπίτι και σου μαγείρεψε μπριζόλες, ενώ εσύ κοιμόσουν. Θυμάσαι; Σου άρεσαν....

Τα φόρεσε και μπήκε στο ασανσέρ. Επιτέλους μια βόλτα στο δάσος, με τους γεμάτους κάδους, τις νεράιδες στους δρόμους να ψάχνουν για πελάτες. Μετρούσε τα βήματα και χόρευε πάνω στην γκρι άσφαλτο του δάσους. Ξωτικά με σύριγγες πίσω από τα δέντρα, κουκουβάγιες που πουλούσαν τσάντες.Αγόρασε μπριζόλες, χοιρινές αυτές που σου αρέσανε. Βρήκε κρεοπωλείο να διανυκτερεύει και πήγε στη στάση. Πάλι αναμονή, πάλι μπριζόλες. Πέταξε τη σακούλα στα σκυλιά, τα είδε να καταβροχθίζουν το κρέας των γουρουνιών. Δε θα έπαιζε σε κανένα παραμύθι, και είχε πάει κιόλας δώδεκα. Δεν είχε κι άλλα κουτάκια να γεμίσει με λέξεις.Επιτέλους περνούσαν τα σκουπιδιάρικα.Έβγαλε τα κορδόνια της και κρεμάστηκε στη στάση.

Τετάρτη, Μαΐου 09, 2012

Τόφαλος

Μην αφήνεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει...

Εμένα έγινε ήδη τόφαλος :P

Δευτέρα, Μαΐου 07, 2012

Πώς γράφουμε ιστορίες

Το Εργαστήριο Γλώσσας και Προγραμμάτων Γλωσσικής Διδασκαλίας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και ο Φοιτητικός Σύλλογος Π.Τ.Ν. σας προσκαλούν σε σεμινάριο συγγραφής σεναρίου την Παρασκευή 18 Μαΐου, με διδάσκοντα τον Γιώργο Φειδά, σεναριογράφο των τηλεοπτικών σειρών Singles και Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.

Περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις

συμμετοχής (παρακαλούμε όσο το δυνατόν πιο έγκαιρα): Στο Φοιτητικό Σύλλογο Τμήματος Νηπιαγωγών και στο Εργαστήριο Γλώσσας (Άννα Βακάλη: Τηλ. 2385055152, e-mail: avakali@otenet.gr) Οι εγγραφές θα γίνονται στις 12:00 την ημέρα του σεμιναρίου.

Ντάλα ήλιο

Καλοκαίρι ντάλα ήλιο
Σαγιονάρα και μαγιό
Δε θα μείνω άλλο στην πόλη
Στα παράλια εξορμώ
Βάζω μπρος τη μηχανή μου
Με ντεπόζιτο μισό
Και μαζί με το μωρό μου
Βάζουμε αντηλιακό
Το'χα όμως δα ξεχάσει
Πίνοντας φραπέ γλυκό
Πως θα πρέπει μπρος στην κάλπη
Πάλι να ξανασταθώ
Να ψηφίσω να τους βγάλω
Ή να πέσω να πνιγώ;
Την πετσέτα μου αρπάζω
Κι αραχτός στην αμμουδιά
'Ισως βρω τρόπο ν'αλλάξω
Ή πατρίδα ή μυαλά
σ.χ

In a Manner of Speaking

In a Manner of speaking
I just want to say
That I could never forget the way
You told me everything
By saying nothing
In a manner of speaking
I don't understand
How love in silence becomes reprimand
But the way that i feel about you
Is beyond words
O give me the words
Give me the words
That tell me nothing
O give me the words
Give me the words
That tell me everything
In a manner of speaking
Semantics won't do
In this life that we live we live we only make do
And the way that we feel
Might have to be sacrified
So in a manner of speaking
I just want to say
That just like you I should find a way
To tell you everything
By saying nothing.
O give me the words
Give me the words
That tell me nothing
O give me the words
Give me the words
Give me the words