"Ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στο όνειρο." [Τάσος Λειβαδίτης]

Φοιτητικό σπίτι από την πίσω μεριά!

Πέμπτος όροφος από δεξιά! Αλλά κάγκελα, από ότι διακρίνω αλλά κουφώματα από μέσα και κλιματιστικό, ποιος ξέρει ίσως έχει γίνει και ολική ανακαίνιση στο εσωτερικό! 

Σκήτη

Η πεθερά μου με τα παιδιά μου στην περιφορά του επιταφίου στο χωριό της καταγωγής της, στην Σκήτη Αγίας, όσο εγώ απολάμβανα λίγες στιγμές χαλαρώσεις.... 

Λευκή Φασολάδα!

Οι γονείς μου πήγανε εκδρομή για να περάσουν τις ημέρες του Πάσχα κάτω από το αυλάκι και συγκεκριμένα στην Αρχαία Ολυμπία, πέρασαν και από τα φοιτητικά μου μέρη και με συγκίνησαν με φωτογραφίες που μου έστελναν στο messenger! 

Στον πατέρα μου έκανε εντύπωση χθες μετά το τέλος της περιφοράς του επιτάφιου, όταν γυρίζαν στην εκκλησία οι πιστοί πως μετά περνάνε όλοι κάτω από τον επιτάφιο για να μπουν μέσα στην εκκλησία καθώς αυτοί που περιφέρουν τον επιτάφιο στέκονται μπροστά από την πόρτα της εκκλησίας με τον επιτάφιο στα χέρια και περιμένουν να περάσει όλος ο κόσμος που ακολουθούσε για να μπει μέσα και όχι όπως στη Λάρισα που μετά ο κόσμος όλος σκορπάει από εδώ κι εκεί για να προλάβει να πάει να πιάσει θέση στα τσιπουράδικα!

Του είπα, τι τα θες αλλά ήθη αλλά έθιμα αλλά και μήπως μιλάμε απλά για άλλο όγκο κόσμου, οπότε δεν μπορούμε και να συγκρίνουμε και να είμαστε δίκαιοι; Επέμενε πως αν και όντως λιγότερος κόσμος από ότι στην εκκλησία της συνοικίας μας στη Λάρισα κι εκεί μαζί με τους τουρίστες ήταν αρκετοί!

Τότε του θύμησα πως είκοσι χρόνια πριν όταν τον Σεπτέμβριο του 2003 είχαμε πάει στο Πύργο, ομολογουμένως όχι για πρώτη φορά είχαμε ξαναπάει και το 1999 οικογενειακή εκδρομή, φάγαμε λευκή φασολάδα!!! 

Ρε πατέρα εδώ αυτοί έτρωγαν φασολάδα λευκή, τι περιμένεις, άλλος κόσμος εκεί κάτω από το αυλάκι!

Κι αυτό που κατάλαβα και συγκινήθηκα είναι ότι η ζωή μας κι εμείς οι ίδιοι είμαστε οι αναμνήσεις μας και τα ταξίδια που έχουμε κάνει και ότι μου έχουν λείψει αφάνταστα οι νέες εικόνες, τα νέα πράγματα, να ανακαλύπτεις καινούργιες παραστάσεις, να όπως αυτή του πατέρα με τον επιτάφιο και υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως τα επόμενα χρόνια μαζί με τα παιδιά μας, μέχρι να ανοίξουν τα δικά τους φτερά και να κάνουν τα δικά τους ταξίδια(όπως κι εμείς στη σύνταξη στα 67!) θα ανακαλύψουμε μαζί νέες εμπειρίες και μέρη, να όπως ακριβώς έκαναν οι γονείς μου με εμάς που από μικρά μας πήγαιναν τόσα ταξίδια και με τόσο δύσκολη συνθήκη μέσα στο σπίτι, οπότε εγώ δεν δικαιούμαι να προτάσσω δικαιολογίες κούρασης και άλλα κουραφέξαλα για να απολαύσουμε κι εμείς και τα παιδιά μας νέες εμπειρίες, ειδικά τώρα που έχουν μια τρομερή αντιληπτική ικανότητα και ρουφούν τα πάντα!

Δεν έχω παράπονο έκανα αρκετά ταξίδια στη ζωή μου όμως η ψυχή δεν χορταίνει ποτέ και όλο διψάει για καινούργιες εμπειρίες κι έτσι κι αλλιώς άραγε τελειώνει ποτέ το ταξίδι; 

Μόνο ψέματα....

Δεν υπάρχει λόγος να υποφέρω
     Bm7                  D       C 
Ούτε καν να προφέρω  το όνομά σου εδώ
                    Em 
Κάποιος έφτιαξε στη γη το Παγκράτι
        Bm7               D            C 
Και δεν έκλεισα μάτι από κείνη τη μέρα εγώ
                       Em 
Το air condition στους 16 ν' ανοίξεις
     Bm7                D                 C 
Προτιμώ να το πνίξεις αυτό που νιώθεις κι εσύ
                       Em 
Βγες και πάρε απ' τη Βαρνάβα τσιγάρα
     Bm7             D                   C 
Μάθε λίγη κιθάρα μα ποτέ μην αγγίξεις το Σι
[Ρεφραίν]
C        Em            Bm7 
Και πες ψέματα πες μου ψέματα
D                 C 
Πες ό,τι ψέμα μπορείς
        Em            Bm7 
Πες μου ψέματα μόνο ψέματα
D                       C 
Και βγες κάποιον άλλον να βρεις
[Κουπλέ]
C                 Em                  Bm7 
Δεν υπάρχει λόγος για υποσχέσεις οταν θες να πονέσεις
     D                      C 
Τα χέρια μου θα βρίσκονται εκεί
                   Em                    Bm7 
Βρες σειρές μ' αυτοτελή επεισόδια βάλ' το αμέσως στα πόδια
      D              C 
Αν υπάρχει δεδομένη πλοκή
                     Em                 Bm7 
Δες τον πρώτο και το δεύτερο κύκλο αλλά μη δεις τον τρίτο
       D                      C 
Και αγνόησε όποιον λέει να τον δεις
                    Em                  Bm7 
Είμαι μόνος μου όλη νύχτα στο Ciao και εσένα κοιτάω
         D                C 
Σ' έναν πρώην σου να παλινωδείς
[Ρεφραίν]
C        Em            Bm7 
Μα λες ψέματα πες του ψέματα
D                 C 
Πες ό,τι ψέμα μπορείς
        Em            Bm7 
Πες του ψέματα μόνο ψέματα
D                       C 
Και έλα μετά να με βρεις
[Κουπλέ]
C                 Em              Bm7 
Δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσω περπατάω προς τα πίσω
     D                 C 
Και βρίσκω το μεγάλο κοινό
                   Em                    Bm7 
Όπως κάθε homo sapiens που ξέρω για να τα καταφέρω
   D                  C 
Σκοτώνω το μισό μου εαυτό
                     Em                   Bm7 
Φτιάχνω τοστ, πορτοκαλάδα κι εσπρέσο ξέρω πως θα πονέσω
       D             C 
Αν σπάσω τον κύκλο αυτό
                 Em                        Bm7 
Άμα βγούμε μ' ανοιχτή τη σκεπή μου και σε κάνω δική μου
       D              C 
Και θελήσω να πω σ' αγαπώ
[Ρεφραίν]
C        Em            Bm7 
Θα πω ψέματα θα πω ψέματα
D                 C 
Θα πω ό,τι ψέμα μπορώ
        Em            Bm7 
Θα πω ψέματα μόνο ψέματα
D                       C 
Και μετά κάπου αλλού θα τα πω
[Κουπλέ]
C                 Em                  Bm7 
Δεν υπάρχει λόγος για φασαρίες μαζευτείτε οι κυρίες
     D          C 
Και φτιάξτε μια ΜΚΟ
                 Em                    Bm7 
Βάψτε μωβ τα κουρασμένα μπαλκόνια και αλλάξτε σεντόνια
     D            C 
Σε κάθε κρεβάτι στενό
                       Em                 Bm7 
Το 'χω νιώσει αυτό που πάω να νιώσω και θα το μετανιώσω
       D      C 
Μα είναι ήδη αργά
                    Em               Bm7 
Ξημερώνει κι όλοι σπίτια γυρίζουν μελωδίες ψιθυρίζουν
         D                C 
Και πέφτουν  κοιμούνται μετά
[Ρεφραίν]
C        Em            Bm7 
Λένε ψέματα λένε ψέματα
D                 C 
Λένε ό,τι ψέμα μπορούν
        Em            Bm7 
Λένε ψέματα μόνο ψέματα
D                       C 
Και βγαίνουν μετά να μας βρουν