Πιστεύω στα σημαντικά πράγματα και η αλήθεια είναι ότι είχαμε χάσει κάθε πίστη σε οτιδήποτε, ίσως γιατί νομίζαμε ότι τα είχαμε κερδίσει όλα, τα είχαμε λύσει όλα και τα είχαμε διορθώσει όλα. Στην πραγματικότητα δεν είχαμε φτιάξει ποτέ τίποτα. Η γενιά μου μεγάλωσε μέσα στα δικαιώματα ή έτσι νομίζαμε και τώρα ήρθαν και μας άρπαξαν αυτή τη μοναδική μας αυταπάτη, την μονάκριβη ψευδαίσθηση. Τα πράγματα εκεί έξω γίνονται σκληρά, τα πετσιά μας χόντρυναν επικίνδυνα. Η βία, ο ρατσισμός, η εξαθλίωση, η ανέχεια, η πείνα, οι αυτοκτονίες, δεν είναι πλέον απλά λέξεις στην ατζέντα μιας κουλτουροσυζήτησης σε αντεργκράουντ μαγαζιά για το τι γίνεται στον ανηπεράσπιστο τρίτο κόσμο είναι ανατριχιαστικά δίπλα σου, είναι μέσα στον γαμημένο κώλο μας τούτο το τεράστιο παλούκι και όλο μεγαλώνει και μεγαλώνει όπως το φίδι στον κόρφο μας.
Όταν ο αγαπημένος μου Bob Marley κατάντησε μοναχά μια καλτ φάτσα τυπωμένη, σε σόβρακα, σημαίες, κάλτσες και κονκάρδες, όταν τον καπηλεύτηκαν ανελέητα τόσοι και τόσοι τάχα μου αριστεροί, προοδευτικοί και τι άλλα σκατά ήταν δεν ξέρω, που εδώ που τα λέμε και τα ίδια τους τα νύχια να μύριζαν δεν θα ήξεραν ούτε και οι ίδιοι τι είναι στην πραγματικότητα και απλά πάλευαν και παλεύουν με τις εμμονές τους.
Τότε τι να περιμένεις από τούτο τον κόσμο; Που άκουγες το Get up Stand up, Fight For Your Rights και χαχάνιζες στα μπιτσόμπαρα; Πρέπει απεγνωσμένα να πιστέψουμε σε σημαντικά πράγματα και σημαντικούς ανθρώπους. Νομίζαμε ότι τα είχαμε λυμένα όλα ή βυθιζόμασταν στην καταθλιψάρα μας. Όλα πουλημένα είναι, όλα στημένα είναι, δεν μπορούμε τίποτα να κάνουμε πια, κανείς δεν νοιάζεται για μας, ας σώσουμε το τομάρι μας, ας το στείλουμε τουλάχιστον στον ψυχολόγο να λύσει τα υπαρξιακά του. Μας είχανε πετάξει και ένα ξεροκόμματο δήθεν ελευθερίας λόγου, πνεύματος και αρχίδια και τι τα κάναμε όλα αυτά; Τα γαμήσαμε κι αυτά τη μάνα πατόκορφα και εκεί που είχαμε γίνει ένα με την απάθεια μας βάλανε στα τέσσερα και μας τα πήραν όλα, μέχρι και τις ψευδαισθήσεις μας.
Σε παρακαλώ πίστεψε ότι μπορείς....
