Η ιστορία των σάντουιτς

Λίγο πριν ξημερώσει, όταν οι ξενύχτηδες γυρίζουν σπίτι ενώ άλλοι σηκώνονται για να πάνε στις δουλειές τους... Τα σάντουιτς "Θεάριος" ζούνε τη δική τους ιστορία!

Η ιστορία των λαχταριστών σάντουιτς "Θεάριος"

Κάθε πρωί όταν ακόμα ξεφουρνίζονται τα φρέσκα λαχταριστά ψωμάκια "Θεάριος", σουσαμένια, ζαπάτα,ολικής και λίγη ώρα πριν μετατραπούν σε λαχταριστά σάντουιτς πιάνουν ψιλή κουβεντούλα μεταξύ τους. Είναι εκείνη τη στιγμή που μοιραία κόβονται στη μέση και σαν δυο ξεχωριστές φέτες πια, στέκουν ανοιχτές και αναρωτιούνται 

-Τι λες να μας βάλουν σήμερα;
-Μυρίζομαι ιταλοφερμένα υλικά;
- Ναι, να έρχονται!
-Τυχερέ, θα γεμίσεις πάλι, με μοτσαρέλα, σως βασιλικού, προσούτο
- Oh mama mia!!!
-Εγώ πάλι σαν ολικής;
-Γαλοπούλα θα σου βάλουνε ή τόνο ή μήπως γραβιέρα Νάξου; Ανθότυρο; Ουφφφ, αλήθεια δεν ξέρω!
- Εγώ πάλι ας λιώσει το τσένταρ πάνω μου και τίποτα άλλο δε θέλω....

Η ιστορία συνεχίζεται....

Για να μάθετε τη συνέχεια επισκεφθείτε το αρτοποιείο "Θεάριος"
Φαρσάλων 83 και απολάυστε τα μοναδικά μας σάντουιτς...

Κατάλληλα για ξενύχτηδες και εργαζόμενους

σ.χ

Μια στήλη μα ποια στήλη;

Με πολλή χαρά και συγκρατημένη αισιοδοξία έχω να σας ανακοινώσω αγαπητοί  e-φίλοι, αναγνώστες και συνμπλόγκερς ότι απέκτησα κι εγώ τη μόνιμη μου στήλη. Αντί για σαμπάνια θα ανοίξω μια γκαζόζα Έψα που έχω πρόχειρη στο ψυγείο και θα το γιορτάσω (και μεταξύ μας πάλι καλά που υπάρχει κι αυτή στους καιρούς που ζούμε)

Ναι φίλοι μου, μετά κόπων και βασάνων, αποκτώ μια μόνιμη στήλη, σε ένα περιοδικό που αν και στο παρελθόν είχανε δημοσιεύσει κείμενα μου δεν είχε γίνει στο πλαίσιο μιας μόνιμης συνεργασίας.

Με τιμά ιδιαίτερα αλλά μη νομίζετε κιόλας ότι με τις "δουλείες" που κλείνω τώρα τελευταία λύνω και το βιοποριστικό μου πρόβλημα αλλά τουλάχιστον ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ.

Από το τεύχος του Οκτωβρίου λοιπόν και για όσο πάει και είμαστε καλά, θα μπορείτε να διαβάζετε  σίγουρα τη μόνιμη στήλη μου στο περιοδικό Imagine και κάποια ρεπορτάζ που θα επιμελούμαι! 

Τι κρίμα να μην είχα βγει στην πιάτσα τις αρχές του ενενήντα; Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα ε; 

Συνεχίζω βεβαίως κανονικότητα την συνεργασία μου με το ArtnCity στο οποίο θα γίνουν εν καιρώ πολλές και καλές αλλαγές  που δεν μπορώ ακόμα να σας μαρτυρήσω :)

Υ.Σ Να κάνεις τόσα πολλά, να γράφεις τη διπλωματική σου, να τρέχεις για πρόβες, γυρίσματα,(καλέ όχι αυτό του αρνιού από τα άλλα με τις κάμερες! Ναι αύριο θα κάνω και το ντεπούτο μου στον βουβό κινηματογράφο:P) κοψίματα μονταρίσματα για την θεατρική παράσταση, να έχεις αναλάβει και τα προωθητικά βίντεο ενός εκδοτικού, να γράφεις για ένα πολιτιστικό blog, να έχεις μόνιμη στήλη σε μηνιαίο περιοδικό, να βοηθάς τον πατέρα πρωί- βράδυ στην επιχείρηση, να μην σου μένει χρόνος ούτε για χέσιμο και να έρχεται ο μπάρμπας πελάτης και  και να σου λέει ... 

" Εεεε και σαν σπούδασες και σαν κάνεις και σαν ράνεις , λεφτά για να μπορέσεις να ζήσεις βγάζεις; Όχι. Άρα τίποτα δεν κάνεις. Κοίτα να χωθείς εδώ στην οικογενειακή επιχείρηση κι αντί να βοηθάς μόνο, να έρθεις μόνιμα εδώ και κάνε και τα χόμπι σου. " Εεεε δεν σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι;Το χειρότερο από όλα; Μερικές φορές δεν μπορείς να πεις και τίποτα γιατί εν μέρει η ωμή του αλήθεια έχει δίκαιο. 

Άντε και καλές απεργίες :(

oNe LoVe

Γράφει η Σοφία Χολέβα. 

Αγαπημένε αναγνώστη του ArtandCity καλή σου εβδομάδα, με μια μέρα καθυστέρηση βέβαια! Τι να κάνουμε; Είχαμε και απεργία, που εδώ που τα λέμε η δικιά μας γενιά σε μόνιμη απεργία έπρεπε να ήτανε με αυτά που μας κάνουνε αλλά προς το παρόν μας έμεινε η μόνιμη ανεργία αμανάτι. Με την ανεργία αγκαζέ ή με την επίσχεση εργασίας στο τσεπάκι δεν μας μένει ούτε ψιλό να πιούμε ένα ντεμοντέ φραπέ, γλυκό, με γάλα στην post square!

Όσες πίκρες κι αν μας γέμισαν, σίγουρα έχουμε και κάτι καλό σε τούτη τη χώρα. Τον ΉΛΙΟ και όπως καταλάβατε , το καλοκαίρι δεν έφυγε, χαροπαλεύει ακόμη! Μπορεί οι βροχές της περασμένης εβδομάδας να μας έκαναν να μελαγχολήσουμε για λίγο αλλά ευτυχώς δεν κράτησαν για πολύ.

Ο φθινοπωρινός ήλιος έχει τις χάρες του, σου χαιδεύει την πλάτη σαν καλός φίλος ενώ εσύ ρουφάς την καφεδιά σου, χωρίς να σε καίει, χωρίς να ιδρώνεις και να υποφέρεις . Οι κύριοι μετεωρολόγοι μας λένε πως αυτός ο καιρός θα κρατήσει σίγουρα μέχρι το σουκού που έρχεται με λιακάδες και τέτοια και τον υδράργυρο να φτάνει τους 32 με 35 βαθμούς Κελσίου δηλαδή από 89,6 με 95 βαθμούς Φαρενάιτ!

Για επιδρομή στα παράλια και μπάνιο δηλαδή,τουλάχιστον για τους πιο θαρραλέους. Ξέρετε, όσα προβλήματα και να έχουμε, όταν αυτός ο ήλιος σου ζεσταίνει την πλάτη δεν είναι υπέροχα; Κι αν δεν θες θάλασσα, πήγαινε ποτάμι και αν δεν θες ποτάμι πήγαινε παζάρι κι αν δεν θες παζάρι, πήγαινε απεργία και αν δεν πας απεργία γιατί όπως είπαμε και πιο πάνω είσαι συνέχεια στην ανεργία βγες και λιάσου στην βεράντα σου και θα δεις πως αλλάζει η ψυχολογία.

Κι αν δεν φτιάχνει ούτε έτσι, κάνε ένα κλικ στο ArtandCity και δες τι κινείται στην πόλη, δες πως υπάρχει πολιτισμός ακόμα, δες πως κάποιο εκεί έξω και εδώ μέσα τον κρατούμε με νύχια και με δόντια, δες πως υπάρχουν ακόμη νέοι άνθρωποι έτοιμοι να δημιουργήσουν κάτι ενάντια στην μιζέρια του σήμερα.

Καλή δύναμη και καλό υπόλοιπο εβδομάδας εύχομαι σε όλους μας :)

πηγή: Art and City: oNe LoVe. http://artandcity.blogspot.com/2012/09/one-love.html#ixzz27URobD00

Θεάριος

 H Φιλοσοφία της αρτοποιίας Θεάριος

Φρέσκες γεύσεις, υγιεινές διατροφικές προτάσεις , φτιαγμένες με αγνές τοπικές πρώτες ύλες είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο η αρτοποιία Θεάριος δημιουργεί τα καλύτερα προιόντα άρτου και ζαχαροπλαστικής στην πόλη της Λάρισας και στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας.  

Θα μας βρείτε : Φαρσάλων 83- Λάρισα. 
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2410 286877

Suffer the flesh

Λοιπόν θα το πω, γιατί να μην το πω αφού δώσαμε τα χέρια και συμφωνήσαμε. Από σήμερα και επίσημα συνεργάζομαι με τις εκδόσεις Λογείον . Έχω αναλάβει την προώθηση των βιβλίων , των σειρών, των παρουσιάσεων και άλλων εκδηλώσεων του εκδοτικού οίκου, μέσω διαφημιστικών βίντεο τα οποία θα επιμελούμαι εξολοκλήρου εγώ :)

Άντε καλή αρχή και καλές δουλειές. Το πρώτο βιβλίο που ανέλαβα είναι :

Suffer the flesh [Εξαιτίας της αμφισημίας του τίτλου, στα ελληνικά : Μαρτύρια της Σάρκας]

Συγγραφέας: Monica O' Rourke

Υπόθεση: Μία γυναίκα απαγάγεται και οδηγείται σε μια υπόγεια φυλακή, που διευθύνει ένας ψυχωτικός. Εκεί υπάρχουν κι άλλες γυναίκες, υπέρβαρες όπως και η ίδια, οι οποίες υπόκεινται σε βιασμούς, βασανιστήρια, ακρωτηριασμούς, και κάθε είδους ταπείνωση. Η Ζόι, είναι αποφασισμένη να μην παίξει το παιχνίδι τους, ν' αντέξει τα βασανιστήρια και να βρει τρόπο να δραπετεύσει. Για πόσο όμως μπορεί ν' αντέξει σ' αυτή την κόλαση; [Πρόκειται ουσιαστικά για μια αλληγορία και στηλίτευση των κοινωνικών προτύπων και τον κοινωνικό αποκλεισμό των παχύσαρκων γυναικών].

Κείμενο απ' το βιβλίο: Νόμιζε ότι ήξερε τι σημαίνει τρόμος... όμως έκανε λάθος... Ο τρόμος ήταν τώρα ψηλαφητός και έκλεβε την ανάσα της...

Κριτική: "Ασυμβίβαστα ζοφερό και ενοχλητικά ερωτικό, το Μαρτύρια της σάρκας είναι ό,τι πιο σκληρό στη λογοτεχνία τρόμου"

Cemetery Dance Magazine, issue #40, August 2002

Αριστοτέλους 27 και Αθαμάνων, Τρίκαλα, Τ.Κ. 42100, info@logeion.gr

Περιγραφή

Εκδοτικός οίκος, www.logeion.gr

Φαλλικός Κόσμος

ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΡΑΜΑΤΕΥΤΑΚΗ

( του φίλου, του συμφοιτητή ,του πολυτάλαντου αυτού πλάσματος  που μου άνοιξε το σπίτι του και με φιλοξένησε στην Αθήνα, που καθότανε δίπλα μου στα θρανία, που μοιραστήκαμε τα βράδια μας και τα μυστικά μας στη Φλώρινα, ακόμα και το ίδιο δωμάτιο ένα βράδυ που αποτύχαμε να περάσουμε τα σύνορα. Φίλε Γιώργο συνέχισε να γράφεις, να ζωγραφίζεις και φυσικά να υπάρχεις δίπλα μας)

Ελεύθερη μεταγραφή και μετάφραση του κειμένου(Γυάλινος Κόσμος- Τέννεση Ουίλλιαμς) σύμφωνα με το ύφος του, τις νέες εξελίξεις και απαιτήσεις της εποχής.

Με τις φαλλικές αναφορές φιλοδοξεί να δείξει την άνοδο και πτώση της πατριαρχίας.

Επίσης αντιστρέφει τις κλασσικές αντιθέσεις σώματος και πνεύματος, αποσεξουαλικοποιεί το σώμα, το αναπαριστά ως «σκεπτόμενο σώμα γεμάτο μνήμη»

και αναδεικνύει την παραμελημένη «σεξουαλικότητα του εγκεφάλου». 

Λόγω των έντονων ψυχαναλυτικών αναφορών κρίνεται ακατάλληλο για ανηλίκους. Καλή ανάγνωση.

[Ο ΒΛΑΣΣΗΣ ανάβει πούρο και ξαπλώνοντας προς τα πίσω αρχίζει να χαϊδεύει τα αχαμνά του,

ενώ χαμογελά στη ΛΑΟΥΡΑ τόσο πονηρά που την κάνει να κοκκινίζει σαν παντζάρι.

Αυτή παραμένει δίπλα στο τραπέζι, παίρνει έναν δονητή απο τη συλλογή της και αρχίζει να τον σφίγγει στα στήθια της για να σβήσει την επιθυμία της.]

ΒΛΑΣΣΗΣ [αναμμένος, μετα απο μερικές ρουφηξιές]: Τί έκανες μετά το νηπιαγωγείο;

[εκείνη έχει αλλού το μυαλό της]

Ε;

[η ΛΑΟΥΡΑ προτάσσει τα γεμάτα χείλη της]

Λέω, μετά το νηπιαγωγείο τί έκανες, ΛΑΟΥΡΑ;

ΛΑΟΥΡΑ: Τίποτα το ασυνήθιστο

ΒΛΑΣΣΗΣ: Όλο και κάποια αταξία θα έκανες...

ΛΑΟΥΡΑ: Αχ, ναι, ναι...

ΒΛΑΣΣΗΣ: Όπως;

ΛΑΟΥΡΑ: Έπαιζα το γιατρό με τον Γιωργάκη.

ΒΛΑΣΣΗΣ: Και πώς ήταν;

ΛΑΟΥΡΑ: Μμμμ, όχι όπως ήθελα - Αναγκάστηκα να σταματήσω - δε μ'έκανε να τελειώσω-

[Ο ΒΛΑΣΣΗΣ γελάει πονηρά]

ΒΛΑΣΣΗΣ: Ενώ τώρα;

ΛΑΟΥΡΑ: Τίποτα φοβερό. Και μή νομίζεις οτι όλη μέρα τη βρίσκω μόνη μου. Η συλλογή μου απο καουτσουκ παίρνει πολύ χρόνο. Το λάστιχο απαιτεί φροντίδα.

ΒΛΑΣΣΗΣ: Πώς είπες - καουτσούκ τί;

ΛΑΟΥΡΑ: Συλλογή - Εχω μία- [ χαιδεύει τα στήθια της και κοιτάζει προς το παντελόνι του με έντονη περιέργεια]

ΒΛΑΣΣΗΣ [Αυταρχικά]: Ξέρεις τι πιστεύω οτι σου χρειάζεται; Αγριο σεξ![...] Όλοι μπορούν να τελειώσουν.

Ορισμένοι πολλές φορές. [ Με απέραντο ναρκισσισμό κοιτάζεται στον καθρέπτη.].

Απλά πρέπει να βρείς τον κατάλληλο!

[...]

ΛΩΡΑ: Αχ, ναι, ναι.

ΒΛΑΣΣΗΣ: Γιατί πιστεύω στο μέλλον του καουτσούκ![φτάνει σε απόσταση αναπνοής απο τη ΛΑΟΥΡΑ]. Γιατί θέλω να προετοιμάσω το έδαφος.

Να μπώ με ευκολία. Έχω ήδη ετοιμάσει και μία σειρά απο πλαστικές κούκλες... Με φόρα - [ η ανάσα του εχει γίνει βαριά]. Καουτσούκ - αχ! Δέρμα - μμμ! 

Μαστίγια - τσαφ τσούφ! Αλυσίδες - γκρινκι γκριν! Ιδού οι βάσεις του καλού σέξ!

[ Η στάση του είναι πολύ αυταρχική. Η ΛΑΟΥΡΑ τον επιθυμεί τόσο που ασυναίσθητα ανοίγει διάπλατα τα πόδια της μεσα στην απόλυτη καύλα. 

Εκείνος ξαφνικά γλύφει τα χείλη της]

Τωρα θα νομίζεις οτι σε θέλω σαν τρελός!

ΛΑΟΥΡΑ: Αχ, ναι , ναι...

ΒΛΑΣΣΗΣ: Ελα , η σειρά σου τώρα. Τι σου αρέσει πιό πολυ;

ΛΑΟΥΡΑ: Να, όπως είδες, η συλλογη μου απο φαλλούς...

i'm free to go..... yet I remain