Πόσο ψυχικά ήρεμοι είστε; Έχετε πλησιάσει ποτέ τη νιρβάνα κι αν ναι(που χλωμό το κόβω να το λέτε το ναι) αλήθεια τι σας κόστισε; Τι περάσατε μέχρι να φτάσετε στη γαλήνη της ψυχής σας; Δεν μιλώ για αναισθησία, μιλώ για μια εσωτερική ηρεμία που δύσκολα την πετυχαίνουμε. Έτσι δεν είναι;
Στεναχωριέμαι που σπάνια βλέπω "ήρεμους" ανθρώπους γύρω μου. Τα πάθη τους Χριστέ μου! Καταλήγω στο ότι όλα ξεκινάνε από τα μέσα μας. Δεν τα έχουμε βρει με τους εαυτούς μας, αυτό είναι όλο. Δεν τα έχουμε βρει με τις βαθιές αλήθειες που μας καίνε(όσοι έχουμε φτάσει σε αυτό το επίπεδο βέβαια). Μα να περάσει μια ζωή έτσι; Μια ζωή διαρκώς να αγωνίζεσαι για να τα βρεις με τον εαυτό σου; Ε όχι! Δεν το δέχομαι...
Να όμως που από εκεί ξεκινούν όλα τα δεινά. Δεν τα έχεις βρει με σένα, δεν τα βρίσκεις με κανένα!Να σου οι ίντριγκες , οι περιπέτειες , τα ψέματα, τα δάκρυα και οι θυμοί . Μα θα μου πείτε, ωραία πράγματα είναι αυτά. Γουστάρουμε πάθος και τρέλα, στο κάτω- κάτω είμαστε αυτοκαταστροφικοί τύποι. Δεν ήρθαμε να ζήσουμε μια νερόβραστη ζωή! Μαζί σας κι εγώ αλλά τα όρια του καθένα μας μέχρι την αυτοκαταστροφή διαφέρουν. Δεν γεννηθήκαμε όλοι για να ζούμε πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί.
Δεν μιλάω μόνο για το τώρα της κρίσης και των άλλων προβλημάτων που μας φορτώθηκαν. Μερικές φορές βλέπω ανθρώπους να τυραννιούνται ενώ φαινομενικά και εδώ που τα λέμε και ουσιαστικά τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι καλύτερα γι αυτούς και οι συνθήκες που πλαισιώνουν τις ζωές τους και όλα τους δηλαδή είναι μια χαρά. Το τι κουβαλάει όμως ο καθένας στην ψυχούλα του κανείς μας δεν το γνωρίζει και είπαμε για μερικούς και η απόλυτη ηρεμία φέρνει την ανία και η ανία σε ρίχνει με τα μπούνια πάλι στις λάθος επιλογές και την αυτοκαταστροφή-δες- και μαζοχισμός!
Δύσκολο πράγμα τελικά αυτή η ισορροπία του μυαλού και της ψυχής. Αν βρίσκεστε στα τελευταία στάδια να χάσετε εντελώς τον εαυτό σας- δες- δεν κοιμάστε τα βράδια, είστε συνεχώς σε υπερένταση και τα σχετικά, ίσως να βοηθάνε οι προσευχές και ο διαλογισμός αλλά πριν καταφύγετε σε αυτά. Μήπως να προσπαθήσετε να τα βρείτε με τον εαυτό σας;
Πιάστε κουβεντούλα με τις τύψεις σας. Συγχωρέστε εσάς για τις απερίγραπτες μαλακίες σας κάντε το ίδιο και για όλους τους άλλους μαλάκες στη ζωή σας. Δεν μπορεί όλοι έχουμε παίξει αυτό το ρόλο έστω και για μια φορά. Ναι, τα έχετε κάνει σκατά, ναι έχετε φερθεί άσχημα , ναι έχετε κάνει πράγματα που δεν θα έπρεπε. Μόνο και μόνο το ότι το αναγνωρίζετε είναι κι αυτό ένα βήμα.
Ναι δεν θα διαφωνήσω η ψυχική μας ηρεμία έχει να κάνει με τους άλλους αλλά το λάθος μας είναι ότι νομίζουμε ότι κυρίως έχει να κάνει μόνο με τους άλλους. Επειδή εκεί έξω όμως κυκλοφορεί κάθε καρυδιάς καρύδι, με όλες τις τρέλες, τις ανασφάλειες και τα κόμπλεξ που μπορείτε να φανταστείτε, ισιώστε πρώτα τα δικά σας θέματα και μετά οπλιστείτε με θάρρος και βγείτε στη χαβούζα που λέγεται κοινωνία και αντιμετωπίστε τα όλα αυτά. Όταν είσαι εσύ καλά μέσα σου, δύσκολα σε λυγίζει, μια μαλάκο πεθερά, ένας ότι να'ναι γκόμενος, μια υστερική φίλη κλπ. Όταν λέμε υγεία πάνω από όλα δεν εννοούμε μόνο, κάνω εξετάσεις αίματος, γενικές, ούρων και αφού είμαι καλά, τρώω και υγιείνα , γυμνάζομαι κιόλας (που μεταξύ μας ούτε αυτά κάνουμε)σημαίνει ότι φροντίσαμε τους εαυτού μας . Εκτός από αυτό υπάρχει και μια ψυχή εκεί μέσα, ένα πνεύμα βρε αδερφέ κι αυτά τα καημένα πρέπει να τα φροντίζουμε.
Πως φροντίζουμε ένα πνεύμα; Πως το καλλιεργούμε; Βιολογική καλλιέργεια ή με λιπάσματα; Μην βλέπετε ειδήσεις στην τηλεόραση, διαβάστε επιτέλους και κανένα βιβλίο, πάτε μια βόλτα στη φύση, μην σας νοιάζει τι είπε ο ένας και ο άλλος για σας. Ζήστε τη ζωή σας σαν να ήσασταν ελεύθεροι. Ακούστε μια καλή μουσική, φτιάξτε τη δικιά σας άποψη για τα πράγματα αλλά μην την αφήσετε να σας φυλακίσει μέσα της, δείτε μια καλή θεατρική παράσταση , κάντε επιτέλους δημιουργικά πράγματα!!!
Μην αναλώνεστε στα ίδια και στα ίδια, μην ζείτε στο χθες και στο αύριο. Μην μυζεριάζετε όλη την ώρα. Αυτός ο γκόμενος/α σας έφτυσε, ο άλλος δεν σας ήθελε ποτέ, και εκείνος εκεί σας φέρθηκε σκάρτα... Τι να κάνουμε τώρα; Ο καθένας κάνει τις επιλογές του σε αυτή τη ζωή, αρχίστε να κάνετε κι εσείς τις δικές σας, μην είστε πάντα έρμαια των επιλογών των άλλων.
Ναι καλή μου,σε καταλαβαίνω, εκείνος είναι ο ένας για σένα. Με όποιον άλλο κι αν πας νιώθεις ότι είναι σαν να τον κερατώνεις. Ναι είπαμε σε καταλαβαίνω είσαι καψούρα, έχεις δαγκώσει λαμαρίνα και σου έχει φτάσει και το σαγόνι στο πάτωμα. Δε σου λέω να μην το ζήσεις,αφού σε καίει το βλέπω αλλά άστο να σε κάψει, να σου κάνει το εγκαυματάκι σου και συνέχισε. Δεν έχει νόημα να λιώσεις κιόλας για τον αντικειμενικά μαλάκα που ερωτεύτηκες . Πρόσεξε αυτό δεν τα λέω μόνο εγώ, που ποιος με χέζει εμένα. Τα λένε επιστήμονες άνθρωποι , ψυχίατροι και τέτοιοι ειδικοί σου λέω. ΜΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΣΟΥ ΕΡΩΤΑ! Τι το έκανες; Την πάτησες. Μωρέ ξέρεις κανένα μεγάλο έρωτα να είχε happy end?? Εεεε σε ρωτάω. Ρωμαίος και Ιουλιέτα δες, Ερωτόκριτος και Αρετούσα. Πως είναι δυνατόν να ζήσεις μια κανονική ζωή με τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής σου, που για να τον αντέξεις δίπλα σου για μια ζωή, υπάρχει μόνο ένας τρόπος; Να παίρνεις όλη την ημέρα lexotanil ; εΕΕΕ πες μου!
Πως μπορεί η καρδιά σου να κάνει σαν τρελή κάθε φορά που τον βλέπεις, να κόβονται τα πόδια σου, να τρέμεις όταν είναι να τον συναντήσεις, να τον εξιδανικεύεις μέχρι εκεί που δεν πάει, να είναι για εσένα ο ΘΕΟΣΣΣΣ; Που μεταξύ μας μόνο Θεός δεν είναι και αντικειμενικά είναι ο χειρότερος γκόμενος που μπορεί να είχες ποτέ σου αλλά αυτό θα μου πεις δεν έχει καμιά σημασία!
Ψυχική ηρεμία; Τι είναι αυτό καλέ; Σιγά μην την αποκτήσουμε ποτέ...
Αφιερωμένο το παραπάνω post στην Λ και στην Ε για τις παραπάνω craft που είχαμε πιει εκείνο το βράδυ !
Αγαπητοί αναγνώστες και συμπλόγκερς όπως σας είχα ανακοινώσει και σε παλαιότερη ανάρτηση μου από το τεύχος Οκτωβρίου ξεκινάει και επίσημα η συνεργασία μου με το περιοδικό Imagine. Από τις 9 Οκτωβρίου και κάθε μήνα λοιπόν στις 9 θα μπορείτε να διαβάζετε τη μόνιμη μου στήλη στο περιοδικό ή μήπως όχι στις εννιά; Το Imagine είναι το πρώτο αυτόνομο free press περιοδικό στη Θεσσαλία.
Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό περιοδικό γνώμης,
με στήλες που υπογράφουν κορυφαίοι δημοσιογράφοι, επιστήμονες και άνθρωποι γνωστοί στη Θεσσαλία και όχι μόνο... Συντάκτης - συνεργάτης του περιοδικού μπορείς να γίνεις κι εσύ, αρθρογραφώντας, σχολιάζοντας ή ακόμα και αποστέλλοντας φωτογραφίες, δημιουργικά, σκίτσα, στίχους κτλ.
Για πρώτη φορά, λοιπόν,η Θεσσαλία βγαίνει μπροστά με ένα πρόσωπο δυναμικό. Με μια διάθεση κριτική στα κακώς κείμενα, αλλά και ενισχυτική σε όσα την οδηγούν στο μέλλον. Με κείμενα γραμμένα σε ζωντανή και βιωματική γλώσσα, αλλά και με καινοτόμες ιδέες σχεδιασμού περιοδικού και εξωφύλλου. Διαδραστικό, μιας και στηρίζεται στη σκέψη, τη γνώμη και τον προβληματισμό του αναγνώστη-πολίτη της περιοχής. Δηλαδή στηρίζεται σε σένα!
Ο μοντέρνος κόσμος της τέχνης, της μόδας, της καλής ζωής, η αρχιτεκτονική, το design, η καθημερινή ζωή, τα ταξίδια συναντούν τη σύγχρονη σκέψη στις σελίδες του περιοδικού Imagine κάθε μήνα. Άνθρωποιτης Θεσσαλίας, αλλά και της χώρας μας γενικότερα, είναι κάθε μήνα στις σελίδες του. Αλλά και ένας οδηγός για διασκέδαση-κοινωνική ζωή και όσα πρέπει να ξέρει ο κάτοικος της πόλης που κυκλοφορεί, καταναλώνει και επιδρά στην καθημερινότητά της.
Το Imagine διανέμεται δωρεάν σε 9.000 αντίτυπα σε 25 σταθερά σημεία στο κέντρο και την περιφέρεια της Λάρισας, 3.000 αντίτυπα στην πόλη των Τρικάλων και 3.000 αντίτυπα στην πόλη του Βόλου. Τόποι διανομής επίσης είναι κινηματογράφοι, θέατρα, βιβλιοπωλεία, πολιτιστικά κέντρα, cafe bar, δισκοπωλεία, βιντεοκλάμπ, πανεπιστήμια, σχολές, κέντρα νεότητας. Το αναγνωστικό κοινό του είναι άνδρες και γυναίκες ηλικίας από 16 μέχρι 45 ετών με κύρια έμφαση στις ηλικίες 25-34.
Το Imagine λόγω της φιλοσοφίας του στοχεύει στη σταθερή συχνότητα έκδοσής του. Γι’ αυτό άλλωστε κυκλοφορεί στις 9 κάθε μήνα. Με αυτό τον τρόπο αναπτύσσει σταθερή σχέση με το αναγνωστικό κοινό της Θεσσαλίας.
*** ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΩΡΑ!!!!!!
Ξεχάστε ό,τι ξέρατε... Νέες συνεργασίες, νέες στήλες, νέο κασέ!!!! Θα θυμηθούμε και κάποια παλιά καλά σημεία του, οκ... αλλά κάνουμε χώρο για τα καινούρια!!!! Το Imagine κλείνει 2 χρόνια κυκλοφορίας και είπαμε να φρεσκαριστούμε λίγο.. υ.σ Τελικά αυτή τη φορά δεν θα'ναι στις εννιά :) ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Αγαπητοί φίλοι και συνεργάτες του περιοδικού,
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε πως το τυπογραφείο, με το οποίο συνεργαζόμασταν, έκλεισε! Αιφνιδιαστικά και χωρίς καμία ενημέρωση προς τους πελάτες του. Ένας εκ των οποίων και το Imagine… Δυστυχώς, το κενό που δημιουργείται στην ελληνική αγορά είναι τεράστιο, μιας και μιλάμε για μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες στον χώρο των εκδόσεων.
Οφείλουμε, λοιπόν, να σας πληροφορήσουμε –και λυπούμαστε για τον τρόπο με τον οποίο προβαίνουμε σε αυτή μας την ανακοίνωση- πως το περιοδικό θα καθυστερήσει την κυκλοφορία του κάποιες ημέρες και δεν θα κυκλοφορήσει στη γνωστή σε όλους σας ημερομηνία κυκλοφορίας 9 Οκτωβρίου.
Οφείλουμε, επίσης, να σας αναφέρουμε πως βρισκόμαστε ήδη σε διαδικασία αναζήτησης νέου εκδοτικού οίκου, ο οποίος θα μπορεί να αναλάβει την "ιδιαίτερη" εκτύπωση του Imagine, εξασφαλίζοντας, παράλληλα, την ίδια ποιότητα. Ίσως και καλύτερη...
Εντός της εβδομάδας θα σας ανακοινώσουμε την ακριβή ημερομηνία κυκλοφορίας του περιοδικού μας.
Ευχαριστούμε για την κατανόηση!
Με εκτίμηση,
Η Δημιουργική Ομάδα του Imagine
υ.σ Αν και είμαι παιδί του ίντερνετ , λατρεύω το έντυπο με την ίδια μανία.Λυπάμαι που το βλέπω να αργοπεθαίνει αλλά είμαι εδώ για να το γηροκομήσω και γιατί όχι για να το κάνω να ξανανιώσει... Γιατί το χαρτί θα έχει πάντα μυρωδιά, μελάνι, άγγιγμα , τσαλάκωμα και κάψιμο....
Σήμερα το μεσημέρι βρέθηκα περικυκλωμένη από παρκέ και καθρέφτες. Ναι καλά το καταλάβατε σε σχολή χορού ήμουνα και συγκεκριμένα στο πρώτο μάθημα κινησιολογίας ή ας πούμε καλύτερα στην πρώτη επαφή, των παιδιών που συμμετέχουν σε ένα show, που θα ανέβει τις ημέρες των Χριστουγέννων...
Ανάμεσα σε τραγουδιστές, ηθοποιούς, χορευτές και γενικότερα performers η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά ιδιαίτερη και καθισμένη στη γωνία μου, εκεί δίπλα στο πιάνο, τους παρατηρούσα πίνοντας τον καφέ μου.
Μέσα σε όλα τα άλλα που με άφησαν άφωνη και με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη, ήταν ότι συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να εκφραστούν ή τουλάχιστον δεν μπορούν να εκφραστούν μέσα από λέξεις. Από τη μια σκέφτηκα τελικά ότι είμαι αρκετά τυχερή που μπορώ και λυτρώνομαι γράφοντας αλλά από την άλλη μπήκα στον κόπο να σκεφτώ και πέρα από τα τετραγωνισμένα όρια ενός word ή ενός φύλλου χαρτιού.
Τελικά, πόσα πολλά μπορεί να λέει το σώμα μας , η έκφραση μας, ο τρόπος που καθόμαστε και γενικότερα η στάση του σώματος μας; Πόσο εύκολο είναι τελικά να εκφραστείς μέσα από οκτώ κινήσεις; Πόσο εύκολο είναι να βγάλεις τα εσώψυχα σου, όχι πάνω σε ένα πληκτρολόγιο αλλά πάνω από ένα παρκέ με το ίδιο σου το σώμα;
Δεν μιλώ για πιρουέτες και τέτοια, απλές κινήσεις, χωρίς να ανοίξεις το στόμα σου, χωρίς να βγάλεις άχνα, μόνο με μερικές κινήσεις, μέσα σε έναν κύκλο ανθρώπων που σε παρατηρούν και προσπαθούν να σε καταλάβουν ενώ είναι έτοιμοι σε λίγο να σηκωθούν και να πούνε τη δική τους ιστορία.
Ανεπανάληπτη εμπειρία η σημερινή και η Φαίη εξαιρετική όπως και όλα τα άλλα παιδιά.Πήρα πολλά σήμερα τελικά από εκείνο το παρκέ.
Καλό σαββατοκύριακο σε όλους σας και που είστε, σταθείτε για λίγο μπροστά από τον καθρέφτη σας και προσπαθήστε να περιγράψετε κι εσείς τη ζωή σας μέσα σε οκτώ κινήσεις, είναι τρομερά ανακουφιστικό ....
Λίγο πριν ξημερώσει, όταν οι ξενύχτηδες γυρίζουν σπίτι ενώ άλλοι σηκώνονται για να πάνε στις δουλειές τους... Τα σάντουιτς "Θεάριος" ζούνε τη δική τους ιστορία!
Η ιστορία των λαχταριστών σάντουιτς "Θεάριος"
Κάθε πρωί όταν ακόμα ξεφουρνίζονται τα φρέσκα λαχταριστά ψωμάκια "Θεάριος", σουσαμένια, ζαπάτα,ολικής και λίγη ώρα πριν μετατραπούν σε λαχταριστά σάντουιτς πιάνουν ψιλή κουβεντούλα μεταξύ τους. Είναι εκείνη τη στιγμή που μοιραία κόβονται στη μέση και σαν δυο ξεχωριστές φέτες πια, στέκουν ανοιχτές και αναρωτιούνται
-Τι λες να μας βάλουν σήμερα; -Μυρίζομαι ιταλοφερμένα υλικά; - Ναι, να έρχονται! -Τυχερέ, θα γεμίσεις πάλι, με μοτσαρέλα, σως βασιλικού, προσούτο - Oh mama mia!!! -Εγώ πάλι σαν ολικής; -Γαλοπούλα θα σου βάλουνε ή τόνο ή μήπως γραβιέρα Νάξου; Ανθότυρο; Ουφφφ, αλήθεια δεν ξέρω! - Εγώ πάλι ας λιώσει το τσένταρ πάνω μου και τίποτα άλλο δε θέλω....
Η ιστορία συνεχίζεται....
Για να μάθετε τη συνέχεια επισκεφθείτε το αρτοποιείο "Θεάριος" Φαρσάλων 83 και απολάυστε τα μοναδικά μας σάντουιτς...
Με πολλή χαρά και συγκρατημένη αισιοδοξία έχω να σας ανακοινώσω αγαπητοί e-φίλοι, αναγνώστες και συνμπλόγκερς ότι απέκτησα κι εγώ τη μόνιμη μου στήλη. Αντί για σαμπάνια θα ανοίξω μια γκαζόζα Έψα που έχω πρόχειρη στο ψυγείο και θα το γιορτάσω (και μεταξύ μας πάλι καλά που υπάρχει κι αυτή στους καιρούς που ζούμε)
Ναι φίλοι μου, μετά κόπων και βασάνων, αποκτώ μια μόνιμη στήλη, σε ένα περιοδικό που αν και στο παρελθόν είχανε δημοσιεύσει κείμενα μου δεν είχε γίνει στο πλαίσιο μιας μόνιμης συνεργασίας.
Με τιμά ιδιαίτερα αλλά μη νομίζετε κιόλας ότι με τις "δουλείες" που κλείνω τώρα τελευταία λύνω και το βιοποριστικό μου πρόβλημα αλλά τουλάχιστον ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ.
Από το τεύχος του Οκτωβρίου λοιπόν και για όσο πάει και είμαστε καλά, θα μπορείτε να διαβάζετε σίγουρα τη μόνιμη στήλη μου στο περιοδικό Imagine και κάποια ρεπορτάζ που θα επιμελούμαι!
Τι κρίμα να μην είχα βγει στην πιάτσα τις αρχές του ενενήντα; Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα ε;
Συνεχίζω βεβαίως κανονικότητα την συνεργασία μου με το ArtnCity στο οποίο θα γίνουν εν καιρώ πολλές και καλές αλλαγές που δεν μπορώ ακόμα να σας μαρτυρήσω :)
Υ.Σ Να κάνεις τόσα πολλά, να γράφεις τη διπλωματική σου, να τρέχεις για πρόβες, γυρίσματα,(καλέ όχι αυτό του αρνιού από τα άλλα με τις κάμερες! Ναι αύριο θα κάνω και το ντεπούτο μου στον βουβό κινηματογράφο:P) κοψίματα μονταρίσματα για την θεατρική παράσταση, να έχεις αναλάβει και τα προωθητικά βίντεο ενός εκδοτικού, να γράφεις για ένα πολιτιστικό blog, να έχεις μόνιμη στήλη σε μηνιαίο περιοδικό, να βοηθάς τον πατέρα πρωί- βράδυ στην επιχείρηση, να μην σου μένει χρόνος ούτε για χέσιμο και να έρχεται ο μπάρμπας πελάτης και και να σου λέει ...
" Εεεε και σαν σπούδασες και σαν κάνεις και σαν ράνεις , λεφτά για να μπορέσεις να ζήσεις βγάζεις; Όχι. Άρα τίποτα δεν κάνεις. Κοίτα να χωθείς εδώ στην οικογενειακή επιχείρηση κι αντί να βοηθάς μόνο, να έρθεις μόνιμα εδώ και κάνε και τα χόμπι σου. " Εεεε δεν σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι;Το χειρότερο από όλα; Μερικές φορές δεν μπορείς να πεις και τίποτα γιατί εν μέρει η ωμή του αλήθεια έχει δίκαιο.
