Κυριακή, Οκτωβρίου 15, 2023
Σάββατο, Οκτωβρίου 14, 2023
Θα την δεις όσο μακριά και να'σαι...
Είμαι στη Ραψάνη απόγευμα Σαββάτου, πίνω καφέ και αγναντεύω την απεραντοσύνη τούτης της χιλιοειδωμένης θέας ακούγοντας Παυλίδη και ενστικτωδώς δακρύζω, με αγγίζουν όλα μου χαϊδεύουν το είναι μου με μαλακώνουν μου υπενθυμίζουν ποια πραγματικά είμαι,ποια είναι η φύση μου ,που ανήκω και πραγματικά αν ανήκω κάπου είναι στην απεραντοσύνη τούτης της θεάς,μπορεί στην καθημερινότητα να είμαι χιλιάδες δύο πράγματα μα πάνω από όλα αυτά είναι η ψυχή μου κι αυτή η ψυχή δονείται εδω,εδω βρίσκεται,εδώ ακουμπάει,εδω αναπνέει,εδω είμαι εγώ.
Πέμπτη, Οκτωβρίου 12, 2023
Τετάρτη, Οκτωβρίου 04, 2023
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked. The second time I told my story, I felt on...