Σάββατο, Ιουνίου 25, 2011

Αναφορικό εγώ/Συγγραφικό εγώ

Η ανάρτηση αυτή γράφεται μέσω κινητού από το δωμάτιο 211 του ξενοδοχείου Ελληνίς στη Φλώρινα και ενώ ο καιρός έξω θυμίζει Οκτώβριο.(Μέχρι και το μεσημέρι σήμερα στην Φλώρινα είχε αφόρητη ζέστη).Θα μπορούσε και να περιοριστεί σε σχόλιο για την προηγούμενη ανάρτηση ´short-short story´ και τα σχόλια που έκανε ο τακτικός αναγνώστης του blog ο Μενέλαος.Αξίζει μου φαίνεται όμως να του αφιερώσω ένα post!

”Διάβασε τώρα και την απάντηση μου φίλε Μενέλαε,μετά από το πρώτο μάθημα “ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ” που παρακολούθησα.”

Το εγώ ενός λογοτεχνικού κειμένου,δεν συμπίπτει με το εγώ του συγγραφέα(δεν είναι αναγκασμένο να συμπίπτει,όπως στον αναφορικό λόγο)Την άποψη ότι συμπίπτει την εκπροσωπεί η θεωρία του θετικισμού-ποζιτιβισμου.(1863-μελέτη του Γάλλου ιστορικού της λογοτεχνίας Hippolyte Taine)συγγενική στάση είναι και ο αυτοβιογραφισμός, κι αν δεν σου έγραφα από το κινητο,θα σου έκανα και ολόκληρη ανάλυση του κοινωνικοπολιτικού πλαισίου του 19 αιώνα στον οποίο διαμορθώθηκε η θεωρία του θετικισμού.Υπόσχομαι να επανέλθω όταν επιστρέψω στη βάση μου με περισσότερη ανάλυση, που υποψιάζομαι πως σου αρέσει!

Μου ανοίγω μπουκαλάκι κόκκινο κρασί,αύριο είναι η Καττουλιάδα και ναι σε αυτό το μεταπτυχιακό μπήκα και σε κουζίνα για να μαγειρέψω ρωμαικες συνταγές!

Σας φιλώ

Πέμπτη, Ιουνίου 23, 2011

short short story


Νιώθω σαν το κουμπί που έχασε το ρούχο του κι έπεσε ανάμεσα σε καρέκλα και κρεβάτι και κανείς δε με ανακάλυψε. Μια μέρα μαζί με τις σκόνες με μάζεψε μια ηλεκτρική σκούπα κι έμεινα στη σακούλα της για μέρες ίσως να ήταν μήνες, μπορεί και χρόνια. Η ζωή στη σακούλα ήταν όπως και τώρα, βρόμικη, ήσυχη και σκοτεινή! Η πορεία μου ήταν προδιαγεγραμμένη, κάποια στιγμή θα κατέληγα στα σκουπίδια  κι εκεί θα γραφόταν το τέλος μου ή μήπως όχι; Ίσως κάποιος ρακοσυλλέκτης εκτιμήσει την αξία μου και με ράψει ξανά σε κάποιο ρούχο που έχασε το κουμπί του...
                                                            σ.χ 23/6/2011 Λάρισα 01:28

Τρίτη, Ιουνίου 21, 2011

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω



Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
τραγούδι άγνωστο κι αγέννητη σιωπή
Πίσω απ'τα μάτια, πίσω απ' της ζωής το βέλο
κρύβεσαι σαν βροχή που στέγνωσε, το ξέρω
νεροποντή που περιμένω μια ζωή
Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να ουρλιάξει
όσα δεν είπαμε από φόβο ή ντροπή
στα σωθικά μας και στα μάτια μας να ψάξει
κάθε μας λέξη μυστική να την πετάξει
μέχρι τον ήλιο ν' ανεβεί και να τον κάψει
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει
όταν κρατιέμαι σαν χερούλι απ' το ποτό
απ' το ποτό της φαντασίας μου που με λιώνει
κάθε γουλιά του καίει σαν πάγος και σα χιόνι
κι ανατινάζει του μυαλου μου το βυθό
Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να μας πνίξει
σ' ένα τραγούδι που δεν έγραψε κανείς
Ο,τι δεν γίναμε ποτέ να μην το δείξει
Να 'ναι γιορτή, την αγκαλιά της να ανοίξει
στην ανημπόρια της χαμένης μας ζωής
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Απ' της ψυχής μου το ιερό
ως της ζωής μου το μπουρδέλο
χτίσε μια γέφυρα να πάω και να 'ρθω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ, ποτέ όταν σε θέλω
κλείσε τα μάτια μου και έλα να σε δω
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Τετάρτη, Ιουνίου 15, 2011

Θέλω να φύγω από εδώ ΤΩΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ


Ζητείται

Ζητείται  εθελοντής
Διασώστης της ψυχής
Ανεξαρτήτου εθνικότητας
Αναστήματος , κοπής

Ζητείται περιπατητής
Να ξέρει δρόμους διαφυγής
Να δίνει το φιλί της ζωής
Την ώρα της ύστατης στιγμής

Ζητείται νοσηλευτής
Με ενέσεις ηθικής
Ανύψωση  αυτοπεποίθησης του γένους
Της φυλής

Ζητείται κολυμβητής
Ναυαγοσώστης περιωπής
Με μάσκες οξυγόνου
Σωσίβια-όχι τρύπια-διαλογής

Ζητείται φίλος
Ενοικιαστής της εγκαταλελειμμένης μας πνοής
Οργάνων δωρητής

Μπορεί να βοηθήσει κανείς;

Να απλώσει χέρι χωρίς να δαγκώνει
Χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα ζωής
                                                            σ.χ 16:18 Λάρισα 15/6/2011

Το μυαλό σε χάση

Το μυαλό σε χάση
Κι αν το’ χω χάσει  
Θα’ χω ξεχάσει
Πως είναι να κοιμάσαι
Δίχως να φοβάσαι

Ακέφαλη ψυχή
Πέτα και πιάσε
Μοίρες και φτιάξε
Μια αλλιώτικη ζωή

Κλότσα τις τύψεις
Κι αυτή τη μια
Τι αδικία ;
Απ’ ανασφάλεια
Να χάνεις ευτυχία

Μια Παρασκευή
Θα ξαναγεννηθεί
Η τόλμη για ζωή
Που μ’ αφαίρεσα με βία  

Οδεύω προς την ελευθερία 
                                           σ.χ 12:30  15/6/2011 Λάρισα

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...