Τετάρτη, Απριλίου 06, 2011

Circe’s Palace


«Κίρκη»: ζωγραφικός πίνακας του Τζον Γουίλιαμ Γουότερχάουζ.
Circe’s Palace
Around her fountain which flows
With the voice of men in pain,
Are flowers that no man knows.
Their petals are fanged and red
With hideous streak and stain;
They sprang from the limbs of the dead.—
We shall not come here again.
Panthers rise from their lairs
In the forest which thickens below,
Along the garden stairs
The sluggish python lies;
The peacocks walk, stately and slow,
And they look at us with the eyes
Of men whom we knew long ago
  T.S ELIOT

ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ
Γύρω από το συντριβάνι της που τρέχει
Με τη φωνή ανθρώπου που πονεί
Είναι λουλούδια που κανείς δεν έχει
Ξαναδεί. Με μυρωδιά σιχαμερή
Και πέταλα που στάζουν φαρμάκι.
Φυτρώνουν απ’ τα μέλη των νεκρών.
Ποτέ να μην ξανάρθουμε εδώ.

Πάνθηρες λιάζονται στη βρύση.
Το δάσος σκοτεινιάζει πιο πέρα.
Στις σκάλες του κήπου στριφογυρίζει
ο πύθωνας. Παγόνια περπατούν
αργά κι επίσημα. Και μας κοιτούν
με μάτια ανθρώπων που είχαμε γνωρίσει.

Σήμερα  ξημέρωσε μια μέρα που τα είχα όλα και καφέ και  σοκολατένια kelloggs ! Χθες πήγα από τον Πηνειό για να τραβήξω τα άλογα αλλά ήταν απόγευμα και τα είχανε πάρει. Μόνο τα πρωινά φαίνεται κάνουν την εμφάνιση τους!  Όσο σκέφτομαι και εκείνα τα χάδια της Σαββίνας Γιαννάτου. Ναι μας έκανε κι αυτή μάθημα σε αυτό το μεταπτυχιακό. Τι μας έκανε;  Ασκήσεις φωνητικής. Τι σχέση έχουν με την δημιουργική γραφή; Δεν ξέρω, ούτε εκείνη ήξερε αλλά ήταν ωραία όλα, τα οοοο και τα ααα, τα άσε με , τα σιιι σιιι χαμηλά από την κοιλιά ή όταν κάναμε το δάσος ή κάποιον πλανόδιο  της ανατολής, το μάγο, τον μουγγό . Το Μάιο έχουμε μάθημα και με Αλκίνοο Ιωαννίδη. Αυτός τι θα κάνει μαθήματα κιθάρας; Ενδιαφέρομαι!!! Το νέο είναι ότι τα μαθήματα αντί για Φλώρινα θα γίνουν στην Ωχρίδα ή αλλιώς Αχρίδα κατά το αρχαιότερο. Σας φιλώ και καλή σας μέρα… 

Υ.Σ 1 T.S.Eliot




Και το καλύτερο το άφησα για το τέλος , άσχετο με γραφή αλλά σχετικό με τσίπουρα!


Το Σάββατο το βράδυ, όλοι οι σύνεδροι είναι καλεσμένοι από την Οργανωτική επιτροπή σε κλασικό τσιπουράδικο του Βόλου! 

Τρίτη, Απριλίου 05, 2011

ΓΥΡΩ-ΓΥΡΩ ΟΛΟΙ

 
Θέλω μια κούπα καφέ και σοκολατένια kelloggs. Όχι σήμερα δεν πήγα για περπάτημα, προς το παρόν τουλάχιστον. Ξύπνησα  από το γαμημένο το σταθερό τηλέφωνο που δεν έλεγε να ησυχάσει. Ε ,ναι λοιπόν, με ξυπνήσατε. Τα καταφέρατε!

Πάντως νομίζω ότι σε αυτή τη ζωή, υπάρχουν χειρότερα πράγματα από αυτό.  Ας πούμε το να ταξιδεύεις τη διαδρομή Κοζάνη-Λάρισα πάνω σε λεωφορείο και δίπλα σου να κάθεται, μια γύρω στα 22, ξανθιά, με μια μύτη χειρότερη και από του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Η γκόμενα από τα Καλύβια, να μιλάει με ούι  α λα Γιάννα και  σε όλη την διαδρομή  να έχει πάρει πάνω από πέντε τηλέφωνα και να διηγείται  πανομοιότυπα την ίδια ιστορία. Φρίκη !Μέχρι να κατέβω την εμπέδωσα για τα καλά. Μια ζωή γκαντέμο, είχα ξεχάσει να πάρω τα ακουστικά μαζί μου!

Αυτή η ξανθιά μισοριξιά , φοιτήτρια στα ΤΕΙ της Λάρισας , είχε πάει να πουλήσει  τσαμπουκά στον καραβανά  γκόμενο της που έμενε στην Κοζάνη! Είχαν και καλά χωρίσει γιατί αυτή είχε γίνει πλέον υστερική  και ζηλιάρα(έψαχνε κινητά κλπ) , αφού είχε αποκαλύψει ότι εκείνος είχε προφίλ στο facebook !

Εκείνος δεν παραδέχτηκε τίποτα και έλεγε ότι και καλά ένας φίλος του, είχε κάνει το προφίλ για πλάκα. Αυτή πήγε εκεί και άρχιζε όπως ισχυριζότανε να χτυπάει την πόρτα του σπιτιού του και αυτός της έλεγε να φύγει και ότι δεν θα της άνοιγε. Με τα πολλά της άνοιξε όταν εκείνη τον απείλησε ότι θα σπάσει  το αυτοκίνητο του. 

Εκείνη του έκανε παραπόνα ότι κάποιος τον επηρεάζει  και του αλλάζει τα μυαλά για την σχέση τους και ότι δεν της πήρε δώρο γενεθλίων και επετείου και ότι ενώ είχανε πει μέχρι το Πάσχα που είναι η γιορτή της, να δώσουνε λόγο,  αυτός την έκανα με ελαφρά. Αδερφέ δεν ξέρω ποιος είσαι, αλλά είσαι ήρωας από πολλές απόψεις !  

Να μην σας τα πολυλογώ, ειπώθηκαν φρικιαστικά πράγματα, χτυπούσα το κεφάλι μου στο τζάμι, όπως ότι και καλά εκεί που του έπαιρνε πίπα, σηκώθηκε και πήγε τρέχοντας στο μπάνιο και έκανε και καλά ότι ξερνάει  και ο μαλάκας της ιστορίας  έτρεξε από πίσω της να δει τι έπαθε και αυτή του είπε : Φύγε από εδώ άσε με ,εξαιτίας σου είμαι έτσι!

Από τα συμφραζόμενα η γκόμενα δεν γούσταρε τις πίπες!

Φτάνει όμως. Αυτή την ιστορία καλύτερα θα ήταν να μην την είχα ακούσει ποτέ αν και ακούω και βλέπω τόσες κάθε μέρα. Δεν χρειαζότανε με τίποτα να σας την διηγηθώ, το έκανα όμως γιατί ήθελα με κάποιον να μοιραστώ αυτή την εμπειρία μου. Δεν αντέχω πια τόση συσσωρευμένη βλακεία , κάτι έπρεπε να κάνω κι εγώ!

Χθες πέρασα απίστευτα  με τον Bob  και τον Marley! Ο Marley είναι ο καινούργιος της παρέας. Το μικρό λυκοσκυλάκι του Γιάννη. Εγώ πότε θα γίνω γατομάνα;

To PONY μου και ο Marley

Και το ποιηματάκι μας για σήμερα είναι του Archibald MacLeish:

MOTHER GOOSE’S GARLAND
Around, around the sun we go:
The moon goes round the earth.
We do not die of death:
We die of vertigo.

Κατά λέξη μετάφραση

«Το στεφάνι της μάνας-χήνας»

Γύρω, γύρω από τον ήλιο πηγαίνουμε
Το φεγγάρι γυρίζει γύρω από τη γη.
Δεν πεθαίνουμε από θάνατο:
Πεθαίνουμε από ίλιγγο.

Ποιητική μετάφραση

ΓΥΡΩ-ΓΥΡΩ ΟΛΟΙ

Η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο.
Γύρω από τη γη γυρίζει το φεγγάρι.
Δεν πεθαίνουμε από θάνατο.
Πεθαίνουμε από  ζάλη.

Υ.Σ Archibald MacLeish
Υ.Σ2 Τι θα κάνετε την Τετάρτη το βράδυ;
Υ.Σ3 Το καλοκαίρι φύγαμε για Αλλόνησο

Το Ινστιτούτο Πολιτισμού και Εκπαίδευσης και το Εργαστήριο Γλώσσας και Προγραμμάτων Γλωσσικής Διδασκαλίας του Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας μετά από αίτημα πολλών συναδέλφων που μετείχαν στα προηγούμενα Σεμινάρια Κατάρτισης στη διδακτική της γλώσσας διοργανώνουν το

4ο  Σεμινάριο
Τόπος:     Αλλόνησος Μαγνησίας
Χρόνος:   14 ως 17 Ιουλίου 2011
 Η βασική θεματική του φετινού σεμιναρίου θα είναι:
Η Τέχνη στην υπηρεσία της Γλώσσας
Το σεμινάριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς όσο και σε μεταπτυχιακούς και προπτυχιακούς φοιτητές.
Θα χορηγηθεί βεβαίωση παρακολούθησης.
Πληροφορίες
Άννα Βακάλη
τηλ. 6945 965782
avakali@otenet.gr


Δευτέρα, Απριλίου 04, 2011

Ένας ζωγράφος

Γύρισα από την καθημερινή μου βόλτα στις όχθες του Πηνειού. Εφτά χιλιόμετρα είναι αυτά που κάνω σχεδόν κάθε μέρα. Η εικόνα με τα ελεύθερα άλογα που έχει ο δήμος στις όχθες εκεί κοντά στο Αλκαζάρ είναι μαγευτική, ίσως να είναι και ο λόγος που θέλω να πάω κάθε μέρα. Μπαμπέσα άνοιξη ,από εκεί θα μου φορτώθηκε η αλλεργική ρινίτιδα. Ίσως αύριο τραβήξω καμιά φωτό. Τελικά υπάρχει και αυτή η Λάρισα!

Όπως ήδη θα καταλάβατε από την προηγούμενη ανάρτηση, όσοι την διαβάσατε δηλαδή, το να κάνεις μια μετάφραση και ειδικά σε ποιήματα δεν είναι μια εύκολη υπόθεση.  Πώς να κρατήσεις το ρυθμό ή τη ρήμα, πώς να κρατήσεις την ειρωνεία αν εσύ ο ίδιος δεν την καταλαβαίνεις και άλλα πολλά φυσικά.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, η μετάφραση ποίησης, είναι ουσιαστικά σαν να ξαναγράφεις ποίηση, σαν να γεννάς κάτι καινούργιο και όχι απλά να μεταφράζεις. Τι είναι πιστή μετάφραση τελικά; Η κατά λέξη ή η ποιητική. Ας πούμε η ποιητική αλλά και εκεί το θέμα δεν μπορεί να είναι καθόλου αντικειμενικό , οπότε και γι αυτό κυκλοφορούν διάφορες μεταφράσεις και το πρόβλημα δεν είναι μόνο στην ποίηση.Μερικές φορές διαβάζεις το πρωτότυπο,διαβάζεις και από μετάφραση και νιώθεις μια φρίκη. Τι μας σώζει τελικά;Το καλύτερο θα ήταν να γεννήσουμε ποιητές στην Ελλάδα που να μπορούν να μεταφράζουν ξένους ποιητές που είναι κοντά σε αυτούς, δεν είναι τυχαίο ότι οι καλύτερες μεταφράσεις ποιημάτων έχουν γίνει από δαύτους. Εκτός από ξένες γλώσσες θα πρέπει να έχουν διαβάσει και πολύ και να ξέρουν σχεδόν τα πάντα για την ποίηση που μεταφράζουν.  

Σήμερα λέω να ασχοληθούμε με ένα ποίημα του John Matthias [1] σε ελεύθερο στίχο

A Painter
Marc Chagall[2] knew nothing
About dialectics [3].

Gaily, daily, in Vitebsk[4]
Cows and horses danced in the air.

Superstructure he hopelessly
Muddled with structure.

Gaily, daily, in Vitebsk,
Cows and horses danced in the air.

After October, Chagall was
Commissar of the arts for a year

But was dismissed: The Man
Leaping Over The City[5]

Daily, daily, in Vitebsk,
Icons of Lenin and Stalin objectively[6] stare


Κατά λέξη μετάφραση

Ένας ζωγράφος

Ο Μαρκ Σαγκάλ δεν ήξερε τίποτα
Γύρω από την διαλεκτική .

Ανέμελα(χαρούμενα-ξέγνοιαστα) ,καθημερινά στο Βιτέμπσκ
Αγελάδες και άλογα χορεύουν στον αέρα.

Την υπερδομή αδέξια(αμήχανα, ανέλπιδα)
Την μπέρδευε με τη δομή.

Ανέμελα(χαρούμενα-ξέγνοιαστα) ,καθημερινά στο Βιτέμπσκ
Αγελάδες και άλογα χορεύουν στον αέρα.

Μετά τον Οκτώβρη, ο Σαγκάλ ήταν
Κομισσάριος των τεχνών για ένα χρόνο…

Αλλά τον απέλυσαν: "Ο άνθρωπος
που πηδάει πάνω από την πόλη."

Καθημερινά, καθημερινά, στο Βιτέμπσκ
Εικονίσματα του Λένιν και του Στάλιν κοιτάζουν αντικειμενικά.

Ποιος θέλει να κάνει τώρα την ποιητική; Κάνεις ε… άντε καλά!

Απλά σε μερικά ποιήματα και η κατά λέξη μετάφραση μπορεί να είναι και ποιητική δεν χρειάζεται πάντα να τους αλλάζουμε τα φώτα, αν και το συγκεκριμένο επιδέχεται βελτιώσεις, αρκεί να μην χαθεί η ειρωνεία του!


Υ.Σ Ξεκίνησα να κάνω αυτή τη διαδρομή στο Αλκαζάρ μόνη, μετά ήρθε η Έλενα , μετά κάποιος άλλος και πάει λέγοντας , τσούρμο μαζεύτηκε!
Υ.Σ Ευτυχώς άρχισα να χαπακώνομαι και την παλεύω την αλλεργία άνετα.
Υ.Σ Για τον Μαρξισμό οι τέχνες πρέπει να εκφράσουν την πραγματικότητα . Δηλαδή την πάλη των τάξεων βλέπε αγρότες με δρεπάνια κλπ, και όχι «φαντασίες», όπως αγελάδες και άλογα που πετάνε όπως έκανε ο Σαγκάλ και γι’ αυτό και τον έπαψαν
Υ.Σ Τι είναι σοσιαλιστικός ρεαλισμός; Θα σας το πω με ένα παράδειγμα. Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας Ρώσος στρατηγός που σε μια μάχη είχε χάσει το ένα του μάτι και το ένα του πόδι. Έψαχνε κάποιον να τον ζωγραφίσει όπως ήτανε. Ήρθε ο πρώτος ζωγράφος τον ζωγράφισε όπως ακριβώς ήταν και όταν ο στρατηγός είδε το πορτρέτο του, δεν του άρεσε καθόλου και αποκεφάλισε τον ζωγράφο. Αυτό έγινε πολλές φορές με πολλούς ζωγράφους ξανά και ξανά ώσπου μια μέρα ήρθε ένας ζωγράφος για να τον ζωγραφίσει και του ζήτησε να κάτσει σε ένα άλογο και να κρατάει ένα μεγάλο κιάλι τηλεσκόπιο  στο μάτι που δεν είχε και να κάνει ότι κοιτάζει μακριά. Έτσι ο ζωγράφος , τον ζωγράφισε όπως «πραγματικά» ήτανε από την μεριά που είχε το πόδι του και ούτε το μάτι φαινότανε ότι του έλειπε. Αυτός είναι ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός και φυσικά γλύτωσε και ο ζωγράφος το κεφάλι του!

Κυριακή, Απριλίου 03, 2011

Ιστορίες


Γύρισα από Φλώρινα, παραφορτωμένη εικόνες και με μια αλλεργική ρινίτιδα που με ταλαιπωρεί αφάνταστα .  Νομίζω ότι ήρθε η ώρα σίγά-σιγά να επανακάμψω. Έχω αρκετά  να γράψω στο blog  που συσσωρεύτηκαν αυτό το διάστημα σιωπής αν και η αλήθεια είναι ότι έχω εργαστεί αρκετά παραγωγικά  με πράγματα που όμως δεν μπορώ να δημοσιεύσω προς το παρόν εδώ. 

Άρχισε πάλι το κάθε τι να είναι μια αφορμή για γραφή αλλά μαζεύτηκαν τόσα πολλά πια που πρέπει πρώτα να τα σημειώνω για να μην τα ξεχάσω και δεύτερον να αφιερώνω αρκετό χρόνο την ημέρα μόνο στο γράψιμο, για να προλάβουν να γραφτούν όλα πριν χαθεί η ζωντάνια τους.

Τελικά δεν ξέρω τι είναι καλύτερο. Να αφήνεις κάτι να ωριμάζει μέσα σου και μετά να γράφεις γι αυτό ή να το γράφεις την ώρα που σε καίει; Νομίζω είναι αναλόγως την περίπτωση και το πώς θα σου βγει. Όταν σου βγει και αν σου βγει το γράφεις, το πότε το δημοσιεύεις είναι μια άλλη ιστορία.

Έχω πολλά να πω και νιώθω ότι με πνίγουν ή ότι δεν θα προλάβω να τα πω όλα . Προσπαθώ να τα βάλω σε μια σειρά. Δε γίνεται. Όλο αυτό το διάστημα που κόλλησα και δεν μπορούσα να γράψω έκανα μεγάλα ή μικρά ταξίδια και κύκλους γύρω από την Μαύρη Θάλασσα, κύκλους γύρω από τον εαυτό μου.

Συνάντησα έλληνες ναυτικούς παρέα με τις ωραίες ιστορίες τους και τσιγγάνες πάνω σε Mercedes να καπνίζουν με το αυτί. Έκανα μεταποιήσεις , ποιητικές μεταφράσεις, μελέτησα μετρική , λογοτεχνία και οργανική μορφή, έγραψα σονέτα, παρωδίες,  μοντερνιστικά ποιήματα, διηγήματα, ασκήσεις ύφους, σενάριο με τρις διαλέκτους( ποντιακά, κρητικά, βορειοελλαδίτικα) . Πειραματίστηκα με την καθαρεύουσα, έκανα κριτική στο έργο του Ταχτσή, ερωτεύτηκα τον Δημητρίου. Αντί για σταυρόλεξα , έκανα τεχνικές γραφής Ουλιπό[1], με αγαπημένη αυτή του S+7[2], ίσως αναρτήσω καμία από αυτές μου τις προσπάθειες. Για πρώτη φορά έπαιξα και σε ομαδικό σταυρόλεξο(αλλιώς το απεχθάνομαι) δίπλα σ’ ένα τζάκι στο σπίτι του Δημήτρη στην Καρύτσα. Ήταν πραγματικά υπέροχα . Είχα παρέα έξι άντρες, τι άλλο να ζητήσω!

Τώρα τελευταία έπαθα φρίκουλο με την ποιητική μετάφραση και σας καλώ να πειραματιστούμε  παρέα,  να’ναι καλά ο Νάσος Βαγενάς. Περιμένω και τις δικές σας εκδοχές. Δυστυχώς θα πειραματιστούμε μόνο στην αγγλική γιατί η γράφουσα δεν είναι ικανή να κάνει μετάφραση σε άλλη γλώσσα (ελπίζω προς το παρόν!)

Για πρώτο πιάτο σας σερβίρω  Gavin Ewart [3]

The Select Party

Hands that wiped arses
Are holding glasses,
Lips that fellated
Are intoxicated,
Parts that were randy
Have counterparts handy-

But the fact of a quorum
Preserves decorum,
And the social unction
Inhibits the function
Of the natural passions
Concealed by the fashions.

Tongues that licked scrota
Don’t move one iota
From the usual phrases
That the century praises,
The undisturbed labia
Are deserted Arabia-

These cats are all mousers
But skirts and trousers
Keep the lid on the kettle
There are magnets, there’s metal.
By they don’t click together
Thru nylon and leather

Κατά  λέξη  μετάφραση

Χέρια  που σκουπίζουν κώλους
Κρατούν ποτήρια
Χείλια που πεολείχαν
Είναι μεθυσμένα,
Μέλη που ήταν ερεθισμένα (σεξουαλικά)
Έχουν( νιώθουν) πρόσφορα τα αντίστοιχα μέλη άλλων.
 Όμως το γεγονός της απαρτίας (της ομήγυρης)
Διατηρεί την κοσμιότητα (το πρέπων)
Και η κοινωνική επισημότητα
Εμποδίζει τη λειτουργία
Των φυσικών παθών
Που τα κρύβουν οι μόδες(τα ρούχα)

Γλώσσες που έγλειφαν όρχεις
Δεν μετακινούν μήτε ένα ιώτα
Από τις συνήθεις φράσεις
Που ο αιώνας επαινεί,
Τα αδιατάραχα (ανέγγιχτα) χείλη των αιδοίων
Είναι ερημωμένη Αραβία.

Αυτές οι γάτες είναι όλες ποντικοφάγες
Όμως οι φούστες και τα παντελόνια
Κρατούν το καπάκι στον βραστήρα
Υπάρχουν μαγνήτες, υπάρχει μέταλλο,
όμως δεν κολλούν το ένα με το άλλο
γιατί τα κρατούν χωρισμένα το νάιλον και το δέρμα

Μετάφραση  Νάσου Βαγενά
που κρατάει τον ρυθμό και τη ρήμα

 Η δεξίωση

 Χέρια που χαϊδεύουν φίδια (εγώ θα το έκανα αρχίδια)
Τώρα υψώνουν ποτήρια
Χείλη που πεολείχουν
Γελούν ή βήχουν.
Σφριγηλές περιφέρειες
Περιφέρονται αιθέριες

Κι όπως ο Οιδίπους(λένε πως ήξερε ποια ήταν η γυναίκα του !!!!)
Κρατούν τους τύπους
Οι καθώς πρέπει τρόποι
-που έρχονται πρώτοι-
αποτρέπουν το λάθος
του αχαλίνωτου πάθους

Κατά τα ειωθότα (?)
Δεν κινούν μήτε ιώτα
Απ’τις κόσμιες φράσεις
Που η στιγμή επιτάσσει
(Τα ολόδροσα αιδοία
κεκαυμένη Αραβία).

Παντελόνια και φούστες
(άτρητες κρούστες)
συγκρατούν το αφρισμένο
καπάκι κλεισμένο.
Σκεπάζουν το σπέρμα
Με κασμήρι και δέρμα.

Άντε περιμένω και την δικιά σας εκδοχή.

Υ.Σ Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ’ όποιον μου εξηγήσει
να ’χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει

Εν λευκώ. Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος. Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης. Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

 Υ.Σ 2Ευτυχώς που στη ζωή μου υπάρχουν ρόδες, αν και ακυρωμένη οδηγός, ευτυχώς που γράφω και το σκάω λίγο από τον παρόντα χρόνο από την ανελέητη πραγματικότητα της καθημερινότητας και από ότι μου λείπει και από ότι πονάει


[2] S+7: παραγωγή ενός νέου κειμένου με την αντικατάσταση κάθε ουσιαστικού με ένα άλλο που βρίσκεται εφτά ουσιαστικά παρακάτω σε ένα οποιοδήποτε λεξικό. Αυτή η μέθοδος μπορεί να τροποποιηθεί είτε αντικαθιστώντας τον αριθμό 7 με κάποιον άλλο, είτε αλλάζοντας το σύμβολο + με ?, είτε αν αντί για τα ουσιαστικά επιλέξουμε να κάνουμε την ίδια διαδικασία για τα επίθετα, τα ρήματα κ.ο.κ.

Ρόδο

Το ρόδο μου, τ’ άφησα,
Πάει
Το κρίμα στο λαιμό μου
Αν έκανα καλά
Θα το δω
Πριν απ’ το θάνατο μου
                                       σ.χ  

Τετάρτη, Μαρτίου 30, 2011

Διαθεσιμότητα


Μπροστά μου το τάδε περιοδικό. Κλείνω τα μάτια και αρχίζω να το ξεφυλλίζω. Ανοίγω τα μάτια, έχω σταματήσει στη σελίδα 32. Ξανακλείνω τα μάτια. Δεξιά στήλη, τέταρτη παράγραφος, τρίτη σειρά, πέμπτη λέξη. Και αυτή είναι; Διαθεσιμότητα…

Ο Τρύφωνας μου είπε: « Και τώρα γράψε…»

Το πρωί πήγα για καφέ με την Άννα, μου έλεγε ότι δεν θα είχε πρόβλημα το αμόρε της να εξαφανίζεται για δυο βδομάδες χωρίς να ξέρει που είναι ή και να ξέρει, χωρίς να δίνει σημεία ζωής. Το καταλαβαίνει λέει,  γιατί θα είναι τόσο πολυάσχολος που δεν θα έχει χρόνο. Το ότι εκείνη είναι σαν ανάποδο γαμώτο και δεν είχε ποτέ γκόμενο είναι τυχαίο; Δε νομίζω. Όχι χρυσή μου, της είπα. Χορτάσαμε από δαύτους . Να κόψει το λαιμό του να βρει χρόνο και για μένα. Σχέση δε θέλει; Αγάπη δε θέλει;

Δε λέω, είχε τη ζωή του και πριν από εμένα, το πιθανότερο να την έχει ακόμα κι αν δεν θα έχει εμένα αλλά αφού με θέλει σε αυτή, πρέπει να κάνει χώρο να μπω. Άκουσε εκεί, δεν έχει χρόνο γιατί είναι πολυάσχολος και γιατί τρέχει όλη μέρα. Σύντροφο θέλω, όχι γκόμενο για ξεπέτα !Μα εμένα ο τάδε που με ενδιαφέρει είναι πρωταθλητής στο τάδε άθλημα και δεν μπορεί ούτε την πίεση, ούτε τα τηλέφωνα.

Δε μπα να είναι και ο Μπόλτ. Να βρει χρόνο. Αν έχει λίγο, κι αυτόν θέλει να τον αφιερώνει στον εαυτό του, ας μείνει με την παλάμη του παρέα. Καλή μου πρώτα απ’ όλα για να τα ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα. Ο τύπος δε γυρνάει ούτε για να σε… αλλά πες ότι οκ , εκεί έξω υπάρχουν ανωμαλάρες ουκ ολίγες . Αυτές τις παπαριές του στυλ , νιώθω πιεσμένος και τέτοια αν στις λέει γκόμενος,  σήκω και φύγε όπως είσαι! Υπάρχουν κι άλλες ανωμαλάρες στο κάτω-κάτω εκεί έξω. Φτάνει πια αυτό το αίσχος με όλες τις γκόμενες να τρέχουμε πίσω από παπάρια!

Εγώ καλή μου, θέλω μια αγκαλιά. Θέλω κάποιον που να είναι εκεί. Θέλω κάποιον που πετάει τα σκουπίδια. Θέλω κάποιον που ξέρει να ακούει, που ξέρει να χαϊδεύει. Που κάθεται στο κρεβάτι και με χαζεύει που κοιτιέμαι στον καθρέφτη. Που δε βρίσκει χρόνο για να με αγαπήσει, γιατί κάνει μόνο αυτό και απλά βρίσκει χρόνο για όλα τα άλλα.  Ζητάω πολλά; Χέστηκα. Αυτά ζητάω. 

Safe at home

Αυτοαναφορικότητα ,κακή-καλή θα ήμουνα η τελευταία που θα μπορούσε να πει οτιδήποτε εναντίον της.  Με αυτήν πορεύτηκα μέχρι τώρα, απλά μερικές φορές αισθάνομαι πως δε μου φτάνει πια.  
Τι άλλο να γράψω; Για μουσικές που άκουσα; Για εικόνες που είδα; Για καινούργια ταξίδια ; Για βιβλία που διάβασα;  Συνεχίζω να τα κάνω όλα αυτά, ανοίγουν και τα ματάκια μου λίγο περισσότερο αλλά και πάλι όλα φιλτράρονται  από τα μέσα μου.  Πάω να γράψω και βρίσκω πάλι εμένα, τα ίδια κλισέ , τα ίδια συντακτικά λάθη, πάλι εγώ.  Ο κόσμος πουλιέται και καταστρέφεται ,ο κόσμος αλλάζει και όλοι νομίζουμε ότι έχουμε άποψη ενώ είμαστε μουγκοί . Τι να πω και τι να αναλύσω; Για μια ειρήνη που δεν ήρθε ποτέ; Για την ευτυχία ή τη μιζέρια την δικιά μου; Ποιος χέστηκε;  Εδώ πεθαίνει ο διπλανός σου και το καταλαβαίνεις μετά από καμιά βδομάδα από την μπόχα. Όχι άλλη ανάλυση.

Δεν έχω να αναθεωρήσω τίποτα , ούτε και κανένας κόσμος μου γκρεμίστηκε για να τον ξαναχτίσω.  Μεγάλωσα σε μια εποχή που γκρεμιζότανε των παλιότερων γενιών οι κόσμοι και ο δικός μου έμεινε άδειος. Δύσκολο να ζεις χωρίς να πιστεύεις σε κάτι. Τα ίδια μας έλεγες και πριν πέντε χρόνια θα μου πείτε. Πέντε χρόνια μετά εξακολουθώ να μην  έχω καμία σταθερά, κάτω από τα πόδια μου άμμος.

Νιώθω μουδιασμένη, σαν να κάθισα πολλές ώρες πάνω σε ένα βότσαλο, στο ίδιο σημείο, παρακολουθώντας το κενό. Όχι δεν μπόρεσα να το γεμίσω, ούτε αυτό μπόρεσε να με ρουφήξει. Δε γεμίζει το κενό, ούτε με περιπέτειες, ούτε με ταξίδια, ούτε με γράψιμο, ούτε με διάβασμα, ούτε με λεφτά, ούτε με δόξα, ούτε με φίλους, ούτε με παιδιά, ούτε με σκυλιά , απλά στρογγυλεύει δεν έχει γωνίες. Με αγάπη;

Δεν γράφω πια γιατί τόσο καιρό πάνω στο βότσαλο ένιωσα ασφάλεια. Ένιωσα πως κάπου μπορώ να σταθώ,  από κάπου να πιαστώ και να γεμίσω το κενό. Να ιεραρχήσω τη ζωή μου με τρόπο κανονιστικό. Δε γίνονται  όμως αυτά τα πράγματα σε ένα μυαλό που λατρεύει το χάος.  Κι όμως έγινε. Η τάξη μου έδωσε ηρεμία και σώπασε το πληκτρολόγιο μου ,  όποιος με έχει ακούσει να πληκτρολογώ καταλαβαίνει τι εννοώ!

Τώρα όλα ήσυχα. Μια ευτυχισμένη ζωή, χωρίς περιπέτειες, καθωσπρέπει,  χωρίς εκπλήξεις και μια σιγουριά πως αν πεθάνω αύριο, κάποιος θα το καταλάβει.  Το είπε και ο Thornton  «When you're safe at home you wish you were having an adventure; when you're having an adventure you wish you were safe at home.»Μην το ψάχνεις, άκρη δε θα βρεις. Η ζωή του καθενός ένα κουβάρι , όσο πιο πολύ την μπλέκεις ,τόσο πιο δύσκολο να βρεις άκρη.


Αφιερωμένο στο φίλο μου Αχιλλέα που σήμερα έχει τα γενέθλια του! 

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...