Πέντε χρόνια τώρα, πόσα τέτοια έχω απαντήσει Θεέ μου;

10 πράγματα που αγαπώ:

10. Τα βιβλία..
09. Τα ταξίδια
08. Τον έρωτα
07. Το γράψιμο
06. Το καλοκαίρι
05. Τις Γάτες
04. Τη reggae
03. Την κιθάρα μου
02. Τον Γιάννη
01. Την οικογένεια μου

(αγαπάω και άλλα, αυτά απλά μου ήρθαν πρώτα στο μυαλό)

1) Τι σου φτιάχνει τη διάθεση;

Ο Γιάννης όταν τον βλέπω, τα αναπάντεχα ταξίδια και το γαλακτομπούρεκο από το Κοσμικόν
2) Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;

Καλαμάρι γεμιστό!

3) Τι σε κεντρίζει στον άλλον;

Το μυαλό του

4) Αγαπημένος τόπος διακοπών;

Τζαμάικα,Σαντορίνη και Μαγιόρκαμπος

5) Μία σχολική πλάκα που θα σου μείνει αξέχαστη;

Χμμμ πλάκα δεν ήτανε αλλά η αποβολή του φίλου μου του Γιάννη Κ.

6) Τι μάρκα υπολογιστή έχεις;

Βασικά αυτή την περίοδο δεν έχω δικό μου υπολογιστή, ο δικός μου είναι κάπου πακεταρισμένος και αγνοώ και το που… Θα ήθελα όμως να μου κάνουν δώρο ένα MacBook pro

7) Ποια είναι η μεγαλύτερη αδυναμία σου;

Το φαί

8) Ποιος είναι ο πιο εκνευριστικός γείτονας, συνάδελφος, συμφοιτητής ;

Πέρασαν διάφοροι τέτοιοι από τη ζωή μου κατά καιρούς, τώρα πια τους βλέπω όλους υπέροχους!

Κάτι από τα παλιά!

Σε θάβω και κλαίω,
κουρασμένη φωτιά,
το ξέρω πως φταίω,
που δεν υπάρχεις πια.

Μα τώρα μπορώ να σωπαίνω,
μπορώ να γελάω,
μπορώ να πετάω,
με δυο σπασμένα φτερά.

Μπορώ να πετάω,
με δυο διαλυμένα φτερά,
να σ' αγαπάω,
κι ας μην υπάρχεις πια.

Μπορώ να σ' ακούω,
μπορώ να σε βλέπω,
μπορώ να σ' αγγίζω,
κι ας μην υπάρχεις πια.

Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου,
γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα,
στήνουν χορό μεσ' στο θεόρατο κελλί μου,
μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα...

Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα,
ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα...

Σε θάβω και κλαίω,
ξοδεμένη φωτιά,
το ξέρω πως φταίω,
που δεν υπάρχεις πια.

Μα τώρα μπορώ να θυμάμαι,
μπορώ να ξεχνάω,
μπορώ να πετάω,
με δυο σπασμένα φτερά.

Μπορώ να πετάω,
με δυο διαλυμένα φτερά,
να σ' αγαπάω,
κι ας μην υπάρχεις πια.

Μπορώ να σε φτάνω,
μπορώ να σε χάνω,
μπορώ να σ' αγγίζω,
κι ας μην υπάρχεις πια.

Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου,
γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα,
στήνουν χορό μεσ' στο θεόρατο κελλί μου,
μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα...

Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα,
ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα...

Γιαβάς-Γιαβάς

Από τον ιδρώτα και το αντικουνουπικό,στην κουβερτούλα και στη χοντρή την πιτζαμούλα .Από το freddo cappuccino στον ελληνικό στη χόβολη και από το τιραντέ στο ζακετάκι το πρωί για τη δουλειά. Φθινόπωρο; Ημερολογιακά ναι. Καιρικά; Ναι. Ψυχολογικά; Όχι!

Κάποτε μπορούσα τις απότομες αλλαγές,τώρα πια όχι.Κουράστηκα να προσαρμόζομαι συνέχεια σε καινούργιες καταστάσεις, άσχετα αν ξέρω πως είναι προδιαγεγραμμένο όλη μου η ζωή να είναι γεμάτη απότομες-αιφνιδιαστικές αλλαγές και όχι μόνο της δικής μου ζωής βέβαια αλλά γι αυτή μιλάω εν προκειμένω!

Γιαβάς-Γιαβάς θέλω να αλλάζουν όλα κι αφού τίποτα άλλο δεν πάει σε αυτούς τους ρυθμούς ας πάει η αλλαγή των εποχών, αν υπάρχουν.Φοβάμαι πως μετά το καλοκαίρι έχει χειμώνα και μετά το χειμώνα καλοκαίρι,αυτό που θυμάσαι σαν φθινόπωρο και άνοιξη θα πάψει να υπάρχει αν δεν έπαθε ακόμα!

Να πω,πως γινότανε και ραγδαίες αλλαγές για το καλύτερο;Προς το χειρότερο γίνονται και ούτε που προλαβαίνεις να αντιδράσεις, αν είσαι από αυτούς που το παίρνουν χαμπάρι δηλαδή για να αντιδράσεις και οι επιπτώσεις σε άλλους νωρίς και σε άλλους πιο αργά θα εμφανιστούν σαν καρκίνος του δέρματος…

Θέλω να μπω σε άλλη διάσταση,σε άλλο πλανήτη που θα υπάρχουν τέσσερεις εποχές και όλα θα κυλούν προς το καλύτερο και όλα θα γίνονται σωστά και θα αλλάζουν όταν θα πρέπει να αλλαχτούν. Εδώ πάνω που βρίσκομαι ήδη μου έρχεται να βγάλω τα άντερα μου. Τίποτα δεν μπορεί να μείνει όρθιο γιατί τίποτα δεν μπορεί να μείνει ίδιο, όλα πρέπει να αλλάξουν προς το χειρότερο τώρα και θα αλλάξουν όλα πάνω στον γαμημένο σβέρκο μας…

Καλό χειμώνα …

ΚΟΝΤΟΥΛΑ Η ΒΛΑΧΑ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ

Μακάρι...

Λοιπόν ας σοβαρευτούμε.Σπούδασα κάτι σαν δημοσιογραφία,είπαμε αυτό δεν σπουδάζετε… Δούλεψα λιγάκι σε ραδιόφωνα,λιγάκι σε εφημερίδες και πάει λέγοντας, όλα από λιγάκι. Εποχές δύσκολες, λεφτά μηδέν και ποτέ οι δημόσιες σχέσεις μου δεν ήταν καλές.Στράφηκα σε άλλες λύσεις ανάγκης εξαιτίας αυτής της γαμημένης περηφάνιας μου, που δεν άντεχε να τρώει ακόμα τα λεφτά του μπαμπά. Βρήκα δουλειές, έβγαλα λεφτά, βγάζω ακόμα και επειδή το παλεύω αρκετά είμαι σίγουρη ότι θα συνεχίσω να βγάζω.

Έχω αυτό το μπλοκ από το 2005 και ξεχαρμανιάζω σχεδόν καθημερινά.Γράφω για τους έρωτες μου,τα λούκια μου,τα ωραία μου,τα μέσα και τα έξω μου. Ανεβάζω φωτογραφίες, βιντεάκια και μουσικές που γουστάρω.
Εν ολίγοις εκδίδω σχεδόν κάθε μέρα τον εαυτό μου, τη ζωή μου βρε αδερφέ.

Εντάξει δε λέω και η εμπειρία του rootsnroutes στη Φλωρεντία που εκπροσώπησα την Ελλάδα ως media talent όντως με πήγε σαν άτομο ένα βήμα πιο πέρα, όπως και τα ταξίδια μου,όπως και οι αποτυχίες μου, μακάρι να έχω και άλλα τέτοια στη ζωή μου,το εύχομαι.

Αυτή την περίοδο και για λίγο καιρό ακόμα θα είμαι συμβασιούχος δημοσίου,σε μια δουλειά που δεν είναι εντελώς εκτός από εμένα, αλλά δεν έχει να κάνει με γράψιμο, άσχετα αν γράφω ακατάπαυστα ακόμα και εκεί.

Θέλω πάρα μα πάρα πολύ,ίσως όσο τίποτα άλλο αυτή τη στιγμή στη ζωή μου,να με πάρουν στο μοναδικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα «δημιουργικής γραφής» που υπάρχει στην Ελλάδα στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.

Ξέρω ότι οι θέσεις είναι μόνο εικοσιπέντε και η ζήτηση είναι αρκετά μεγάλη.Θα μου πείτε γιατί τέτοιος καημός.Δεν πιστεύω ότι σου μαθαίνει κανείς να γράφεις,βέβαια όταν βλέπω και μερικά ονόματα που διδάσκουν,αλλάζω γνώμη,αυτοί ναι μπορεί και να σου μαθαίνουν !

Ενδεικτικά αναφέρω μερικούς: Μάνος Ελευθερίου, Μανίνα Ζουμπουλάκη,Σοφία Νικολαίδου,Θανάσης Βαλτινός, Μίμης Σουλιώτης , «Λάκης με τα ψηλά Ρεβέρ» και άλλοι πολλοί…

Είναι περισσότερο η ανάγκη μου να μην ξεχάσω τι πραγματικά λαχταράει η ψύχη μου,το γράψιμο δηλαδή,είναι η ανάγκη μου να γίνω καλύτερη αναγνώστρια, παρά συγγραφέας, η ανάγκη μου να γνωρίσω άτομα που διακατέχονται από το ίδιο πάθος με εμένα.

Δεν περιμένω ούτε να βγάλω λεφτά,ούτε να γίνω διάσημη,ούτε να χτυπάω καλύτερα γκομενάκια,ούτε να μείνω στην ιστορία.Δεν περιμένω να με πληρώσουν παραπάνω λεφτά από καμία δουλειά αν έχω μεταπτυχιακό στη δημιουργική γραφή ή και διδακτορικό ακόμα, το σκέφτομαι κι αυτό πολύ σοβαρά. Είμαι σίγουρη όμως ότι η διαδρομή Φλώρινα-Λάρισα-Αθήνα, θα μου ανοίξει άλλους ορίζοντες, ακόμα και αν δεν με επιλέξουν , το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα σταματήσω ποτέ,μα ποτέ να γράφω…

Τροχόσπιτο

Εκλεισε ο Εκδοτικός Οίκος «Ελληνικά Γράμματα»

Έκλεισε ο εκδοτικός οίκος «Ελληνικά Γράμματα», θυγατρική του ΔΟΛ. Στον εκδοτικό οίκο εργάζονταν 90 άτομα. Η εξέλιξη αυτή ακολουθεί τη δημοσιοποίηση των προβλημάτων στο Alter, τις απολύσεις σε εφημερίδες και τις περικοπές μισθών σε πολλούς εκδοτικούς οεργανισμούς.

Υστερα από 53 χρόνια λειτουργίας, τα «Ελληνικά Γράμματα» διακόπτουν οριστικά στις 15 Σεπτεμβρίου την επιχειρηματική τους δραστηριότητα και μπαίνουν σε διαδικασία εκκαθάρισης.

Τα «Ελληνικά Γράμματα» πρόσφεραν εκδοτική στέγη σε πολλούς γνωστούς Ελληνες συγγραφείς. Ενδεικτικά, αναφέρουμε τους Μήτσο Αλεξανδρόπουλο, Σόνια Ιλίνσκαγια, Γιάννη Ξανθούλη, Κώστα Μουρσελά, Νένη Ευθυμιάδη, Γιώργο Μανιώτη, Ευγένιο Τριβιζά, Χρήστο Μπουλώτη, Γιώργο Σκαμπαρδώνη, Σωτήρη Δημητρίου, Φωτεινή Φραγκούλη κ.ά. Στα ονόματα της ξένης λογοτεχνίας συγκαταλεγόταν ηχηρά ονόματα όπως αυτά του Ουμπέρτο Εκο, του Μπόρχες (Απαντα), του Πίτερ Κάρεϊ, του Ντέιβιντ Μίτσελ, του Ουίλιαμ Τρέβορ κ.ά.