Παρασκευή, Οκτωβρίου 26, 2012
Τετάρτη, Οκτωβρίου 24, 2012
Suffer The Flesh
Δεν είναι ακόμη ολοκληρωμένο το εξώφυλλο αλλά πάρτε μια ιδέα ...
Την Δευτέρα που θα το έχω κι εγώ στα χέρια μου, θα ξεκινήσω τον αγώνα μου για ένα ωραίο τρομακτικό(αλήθεια;) βίντεο :)
Την Δευτέρα που θα το έχω κι εγώ στα χέρια μου, θα ξεκινήσω τον αγώνα μου για ένα ωραίο τρομακτικό(αλήθεια;) βίντεο :)
Κυριακή, Οκτωβρίου 21, 2012
(We)ek(end)
Απολογισμός Σαββατοκύριακου
1. Τελείωσα "Το στρίψιμο της βίδας" του Χένρυ Τζέημς
2. Ξεκίνησα τις "Νεκρές ψυχές" του Γκογκολ
3. Έγραψα και έστειλα το κείμενο μου, για το τεύχος Νοεμβρίου του Imagine
4. Είδα ποδοσφαιρικό αγώνα ( Γ' τοπικό) και άκουσα όλα τα συναφή μπινελίκια
5. Χαίρομαι για ταλαντούχα άτομα που γνώρισα στη ζωή μου, που κυκλοφορούν τα βιβλία τους, γράφουν ανεπανάληπτα και σκίζουν και άλλα πάλι υπέροχα άτομα που δεν το έχουν βρε αδερφέ κι όμως πάνε και μου βγάζουν βιβλία. Αλήθεια εγώ τι κάνω;
6. Το άλλο Σαββατοκύριακο μια συμφοιτήτρια μου από το μεταπτυχιακό παρουσιάζει τη διπλωματική της. Πάλι η ίδια απορία... Εγώ τι κάνω; (!!!)
7. Αύριο πρέπει να βάλω τις τελευταίες πινελιές στα βίντεο της παράστασης. Την Τρίτη έχουμε πρόβα και θα τους παρουσιάσω την τελική μορφή
8. Όταν σε μια δουλειά που δουλεύουν αρκετοί και ο πρώτος σε καθυστερεί, η δουλειά θα πάει πίσω άρα αναγκαστικά και ο δεύτερος θα καθυστερήσει, έτσι δεν πάει;
9. Ήπια καφέ με τους δυο καλύτερους μου φίλους- Γιώργο και Αχιλλέα στο σπίτι του πρώτου
10. Καλά τελικά έχω μεγάλη έμπνευση ακόμη και για διαφημίσεις!!!
11.“[…] Από δοκιμασία σε δοκιμασία θα πηγαίνει πια η ζωή μας, ένας αγώνας• όλο θα λέμε πως τελειώνει και όλο θα ξαναρχινάει. Να το χωνέψουμε και να μην έχουμε αυταπάτες. Περπατάτε, που λέεει κι ένας φιλαράκος. Δε χρειαζότανε η νουθεσία. Θα το παλεύουμε, μάνα, με νύχια και με δόντια, ώσπου να φέξει.”
1. Τελείωσα "Το στρίψιμο της βίδας" του Χένρυ Τζέημς
2. Ξεκίνησα τις "Νεκρές ψυχές" του Γκογκολ
3. Έγραψα και έστειλα το κείμενο μου, για το τεύχος Νοεμβρίου του Imagine
4. Είδα ποδοσφαιρικό αγώνα ( Γ' τοπικό) και άκουσα όλα τα συναφή μπινελίκια
5. Χαίρομαι για ταλαντούχα άτομα που γνώρισα στη ζωή μου, που κυκλοφορούν τα βιβλία τους, γράφουν ανεπανάληπτα και σκίζουν και άλλα πάλι υπέροχα άτομα που δεν το έχουν βρε αδερφέ κι όμως πάνε και μου βγάζουν βιβλία. Αλήθεια εγώ τι κάνω;
6. Το άλλο Σαββατοκύριακο μια συμφοιτήτρια μου από το μεταπτυχιακό παρουσιάζει τη διπλωματική της. Πάλι η ίδια απορία... Εγώ τι κάνω; (!!!)
7. Αύριο πρέπει να βάλω τις τελευταίες πινελιές στα βίντεο της παράστασης. Την Τρίτη έχουμε πρόβα και θα τους παρουσιάσω την τελική μορφή
8. Όταν σε μια δουλειά που δουλεύουν αρκετοί και ο πρώτος σε καθυστερεί, η δουλειά θα πάει πίσω άρα αναγκαστικά και ο δεύτερος θα καθυστερήσει, έτσι δεν πάει;
9. Ήπια καφέ με τους δυο καλύτερους μου φίλους- Γιώργο και Αχιλλέα στο σπίτι του πρώτου
10. Καλά τελικά έχω μεγάλη έμπνευση ακόμη και για διαφημίσεις!!!
11.“[…] Από δοκιμασία σε δοκιμασία θα πηγαίνει πια η ζωή μας, ένας αγώνας• όλο θα λέμε πως τελειώνει και όλο θα ξαναρχινάει. Να το χωνέψουμε και να μην έχουμε αυταπάτες. Περπατάτε, που λέεει κι ένας φιλαράκος. Δε χρειαζότανε η νουθεσία. Θα το παλεύουμε, μάνα, με νύχια και με δόντια, ώσπου να φέξει.”
Γράμμα του Μιχάλη στην Αριάγνη, από την πορεία προς τον Ευφράτη.
Αριάγνη, Ακυβέρνητες Πολιτείες, Στρατής Τσίρκας
12Έτσι στα γρήγορα και για την πλάκα-Μπήκε ακριβώς με την τότε πρώτη του γραφήΑριάγνη, Ακυβέρνητες Πολιτείες, Στρατής Τσίρκας
Σάββατο, Οκτωβρίου 20, 2012
Η αγάπη είναι ενέργεια...
.jpg) |
| 19/10/2012- JukeBox- Larissa |
Τα καλά του να γράφεις στο artncity είναι ότι είναι σχεδόν χορηγός επικοινωνίας παντού πλέον, οπότε πάμε τζάμπα στις παραστάσεις, το καλό με το να έχεις τη Βασιλική φίλη είναι ότι εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος άρα μπορούμε να πούμε αλήθειες που δεν μοιράζονται εύκολα οι άνθρωποι.
υ.σ "Οι κουμπάροι" στο "Μικρό Θέατρο" που δεν βιάζεται να μεγαλώσει, δεν ήταν τίποτα το πρωτότυπο αλλά παρόλα αυτά βγάζω το καπέλο στους ηθοποιούς που πήρανε το τίποτα και το κάνενα κάτι, ένα όμορφο γάργαρο γέλιο! Γιατί ναι εγώ σε αντίθεση με άλλους γέλασα χθες...
υ.σ Μετά την παράσταση γιορτάσαμε τα γενέθλια της Βασιλικής στο Juke Box. Ήταν ένα υπέροχο βράδυ με απίστευτες μουσικές και τα παιδιά μέσα από το μπαρ που ήταν και φίλοι της Βασιλικής , ο Γρηγόρης, ο Αργύρης και το άλλο παιδί που δεν άκουσα καν το όνομα του, μας κέρασαν απίστευτες μουσικές και σφηνάκια :)
υ.σ Η κρέπα στο Quick ήταν άλλο πράγμα όπως και η κουβέντα που πιάσαμε και μας πήρε το πρωί...
υ.σ Η αγάπη είναι ενέργεια
τρυπώνει στις καρδιές
Την βρίσκεις, ξέρεις
Είναι το διαμάντι
μέσα στο κουτί
με τις χάντρες
Μα εσύ το έπιασες
το κράτησες και το άφησες
Πήρες μια χάντρα κοινή
την κράτησες δίπλα σου μια ζωή
την λάτρεψες από συνήθεια
κι όταν ξεθώριασε
Κατηγόρησες εκείνη
Μα η αγάπη είναι ενέργεια
είναι το ξύπνημα από
τον εφιάλτη των αρνήσεων
Η αγάπη λέει ναι
και για όλους μας
υπάρχει μόνο μια
Αφιερωμένο στη Βασιλική :)
Παρασκευή, Οκτωβρίου 19, 2012
O Μονόλογος της Μόλλυ Μπλούμ
Αχ ναι τους ξέρω καλά ποιός ήταν ο πρώτος στο σύμπαν πριν να υπάρξει κάποιος που το έφτιαξε όλο αυτό ποιός ποιός αχ αυτό δεν το ξέρουν ούτε κι εγώ έτσι λοιπόν ας δοκιμάσουν να σταματήσουν τον ήλιο να ανατείλει αύριο
ο ήλιος λάμπει για σένα είπε την ημέρα που ήμαστε ξαπλωμένοι ανάμεσα στα ροδόδεντρα στο Χάουθ με το κεφάλι στο γκρίζο μάλλινο κοστούμι του και το ψάθινο καπέλο του την ημέρα που τον έσπρωξα να με ζητήσει σε γάμο ναι
πρώτα του έδωσα το κομμάτι από το κέικ με ηλιόσπορους μέσα από το στόμα μου και ήταν δίσεχτος χρόνος όπως τώρα ναι δεκαέξι χρόνια Θεέ μου ύστερα από το μακρύ φιλί κόντεψα να χάσω την αναπνοή μου ναι είπε πως ήμουν ένα άνθος των βουνών ναι έτσι ήμαστε όλες άνθη το κορμί της γυναίκας ναι αυτό ήταν ένα αληθινό πράγμα που είπε στην ζωή του κι ο ήλιος λάμπει για σένα σήμερα ναι γι’ αυτό τον συμπάθησα γιατί είδα ότι καταλάβαινε και αισθανόταν τί είναι η γυναίκα κι ήξερα πως θα μπορούσα πάντα να τον καταφέρω και του έδωσα όλη την ευχαρίστηση που μπορούσα φέρνοντάς τον στα νερά μου μέχρι που μου ζήτησε να πω ναι και στην αρχή δεν απάντησα μόνο κοίταξα πέρα πάνω από τη θάλασσα και τον ουρανό σκεφτόμουνα τόσα πολλά πράγματα που εκείνος δεν ήξερε για τον Μάλβευ και τον κ.Στάνχοπ και την Έστερ και τον πατέρα και το γέρο λοχαγό Γκροβ και τους ναύτες που παίζανε πετάει πετάει το πουλί και τις καβάλες και το πλύνε τα πιάτα όπως το λέγανε στο μώλο κι ο φρουρός μπροστά από το σπίτι του κυβερνήτη με το πράμα γύρω από το άσπρο του κράνος φτωχοδιάβολος να σιγοψήνεται στον ήλιο και τα σπανιόλικα κορίτσια να γελάνε μέσα στις μαντίλες τους και τα ψηλά τους χτένια και οι δημοπρασίες το πρωί οι Έλληνες και οι Εβραίοι και οι Άραβες κι ο διάολος ξέρει από που αλλού απ’ όλα τα πέρατα της Ευρώπης κι η οδός Ντιούκ και η ορνιθαγορά κακαρίζοντας έξω από το Λάρμπυ Σάρονς και τα καημένα τα γαϊδούρια να γλιστράνε μισοκοιμισμένα και οι αινιγματικοί τύποι μέσα στις κελεμπίες τους να κοιμούνται στη σκιά πάνω στα σκαλοπάτια κι οι μεγάλοι τροχοί των βοιδάμαξων και το παλιό κάστρο χιλιάδες χρόνια γέρικο ναι κι αυτοί οι όμορφοι Μαυριτανοί όλοι ντυμένοι στα λευκά και τα τουρμπάνια τους σαν βασιλιάδες να σου ζητάνε να κάτσεις στα μικρά μαγαζιά τους και η Ρόντα με τα παλιά παράθυρα των ποσάντας μάτια που ρίχναν βλέμματα πίσω από τις σιδερένιες γρίλιες στον εραστή της για να φιλήσει το σίδερο κι οι ταβέρνες μισάνοιχτες τη νύχτα κι οι καστανιέτες τη βραδιά που χάσαμε το καράβι στο Αλγκεσίρας ο φύλακας να κάνει τις βόλτες του ατάραχος με τη λάμπα του και Ω αυτός ο φοβερός χείμαρρος που κατεβαίνει Ω η θάλασσα η θάλασσα κατακόκκινη μερικές φορές σαν την φωτιά και τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα και οι συκιές στους κήπους στης Αλαμέδας ναι και όλα τα παράξενα δρομάκια και τα τριανταφυλλιά και τα γαλάζια και τα κίτρινα σπιτάκια και οι κήποι με τα τριαντάφυλλα και τα γιασεμιά και τα γεράνια και τους κάκτους και το Γιβραλτάρ ένα κορίτσι που ήμουνα τότε ένα Άνθος των βουνών ναι όταν έβαλα το τριαντάφυλλο στα μαλλιά μου όπως συνηθίζαν τα κορίτσια της Ανδαλουσίας ή θα φορέσω ένα κόκκινο ναι πως με φίλησε κάτω από το Μαυριτάνικο κάστρο και σκέφτηκα λοιπόν αυτός ή όποιος άλλος το ίδιο κάνει κι ύστερα τον κάρφωσα με τα μάτια μου για να μου κάνει πάλι την πρόταση ναι κι ύστερα μου ζήτησε αν θα ήθελα ναι να πω ναι το άνθος μου των βουνών και στην αρχή τον αγκάλιασα ναι και τον τράβηξα κάτω πάνω μου έτσι που μπορούσε να νιώσει τα στήθη μου όλο άρωμα ναι κι η καρδιά του πήγαινε να σπάσει και ναι είπα ναι θέλω Ναι.
ο ήλιος λάμπει για σένα είπε την ημέρα που ήμαστε ξαπλωμένοι ανάμεσα στα ροδόδεντρα στο Χάουθ με το κεφάλι στο γκρίζο μάλλινο κοστούμι του και το ψάθινο καπέλο του την ημέρα που τον έσπρωξα να με ζητήσει σε γάμο ναι
πρώτα του έδωσα το κομμάτι από το κέικ με ηλιόσπορους μέσα από το στόμα μου και ήταν δίσεχτος χρόνος όπως τώρα ναι δεκαέξι χρόνια Θεέ μου ύστερα από το μακρύ φιλί κόντεψα να χάσω την αναπνοή μου ναι είπε πως ήμουν ένα άνθος των βουνών ναι έτσι ήμαστε όλες άνθη το κορμί της γυναίκας ναι αυτό ήταν ένα αληθινό πράγμα που είπε στην ζωή του κι ο ήλιος λάμπει για σένα σήμερα ναι γι’ αυτό τον συμπάθησα γιατί είδα ότι καταλάβαινε και αισθανόταν τί είναι η γυναίκα κι ήξερα πως θα μπορούσα πάντα να τον καταφέρω και του έδωσα όλη την ευχαρίστηση που μπορούσα φέρνοντάς τον στα νερά μου μέχρι που μου ζήτησε να πω ναι και στην αρχή δεν απάντησα μόνο κοίταξα πέρα πάνω από τη θάλασσα και τον ουρανό σκεφτόμουνα τόσα πολλά πράγματα που εκείνος δεν ήξερε για τον Μάλβευ και τον κ.Στάνχοπ και την Έστερ και τον πατέρα και το γέρο λοχαγό Γκροβ και τους ναύτες που παίζανε πετάει πετάει το πουλί και τις καβάλες και το πλύνε τα πιάτα όπως το λέγανε στο μώλο κι ο φρουρός μπροστά από το σπίτι του κυβερνήτη με το πράμα γύρω από το άσπρο του κράνος φτωχοδιάβολος να σιγοψήνεται στον ήλιο και τα σπανιόλικα κορίτσια να γελάνε μέσα στις μαντίλες τους και τα ψηλά τους χτένια και οι δημοπρασίες το πρωί οι Έλληνες και οι Εβραίοι και οι Άραβες κι ο διάολος ξέρει από που αλλού απ’ όλα τα πέρατα της Ευρώπης κι η οδός Ντιούκ και η ορνιθαγορά κακαρίζοντας έξω από το Λάρμπυ Σάρονς και τα καημένα τα γαϊδούρια να γλιστράνε μισοκοιμισμένα και οι αινιγματικοί τύποι μέσα στις κελεμπίες τους να κοιμούνται στη σκιά πάνω στα σκαλοπάτια κι οι μεγάλοι τροχοί των βοιδάμαξων και το παλιό κάστρο χιλιάδες χρόνια γέρικο ναι κι αυτοί οι όμορφοι Μαυριτανοί όλοι ντυμένοι στα λευκά και τα τουρμπάνια τους σαν βασιλιάδες να σου ζητάνε να κάτσεις στα μικρά μαγαζιά τους και η Ρόντα με τα παλιά παράθυρα των ποσάντας μάτια που ρίχναν βλέμματα πίσω από τις σιδερένιες γρίλιες στον εραστή της για να φιλήσει το σίδερο κι οι ταβέρνες μισάνοιχτες τη νύχτα κι οι καστανιέτες τη βραδιά που χάσαμε το καράβι στο Αλγκεσίρας ο φύλακας να κάνει τις βόλτες του ατάραχος με τη λάμπα του και Ω αυτός ο φοβερός χείμαρρος που κατεβαίνει Ω η θάλασσα η θάλασσα κατακόκκινη μερικές φορές σαν την φωτιά και τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα και οι συκιές στους κήπους στης Αλαμέδας ναι και όλα τα παράξενα δρομάκια και τα τριανταφυλλιά και τα γαλάζια και τα κίτρινα σπιτάκια και οι κήποι με τα τριαντάφυλλα και τα γιασεμιά και τα γεράνια και τους κάκτους και το Γιβραλτάρ ένα κορίτσι που ήμουνα τότε ένα Άνθος των βουνών ναι όταν έβαλα το τριαντάφυλλο στα μαλλιά μου όπως συνηθίζαν τα κορίτσια της Ανδαλουσίας ή θα φορέσω ένα κόκκινο ναι πως με φίλησε κάτω από το Μαυριτάνικο κάστρο και σκέφτηκα λοιπόν αυτός ή όποιος άλλος το ίδιο κάνει κι ύστερα τον κάρφωσα με τα μάτια μου για να μου κάνει πάλι την πρόταση ναι κι ύστερα μου ζήτησε αν θα ήθελα ναι να πω ναι το άνθος μου των βουνών και στην αρχή τον αγκάλιασα ναι και τον τράβηξα κάτω πάνω μου έτσι που μπορούσε να νιώσει τα στήθη μου όλο άρωμα ναι κι η καρδιά του πήγαινε να σπάσει και ναι είπα ναι θέλω Ναι.
J.Joyce
Πέμπτη, Οκτωβρίου 18, 2012
Ένας από τους δυο γάτους της πιλοτής
 |
| Επί της Θεοτοκοπούλου |
 |
| νιαου |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
