Sometimes i pretend to be normal

Πτώματα φύλλων

 www.momentography.gr - by nan8iela8keto

Ακούω τον ήχο του φθινοπώρου 

της καφετιέρας 

των πεσμένων φύλλων 

της πίσω αυλής 

στον πίσω ακάλυπτο 

Κι όλα είναι μπροστά

βρεγμένοι δρόμοι 

και άνθρωποι μούσκεμα 

Μυρίζω καφέ 

και πτώματα φίλων 

πεσμένων φίλων 

που προσγειώθηκαν 

στην πίσω αυλή

στον πίσω ακάλυπτο 

Όλα στο χώμα γυρίζουν 

Βρεγμένο 

Βρεγμένο 

Κι αυτό συνεχίζει ακάθεκτο

να κάνει τη δουλειά του

σ.χ 

If life gives you...

 I believe that if life gives you lemons, you should make lemonade... And try to find somebody whose life has given them vodka, and have a party. 

 Ron White

Supermarket

Τραύματα

Κλίμα της απουσίας

Όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν
Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε
Κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε
Το αμετανόητο χέρι
Δέθηκα σ' έναν κόμπο λύπης.

II
Η ώρα ξεχάστηκε βραδιάζοντας
Δίχως θύμηση
Με το δέντρο της αμίλητο
Προς τη θάλασσα
Ξεχάστηκε βραδιάζοντας
Δίχως φτερούγισμα
Με την όψη της ακίνητη
Προς τη θάλασσα
Βραδιάζοντας
Δίχως έρωτα
Με το στόμα της ανένδοτο
Προς τη θάλασσα
Κι εγώ - μες στη Γαλήνη που σαγήνεψα.

III
Απόγευμα
Κι η αυτοκρατορική του απομόνωση
Κι η στοργή των ανέμων του
Κι η ριψοκίνδυνη αίγλη του
Τίποτε να μην έρχεται Τίποτε
Να μη φεύγει
Όλα τα μέτωπα γυμνά
Και για συναίσθημα ένα κρύσταλλο. 
(Οδυσσέας Ελύτης, προσανατολισμοί,1941) 

The Time We Lost Our Way