Μεταμεσονύχτιες γραφές ...

Άρθρο που γράφτηκε για τον Πολιτιστικό Οδηγό Λάρισας ArtnCity

Γράφει η Σοφία Χολέβα

Λίγο πριν ξημερώσει η πρώτη Παρασκευή τούτου του Ιούλη, με τα κλιματιστικά ακόμα να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στα μπαλκόνια της πόλης, γράφεται αυτή η ανάρτηση για το ArtandCity. Όταν πια για τα καλά ξημερώσει, και όσοι έχουν ακόμα δουλειές για να πάνε, πιούνε την πρώτη γουλιά του καφέ τους και σερφάρουν στον ίντερνετ ψάχνοντας ποιος ξέρει τι, ο ήλιος θα έχει για τα καλά καρφιτσωθεί στον απέραντο ουρανό. Με ελπίδα ή χωρίς για το αύριο, το σουκού θα’ναι κοντά και οι πέριξ παραλίες ο ιδανικός προορισμός για μια τόσο δα μικρή απόδραση από την πραγματικότητα τούτης της πόλης. Γιατί φίλε μου, η αλήθεια είναι εκεί έξω, που λέγανε παλιά και στο X-Files.

Με ένα ραδιάκι, λίγη καλή παρέα ή και μόνος σου, κάτω από μια πολύχρωμη ομπρέλα, μακριά από την τηλεόραση της μαζικής κατάθλιψης, του ίντερνετ και της εικονικής πραγματικότητας , λίγο αλάτι πάνω στο κορμί σου, ίσως είναι αρκετό για να ξεκολλήσει από πάνω σου τη χλαπάτσα των ημερών. Μείνε μακριά από την επικαιρότητα, βλάπτει σοβαρά την υγεία. Όσο ακόμα δεν σου βάλανε χαράτσι στην ηλιοθεραπεία, απόλαυσε το, παρέα με ένα καλό βιβλίο, γιατί όχι; Ναι το καλοκαίρι ευνοεί το διάβασμα και τι καλύτερο να έχεις κάποιον να σου κρατάει συντροφιά με ωραίες ιστορίες, παρέα με το κύμα σου και τα τζιτζίκια σου(τα τζατζίκια σου και τα μπινελίκια σου). Κοίτα μόνο να βάλεις αντηλιακό και να αλλάζεις που και που πλευρά, γιατί μετά τον Νταλάρα τα γιαουρτάκια ακρίβυναν, ειδικά τα ζωντανά! 

Ακόμα κι αν είσαι ρέστος από γυναίκα και λεφτά και καμία δεν είναι διατεθειμένη, να σου αλείψει λάδι στην πλάτη, μιας και δεν έχεις ούτε βενζίνη στ' αμάξι για να ξηγηθείς παραλία στο μωρό, μην στεναχωριέσαι. Μείνε εδώ, ψάξε καταπράσινα μπαλκόνια φίλων ή ακόμα και αυλές στις μακρινές από το κέντρο συνοικίες, εκεί που ακόμα οι άνθρωποι μυρίζουν γιασεμί και έχουν πολύχρωμα παρτέρια, σε πλατείες και πάρκα με κρύες μπύρες από το περίπτερο και τόσες πολιτιστικές δράσεις να σου γεμίσουν για λίγο το μυαλό ακόμα κι αν χρειαστεί να σου αδειάσουν την ήδη μισό αδειασμένη τσέπη σου! Εξάλλου ποτέ δεν γούσταρες και αυτήν την απέραντη ταλαιπωρία του γυρισμού και το ατελείωτο μποτιλιάρισμα έτσι δεν είναι; Έλα πες την αλήθεια... Είσαι ευτυχισμένος που η πόλη άδειασε και έμεινες εσύ και οι γάτες, είσαι ευτυχισμένος κλεισμένος στο κλιματιζόμενο δωμάτιο σου και να θυμάσαι πως το ArtnCity θα 'ναι πάντα εδώ να σου κρατάει συντροφιά και να σε ενημερώνει για ότι καλύτερο γίνεται στην πόλη... 

Όπως κι αν αποφασίσεις να περάσεις τις μέρες σου να έχεις ένα συναρπαστικό σουκού για να μας διηγηθείς... 

Υ.Σ Αφιερωμένο σε όλους κάτι που είχα γράψει για το blog μου πριν από λίγο καιρό 

Θα'ναι ωραία στου Αιγαίου τον κάμπο

Ξημερώματα μακριά απ'τη Θάλασσα

τις μπύρες και τις αντρικές παρέες

Πίσω στο κλουβί, με τα μικρά τετράγωνα

και τα φωτεινά ορθογώνια

Το σχήμα του τρόμου τετράγωνο

Χαιδεύω τα βιβλία μου

Διαβάζω έξι λέξεις και φεύγει το σκοτάδι

Έχω τηλεόραση, υπολογιστή και σύνδεση στο ίντερνετ

Ήπια και μια μπύρα μα κι αυτή ζεστή

Η ζωή μου τρίγωνη, όχι σαν την Πλατεία

ούτε σαν τα τρίγωνα Πανοράματος

Ρομαντική σαν τη μυρωδιά των κομμένων λουλουδιών

που σου άφησα πίσω, να εκεί πάνω

στο βάζο στο τραπέζι της βεράντας

Που'σαι θα γυρίσω

Πριν έρθουν τα τζιτζίκια

πριν πιάσουν οι ζέστες

Πριν κλείσουν τα σχολεία

Πριν έρθουν οι θειές

οι τουρίστες , οι μάνες

τα τσίσα και τα κουβαδάκια

Να διαβάσουμε όλοι μαζί 

στην παραλία τις ιστορίες του πορνόγερου

όπως στα δεκατέσσερα

Να φτιάξουμε φραπέ απ'το σπίτι

χειροποίητο γλυκό με γάλα

Να αράξουμε κάτω απ'τα πλατάνια

τι κι αν δεν ήταν η ζωή μας στρόγγυλη

Θα βουτήξω στη θάλασσα

Μαζί με τις συμβάσεις μου

Είμαι φορτωμένη

Που'σαι σε μια βδομάδα θα'μαι εκεί

να μαζέψουμε κρίταμα απ'τα βράχια

να πιούμε τσίπουρα στο Μπάτσικα

να μας πιάσει η μπόρα στο ρέμα

Να μας καίει το αλάτι στα χείλη

Τα βράδια μας θα μυρίζουν σιτρονέλα

θα ψήνουμε λουκάνικα,

δίπλα απ'το σκαραβαίο

τη βέσπα και τα ποδήλατα

Θα τα καβαλάμε και θα κάνουμε όνειρα

Και θα γράψω θα δεις

για τα τατουάζ που κάναμε στα

απόκρυφα σημεία

γι αυτά που η μάνα δεν έμαθε ποτέ

Θα'ναι ωραία θα δεις

στου Αιγαίου τον Κάμπο

δίχως τηλεόραση, facebook και like

Mε μπύρα κρύα, αστέρια και θάλασσα

θα σου φτιάξω άλλο όνειρο

από αυτό που μας χάλασαν 

πηγή: Art and City: Μεταμεσονύχτιες γραφές ... http://artandcity.blogspot.com/2012/07/blog-post_7516.html#ixzz1zqM69e7L

Εκδόθηκα και ήρθα

Πάει και με το φόρεμα μου :p

Τελικά ο Ιούνης δεν τελείωσε στη Φλώρινα! Τι μέρα κι αυτή; Πόσα χιλιόμετρα σε ένα εικοσιτετράωρο πια να αντέξω; Εδώ που τα λέμε έχω κάνει πολλά περισσότερα από τα σημερινά μέσα σε 24 ώρες :) Ας ξεκινήσω από τα ευχάριστα και θα συνεχίσω μόνο με αυτά, γιατί μόνο τέτοια έχω για σήμερα

Καταρχάς και το βασικότεροοοοο

 ΈΓΡΑΨΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

α
α
α
α!!!!!


Άααααρα διακοπές... Χμμμμ έχω και μια διπλωματική το ξέχασα...

Επίσης εκδόθηκααααα κοίτα να δεις το λέω και χαίρομαι, χεχεχε

Κυκλοφορώ σε χρώμα καρπουζί και για περισσότερες λεπτομέρειες

Λεξηtanil
ISSN 1792-1066
Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας 

 Εντάξει όταν εκδίδεσαι μόνος/η ξέρουμε τι είσαι όταν το κάνεις με παρέα;

Do Not Disturb

Και κάπως έτσι θα τελειώσει ο Ιούνης, εδώ στη Φλώρινα με το δροσερό αεράκι  και το  μισάνοιχτο  παράθυρο, που αλλού στο γνώριμο δωμάτιο 210.

Διαβάζοντας...

Με λυπήθηκε μέχρι και ο ίδιος ο Θεός.... Διαβάζοντας "ΘΕΩΡΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ" στη Λάρισα με υποφερτή ζέστη και φραπέ (μισοτελειωμένο) :))) Ελπίζω η Φλώρινα να με περιμένει δροσερή όπως πάντα και μετά τέλοςςςς και το μεταπτυχιακό, πάμε για άλλα καλύτερα :))

Η μεταφυσική της απουσίας

Είναι που ακόμα επιμένω να παίρνω το αστικό και να με κάνουν οι γύρο μου γύρω στα δεκαοχτώ . Είναι που διασχίζω όλη την πόλη, τις εργατικές και το ποτάμι  και στο βάθος το βουνό, για να έρθω σπίτι σου. Το περίεργο είναι πως ξέρω ότι δεν θα σε βρω αλλά η συνήθεια με φέρνει έξω από τα δυο σου ανοιχτά παράθυρα. Φωνάζω το όνομα σου και η απάντηση σιωπή και η καρέκλα στο γραφείο άδεια και στο πάρκινγκ σου το κόκκινο αμάξι να παίρνει απουσία. Κάνω μια βόλτα στη γειτονιά, κάνω αναπάντητες σε κινητό απενεργοποιημένο.  Ξαναγυρίζω στη στάση περιμένοντας το εφτά. 

Χτυπάω εισιτήριο ξανά. Κάθομαι στην ίδια θέση. Οι περισσότεροι μιλούν για μόρια, βάσεις και σχολές,αν και ο παππούς με το μπαστούνι απέναντι μου δε φαίνεται να πολυνιάζεται γι αυτά. Ένιωθα αφόρητη πλήξη όλη την ημέρα παρέα με τα βιβλία μου, με τον Σοσούρ και με τον Ντεριντά και οι βόλτες με το αστικό έδιωξαν για λίγο τούτη την  πλήξη του παράδοξα δροσερού λαρισαϊκού απογεύματος. Στη γειτονιά οι  συνομήλικες κόρες παντρεμένες άλλες και με παιδιά, του κρεοπώλη, του φούρναρη και του ψιλικατζή, στην Κύπρο, στην Γερμανία, στην Αμερική κι όλοι να εύχονται "και στα δικά σου".  

Τελικά θα αλλάξω γειτονιά, στη δικιά σου ακόμα με περνούν το πολύ για δεκαεννιά . Πίσω στην καρέκλα του γραφείου καθηλωμένη. Ιστορίες της τέχνης - θεωρίες της λογοτεχνίας... Μέσα στην "μεταφυσική της παρουσίας" ξανά χωμένη, κι εσύ μου στέλνεις :) στο facebook απ' τα ξένα... Αχ και να' ξέρες κολλητέ ότι σήμερα ζητούσα τη δική σου παρουσία απεγνωσμένα :P

Μετά βλέπω τη φάτσα σου στο skype, ακούω τα νέα σου απ'την καινούργια, κρύα σου πατρίδα. Παρατηρώ το ανακουφισμένο σου πρόσωπο, το χαμόγελο που είχα χρόνια να το δω να μοστράρει στην αρχοντομουτσουνάρα σου. 

Πετάγομαι ιδρωμένη, έξω ο τόπος βράζει, αύριο αρχίζω εξεταστική και στο κινητό μου εμφανίζεται το νούμερο σου να με καλεί!!! Καλά δεν έφυγες; Που να πάω ρε ούφο, έχω τόση ώρα που σε περιμένω να'ρθεις για καφέ  και κοιτάζω μήπως  κατέβηκες από το εφτά, με τα παράθυρα ορθάνοιχτα…

Λάρισα 27/6/2012 

σ.χ

Συνέντευξη των Locomondo

στη sophie_jamaica για το Artncity 

Ακόμα να διαβάσετε τη συνέντευξη που μου έδωσαν οι Locomondo για το Artncity??? Τι όχιιιιι;;; Άντε προλαβαίνετε να την διαβάσετε στα γρήγορα και να φύγετε για Μύλο 1927 :)

  
Διαβάστε τη συνέντευξη εδώ

Φτωχό κομπολογάκι μου

Το παρακάτω άρθρο γράφτηκε για το ArtnCity

Ζαλισμένη ακόμη από τo ταξίδι άλλα ήθελα να γράψω και αλλού κατέληξα. Τώρα που το σκέφτομαι χίλιες φορές καλύτερα.  Γιατί μη μου πείτε ότι είχατε όρεξη πάλι να διαβάσετε για τις εκλογές που πέρασαν και τα χίλια μύρια που τραβάμε. Φτάνει πια!  Εξάλλου στην πλειοψηφία μας είμαστε τόσο μικρόψυχοι, στενόμυαλοι και λίγοι, που αυτός ο τόπος θα πάρει μπροστά αν μεταναστεύσει αυτή η  φάρα των Ελλήνων  και επιστρέψουν τα λαμπρά μυαλά που έφυγαν έξω. Δεν μπορούμε να κάνουμε μια ανταλλαγή πληθυσμών να σωθούμε; Θα μου πεις, θα μπορούσαμε απλά να γινόμασταν καλύτεροι άνθρωποι και να αλλάζαμε μυαλά για να πάει αυτός ο  τόπος μπροστά αλλά αυτό χρειάζεται παιδεία και είπα σήμερα ότι θα γράψω για άλλα πράγματα αλλά και πάλι παρασύρθηκα. 

και .....

για να σας μπάσω στο θέμα του σημερινού μου άρθρου στο ArtnCity σας αφιερώνω τους παρακάτω στίχους:

Θα το δώσω το ρολόι

και θα πάρω κομπολόι

να μετράω τους καημούς

και τους αναστεναγμούς

Τώρα ειδικά που θα  έχουμε πολλούς είναι ότι πρέπει ένα κομπολογάκι ειδικά για εσάς τους άνδρες. Βοηθάει λέει και αν θέλεις να κόψεις το τσιγάρο. Εεε τόσο που έχει πάει και το άτιμο το πακέτο, να μια καλή ευκαιρία να αρχίζεις να το παίζεις! (το κομπολόι σου βρε...) Θα καταλάβεις κιόλας αν είναι καλό αν αρχίζει να ευωδιάζει το κεχριμπάρι μετά από το πολύ παίξιμο και την τριβή των χαντρών μεταξύ τους! Βέβαια μην ξεγελαστείς και νομίζεις ότι το κεχριμπάρι θα το βρεις μόνο στις αποχρώσεις του κίτρινου εγώ χθες έμαθα από πρώτο χέρι ότι το κεχριμπάρι μπορείς να το συναντήσεις μπροστά σου σε  εκατόν πενήντα χρώματα και ότι τα καλύτερα και ακριβότερα κομπολόγια είναι πάντοτε χρώματος βυσσινί. Οι ιδιότητες του κεχριμπαριού πολλές και η επαφή σου με αυτό ακόμα καλύτερες αφού λένε ότι διώχνει το στρες, τις αρνητικές σκέψεις και βοηθάει γενικότερα στην χαλάρωση και την ηρεμία. Επίσης είναι καλό να έρχονται σε επαφή με κεχριμπάρι άτομα που έχουν πρόβλημα με το θυροειδή τους,  γι αυτό και οι χάντρες κεχριμπαριού  εκτός από τα κομπολόγια, χρησιμοποιούνται και για την κατασκευή γυναικείων κοσμημάτων. 

Στις τιμές υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις και μπορείς να βρεις  κομπολόγια από κεχριμπάρι από δέκα χιλιάδες ευρώ μέχρι εκατό. Φυσικά μπορείς να βρεις κομπολόγια και πολύ πιο φθηνά από εκατό ευρώ αλλά προφανώς δεν θα είναι από κεχριμπάρι. Οι χάντρες του κομπολογιού ή πιο μάγκικα του μπεγλεριού  εκτός από κεχριμπαρένιες μπορεί να είναι από κόκκαλο, συνήθως καμήλας τα καλά, γυαλί, ξύλο, κουκούτσι, ασήμι, ημιπολύτιμους λίθους και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους σας. Πολλές φορές ποτίζουν τις χάντρες, ειδικά αυτές που είναι φτιαγμένες από ξύλο ή κουκούτσια με διάφορα αιθέρια έλαια και λιβάνι κι εκεί μετά από αρκετό παίξιμο μπορεί να συναντήσετε πάλι μια ανεπαίσθητη μυρωδιά στις χάντρες. Μια ξεχωριστή κατηγορία κομπολογιών είναι και αυτή των  Φατουράν . Τα κομπολόγια Φατουράν δημιουργήθηκαν από μια μίξη υλικών (λέγεται πως ήταν Καχραμάν, Λιβάνι, Βακελίτης και Μαστίχα)  και χρησιμοποιούνταν για προσευχή όπως και πολλά άλλα κομπολόγια στον κόσμο.

Το κομπολόι είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία και πίσω του έχει μια τεράστια και λαμπρή ιστορία. Νιώθω  τυχερή που μυήθηκα έστω και λίγο στον κόσμο του κομπολογιού από ανθρώπους που πραγματικά  το αγαπούν . Στην Ελλάδα υπάρχουν μερικοί συλλέκτες και λάτρεις, καθώς και η Λέσχη Φίλων Κομπολογιού. Για το κομπολόι θα μπορούσα να  σας γράφω για ώρες και τελειωμό δεν θα είχα.  Καλό παίξιμο σε όλους λοιπόν  και μην ξεχνάτε να χαϊδεύεται τα κομπολόγια σας κάνει καλό ...

Δεν με νοιάζει, δεν ρωτάω
η ζωή τι θα μου φέρει
στό'να χέρι το τσιγάρο
στ' άλλο χέρι το μπεγλέρι.

Μήπως τελικά δεν βοηθάει στο να κόψουμε το κάπνισμα; (!!!)


Για περισσότερη ιστορία εδώ