Πληκτρολογώ blogger.com, απίστευτο συναίσθημα!Είχα να ποστάρω κάτι από αρχές του χρόνου και τι χρόνος Jah μου! Σε αντίθεση με το δεκατεσσεράκι που μου έβγαλε την Παναΐα, το δεκαπενταράκι μου (σαν παλιός βαθμός από τα μαθηματικά μου ακούγεται αυτό)ήταν υπέροχο, όσο υπέροχα μπορούν να είναι τα χρόνια σήμερα.
Η απίστευτη εμπειρία ζωής ήταν το υπερατλαντικό ταξίδι και η περιπετειώδης προσγείωση στο Μαϊαμι, οι βαλίτσες που χάθηκαν και ξαναβρέθηκαν στη Τζαμάικα, η κρουαζιέρα στην Καραϊβική, ο τρελός χορός στην Αϊτή, το προσκύνημα στα Άγια χώματα της Τζαμάικα και οι παρανομίες μας στο Μεξικό. Ένα όνειρο ζωής έγινε πραγματικότητα, η sophie_jamaica πήγε Τζαμάικα ευτυχώς ήταν αρχές καλοκαιριού πριν τα capital controls, πριν κλείσω τα τριάντα, πριν το δημοψήφισμα.
Ίσως κάποτε κάτσω να γράψω το οδοιπορικό μας στην Καραϊβική και ανεβάσω πολλές- φωτογραφίες αλλά εκεί που κατέληξα είναι πως,η ομορφιά, το φως, ο πολιτισμός και το κλίμα αυτής της χώρας δεν συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο και δεν θα πω σαν την Χαλκιδική δεν έχει, γιατί ούτε Θεσσαλονικιά είμαι, ούτε και τρελαίνομαι με την Χαλκιδική(Ποσείδι και Καλύβας τόσα χρόνια φτάνει)αλλά θα βγω, θα το φωνάξω, θα το πω, πως σαν την Ελλάδα ΠΟΥΘΕΝΑ!
Κι ύστερα ήρθαν οι διακοπές στην Θάσο, ανήμερα δεκαπενταύγουστου και δώθε που ούτε η Τζαμάικα μου έλειπε πια, ούτε η γαμάτη μεξικάνικη pina colada, ούτε με ένοιαζε που τριγυρνούσαμε με σπασμένο λάστιχο μετά τον Παράδεισο και όχι προς παράδεισο...
Παντρεύτηκα την τελευταία μέρα της άνοιξης πριν την Τζαμάικα και τρεις μέρες αφού είχα γίνει για πρώτη φορά θεία κι ακόμα δεν έχω μεγάλη εμπειρία για να δώσω συμβουλές για τους απανταχού παντρεμένους, ξέρω να πω μονάχα πως είναι διγαμία να αγαπάς και να ονειρεύεσαι όπως είπε και ο Οδυσσέας κι εγώ με λίγο φόβο αλλά με πάρα πολύ πάθος ακόμα ονειρεύομαι και αγαπώ.
Και ήρθε η ώρα να κλείσω τα τριάντα και τα έκλεισα με μια όμορφη ανατολή στη Ραψάνη, με κοκκινέλι και μεγάλες αγκαλιές...
Ώρα να φεύγω τώρα κι από ετούτο το σπίτι, πάμε πάλι για μια νέα μετακόμιση
