Σήμερα δέχθηκα δυο επιθέσεις αγάπης, μια το πρωί με το που ξύπνησα από την κόρη μου η οποία με αγκάλιαζε συνέχεια πριν φύγω για τη δουλειά και μια από μια μικρή γατούλα στην Ιουστινιανού ενώ πήγαινα με τα πόδια στη δουλειά.
Ήταν τόσο χαδιάρα, αμέσως πήδηξε και σχεδόν σκαρφάλωσε στην γάμπα μου έχω δει κι άλλους περαστικούς να την χαϊδεύουν και ήταν τόση η αγάπη της και η αθωότητα της, αχ καημένη είπα θα την πατήσεις έτσι που εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους, εμένα πάντως σήμερα όσο την χάιδευα αν και βιαζόμουν για να πάω στην δουλειά με μαλάκωσε, με πήγε δεκαοχτώ χρόνια πίσω σε εκείνο τον Νοέμβριο του 2005, έτσι όπως ήταν ο πραγματικός εικοσάχρονος εαυτός μου. Εύχομαι σε πιο συχνές επιθέσεις αγάπης, αν και από την κόρη και τον γιο δεν έχω παράπονο είναι σχεδόν καθημερινές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου