Δευτέρα, Μαρτίου 15, 2010

Αλλού...


"Κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο να αποδράσεις ή ένα μικρό πέρασμα από τα σκατά ή για πάντα μέσα σε αυτά ..."

Δεν μπορεί να είναι αυτό ζωή,δεν μπορεί να είναι αυτό για σένα και για μένα,για τη γενιά μας,όχι …

Να φτάνουμε τριάντα χρονών να μένουμε με τη μάνα μας και να θέλουμε τη νταντά στην ελληνική version του alpha να έρθει για να μας κάνει να είμαστε φρόνιμα παιδιά …

Όχι δεν είναι φυσιολογικό,να μην χαιρόμαστε τη ζωή,γιατί κάποιος μας κορόιδεψε πως η ζωή είναι να δουλεύεις δωδεκάωρα για εφτακόσια ευρω,χωρίς να μπορείς να πεις και τίποτα,όχι μωρό μου δεν είναι αργά,έλα σήκω φεύγουμε τώρα …

Ξέρω είναι δύσκολο,να αποτινάξεις τη συνήθεια από πάνω σου,ξέρω τους έχεις μάθει αλλιώς,ξέρω το διαφορετικό και το αλλιώς σου φαίνεται δύσκολο,πόσο πιο δύσκολο μπορεί να είναι από αυτό που ζούμε τώρα;

Είναι φυσιολογικό αυτό που ζούμε τώρα;

Αιχμάλωτοι σε ένα γραφείο,σε μια δουλειά που δεν ονειρευτήκαμε ποτέ,παγιδευτήκαμε, δεν είναι αργά,έλα να φύγουμε,δε θέλει σκέψη,όπου μας βγάλει …

Ξέρω θα πουν πως ονειροβατώ και όλο αυτό που θα μας βγάλει…Κι αυτό που ζούμε σήμερα που θα μας βγάλει;Δεν βγάζει πουθενά,βλέπω τις ελάχιστες εξαιρέσεις δίπλα μου,που πήραν άλλο δρόμο,μόνο καλύτερα μπορεί να είναι στο υπόσχομαι,έλα να αποδράσουμε, τον κόσμο δεν ξέρω αν μπορούμε να τον αλλάξουμε,αλλά έχουμε δικαίωμα να αλλάξουμε τις ζωές μας …

Μην βολευτούμε,τι να βολευτούμε δηλαδή,βόλεμα το βλέπεις εσύ αυτό; Πάμε και θα δεις πως θα βρούμε να την αράξουμε για τα καλά …

Έλα να γίνουμε εξαίρεση, δυο μαζί είναι καλύτερα και στο υπόσχομαι πως δεν θα ξαναέχανα το λιποζάν και οι σφίγγες θα σταματούσαν να τσιμπάν …

Αν.....




Αν...

Αν είχαν όλοι οι άνθρωποι να φάν,

και οι παππούδες δόντια να μασάν.

Αν η Τζέιν παντρευόταν τον Ταρζάν,

Αν κέρδιζε η γιαγιά μου στο κουνκαν.

Αν...

Αν είχα για ξαδέλφη τη Μουλάν,

αν ξέραν τα μωρά να κολυμπάν,

αν δε ξαναχανά το λιποζάν,

αν έπαβαν οι σφίγγες να τσιμπάν.

Ααααααααααααανννννννννννννν, αν αν αν αν...

θα γίνω μάγος, μάντης και σαμάν,

να πέφτουν τα παιχνίδια να μη σπαν, να μη σπάν...

Αν...

Αν ήξεραν οι κούκλες να μιλάν,

αν δεν ετσουζέ το σαπουάν.

Αν...

Αν ήταν ο μπαμπάς μου σουπερμάν,

η βρύση αν δεν ήταν τόσο πάν.

Αν...

Αν όλοι ήξεραν να παίζουν πιάν,

να παίζουν, να χορεύουν, να γελάν,

αν ήξεραν τα αστέρια να μετράν,

αν ήτανε οι μπάμιες κρουασάν.

Αααααααααααααααααααανννννννννν, αν αν αν αν,

θα γίνω μάγος, μάντης και σαμάν,

να πέφτουν τα παιχνίδια να μη σπάν, να μη σπάν...


Τον Δημήτρη Μητσοτάκη τον γνωρίσαμε από τους “Ενδελέχεια”. Ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος μουσικοσυνθέτης, στιχουργός και ντράμερ της μπάντα. Αυτή τη φορά τον βλέπουμε να μας παρουσιάζει την πρώτη προσωπική δουλειά του μαζί με τους “Ευδαίμονες” Σταύρο Αναστασιάδη (κοντραμπάσο, μπάσο), Αρετή Κοκκίνου (μαντολίνο, κιθάρες), Εύα Λαύκα (τραγούδι) και Θανάση Σολούκο (ακορντεόν, πιάνο).

Το cd περιλαμβάνει δέκα τραγούδια σε μουσική, στίχους και ενορχήστρωση του Δημήτρη Μητσοτάκη, μία διασκευή του παραδοσιακού από τη Θάσο «Πέρδικά μου πλουμισμένη» καθώς και 1 bonus track σε μια «θυγατρική» εκδοχή του πρώτου τραγουδιού «Αν», στο οποίο συμμετέχουν οι κόρες του και μία φίλη τους! Το album αυτό κυκλοφορεί για λογαριασμό της Lyra. Μια πολύ όμορφη δισκογραφική προσπάθεια με πολλές εικόνες, ηχοχρώματα που πραγματικά ευφραίνει την καρδιά και ταξιδεύει το μυαλό και την ψυχή. Την μουσική θα μπορούσα να την κατατάξω στα έντεχνα rock αλλά δεν θα ήθελα να βάλω ταμπέλα. Με ήχους άλλοτε ρετρό, άλλοτε tango, παραδοσιακούς, jazz και έντεχνους δεμένοι τόσο καλά μεταξύ τους, παντρεύοντας όλα αυτά τα είδη και αφήνοντας στο τέλος ένα γλυκό παιχνίδισμα στα αυτιά μας. Έκπληξη στο album αυτό είναι η συμμετοχή της Μάρθας Φριντζήλα χαρίζοντας τη μαγευτική φωνή της στο “Η Θεά”. Άλλη μια έκπληξη είναι η μελοποίηση το τραγουδιού “Λαθραία ελπίδα” το οποίο είχε εμφανιστεί με άλλους στίχους και άλλο όνομα “πες μου” στη δουλειά των Ενδελέχεια με τίτλο “μια πεταλούδα που ξεφεύγει”. Όπως λέει και ο μουσικοσυνθέτης Δ.Μ. το τραγούδι αυτό το είχε γράψει αρχικά με αυτούς τους στίχους. Στη δουλειά αυτή θα δούμε και την συμμετοχή του Γιώργου Παυλή (τρομπέτα-κορνέτα), του Δημήτρη Δάσαλο-Νομικού (τρομπέτα) και του Κώστα Πιστιόλη (γκάιντα, καβάλι). Εντύπωση μου έκανε η χαμηλή τιμή του cd (από 12,50euro έως 12,90euro) που σου δίνει ένα λόγω παραπάνω να το αγοράσεις. Πιστέψτε με αξίζει!

Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω ότι αυτό που με ξίνισε λίγο είναι ότι θα ήθελα να δω μια φιλική συμμετοχή του τόσα χρόνια συνεργάτη και φίλου Δημήτρη Λεοντόπουλου τραγουδιστή των Ενδελέχεια.

Track list:
1. Αν
2. Δώρο
3. Τραβώ γραμμή
4. Λαθραία ελπίδα
5. Ξέρω είσαι εκεί
6. Η Θεά
7. Η πληρωμή
8. Φοβάμαι
9. Αθήνα
10. Πέρδικά μου πλουμισμένη
11. Αποχωρισμός
Bonus track
12. Αν (θυγατρικό)

Κείμενο: Αντρέας Σειντής

ΑΛ-ΤΣΑΝΤΙΡΙ ΝΙΟΥΣ

Μπουγάτσα


Πρωινό Κυριακής,ο καναπές ξέστρωτος,το τζάκι γεμάτο αποτσίγαρα και γόπες,το τραπέζι της κουζίνας γεμάτο σακούλες και αποφάγια από delivery.Πλένει τη στοίβα στο νεροχύτη ,κάνει φραπέ,ανοίγει το laptop και χαζολογάει στο facebook.

Το τελευταίο status που είχε κλέψει από τη Μυρσίνη,της θύμισε πολλά,τελικά έζησε ένδοξα και σπουδαία τη ζωή και το ίδιο εξακολουθεί να κάνει και σήμερα,ευτυχώς της το θύμισαν οι φίλου της γιατί το είχε ξεχάσει …

Πήγε στο κρεβάτι και του γαργαλούσε τα πόδια,τότε ήταν που της έκανε μια τεράστια αγκαλιά και χουζούρευαν για ώρες στο κρεβάτι…

Μετά εμφανίστηκε μια μπουγάτσα,ντυμένη με ένα φόρεμα από ζάχαρη άχνη και με στρασάκια κανέλας να λιώνει στο στόμα της,ενώ εκείνος χαμογελούσε και που και που της χάιδευε το μάγουλο για να τινάξει λίγη ζάχαρη και κανέλα που παράπεσε!

Ξημέρωσε Δευτέρα και είχε ακόμα αυτή τη γλυκιά γεύση της μπουγάτσας στο στόμα,όχι δεν είχε βάλει ξυπνητήρι,αρκετά την κορόιδεψαν,γυρνάει πλευρό,σήμερα δεν θα πάει στη δουλειά,το όνειρο της μπουγάτσας θα πάρει μια μέρα παράταση…

Τετάρτη, Μαρτίου 10, 2010

Ψάρι


Είμαι ένα ψάρι πνιγμένο στο βυθό,μα πνίγονται τα ψάρια στο νερό;
σ.χ

Space-Dye Vest



Falling through pages of Martens on angels
Feeling my heart pull west
I saw the future dressed as a stranger
love in a space-dye vest

Love is an act of blood and I'm bleeding
a pool in the shape of a heart
Beauty projection in the reflection
Always the worst way to start

"But he's the sort who can't know
anyone intimately, least of all a
woman. He doesn't know what a woman
is. He wants you for a possession,
something to look at like a painting or an ivory box.
Something to own and to display. He doesn't want you to be real,
or to think or to live. He doesn't love you, but I love you.
I want you to have your own thoughts and ideas and feelings, even when
I hold you in my arms. It's our last chance... It's our last chance..."

Now that you're gone I'm trying to take it
Learning to swallow the rage
Found a new girl I think we can make it
as long as she stays on the page

This is not how I want it to end
And I'll never be open again

"...I was gonna move out...ummm...get,
get a job, get my own place, ummm,
but... I go into the mall where I
want to work and they tell me, I'm,
I was too young..."

"Some people, gave advice before,
about facing the facts, about
facing reality. And this is, this
without a doubt, is his biggest
challenge ever. He's going to have to face it.
You're gonna have to try, he's gonna to have to try and,
uh, and, and, and get some help here. I mean no one can
say they know how he feels."

"That, so they say that, in ya know
like, Houston or something, you'd
say it's a hundred and eighty degrees,
but it's a dry heat
. In Houston they say that?
Oh, maybe not. I'm all mixed up.
Dry until they hit the swimming pool."

"...I get up with the sun... Listen.
You have your own room to sleep in,
I don't care what you do. I don't
care when. That door gets locked,
that door gets locked at night by nine o'clock.
If you're not in this house by nine o'clock, then you'd better find some
place to sleep. Because you're not going to be a bum in this house.
Supper is ready..."

There's no one to take my blame
if they wanted to
There's nothing to keep me sane
and it's all the same to you
There's nowhere to set my aim
so I'm everywhere
Never come near me again
do you really think I need you

I'll never be open again, I could never be open again.
I'll never be open again, I could never be open again.

And I'll smile and I'll learn to pretend
And I'll never be open again
And I'll have no more dreams to defend
And I'll never be open again

Οι μέρες της ντουλάπας


Τι να κάνει η Μαριάτζελα;Τη θυμάμαι να κρύβεται σε μια ντουλάπα,τώρα κι αυτή όπως κι εγώ απελευθερωθήκαμε ...

Δεν θυμάμαι τις μέρες της ντουλάπας.

Ο εγκλεισμός μου εκεί μου έμαθε πολλά,μνήμες δεν άφησε γιατί είχα κλειστά τα μάτια, άφησε μυρωδιές …

Μη με ρωτάς τι κάνει,δεν ξέρω να σου πω,έχω χρόνια να τη δω,χάθηκε στα πέρατα του κόσμου,μα πάντα θα την ευγνωμονώ για εκείνες τις μέρες της ντουλάπας…