Καθημερινό Ραντεβού!

Τυχερό αστέρι

 Κοντά στην κόρη, θυμάμαι κι εγώ τα παλιά...

Αθεράπευτα ρομαντική...

Ο ατόφιος ρομαντισμός κρύβεται στο ανολοκλήρωτο,στο ανικανοποίητο, στο ματαιωμένο,στη ζωή που δεν ζήσαμε, στους έρωτες που θάψαμε, σε εκείνο το φιλί  που δεν έδωσες στο κορίτσι που σε πλησίασε κι εσύ τραβήχτηκες κι έτσι εκείνη χάθηκε μέσα στη νύχτα και κάποιος άλλος κάπου αλλού σε άλλο χρόνο την έκανε να τρέμει από ηδονή καθώς βρισκόταν πάνω του κι έτσι η ζωή συνεχίστηκε "σαν να'σουν άλλος κι όχι εσύ μες στη ζωή πορεύτηκες" κι είσαι αθεράπευτα ρομαντικός γιατί όσους θριάμβους και νίκες και επινίκια κι αν έζησες σε τούτη τη ζωή εσύ τα βράδια βυθίζεσαι σε εκείνη τη ζωή που δεν έζησες, χορεύοντας ταγκό με τα φαντάσματα...

🎈🎈🎈❤️❤️❤️

 

 

Επιθέσεις αγάπης

Σήμερα δέχθηκα δυο επιθέσεις αγάπης, μια το πρωί με το που ξύπνησα από την κόρη μου η οποία με αγκάλιαζε συνέχεια πριν φύγω για τη δουλειά και μια από μια μικρή γατούλα στην Ιουστινιανού ενώ πήγαινα με τα πόδια στη δουλειά.

Ήταν τόσο χαδιάρα, αμέσως πήδηξε και σχεδόν σκαρφάλωσε στην γάμπα μου έχω δει κι άλλους περαστικούς να την χαϊδεύουν και ήταν τόση η αγάπη της και η αθωότητα της, αχ καημένη είπα θα την πατήσεις έτσι που εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους, εμένα πάντως σήμερα όσο την χάιδευα αν και βιαζόμουν για να πάω στην δουλειά με μαλάκωσε, με πήγε δεκαοχτώ χρόνια πίσω σε εκείνο τον Νοέμβριο του 2005, έτσι όπως ήταν ο πραγματικός εικοσάχρονος εαυτός μου. Εύχομαι σε πιο συχνές επιθέσεις αγάπης, αν και από την κόρη και τον γιο δεν έχω παράπονο είναι σχεδόν καθημερινές!