 |
Η σκιά μου δεν πνίγεται.
05-06-2012
Βελίκα
|
Δ ε ν θ α ' μ α ι ε δ ώ
Το καλοκαίρι θα'ρθει μπλε, με αεράκι και κύμα. Θα ξαπλώνουμε τα σώματα στα βότσαλα, θα παίρνουμε βαθιές ανάσες οξυγόνου. Θα συνεχίσουμε να ζούμε δήθεν ξέγνοιαστα. Θα φοράω το καρπουζί φόρεμα με τον λεκέ απ'τα κεράσια ενώ θα μου γελάς με αυτούς τους κίτρινους κυνόδοντες που προεξέχουν και θα περάσει τόσο βάρβαρα το καλοκαίρι μας.
Αεροπλανάκια με διαφημίσεις για οδοντόκρεμες, αντηλιακά και κόμματα. Στα beach bar θα στηθούν κάλπες και μαζί με τα μοχιτο θα φέρνουν ψηφοδέλτια. Θα σου λέω πως κανείς δεν μπορεί να μας σώσει γιατί απλά κανείς δεν θέλει να το κάνει και θα μου λες πως τα ισοπεδώνω όλα.
Ισοπεδώνω - ισοπεδώνεις- ισοπεδώνει- ισοπεδώνουμε- ισοπεδώνετε- ισοπεδώνουν
Άνθρωποι με ξυρισμένα κεφάλια θα "καθαρίσουν" φέτος τις ελληνικές παραλίες, από αλβανούς που πουλάνε λουκουμάδες, μαύρους με πολύχρωμα βραχιόλια, κινέζους που κάνουν μασάζ στην ξαπλώστρα και πακιστανούς, με παρεό και γυαλιά. Μετά όλοι θα σηκωνόμαστε και θα αρχίζουμε τα μπουνίδια, με τον άθλιο τύπο που παίζει ρακέτα μπροστά στα πόδια μας, τον τουρίστα που διαμαρτύρεται για τις τιμές και τη μάνα που θα αραδιάζει τα κωλόκουτσκα στην παραλία "μας". Θέλαμε μια αλλαγή. Σίγουρα δεν εννοούσαμε αυτό.
Κι άμα "καθαρίσουμε" θα αρχίσουμε και μεταξύ μας, αν δεν το κάναμε ήδη. Θα μου φέρεις και για παρέα τον κουλτουρίαρη φίλο σου, να λέει τις θεωρίες του και τις παπάτζες του κι αυτός για το πως θα αλλάξει ο κόσμος. Καλύτερη μηχανή αναπαραγωγής τσιτάτων δεν πρέπει να γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Εντάξει ρε φίλε, καταλάβαμε έχεις διαβάσει αρκετά, πες μας τώρα και κάτι που μπορείς να σκεφτείς μόνος σου. Όσο εμείς θα προσπαθούμε να ξεφύγουμε από τις συγκινήσεις μας και απ'τις προσωπικότητες μας, όσα απεγνωσμένα ποιήματα κι αν γράψουμε, ο κόσμος γύρω μας θα γίνεται χειρότερος, το θαλασσόνερο θα στάζει απ'τα μαλλιά μου στο στήθος σου, κι εσύ θα στραβομουτσουνιάζεις και θα με ρωτάς αν σ'αγαπώ. Πάντα μου άρεσαν οι άνθρωποι που απορούν, τους σίγουρους να φοβάσαι.
Άσε τώρα την παραλία και γύρνα στο σκοτεινό δωμάτιο σου με τα κουφωμένα παντζούρια. Εκεί έχει ακόμα ησυχία...
